Ω..ΤΙ ( ΚΑΚΟΣ ) ΚΟΣΜΟΣ ΜΠΑΜΠΑ..!!

Καλλιόπη Ζιώγου
- Θεολόγος

Παραφράζοντας τον τίτλο του βιβλίου του Κώστα Μουρσελά « Ω, τι κόσμος μπαμπά! » και ζώντας γύρω μου, με τόση ζηλοφθονία και κακία, δεν έχω παρά κάτι τέτοιο να αναφωνήσω. Το να είσαι ειλικρινής με τους συνανθρώπους σου κατάντησε κουσούρι. Έχουν διαστραφεί σχεδόν τα πάντα. Και όλα ξεκινούν από τον καθένα μας. Δείτε τα βλέμματα όλων δίπλα μας. Οι παλιοί λένε « τα μάτια είναι ο καθρέπτης της ψυχής », γεγονός, πέρα για πέρα αληθινό. Όταν σκέφτεσαι κακοπροαίρετα αργά ή γρήγορα θα φανεί, θα εκδηλωθεί πρωτίστως από τον τρόπο που κοιτάς και μετά από τον τρόπο που μιλάς.

Ο Ευαγγελιστής Λουκάς αναφέρει σχετικά στο ευαγγέλιό του: ( κεφ. 11 34 – 35 ): « 34 ὁ λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός· ὅταν οὖν ὁ ὀφθαλμός σου ἁπλοῦς ᾖ, καὶ ὅλον τὸ σῶμά σου φωτεινόν ἐστιν· ἐπὰν δὲ πονηρὸς ᾖ, καὶ τὸ σῶμά σου σκοτεινόν. 35 σκόπει οὖν μὴ τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστίν ». Δηλαδή: 34 Ο λύχνος, που φωτίζει το σώμα, είναι το μάτι· όταν λοιπόν το μάτι είναι γερό και καθαρό, όλο το σώμα θα είναι μέσα στο φως. Όταν όμως είναι άρρωστο και βλαμμένο και το σώμα θα είναι μέσα στο σκοτάδι. 35 Πρόσεχε λοιπόν, μήπως το φως, που έχει βάλει ο Θεός μέσα σου, δηλαδή το λογικό και η συνείδηση, είναι σκοτάδι. ( Διότι τότε όσον φως και αν υπάρχει έξω, όσες υψηλές διδασκαλίες και αν ακούσεις, δεν θα φωτιστείς ).

Όταν λοιπόν τα μάτια μας κοιτούν φθονερά κάποιον, τότε αργά ή γρήγορα ο φθόνος και η κακία εισχωρούν στη ψυχή μας, δηλητηριάζοντας την πνευματική μας κατάσταση και όλο αυτό θα οδηγήσει σε οδυνηρά αποτελέσματα. Υπάρχει μια σχετική ιστορία, άκρως διδακτική: Ήταν κάποιος βασιλιάς, που θέλησε να δοκιμάσει έναν πλεονέκτη κι έναν φθονερό. Τους κάλεσε, λοιπόν, μπροστά του και τούς είπε: « Θέλω να σας κάνω από ένα δώρο. Ας μου ζητήσει ο ένας σας ό, τι επιθυμεί, γνωρίζοντας όμως ότι στον άλλο θα δώσω το διπλάσιο ». Επειδή βρέθηκαν καί οι δύο σε αμηχανία και κανείς τους δεν αποτολμούσε να ζητήσει πρώτος, ρωτάει ο βασιλιάς τον φθονερό: «Πες μου εσύ, τι θέλεις; ». Ο φθονερός συλλογίστηκε κάμποση ώρα και μετά αποκρίθηκε: « Θέλω να μου βγάλεις το ένα μάτι! ». Προτίμησε σκεπτόμενος φθονερά και δόλια να χάσει την όρασή του, αρκεί να μην ωφεληθεί ο συνάνθρωπός του..Μήπως μας θυμίζει κάτι αυτή η κατάληξη; Μήπως έχουμε ζήσει παρόμοιες καταστάσεις ;;

Σήμερα τους φθονερούς ανθρώπους, τους αποκαλούμε και τοξικούς και προσπαθούμε με διάφορους τρόπους να τους αντιμετωπίσουμε. Και οι Πατέρες της Εκκλησίας έχουν άποψη, επί τους θέματος. Ο Μ. Βασίλειος αναφέρει χαρακτηριστικά: « Τo πιο δυσκολομεταχείριστο είδος έχθρας είναι ο φθόνος. Διότι τους, για άλλο λόγο, δυσμενείς ( απέναντί μας ) τους κάνουν ημερότερους οι καλοσύνες. Τον φθονερό όμως και κακοήθη το να ευεργετηθεί ( από εμάς που φθονεί ), αυτό, τον ερεθίζει ακόμη περισσότερο. Όσο περισσότερο ευεργετηθεί, τόσο περισσότερο αγανακτεί και πέφτει σε ανία και δυσκολεύεται. Περισσότερο υποφέρει με την δύναμη του ευεργέτη, παρά νιώθει ευγνωμοσύνη γι’ αυτά που του προσφέρονται. Ποιο θηρίο δεν νικούν με την χαλεπότητα των τρόπων τους οι φθονεροί. Ποιο από τα ανήμερα θηρία δεν ξεπερνούν στην αγριότητα;

Τα σκυλιά όταν τρέφονται ημερεύουν. Τα λιοντάρια γίνονται χειροήθη όταν τα περιποιούμαστε. Οι φθονεροί όμως με τις περιποιήσεις περισσότερο αγριεύουν. Σοφός άρα είναι εκείνος ο οποίος δεν επιτρέπει ούτε να συνδειπνούμε με τον φθονερό. Ξεκινάει από την συναναστροφή στο δείπνο, θέλοντας να απαγορεύσει γενικότερα κάθε συναναστροφή με τον φθονερό. Διότι όπως ακριβώς το υλικό που εύκολα αρπάζει φωτιά με επιμέλεια φροντίζουμε να το βάλουμε όσο γίνεται σε μεγαλύτερη απόσταση από την φωτιά, έτσι πρέπει, όσο είναι δυνατό, να απομακρυνόμαστε από τις φιλίες των φθονερών, τοποθετώντας τον εαυτό μας έξω από τα βέλη του φθόνου. Διότι δεν είναι δυνατόν με άλλον τρόπο να συμπλακεί κάποιος με τον φθόνο καί να τον νικήσει, παρά μόνο αν τον προσεγγίσει χωρίς οικειότητα. Διότι βεβαίως σύμφωνα με τον λόγο του Σολομώντος, στον άνδρα, η ζήλεια από τον φίλο του. Έτσι έχει το πράγμα. Δεν φθονεί τον Αιγύπτιο ο Σκύθης, αλλά ο καθένας φθονεί τον ομοεθνή του. Και από τον ομοεθνή βέβαια δεν φθονεί αυτούς που δεν γνωρίζει αλλά τους πιο γνωστούς. Και από τους γνωστούς (φθονεί) τους γείτονες και τους ομοτέχνους και τους κατά όποιο άλλο τρόπο οικείους. Και ανάμεσα σ’ αυτούς πάλι περισσότερο φθονεί τους συνομηλίκους και τους συγγενείς και τους αδελφούς. Και πράγματι όπως ακριβώς η ερισύβη είναι νόσημα ιδιαίτερο και αποκλειστικό του σίτου, έτσι και ο φθόνος είναι αρρώστια της φιλίας ».

Στην Παλαιά Διαθήκη, ο λόγος περί φθόνου και κακίας είναι ακόμη πιο αυστηρός και αιχμηρός, ακριβώς για να προλάβει πολύ νωρίτερα τα δυσάρεστα και επώδυνα, για την ψυχή και το σώμα επακόλουθα. Ενδεικτικά γίνεται λόγος στον 51ο Ψαλμό: 

« 3 ΤΙ ΕΓΚΑΥΧᾼ ἐν κακίᾳ, ὁ δυνατός, ἀνομίαν ὅλην τὴν ἡμέραν; 4 ἀδικίαν ἐλογίσατο ἡ γλῶσσά σου· ὡσεὶ ξυρὸν ἠκονημένον ἐποίησας δόλον. 5 ἠγάπησας κακίαν ὑπὲρ ἀγαθωσύνην, ἀδικίαν ὑπὲρ τὸ λαλῆσαι δικαιοσύνην. 6 ἠγάπησας πάντα τὰ ρήματα καταποντισμοῦ, γλῶσσαν δολίαν. 7 διὰ τοῦτο ὁ Θεὸς καθέλοι σε εἰς τέλος· ἐκτίλαι σε καὶ μεταναστεύσαι σε ἀπὸ σκηνώματός σου καὶ τὸ ρίζωμά σου ἐκ γῆς ζώντων. 8 ὄψονται δίκαιοι καὶ φοβηθήσονται καὶ ἐπ᾿ αὐτὸν γελάσονται καὶ ἐροῦσιν· 9 ἰδοὺ ἄνθρωπος, ὃς οὐκ ἔθετο τὸν Θεὸν βοηθὸν αὐτοῦ, ἀλλ᾿ ἐπήλπισεν ἐπὶ τὸ πλῆθος τοῦ πλούτου αὐτοῦ καὶ ἐνεδυναμώθη ἐπὶ τῇ ματαιότητι αὐτοῦ. 10 ἐγὼ δὲ ὡσεὶ ἐλαία κατάκαρπος ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Θεοῦ· ἤλπισα ἐπὶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος. 11 ἐξομολογήσομαί σοι εἰς τὸν αἰῶνα, ὅτι ἐποίησας, καὶ ὑπομενῶ τὸ ὄνομά σου, ὅτι χρηστὸν ἐναντίον τῶν ὁσίων σου ». 

Δηλαδή: 3 Γιατί καυχάσαι στην κακία, δυνατέ; Το έλεος του Θεού παραμένει στον αιώνα.

4 Η γλώσσα σου μελετάει κακίες, εργάζεται δόλο, σαν ακονισμένο ξυράφι.

5 Αγάπησες το κακό μάλλον παρά το αγαθό, το ψέμα, παρά να μιλάς δικαιοσύνη.

6 Αγάπησες όλα τα λόγια τού αφανισμού, τη δόλια γλώσσα.

7 Γι’ αυτό, ο Θεός θα σε εξολοθρεύσει για πάντα· θα σε αποσπάσει και θα σε μετατοπίσει από τη σκηνή σου, και θα σε ξεριζώσει από τη γη των ζωντανών ανθρώπων. 

8 Και οι δίκαιοι θα δουν, και θα φοβηθούν· και θα γελάσουν γι’ αυτόν, λέγοντας:

9 Δέστε ο άνθρωπος, που δεν έβαλε τον Θεό δύναμή του· αλλά, έλπισε στο πλήθος τού πλούτου του, και επιστηριζόταν στην πονηρία του.

10 Εγώ, όμως, θα είμαι σαν ελιόδεντρο, που ακμάζει στον οίκο τού Θεού· στο έλεος του Θεού ελπίζω στον αιώνα του αιώνα.

11 Θα σε δοξολογώ πάντοτε, επειδή ενέργησες έτσι· και θα ελπίζω στο όνομά σου, επειδή είναι αγαθό μπροστά στους οσίους σου.

Κλείνεις λοιπόν τα αυτιά και τα μάτια ερμητικά στο φθόνο, αδιαφορώντας για την ύπαρξη τέτοιων ανθρώπων, πολύ περισσότερο όταν τυγχάνουν να είναι συνεργάτες, γνωστοί ή « φίλοι ». Όσο δύσκολο και αν είναι..δεν υπάρχει άλλος τρόπος άμυνας. Η αντιπαράθεση με τέτοια άτομα, που είναι λύκοι, με την μορφή προβάτων δεν οδηγεί πουθενά. Τα άτομα αυτά επιβεβαιώνουν το εγώ τους, δρώντας ύπουλα. Διψάνε για επαίνους και πεθαίνουν για λίγες έστω, ( !! ) στιγμές αυτοπροβολής, ενώ ταυτοχρόνως δηλώνουν με πάθος, ένθερμοι υποστηρικτές των αρετών της ταπείνωσης και της ειλικρίνειας..Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο.. « Τα σέβη μου »…λοιπόν… όχι ευχαριστώ, δεν θα πάρω!!! Εν κατακλείδι,

« Για κοίτα ρε.. Για κοίτα κάτι αναμάρτητοι που συνωστίζονται για να λιθοβολήσουν πρώτοι..». Αλκυόνη Παπαδάκη