θεολόγος
Ανέκαθεν τραβάει την προσοχή το λαμπερό, το γυαλιστερό. Πέφτει το μάτι πάνω του, δεν κοιτάει αλλού, εκεί κολλάει και θαμπώνεται.. γι’ αυτό κάνουμε το ίδιο και στα πνευματικά μας και δυστυχώς δεν το καταλαβαίνουμε. Τι θέλουμε; Τι επιζητούμε; Τον ανθρώπινο έπαινο, την προβολή, το « φαίνεσθαι », το « θεαθήναι », να λάμπουμε εξωτερικά για τους άλλους. Και για να το πετύχουμε .. δε βαριέσαι.. πατάμε και τις ανάγκες, και τις επιθυμίες, και την αξιοπρέπεια του διπλανού μας, του αδελφού μας όποιος κι αν είναι αυτός, ακόμη και στενός συγγενής !! Ω, αγαπημένο μου Εγώ ! Τι καλά ! Λάμπεις ! Τα κατάφερες ! … αλήθεια ; τα κατάφερες ; Για ποιον ; Για σένα ; Χαίρεσαι, ε; Η ψυχή σου όμως ; Χαίρεται το ίδιο ;; Δεν νομίζω.. Για παρ το αλλιώς..
Παρ’ το από την αρχή και αντίστροφα. Μην κοιτάς εσύ προς τους άλλους και τι έχουν εκείνοι μέσα τους για σένα, για τους υπόλοιπους κτλ. Κοίτα πρώτα μέσα σου, ΕΣΥ ΤΙ ΕΧΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ. Έχεις κακία; Κακία θα εκστομίσεις.. Έχεις Ειρήνη Χριστού ; Ειρήνη Χριστού θα μεταδίδεις.. Έχεις ζήλια ; Καταλαλιά θα βγάλεις.. Έχεις παράπονο ; Αχαριστία θα βγει.. Έχεις καλό λογισμό ; Αγαθή πράξη θα ακολουθήσει.. Έχεις φόβο Θεού ; Σε καλό μονοπάτι είσαι.. σε μονοπάτι σωτηρίας, δύσβατο μεν, στενό, γεμάτο αγκάθια και τριβόλια που απειλούν την ψυχούλα σου και λαχταρούν να την κατασπαράξουν αλλά με φόβο Θεού, θα βγεις στο Φως.
Κι άμα φίλε μου, ναι εσύ που τώρα διαβάζεις αυτές τις γραμμές προσπαθείς στη ζωή σου για όλα τα παραπάνω, θα λάμπεις, επειδή έχεις Χριστό. Θα λάμπεις, επειδή θέλεις να δώσεις « καλήν απολογίαν επί του φοβερού βήματος του Χριστού.. » , όπως ακούμε στη Θεία Λειτουργία αλλά κρίμα που δεν καταλαβαίνουμε την σημασία αυτής της φράσης. Όλοι , φεύγοντας από αυτήν την ζωή, τη ζωή των θλίψεων, του αγώνα και της αγωνίας θα παρουσιαστούμε στα πόδια Του.. και τι έργο, τι έργα θα του παρουσιάσουμε, έτσι ώστε να καταταχτούμε εκ δεξιών ;; Ποια θα είναι τα λαμπερά και λαμπρά έργα μας για να απολαύσουμε τον Παράδεισο ; Τι επιλέξαμε στην επίγεια ζωή ; Χριστό ή χρυσό ; Εάν προτιμήσαμε χρυσό, τα καταφέραμε και λάμψαμε σε τούτη τη ζωή.. στην άλλη όμως ζωή; Τι λογής θησαυρούς μαζέψαμε για την άλλη ζωή ; Όλα τα χρυσάφια τούτου του κόσμου είναι εντελώς άχρηστα και ανίκανα να μας βοηθήσουν στο μετά.. Πότε θα το πάρουμε χαμπάρι ;
Πότε θα καταλάβουμε πως μπορούμε να λάμπουμε σε αυτήν τη ζωή, μόνον μέσω της επι – κοινωνίας με τους γύρω μας , άρα και της επι – Κοινωνίας μας με τον Χριστό.. Το έλεός Του έρχεται σε μας, μόνον όταν προσφέρουμε αγαπητικά, άδολα στον πονεμένο, στον αναγκεμένο. Στα πνευματικά ζητήματα το πάρσιμο κερδίζεται μόνον με το δόσιμο. Ποιο πάρσιμο ; Η « κατάκτηση » της Βασιλείας Του, η μετοχή μας στις ενέργειές Του. Ακόμη κι όταν είμαστε εμείς στη θέση του πονεμένου και αναγκεμένου ανθρώπου και πάλι πρόσκληση εκ Θεού είναι.. Δες το έτσι.. γιατί έτσι είναι ! Μα τι λες;; Θα μου πεις τώρα… ναι… διότι εξαρτάται το πώς θα αντιμετωπίσεις αυτήν τη λύπη στη ζωή σου..υπάρχει η λύπη κατά Θεόν και η λύπη κατά κόσμον.
Η λύπη κατά Θεόν έχει Χριστό μέσα της, άρα έχει και χαρά.. ναι, καλά διαβάζεις.. έχει και χαρά , διότι όσο παλεύεις να σηκώσεις τον Σταυρό σου που σου ανέθεσε ο Κύριος να σηκώσεις και ζητάς τη βοήθεια και το Έλεός Του, άλλο τόσο σε βοηθάει ! Γιατί ; Επειδή αυτό αξίζει στη σωτηρία της ψυχούλας σου..τότε καθαρίζεται η ψυχή σου, μέσα από τη δυσκολία, τον πόνο. Τον αναζητάς να σε βοηθήσει ταπεινά κι Εκείνος έρχεται! .. Πώς έρχεται; Μυστικά, γλυκά, αγαπητικά, σα βελούδο κι αγάλλεται η ψυχή σου! Ενώ η λύπη κατά κόσμον, η λύπη που φωλιάζει μέσα σου και δεν Τον αποζητάς για να σε βοηθήσει , γίνεται απελπισία και τότε αλί και τρις αλί στην ψυχή σου..Διότι η ψυχή ψάχνει το στήριγμά της, τον Θεό, εσύ δεν της Τον προσφέρεις κι αυτή πονά διπλά και τρίδιπλα.. Τότε όλες οι αντίθεες δυνάμεις επιφέρουν χτυπήματα στην ψυχή , ίσως χωρίς γυρισμό.. πέφτει στην ακηδία, μα κυρίως στην απελπισία, στη μαυρίλα..πουθενά το φως του..οπότε η ψυχούλα κιοτεύει.. παλεύει μάταια. Μην Τον αρνείσαι την ώρα της δυσκολίας!
Μην ρωτάς το γιατί ήρθε η δυσκολία.. Η απάντηση είναι απλή.. αυτό χρειάζεται η ψυχούλα σου για να λάμψει! Η ψυχούλα σου είναι σαν το αερόστατο.. όσο πιο πολλά βαρίδια θα πετάξεις, τόσο πιο ψηλά θα πάει ! Αυτή η στενοχώρια, αυτή η δυσκολία που ήλθε..ω ναι..καλώς ήλθε! Είναι η ώρα της δοκιμασίας, του πειρασμού.. Πού θα στραφείς για να τη σηκώσεις ; Θα στραφείς, θα απευθυνθείς πάνω σε Εκείνον, ψηλά λοιπόν και δυνατά για να σηκώσεις τον Σταυρό σου ή δεξιά κι αριστερά ; Μην ξοδεύεις τις δυνάμεις σου άσκοπα.. Όπως οι κυνηγοί θησαυρών ψάχνουν αθόρυβα, σκάβουν πολύ, λερώνονται πολύ για να βρουν τον πολυπόθητο θησαυρό τους, έτσι κι εμείς ! Ο θησαυρός είναι μέσα μας ! Τι είναι λοιπόν οι δυσκολίες της ζωής ;; Τα μέσα που μας δίνει ο Θεός για να σκάψουμε στα άδυτα της ψυχής μας, να ψάξουμε και να ξεθάψουμε όλα τα « χώματα » - πάθη που τη βαραίνουν, να τα διώξουμε από πάνω της και να τη φέρουμε στην επιφάνεια, στο Φως το αληθινό, κοντά Του! Και τότε πραγματικά, αλήθεια σου λέω.. ό,τι θα λάμψει … είναι χρυσός, επειδή εκεί μέσα θα είναι και ο Χριστός !!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου