Δημοσθένης, Ἐπιστολαί, Β’ 3-4 (ΚΡΙΤΗΡΙΟΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΩΣ)

ΑΔΙΔΑΚΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
(Δημοσθένης, Ἐπιστολαί, Β’ 3-4)

Εἰκότως δ’ ἂν ὑμῖν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, μέλοι τῆς ἐμῆς σωτηρίας οὐ μόνον κατὰ τοῦθ’, ὅτι οὐδὲν ὑμᾶς ἀδικῶνδεινὰ πέπονθα, ἀλλὰ καὶ τῆς παρὰ τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις ἕνεκ’ εὐδοξίας. Μὴ γάρ, εἰ μηδεὶς ὑμᾶς ἀναμιμνῄσκειτοὺς χρόνους μηδὲ τοὺς καιροὺς ἐν οἷς τὰ μέγιστ’ ἐγὼ χρήσιμος ἦν τῇ πόλει, τοὺς ἄλλους Ἕλληνας ἀγνοεῖννομίζετε, μηδ’ ἐπιλελῆσθαι τῶν ἐμοὶ πεπραγμένων ὑπὲρ ὑμῶν, ἃ ἐγὼ δυοῖν ἕνεκα νῦν ὀκνῶ γράφειν καθ’ἕκαστον, ἑνὸς μέν, τὸν φθόνον δεδιώς, πρὸς ὃν οὐδέν ἐστιν προὔργου τἀληθῆ λέγειν, ἑτέρου δέ, ὅτι πολλὰκαὶ ἀνάξι’ ἐκείνων διὰ τὴν τῶν ἄλλων Ἑλλήνων κακίαν νῦν πράττειν ἀναγκαζόμεθα. Ἐν κεφαλαίῳ δὲ τοιαῦτ’ἐστὶν ἐφ’ οἷς ἐξηταζόμην ὑπὲρ ὑμῶν ἐγώ, ὥσθ’ ὑμᾶς μὲν ἐπ’ αὐτοῖς ὑπὸ πάντων ζηλοῦσθαι, ἐμοὶ δ’ ἐλπίδατῶν μεγίστων δωρεῶν προσδοκᾶσθαι παρ’ ὑμῶν.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

1. Να μεταφράσετε το κείμενο που σας δίνεται.
2. α. δεινά, χρήσιμος, ἀνάξια, ἀληθῆ: Να γραφούν τα παραθετικά τους στην ίδια πτώση, γένος και αριθμό.

β. πέπονθα, ἀναμιμνῄσκει, ἐπιλελῆσθαι: Να κλιθούν στην προστακτική αορίστου στη φωνή που βρίσκονται.
γ. ζηλοῦσθαι: Να γραφούν το β’ και το γ’ ενικό μέσου ενεστώτα σε όλες τις εγκλίσεις.3. Να επισημανθούν οι όροι και οι προτάσεις του κειμένου που δηλώνουν αίτιο.

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

1. Δικαιολογημένα λοιπόν, άνδρες Αθηναίοι, θα σας ενδιέφερε η σωτηρία μου όχι μόνο γι’ αυτό τον λόγο,επειδή δηλαδή έχω υποστεί συμφορές παρόλο που δεν σας έκανα κανένα κακό, αλλά και για την καλήφήμη που έχετε στους άλλους ανθρώπους. Γιατί μη νομίζετε ότι, εάν κανείς δεν σας υπενθυμίζει τις εποχέςκαι τις περιστάσεις κατά τις οποίες εγώ ήμουν εξαιρετικά χρήσιμος στην πόλη, οι υπόλοιποι Έλληνες δεντις γνωρίζουν ούτε πως έχουν ξεχάσει όσα είχα κάνει για χάρη σας, τα οποία εγώ τώρα διστάζω ναγράψω αναλυτικά για δύο λόγους, από τη μια γιατί φοβάμαι τον φθόνο, απέναντι στον οποίο δεν ωφελείκαθόλου να λέει κανείς την αλήθεια, και από την άλλη γιατί τη δεδομένη χρονική στιγμή αναγκαζόμαστε,εξαιτίας της ανικανότητας των υπόλοιπων Ελλήνων, να κάνουμε πολλά πράγματα ανάξια εκείνων [τωνπράξεων]. Συνοπτικά, τέτοια ήταν εκείνα για τα οποία εγώ δοκιμαζόμουν για χάρη σας, ώστε εξαιτίαςαυτών εσάς να σας φθονούν όλοι, ενώ εγώ να ελπίζω σε μεγαλύτερες ανταμοιβές από την πλευράσας.

2. α.
δεινά: δεινότερα - δεινότατα
χρήσιμος: χρησιμώτερος - χρησιμώτατος
ἀνάξια: ἀναξιώτερα - ἀναξιώτατα
ἀληθῆ: ἀληθέστερα - ἀληθέσταταβ. – πάθε, παθέτω, – πάθετε, παθόντων– ἀνάμνησον, ἀναμνησάτω, – ἀναμνήσατε, ἀναμνησάντων & ἀναμνησάτωσαν– ἐπιλαθοῦ, ἐπιλαθέσθω, – ἐπιλάθεσθε, ἐπιλαθέσθωνγ. ζηλοῖ - ζηλοῦται (οριστ.), ζηλοῖ - ζηλῶται (υποτ.), ζηλοῖο - ζηλοῖτο (ευκτ.), ζηλοῦ - ζηλούσθω (προστ.)

3.

• «κατὰ τοῦθ’»: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει αναγκαστικό αίτιο και προσδιορίζειτο ρ. «ἂν μέλοι»
• «ὅτι... πέπονθα»: δ/α επιρρηματική αιτιολογική πρόταση κρίσεως, επεξήγηση στο «κατὰ τοῦθ’»
• «τῆς εὐδοξίας ἕνεκα»: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει αναγκαστικό αίτιο και προσδιορίζει το ρ. «ἂν μέλοι», συνδεόμενος παρατακτικά με τον προηγούμενο (οὐ μόνον - ἀλλὰ καὶ)
• «ἐμοὶ» (4η γραμμή): δοτική προσωπική του ποιητικού αιτίου από το παθητικής διάθεσης «πεπραγμένων»
• «δυοῖν ἕνεκα»: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει αναγκαστικό αίτιο και προσδιορίζειτο ρ. «ὀκνῶ»
• «ἑνός (ἕνεκα)»: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του αναγκαστικού αιτίου, επεξήγηση στο«δυοῖν ἕνεκα»
• «δεδιώς»: επιρρηματική αιτιολογική μετοχή, επεξήγηση στο «ἑνὸς (ἕνεκα)»
• «ἑτέρου (ἕνεκα)»: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του αναγκαστικού αιτίου, επεξήγηση στο«δυοῖν (ἕνεκα)»
• «ὅτι... ἀναγκαζόμεθα»: δ/α επιρρηματική αιτιολογική πρόταση κρίσεως, επεξήγηση στο «ἑτέρου(ἕνεκα)»
• «διὰ τὴν κακίαν»: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει αναγκαστικό αίτιο καιπροσδιορίζει το ρ. «ἀναγκαζόμεθα»
• «ἐφ’ οἷς»: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει αναγκαστικό αίτιο και προσδιορίζει τορ. «ἐξηταζόμην»
• "ἐπ’ αὐτοῖς»: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει αναγκαστικό αίτιο και προσδιορίζειτο απαρέμφατο «ζηλοῦσθαι»
• «ὑπὸ πάντων»: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του ποιητικού αιτίου από το απαρέμφατο«ζηλοῦσθαι»
• «ἐμοί» (7η γραμμή): δοτική προσωπική του ποιητικού αιτίου από το απαρέμφατο «προσδοκᾶσθαι».