της Αγγελικής Μουστάκου
- φιλολόγου
Όταν η ελεύθερη γνώμη πληρώνεται ακριβά, τότε οι ποιητές μιλούν για μας μέσα απ'τις λέξεις που συγκέντρωσαν με την συνδρομή των διάχυτων αισθήσεών τους. Έμαθαν από νωρίς να χρησιμοποιούν μια γλώσσα συνθηματική και προφητική και τολμούν να την ενεργοποιούν κάθε φορά που νιώθουν πως τα όρια γύρω τους στενεύουν. Η μνήμη των ποιητών είναι σκληρή και τα όνειρά τους απειλητικά, γεμάτα με τα φαντάσματα του παρελθόντος και τα οράματα του μέλλοντος. Αυτή είναι μια μορφή φυλακής , που πάει την γλώσσα τους ακόμα πιο πέρα και ακόμα πιο βαθιά.
Οι ποιητές, όταν συνδέονται με τα περασμένα ,δεν το κάνουν για να ξεχνιόμαστε αλλά για να μας ωθήσουν να φτιάξουμε την δική μας μοίρα μέσα απ'την πείρα των άλλων. ¨Ενα γερό και γυμνασμένο μυαλό μπορεί να διακρίνει σαφώς αυτόν τον σκοπό. Οι γνήσιοι ποιητές έχουν ιστορική συνείδηση που αναγνωρίζει εκείνα τα μεγάλα κύματα ,που δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε και που ξέρει ν'αντιδρά στις βαθιές πληγές της ομαδικής μας ζωής.
Ο ποιητές,δεν μελετούν απλά ,όπως εμείς. Οι ποιητές παρατηρούν.Καμμία Ιθάκη δεν είναι αρκετή ούτε και μπορεί να τους ανακουφίζει. Μάλλον πλήττουν στις Ιθάκες. Μόνο την εμπειρία του ταξιδιού αναζητούν-άλλες θάλασσες , άλλους τρόπους, άλλα αρώματα. Τίποτα δεν απεχθάνονται όσο τον συμβιβασμό και την συνήθεια. Είναι μαγευτικός ο υπαινιγμός στον πρώτο στίχο του καβαφικού ποιήματος : ''σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη'' . Βγαίνω και πηγαιμός! Ούτε λόγος για επιστροφή. Αν υπάρχει νοσταλγία είναι μόνο για το καινούριο. Πόση αληήθεια για την ποίηση έχει εμποτιστεί σ'αυτόν τον χιλιοειπωμένο στίχο! Οι λάτρεις του λόγου συχνά ''εγκαταλείπουν'' το σπίτι τους για να ταξιδέψουν σ'ένα μαγικό νησί. Στην δική τους ζωή ο νόστος παραλάσσει σε πηγαιμό. Προέχει οίστρος του μεγάλου ταξιδιού.
Βασική και συνάμα απροσδόκητη ευχή είναι ο πηγαιμός να κρατήσει περισότερο. Όλη η ζωή του ταξιδιώτη-ποιητή πρέπει να γεμίσει με περιπλάνηση εποικοδομητική. Για τους ποιητές τα πάντα καθίστανται σε ταξίδια γνώσης και ηδονής. Μυούνται στην δεξιότητα ν'απομυθοποιούν τον μύθο,ώστε να βρίσκουν το υλικό για να μυθοποιούν την πραγματικότητα.Ύστερα μας χαρίζουν ποιήματα . Ταξιδεύουμε κι εμείς κι αφυπνιζόμαστε-κι αποφασίζουμε ίσως δραστικές αλλαγές που εκλεπτύνουν την σκέψη ,την συμπεριφορά και την ζωή μας.
Η ποίηση αναγνωρίζει παγκόσμια διάδοση και αναγνώριση. Ποιήματα απαγγέλονται σε δημόσιες τελετές κι επιδρούν ως αιώνιες ,διαχρονικές αξίες στην συνείδηση των ακροατών.Γιατί οι ποιητές είναι οι μόνοι υπερμοντέρνοι και ανήκουν στο παρόν και-κυρίως-στο μέλλον . Η διανοητική συγκίνηση που προκαλούν διατηρεί τον κόσμο καλύτερο.
Τα ποιήματα-εύχομαι-δεν θα μείνουν στις βιβλιοθήκες,αλλά θα προωθηθούν και θα βοηθήσουν τους ανθρώπους να σκέφτονται περισσότερο απ'ό,τι σήμερα.
Ας μην μένουμε άλλο μόνοι.
Ας επιστρέψουμε στην μοναχική συντροφιά των ποιημάτων.
Προσδοκώ ο νόστος αυτός να παραμείνει ένας πηγαιμός συνεχής.
Όταν η ελεύθερη γνώμη πληρώνεται ακριβά, τότε οι ποιητές μιλούν για μας μέσα απ'τις λέξεις που συγκέντρωσαν με την συνδρομή των διάχυτων αισθήσεών τους. Έμαθαν από νωρίς να χρησιμοποιούν μια γλώσσα συνθηματική και προφητική και τολμούν να την ενεργοποιούν κάθε φορά που νιώθουν πως τα όρια γύρω τους στενεύουν. Η μνήμη των ποιητών είναι σκληρή και τα όνειρά τους απειλητικά, γεμάτα με τα φαντάσματα του παρελθόντος και τα οράματα του μέλλοντος. Αυτή είναι μια μορφή φυλακής , που πάει την γλώσσα τους ακόμα πιο πέρα και ακόμα πιο βαθιά.
Οι ποιητές, όταν συνδέονται με τα περασμένα ,δεν το κάνουν για να ξεχνιόμαστε αλλά για να μας ωθήσουν να φτιάξουμε την δική μας μοίρα μέσα απ'την πείρα των άλλων. ¨Ενα γερό και γυμνασμένο μυαλό μπορεί να διακρίνει σαφώς αυτόν τον σκοπό. Οι γνήσιοι ποιητές έχουν ιστορική συνείδηση που αναγνωρίζει εκείνα τα μεγάλα κύματα ,που δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε και που ξέρει ν'αντιδρά στις βαθιές πληγές της ομαδικής μας ζωής.
Ο ποιητές,δεν μελετούν απλά ,όπως εμείς. Οι ποιητές παρατηρούν.Καμμία Ιθάκη δεν είναι αρκετή ούτε και μπορεί να τους ανακουφίζει. Μάλλον πλήττουν στις Ιθάκες. Μόνο την εμπειρία του ταξιδιού αναζητούν-άλλες θάλασσες , άλλους τρόπους, άλλα αρώματα. Τίποτα δεν απεχθάνονται όσο τον συμβιβασμό και την συνήθεια. Είναι μαγευτικός ο υπαινιγμός στον πρώτο στίχο του καβαφικού ποιήματος : ''σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη'' . Βγαίνω και πηγαιμός! Ούτε λόγος για επιστροφή. Αν υπάρχει νοσταλγία είναι μόνο για το καινούριο. Πόση αληήθεια για την ποίηση έχει εμποτιστεί σ'αυτόν τον χιλιοειπωμένο στίχο! Οι λάτρεις του λόγου συχνά ''εγκαταλείπουν'' το σπίτι τους για να ταξιδέψουν σ'ένα μαγικό νησί. Στην δική τους ζωή ο νόστος παραλάσσει σε πηγαιμό. Προέχει οίστρος του μεγάλου ταξιδιού.
Βασική και συνάμα απροσδόκητη ευχή είναι ο πηγαιμός να κρατήσει περισότερο. Όλη η ζωή του ταξιδιώτη-ποιητή πρέπει να γεμίσει με περιπλάνηση εποικοδομητική. Για τους ποιητές τα πάντα καθίστανται σε ταξίδια γνώσης και ηδονής. Μυούνται στην δεξιότητα ν'απομυθοποιούν τον μύθο,ώστε να βρίσκουν το υλικό για να μυθοποιούν την πραγματικότητα.Ύστερα μας χαρίζουν ποιήματα . Ταξιδεύουμε κι εμείς κι αφυπνιζόμαστε-κι αποφασίζουμε ίσως δραστικές αλλαγές που εκλεπτύνουν την σκέψη ,την συμπεριφορά και την ζωή μας.
Η ποίηση αναγνωρίζει παγκόσμια διάδοση και αναγνώριση. Ποιήματα απαγγέλονται σε δημόσιες τελετές κι επιδρούν ως αιώνιες ,διαχρονικές αξίες στην συνείδηση των ακροατών.Γιατί οι ποιητές είναι οι μόνοι υπερμοντέρνοι και ανήκουν στο παρόν και-κυρίως-στο μέλλον . Η διανοητική συγκίνηση που προκαλούν διατηρεί τον κόσμο καλύτερο.
Τα ποιήματα-εύχομαι-δεν θα μείνουν στις βιβλιοθήκες,αλλά θα προωθηθούν και θα βοηθήσουν τους ανθρώπους να σκέφτονται περισσότερο απ'ό,τι σήμερα.
Ας μην μένουμε άλλο μόνοι.
Ας επιστρέψουμε στην μοναχική συντροφιά των ποιημάτων.
Προσδοκώ ο νόστος αυτός να παραμείνει ένας πηγαιμός συνεχής.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου