Ο φετινός Γενάρης στάθηκε σκληρός απέναντι στον φιλολογικό κόσμο. Εν μέσω της ψήφισης ενός νομοσχεδίου για τους διορισμούς των εκπαιδευτικών που έχει δημιουργήσει έριδες, δύο πολύ σημαντικοί θάνατοι σφραγίζουν με τον καταλυτικότερο τρόπο τις αναταραχές που μας ταλανίζουν τα τελευταία χρόνια και ακόμα δεν λένε να καταλαγιάσουν: μόλις πριν από μία εβδομάδα, ο θάνατος του Φάνη Κακριδή εμφανίστηκε σαν κεραυνός ἐν αἰθρία, συγκλονίζοντας την κοινή γνώμη και προκαλώντας έντονο αντίκτυπο εντός και εκτός του φιλολογικού κόσμου.
Εν τούτοις, σαν να μην έφθανε η απώλεια του Κακριδή, μια άλλη είδηση ήρθε να ενισχύσει την ψυχρότητα του Γενάρη: ο Σαράντος Καργάκος φεύγει στα 82 του χρόνια ύστερα από μάχη με τον καρκίνο. Ἐξαπίνης. Η φωνή του σίγησε σε μια εποχή που η Συμφωνία των Πρεσπών βρίσκεται στην κρισιμότερη καμπή της. Πριν φύγει, όμως, φρόντισε να μιλήσει, να φωνάξει, ακόμα και να δακρύσει στη συνέντευξη που παρέθεσε πέρυσι στη Μαρία Γιαχνάκη για λογαριασμό του iEllada.gr. Ήταν ένας οραματιστής που κατηγορήθηκε πολλάκις ως μάντης κακών, ενώ η ευθύτητα και η επίμονη άρνησή του να ενταχθεί σε ό,τι δεν ήρμοζε στα ιδανικά του τον έθετε στο στόχαστρο: ως γνήσιο τέκνο της Λακωνίας, ηρνείτο πεισματικά να παρουσιάζει την αλήθεια με ωραία λόγια· δεν ήταν άνθρωπος που θα ήθελε να εμπλακεί στα πολιτικά παιχνίδια. Για αυτόν, η αλήθεια έπρεπε να παρουσιάζεται ως έχει, όχι ὥς δεῖ εἶναι.
Όσο για το πολυσχιδές έργο του, ο μόνος αρμόδιος για να το περιγράψει είναι ο ίδιος, στην πολυτονική γραφή, την οποία υπερασπιζόταν μέχρις εσχάτων. Πέρασε από τη δημόσια και την ιδιωτική εκπαίδευση, και η ευρύτητα του έργου έφτασε μέχρι και τους ναυτικούς της Σχολής Πολέμου, τη Σχολή Εθνικής Αμύνης και τη Διακλαδική Σχολή στον Χορτιάτη. Επίσης, συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά, ακόμα και με τους «4 Τροχούς» (!), και δε σταματούσε ποτέ να γράφει, όπως αποδεικνύεται και από το (δυστυχώς, κύκνειο άσμα του) «Το αγκάθι των Σκοπίων» (2018).
Αν υπάρχουν κάποια στοιχεία του έργου του που πρέπει όλοι να θυμόμαστε αυτά είναι τα εξής, όπως αποτυπώνονται στο βιογραφικό του:
1. «Στίς 19 Μαρτίου 1969 παραιτήθηκε ἀπό τήν ἰδιωτική ἐκπαίδευση (Λύκειο Μπαρμπίκα), ἀρνούμενος νά εκφωνήσει τόν «προκατασκευασμένο» λόγο γιά τήν Ἐθνική Ἐπέτειο».
2. «Ἀρνήθηκε τήν "ἀρένα" τῆς πολιτικῆς καί ἀκολούθησε τήν ὁδό τῆς Μεγάλης Πολιτικῆς, πού γι' αὐτόν ἦν ἡ Διδασκαλία».
3. «Ἀποσύρθηκε ἀπό τή φροντιστηριακή δραστηριότητα τό 1983 καί ἔκτοτε ἀφοσιώθηκε στήν ἄσκηση τοῦ συγγραφικοῦ καί δημοσιογραφικοῦ ἔργου, χωρίς νά ζητήσει ποτέ νά γίνει μέλος τῆς ΕΣΗΕΑ. Οὐδεμία σχέση εἶχε μέ φροντιστηριακούς ἤ σχολικούς ὀργανισμούς. Τό λεγόμενο ὅτι γεγονώς εἴη ἰδιοκτήτης γνωστοῦ ἰδιωτικοῦ σχολείου δέν εὐσταθεῖ».
Ακαταπόνητος, ανένδοτος, ανήσυχος. Έτσι θα τον θυμάμαι αφότου διαβεί το κατώφλι της τελευταίας του κατοικίας στο Β’ Νεκροταφείο Αθηνών. Θα κλείσω το άρθρο με τη συμβουλή που δίνει όχι μόνο στους φιλολόγους, αλλά σε όλους όσους εργάζονται:
“Η λέξη επάγγελμα, παραγόμενη από το ρήμα επαγγέλλομαι (=υπόσχομαι), σημαίνει την υπόσχεση, που δίνει ο καθένας προς το κοινωνικό σύνολο ότι θα ασκήσει τίμια κ’ ευσυνείδητα το έργο του...” (Μαθήματα Εκθέσεων, 1985).
Πηγή εικόνας: neakriti.gr. Τα αποσπάσματα από το βιογραφικό του τέθηκαν από την γράφουσα σε παρελθοντικό χρόνο, προς μεγάλη μας θλίψη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ο ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ σας γνωστοποιεί ότι είναι ευπρόσδεκτες τυχόν αναφορές προβλημάτων, ιδέες σχετικά με λειτουργίες του ιστοτόπου και γενικά σχόλια. Στο "ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ" εν γένει ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε. Σε κάθε περίπτωση ο καθένας φέρει την ευθύνη των όσων γράφει και το www.filologos-hermes.info ουδεμία νομική ή άλλη ευθύνη φέρει.