ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ

Πρεσβύτερος Γεώργιος Προμπονάς*

Επιγραμματικά θα πω ότι, η Ψυχή σαν μέρισμα της θεϊκής Ουσίας κατά τον Πλάτωνα και Πνοή Του Θεού κατά την Ορθόδοξη θεολογία είναι η πηγή της Σοφίας και της Γνώσης, από την οποία ο ανθρώπινος εγκέφαλος τροφοδοτείται με γνώσεις-πληροφορίες και απλά τις επεξεργάζεται. Αυτό θα επιχειρήσω να τεκμηριώσω ξεκινώντας από μια ιστορική αναδρομή.

Η αναζήτηση της απάντησης στο ερώτημα τι είναι γνώση, χρονολογείται από την εποχή της εμφανίσεως του σκεπτόμενου ανθρώπου, ήτοι του HOMO SAPIENS. Στην πορεία της ιστορίας η Ελληνική Μυθολογία την φαντάστηκε σαν ιδιότητα των θεών και μάλιστα, όταν ο Προμηθέας τους την έκλεψε με τη μορφή της φωτιάς, τον έστειλαν δεσμώτη στον Καύκασο, για να μη την διαδώσει στους ανθρώπους και αυτοκαταστραφούν κάνοντας της κακή χρήση. Κατά την ορθόδοξη θεολογία η γνώση είναι ένα από τα δώρα της αρχεγόνου δικαιοσύνης, όπως είναι αναμαρτησία αθανασία αναρρώστεια, με τα οποία προίκισε ο Θεός τον άνθρωπο. Έκλεισε σε ένα καρπό την κακή, προειδοποιώντας τους πρωτοπλάστους να το αποφύγουν, για να μην πεθάνουν. Κατά την Ίδια, μετά την πτώση έχασε αυτά τα δώρα, μεταξύ των οποίων και τη γνώση. Του έχει μείνει η ανάμνηση της και έκτοτε εναγώνια και με κόπο προσπαθεί να τη θυμηθεί και να τη διακρίνει πίσω από το θαμπωμένο γυαλί της Ψυχής του. Εξ’ άλλου η ίδια η λέξη ανακάλυψη, με την οποία η επιστήμη χαρακτηρίζει κάθε επίτευγμά της, ετυμολογικά σημαίνει, ξαναβρίσκω αυτό που είχα και το έχασα. Ο ίδιος ενέπνευσε την Κλασική Σκέψη ότι, εκείνος και μόνο είναι η πηγή της γνώσης. Για να μας πει όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου σαν Ενσαρκωμένος Θεάνθρωπος ότι, εγώ είμαι η πηγή της Σοφίας της Γνώσης και της Αλήθειας .

Κατά την Κλασική Σκέψη από τον Ορφέα μέχρι τον Πλωτίνο και ιδιαίτερα, αν κανείς επιχειρήσει να εμβαθύνει μέσα στο απαράμιλλου κάλους έργο «Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ» του Πλάτωνα θα διαπιστώσει ότι, η παρεχόμενη από την ψυχή γνώση στον εγκέφαλο δεν είναι παρά τα αντίγραφα των Πρωτοτύπων Αρχεγόνων Πρωταρχικών Εικόνων, που βρίσκονται στη σφαίρα των ΙΔΕΩΝ. Εκεί είναι χαραγμένα τα Αρχέτυπα, εξ’ ου χαρακτήρες, τα κοσμοείδωλα των οποίων προσλαμβάνουμε εμείς με τις αισθήσεις μας. Η γνώση δεν είναι αυτοτελής και αυτόνομη κατάκτηση του εγκεφάλου. Αυτό που μπορεί να κάνει ο εγκέφαλος είναι να σκέφτεται, δηλαδή να επεξεργάζεται τις πληροφορίες που του παρέχει η Ψυχή. Από μόνος του δεν μπορεί να παράξει γνώση, όπως ακριβώς ο υπολογιστής μας δεν παράγει αποτέλεσμα, αν δεν το τροφοδοτήσουμε εμείς με πληροφορίες. Η σκέψη δηλαδή δεν είναι γνώση, αλλά δυνατότητα του εγκεφάλου να επεξεργάζεται τη γνώση που του παρέχει η Ψυχή .Η γνώση παρέχεται με τη μορφή έμπνευσης της σύλληψη και της φώτισης της προϋπάρχουσας του εγκεφάλου γνώσης. Αυτά τα ουσιαστικά είναι παράγωγα των αντιστοίχων ρημάτων, που έχουν ένα υποκείμενο και αυτό δεν είναι άλλο από την Ψυχή και αντικείμενο ο εγκέφαλος. Αυτή εμπνέει και φωτίζει και αυτός εμπνέεται. Άρα δεν είναι αυτόφωτος αλλά ετερόφωτος και σαν τέτοιος δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να αντανακλά το φώς της έμπνευσης και της φώτισης με την όποια της μορφή. Ο εγκέφαλος του καλλιτέχνη σαν εκτελεστικό όργανο της Ψυχής, αντιγράφει το πρωτότυπο της αρχέτυπης εικόνας, που του προβάλει σαν μοντέλο. Ο Πραξιτέλης αντέγραψε τον Ερμή δεν τον δημιούργησε. Ο νηπιακός ανώριμος και ανοργάνωτος εγκέφαλος του τετράχρονου Μότσαρτ δε θα μπορούσε ποτέ, να αποτυπώσει σε παρτιτούρα το μουσικό κομμάτι που αποτύπωσε, αν δεν το πρόβαλε η Ψυχή σ’ αυτόν, χρησιμοποιώντας τον σαν οθόνη. Ο εγκέφαλος του ALBERT EINSTAEIN δεν δημιούργησε τη θεωρία της σχετικότητας. Αυτή προϋπήρχε στο χώρο των ΙΔΕΩΝ. Στην Κίνα επίσης ο ίδιος ατελής εγκέφαλος ενός τρίχρονου αγοριού, που έλυσε εξισώσεις, δεν θα μπορούσε να το κάνει. Σε ρώσικο μοναστήρι το 1850 αγράμματη μοναχή χειρούργησε μοναχή επιτυχώς. Αν δεν της παρείχε η Ψυχή της, τις χειρουργικές γνώσεις, δεν θα μπορούσε, αφού ο εγκέφαλος της δεν είχε πάρει μαθήματα χειρουργικής. Ο μαθητής Ανδρέας Κονιάκος από την Άμφισσα το 1975 συνέλαβε μια μορφή τη ύλης. Ο εγκέφαλος του δε θα μπορούσε ποτέ από μόνος του να το κάνει. Μάλιστα όταν ο Καθηγητής του πανεπιστημίου κ. Ζερβός τον ανέβασε στην έδρα του, για να ανακοινώσει την έμπνευση του στους φοιτητές, αντέδρασε το ως συνήθως καθηγητικό κατεστημένο, με αποτέλεσμα εξ αιτίας του επεισοδίου να τον αντιληφθούν οι αμερικάνοι οι οποίοι τον άρπαξαν και σήμερα είναι ένας κορυφαίος επιστήμονας. Στο Νησί μας το 1953 ο Κωμιακίτης μαθητής του Γυμνασίου της Χώρας Μανώλης Αλιμπέρτης δε χρειαζόταν να παρακολουθεί το μάθημα των μαθηματικών, γιατί το γνώριζε χωρίς να τα διδαχθεί. Μάλιστα αυτό το παιδί δεν πρόλαβε να αποφοιτήσει, γιατί παραφρόνησε και πέθανε εξ αιτίας του ότι, ο εγκέφαλος του δεν άντεξε τη δόση της γνώσης. Το προφητικό χάρισμα δεν είναι άλλο παρά η ψυχική πληροφορία που αφορά στο μέλλον .Τη γνώση την καταμερίζει, την κατανέμει και την επιμερίζει η ψυχή όσο, όπως, όπου, και όταν εκείνη σοφά κρίνει. Έτσι εξηγούνται οι διαβαθμίσεις της νοημοσύνης .

Θα πρέπει λοιπόν με αυτή τη επιχειρηματολογία να παραδεχθούμε ότι, αυτό που γνωρίζομε είναι η σταγόνα της γνώσης, μπροστά στον ωκεανό της άγνοιας και του μυστηρίου που μας περιβάλει. Κατά τον Ιερό Χρυσόστομο ο Θεός αποκαλύπτει σε μας «όσα ηδυνάμεθα φέρειν και συμφέρει ημίν γνώναι» .Γι’ αυτό ο άνθρωπος δε δικαιούται να καυχιέται για κάτι, που ο ίδιος από μόνος του δεν μπορεί να δημιουργήσει, αλλά να υμνολογεί το Θεό που του το εμπιστεύθηκε. Αυτό θα το καταφέρει αν μέσω της υπέρβασης του Εγώ του, αναχθεί στο «γνώθι σ’ αυτόν» του Σωκράτη και συνομολογήσει μαζί του το «εν οίδα ότι ουδέν οίδα».

Η Γνώση δεν παρέχεται στον άνθρωπο έτσι απλά για να περνά την ώρα του, αλλά για κάποιο σκοπό και έχει τρείς μορφές .Η πρώτη είναι η Επιστημονική γνώση και αποστολή έχει να αποκωδικοποιήσει και να αποκρυπτογραφήσει τους φυσικούς νόμους ,για να αποκαλύψει το μεγαλείο του Νομοθέτη. Κατά ο Αριστοτέλη «σκοπός της γνώσης είναι η αναγωγή δι΄ αυτής στη Αρετή και διά της Αρετής στο Θείο». Κατά το Κύπριο Πυρηνικό Επιστήμονα Λουκά Χριστοφόρου «επιστήμη δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να αποκαλύπτει το μεγαλείο του θεού»(συνέντευξη στη ΕΡΤ3 7-5-2014) για να προσθέσει ο αστροφυσικό Σπύρο Λάλας «όλες οι επιστήμες υπηρετούν την υπερεπιστήμη της θεολογίας».(περιοδικό ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΊΑ έτος 2013 Τεύχος 30). Ο κορυφαίος γενετιστής που αποκρυπτογράφησε το ανθρώπινο γονίδιο FRANCIS COLLINS στο βιβλίο του με τίτλο Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ αναφέρει «Ο Θεός στα ελάχιστα φαίνεται μέγιστος». Η δεύτερη μορφή είναι η Φιλοσοφική γνώση που αποστολή έχει να διεισδύσει στον υπερφυσικό χώρο να συναντήσει, να υποδείξει το θεό και να γνωρίσει το πώς Αυτός ενεργεί . Αν στο Μωυσή ενέπνευσε ο Θεός ότι «εποίησεν», στο Πλάτωνα ενέπνευσε το «πώς εποίησεν». Αποτελεί καύχημα για το Έθνος των ελλήνων το γεγονός ότι, αυτό το προνόμιο το επεφύλαξε ο Θεός στους Έλληνες Κλασικούς Φιλοσόφους με κορυφαίους το Σωκράτη το Πλάτωνα και το Αριστοτέλη. Γι΄αυτό πολύ σοφά χαρακτηρίζονται προ Χριστού Χριστιανοί. Η τρίτη μορφή είναι η θεολογική Γνώση, μέσω της οποίας ο θεός πια αποκαλύπτεται ,επικυρώνοντας τις δυο προηγούμενες. Η αναζήτηση της γνώσης δεν παύει να είναι μια μορφή προσευχής.

Η γνώση παρέχεται στον άνθρωπο, χωρίς να του τίθεται φραγμός ως προς τη χρήση, αν της κάνει καλή ή κακή, σεβόμενη την ελεύθερη βούληση του. Εξαρτάται απ’ αυτόν, τι θα επιλέξει και αυτό με τη σειρά του το καθορίζει η Οικογένεια, το Περιβάλλον και η Παιδεία, όπως την εννοεί ο Αριστοτέλης λέγοντας «η επιστήμη στερουμένη αρετής πονηρία εστί». Κατά τον ίδιο η Παιδεία είναι ανάμεσα στα άλλα «άσκηση του σκέπτεσθαι». Ο Φίλιππος του ανέθεσε να διδάξει τον Αλέξανδρο. Μετά από ένα χρόνο τον ρώτησε ο Φίλιππος «Τί έμαθε ο Αλέξανδρος;» και του απαντά «τίποτα». «Τότε τι έκανες ένα χρόνο;» τον ξαναρωτά και του απαντά «τον έμαθα να σκέπτεται». Κατά την Ορθόδοξη Χριστιανική αντίληψη, της συγγενούς αυτής του Αριστοτέλη, Παιδεία είναι η διά της έρευνας αναγωγή στη γνώση δια της γνώσης στη διαμόρφωση της ελεύθερης κριτικής σκέψης και δι αυτής στην Αλήθεια ήτοι στο Θεό. Ο Χριστός δε δέχεται τούς ηττοπαθείς και μοιρολάτρες. Δε θέλει οπαδούς της αντίληψης «πίστευε και μη ερεύνα» αλλά ελεύθερα σκεπτόμενους κοινωνούς μέσω της γνώσης, προτρέποντας «ερευνάτε και γνώσεσθαι» Ελευθερωθείτε δια της γνώσης. Αυτή τη μεγαλειώδη αντίληψη προσεπικυρώσει ο Α. Παύλος λέγοντας «τα πάντα δοκιμάζετε το καλό κατέχετε». 

Το πώς να κάνει καλή χρήση της γνώσης ο άνθρωπος, για τη βελτίωση και μόνο του Πνευματικού και Βιοτικού επιπέδου του, το ορίζει η Ελληνική Μυθολογία η Κλασική σκέψη, αλλά πέρα και πάνω απ’ αυτές η Χριστιανική Ορθόδοξη Θεολογία. Αυτή και μόνο αυτή φωτίζει το δρόμο προς αυτή την κατεύθυνση, με το Ανέσπερο και Υπέρλαμπρο Φώς που εκπέμπει. Αυτό το Φώς διαπιστώνει ο Καβάφης ότι, ο άνθρωπος επιμένει να μη θέλει να το δει.

δεν το μπορούν οι άνθρωποι το φως να το αντέξουν
χίλιες φορές να γεννηθείς χίλιες θα σε σταυρώσουν

Δυστυχώς τόσο η ευρύτερη εμπειρία, όσο και η στενή προσωπική μου εμπειρία συνδιαλεγόμενος με ανθρώπινους χαρακτήρες επί μισό αιώνα, μέσω της μιας επιθετικής ποιμαντικής που ασκώ, γιατί αυτή επιβάλουν οι δύσκολοι καιροί που ζούμε, με αναγκάζουν να συμφωνήσω με τον Καβάφη. Με θλίψη διαπιστώνω ότι, όχι μόνο δεν το μπορούν οι άνθρωποι το φως να το αντέξουν, αλλά το τραγικό είναι ότι, επιμένουν να μη θέλουν να το αντέξουν. Φοβάμαι ότι, το μήνυμα επιμένει ο άνθρωπος να μη θέλει να το πάρει, ούτε από την συμβολική ελληνική μυθολογία, ούτε από την κλασική σκέψη, ούτε εκείνο του Θεού Πατέρα προς τους πρωτοπλάστους, ούτε αυτό του Ενσαρκωμένου Θεού Υιού. ‘Έτσι μια από τις παραμέτρους αυτής της επίμονης άρνησης και συνεχούς αποστασίας είναι ότι, το Θείο Δώρο της Γνώσης σήμερα το έχει γυρίσει εναντίον του, όπως πανθομολογείται, χωρίς να διαφαίνεται αναστρέψιμη δύναμη, που θα αποτρέψει το κακό που θα προκαλέσει.

Πιστεύω ότι, είμαστε η ευτυχέστερη γενιά της ανθρωπότητας, γιατί απολαμβάνομε τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, που αποτελούν εφαρμογές σε μόλις εκατό χρόνια, θεωριών τριών χιλιάδων χρόνων. Αλλά και η δυστυχέστερη, γιατί απειλούμαστε απ’ αυτά. Φοβάμαι επίσης ότι, αυτό που φοβόταν η μυθολογία πως θα συνέβαινε, όταν ο Προμηθέας έκλεψε τη φωτιά από τους θεούς, αλλά και ο θεός, όταν συμβούλευσε τους πρωτοπλάστους, να μη δοκιμάσουν τον καρπό που έκρυβε μέσα του την κακή χρήση της γνώσης, δεν αποφεύγεται. Αυτό γιατί η διαφορά από άλλες περιπτώσεις είναι ότι, αυτή τη φορά ετέθη στην υπηρεσία του κακού η επιστημονική γνώση. Γι’ αυτό δεν έχει καμιά ευθύνη η Επιστήμη, αλλά οι επιλήσμονες επιστήμονες, που πούλησαν αντί πινακίου φακής, την επιστημονική γνώση σε άνομα συμφέροντα δι’ ίδιον όφελος. Ο Χίτλερ για να δημιουργήσει ένα αδίστακτο μαζοχιστή στρατό χρησιμοποίησε όλους του επιστήμονες απ’ όλα τα πανεπιστήμια. Αυτό ξεκίνησε από την περίοδο του διαφωτισμού. 

Μετά την απελευθέρωση της ανθρώπινης σκέψης από τα μεσαιωνικά κάτεργα, απαλλαγμένη από τη δαμόκλεια σπάθη της Ιερής Εξέτασης, εξερράγη και έφθασε στο άλλο άκρο. Κατά την περίοδο του διαφωτισμού που ακολούθησε, η γνώση θεωρήθηκε σαν αυτόνομη και αυτοτελή κατάκτηση του εγκεφάλου μέσω «του ορθού λόγου». Απογύμνωσε τον άνθρωπο από την υψίστης τιμής πορφυρά χρυσοποίκιλτη βασιλική στολή με την οποία τον περιβάλει ο χριστιανικός όρος ΠΡΟΣΩΠΟ που σημαίνει Εικόνα Θεού και τον υποβίβασε σε «άτομο» που σημαίνει σκεπτόμενη δομή της ύλης. Ανήγαγε αυτό το «άτομο» στο κέντρο του κόσμου και άρα το θεό περιττό. Έκτοτε αυτή η αντίληψη διαπέρασε το Δυτικό εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο διαχώρισε βίαια τις δυο σιαμαίες αδελφές, ήτοι την παιδεία και τη εκπαίδευση, απεμπολώντας τις ανθρωπιστικές επιστήμες από την εκπαίδευση, για τον απλό λόγο ότι, φοβάται τον ηθικό και σκεπτόμενο άνθρωπο, που διαμορφώνει η παιδεία. Το ενδιαφέρει, μέσω μιας νεκρής αποπνευματικοποιημένης γνώσης, να αναπτύξει μόνο δεξιότητες, δηλαδή ανθρωπομηχανές ρομπότ, για να υπηρετούν αδιαμαρτύρητα τον παγκόσμιο καπιταλισμό. Έτσι ατρόφησε ο Πνευματικός Πολιτισμός, που σημαίνει την πάλη του ανθρώπου με τον εαυτό του, ο οποίος θα ήλεγχε τον Τεχνολογικό Πολιτισμό, που σημαίνει την πάλη του ανθρώπου με τη φύση. Ο δεύτερος εξελίσσεται και γιγαντώνεται, ραγδαία ανεξέλεγκτα, ξέφρενα και προβάλει απειλητικά εναντίο του Πλανήτη, αλλά και αυτού ακόμα του ανθρώπινου είδους. Αυτό φοβούνται όχι πια κάποιοι διορατικοί μοναχοί, αλλά η εχέφρονα παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, βλέποντας τα μαθηματικά μοντέλα να συγκλίνουν στην άποψη ότι, «κυοφορείται μια επώδυνη γέννα, που θα γεννήσει κάτι κακό». (Περιοδικό ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ έτος 2015 τεύχος 10). Για να προσθέσει η υπερεμφυία της αστροφυσικής STEPHEN HAWKING «θα πρέπει να μεταφερθούν στη Σελήνη μερικά ζευγάρια ανθρώπων, προκειμένου να διασωθεί το ανθρώπινο γένος, γιατί επίκειται η έκρηξη της γης» (Δελτίο Ειδήσεων ΑΝΤ1 3-3-2016). Ο πανεπιστημιακός δάσκαλος Α. Παναγόπουλος λέει «η ανθρωπότητα σήμερα βρίσκεται στο απόγειο της τραγικότητας της, όμοια της οποίας δεν έχει να παρουσιάσει η διαχρονική της Ιστορία (ΤV1 2-7-2005). H επιζήσασα από το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς εβραία Ραχήλ Σαμπάθα λέει «εκείνη η φρίκη που έζησα δεν είναι τίποτα μπροστά σ’ αυτά που βλέπω να έρχονται» (ΕΡΤ 3 27-1-2018). Εγώ θα πρόσθετα χαριτολογώντας ότι, δε θα προλάβει ο Χριστός να κάνει τη Δευτέρα παρουσία του, γιατί δε θα υπάρχομε εμείς εξ’ αιτίας μας. Τούτη τη στιγμή που γράφω, αυτό που φοβούνται αυτοί οι επιφανείς άνθρωποι, ακούω στην τηλεόραση τον ένα παράφρονα να λέει στον άλλο «έχω τα κουπιά πάνω στο γραφείο μου και είμαι έτοιμος να τα πατήσω για να σας εξαφανίσω». Και του απαντά ο άλλος παράφρονας, «έχω και εγώ πάνω στο γραφείο μου ποιό μεγάλα κουπιά και είμαι έτοιμος να σας εξαφανίσω». Μωροί και τυφλοί αφού όποιος και να προλάβει να τα πατήσει, θα εξαφανισθεί ο πλανήτης, ποιος θα κερδίσει τι; Αυτή τη κραυγή αγωνίας αφήνει να βγει από τα τρίσβαθα της ψυχής του ο πολυταξιδεμένος παγκόσμιος στοχαστής λογοτέχνης και συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης, όταν ακούγεται να λέει σε μαγνητοσκοπημένη διάλεξη στην όπερα της Βιέννης, «τι κι αν ο άνθρωπος απελευθέρωσε τις δυνάμεις της ύλης, αφού δεν απελευθέρωσε την αγάπη από την καρδιά του, δεν θα καταφέρει τίποτα παρά την αυτοκαταστροφή του».

Θα επιχειρήσω στο βαθμό που μπορώ, να αποδώσω το μέγεθος του βαθμού της απειλής, το οποίο έχουν κατά νου όλοι αυτοί οι επιστήμονες, όταν εκφράζουν την ανησυχία τους. Αρκεί να αναφέρω ότι, ο πλανήτης μας είναι ναρκοθετημένος με εκατομμύρια ηλεκτρονικά βιολογικά, πυρηνικά, θερμοπυρηνικά και συμβατικά όπλα, ικανά να καταστρέψουν έναν Πλανήτη δέκα φορές μεγαλύτερο του δικού μας. Δε χρειάζεται παρά ένα λάθος, ή μια σκοπιμότητα, από ένα παράφρονα ηγέτη τύπου βορειοκορεάτη ή αμερικανού, για να γίνει το κακό. Σε διάφορα πυρηνικά ερευνητικά κέντρα στον κόσμο γίνονται πειράματα και δεν είναι λίγοι οι επιστήμονες, που φοβούνται ότι, αν σε ένα απ’ αυτά όπως το SERN παραχθεί αντιύλη, μπορεί να προκαλέσει τέτοιο κακό που ούτε η Αποκάλυψη δεν προβλέπει. Από βιολογικά ερευνητικά κέντρα ελλοχεύει ο κίνδυνος, θα διαφύγει θανατηφόρο μικρόβιο, ικανό να εξαφανίσει το ανθρώπινο είδος. Οι κλιματικές αλλαγές προβάλουν απειλητικές. Ο αέρας που αναπνέομε, το έδαφος που καλλιεργούμε και το νερό που πίνουμε είναι επιβαρυμένα με κάθε λογής χημικές ραδιενεργές και αέριες ουσίες, με τις οποίες ρυπαίνει αδιάκοπα και επιταχυνόμενα η ακόρεστα ενεργοβόρα βιομηχανία και οικονομία «τις δύναται φυγείν εκ της μελλούσης γεένης;» διερωτάται ο υμνωδός. Αναστρέψιμη δύναμη δεν υπάρχει παρά μόνο μία. Να επανασυνδεθούν οι δυο σιαμαίες αδελφές, για να προκύψουν μέσα απ’ αυτές νέες γενιές εμφορούμενες από Αυτοσυνειδησία, Ηθική, Δικαιοσύνη, Αρετή και Τόλμη, δυνάμενες να ανακόψουν αυτή τη φρενίτιδα και τον παραλογισμό. Κάτι τέτοιο βέβαια σήμερα φαντάζει σαν ουτοπία. Έτσι νομοτελειακά οδηγούμεθα στην αυτοκαταστροφή. 

Θα ήθελα να είμαι ένα καθημερινός άνθρωπος με τις καθημερινές έγνοιες επιβίωσης. Όμως προτιμώ να είμαι αυτός που είμαι. Δηλαδή να έχω άποψη επί παντός επιστητού. Δεν αρκεί να την έχω, αλλά θα πρέπει και να την τεκμηριώνω για να γίνεται πιστευτή. Γι’ αυτό νιώθω την ανάγκη να βυθίζομαι μέσα στην Επιστημονική τη Φιλοσοφική και τη Θεολογική σκέψη, για να αντλώ αδιαμφισβήτητα επιχειρήματα. Είναι λοιπόν άποψη μου, τεκμηριωμένη υποθέτω πιο πριν και όχι προφητεία ότι, ο Πολιτισμός μας πέρασε στην τελευταία του ευθεία και έμελε στη γενιά μας να ζήσει το οδυνηρό τέλος του. 

Ζούμε σε μια πραγματικά κοσμογονική μοναδική εποχή με βαβελικά σημεία των καιρών από πλευράς ανεξέλεγκτης Τεχνολογίας. Αποκαλυπτικά από πλευράς επαλήθευσης των όσων προβλέπει και σοδομικά από πλευράς αποδόμησης των Αξιών. Είναι βέβαιο ότι ο «Τιτανικός» απέπλευσε από το λιμάνι της Ιστορίας του Πλανήτη ΓΗ για το μεγάλο ταξίδι. Κυβερνήτης του ο άνθρωπος. Ένας αλαζόνας Καπετάνιος, που ενώ οι ακταιωροί βλέπουν ότι έρχεται κατά πάνω τους το παγόβουνο, εκείνος επιμένει να επαίρεται ότι «είναι αβύθιστος». Πλήρωμα του η αλόγιστη ευημερία, το άμετρο και δόλιο κέρδος, η επιστήμη των όπλων, ο πόλεμος, η πυρηνική και θερμοπυρηνική τεχνολογία, ο ευδαιμονισμός, η σαρκολατρεία, ο ατομικισμός, η περιφρόνηση του Θεού η ύβρις κατά της Φύσης. Πίσω στην προβλήτα του λιμανιού η Δικαιοσύνη η Ηθική η Σωφροσύνη η Παιδεία ο Σεβασμός όλες οι μεγάλες Αξίες κουνούν το μαντήλι του αποχαιρετισμού. Κι’ όταν στο βάθος του πελάγους σβήσει η εικόνα του πολυτελούς σκάφους, που σε λίγο θα συγκρουσθεί με τα παγόβουνα του «φυσικού μέτρου», η γη και η θάλασσα το νερό και η φωτιά θα αναβιώσουν την Πτώση της χαμένης Ατλαντίδας. Ο Τιτανικός θα βυθισθεί στην Άβυσσο της τιμωρίας, ενώ οι Αξίες, πίσω στο λιμάνι, θα σβήσουν το ΦΩΣ του πολιτισμού περιμένοντας μήνυμα από το πάντων Νοήμονα Σχεδιαστή να το ανάψουν και πάλι, κάποτε στο μέλλον, όπως πολύ παραστατικά το φαντάζεται η Αιγυπτιακή Μυθολογία μέσω του αναγεννημένου από την τέφρα του πουλιού Φοίνικα.

*Πρεσβύτερος της Γ' Αρχιερατικής Περιφέρειας Νάξου, Τραγαίας - Δρυμαλίας. Συγγραφέας κατά το πάλαι και στο ΙΕΡΟ ΚΑΘΙΔΡΥΜΑ «ΑΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟΥ» στο Φιλώτι Νάξου