της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου
Η μεταγνώση μπορεί να χωρισθεί σε δύο μεγάλες κατηγορίες: στις μεταγνωστικές εμπειρίες και στις μεταγνωστικές δεξιότητες. Ο όρος μεταγλωσσικές δεξιότητες ανήκει στην ευρύτερη σφαίρα των μεταγνωστικών διεργασιών. Αν ένα παιδί λέει: <Πριν έλεγα παλονι αλλά τώρα λέω μπαλόνι>, αυτό σημαίνει πως έχει φωνολογική ενημερότητα αλλά και μεταφωνολογική γνώση όσο για το τι ισχύει τώρα όσο και για το τι ίσχυε τότε. Αυτή η μεταγλωσσική και μεταγνωστική αυτοενημερότητα μπορεί να υπάρχει από την ηλικία των 2-3 ετών.
Σύμφωνα με την Ευκλείδη, (2005) οι μεταγνωστικές διεργασίες διακρίνονται σε μεταγνωστικές εμπειρίες και μεταγνωστική γνώση. Οι μεταγνωστικές εμπειρίες σχετίζονται με τις διεργασίες μάθησης και μνήμης και αποτελούνται από τα εξής: 1. το αίσθημα ότι γνωρίζει το άτομο κάτι, 2. τη βεβαιότητα ως προς τι γνωρίζει το άτομο για την νέα πληροφορία και 3. την κρίση για τη μάθηση και την ευκολία μάθησης.
Από την άλλη, η μεταγνωστική γνώση είναι μνημονικά αποθηκευμένη δηλωτική γνώση για το τι γνωρίζει το άτομο για τον εαυτό του αλλά και για τους άλλους, τους στόχους, τις στρατηγικες και τις εμπειρίες σχτικά με αυτά.
Με αυτόν ακριβώς τον τρόπο διακρίνονται, σύμφωνα με τον Flavell (1979) και οι μεταγλωσσικές διεργασίες σε μεταγλωσσικές εμπειρίες και μεταγλωσσική γνώση. Η αναγνώριση και η διόρθωση του λάθους είναι μεταγνωστικές δεξιότητες.
Σύμφωνα με σύγχρονες έρευνες οι μεταγλωσσικές δεξιότητες είναι ανεπτυγμένες στα ευφυή παιδιά. Οι μεταγλωσσικές δεξιότητες συμβάλουν στην αντιμετώπιση των μαθησιακών δυσκολιών. Η δημιουργία προγραμμάτων ενίσχυσης των μεταγνωστικών δεξιοτήτων θα βοηθήσει πολύ όλους τους μαθητές.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου