Καρχαρίες στην Ελλάδα: Η έννοια της Κόλασης

του Νίκου Κατσούλη

της Ενώσης Συντακτών Διαδικτύου

Τον Ιούλιο του 1847 ένας πόρφυρας (καρχαρίας) κατασπάραξε ένα νεαρό Άγγλο στρατιώτη που κολυμπούσε στην κατεχόμενη από Άγγλους τότε Κέρκυρα. Ο Σολωμός θέλησε να αποδώσει με τον τρόπο του το τραγικό γεγονός με τους εξής στίχους:

Η Κόλαση πάντ' άγρυπνη σου στήθηκε τριγύρου·
Αλλά δεν έχει δύναμη πάρεξ μακριά και πέρα
.....
Απομεινάρι θαυμαστό ερμιάς και μεγαλείου,
Όμορφε ξένε και καλέ, και στον ανθό της νιότης,
Άμε και δέξου στο γιαλό του δυνατού την κλάψα.

Πόση δύναμη κρύβει μέσα του αυτός ο στίχος που λέει "η Κόλαση πάντ' άγρυπνη... αλλά δεν έχει δύναμη πάρεξ μακριά και πέρα"; Εξηγούμαι. Τριγύρω μας είναι πάντοτε η κόλαση που καραδοκεί. Το κακό δεν αργεί ποτέ να γίνει. Όμως η ανευθυνότητα των γύρω μας και του κακού εαυτού μας πάντα μας πείθει ότι τάχα το κακό δεν θα συμβεί σε μας, η κόλαση και η τραγωδία είναι για όλους τους άλλους, πέρα μακρυά από μας και ποτέ για μας. Σε μας δεν θα συμβεί τίποτα ποτέ. Είναι όμως έτσι; Ας δούμε κάποιες ειδήσεις που αποτελούν τεκμήρια ότι η αλήθεια μάλλον δεν είναι τόσο αισιόδοξη όπως νομίζουμε.

Στις 28 Απριλίου 2017 η Καθημερινή μεταδίδει την εξής είδηση, από αυτές που συνήθως δεν δίδουμε και μεγάλη σημασία:

"Εναν μεγάλο καρχαρία που ζει στα νερά της Μεσογείου, έπιασαν στην ψαριά τους δύο αδέλφια από τη Γλώσσα της Σκοπέλου, ενώ ασκούσαν την καθημερινή αλίευσή τους στα νερά του Αιγαίου.Το κήτος, το μήκος του οποίου φθάνει περίπου τα 7 μέτρα, αλιεύθηκε από τα αδέλφια Μπρουσγιάννη. Ο μεγαλόσωμος καρχαρίας πιάστηκε στα δίχτυα της μηχανότρατας «Ε. Μπρουσγιάννης» και ανέβηκε στο αλιευτικό σκάφος με δυσκολία αφού το βάρος του ξεπερνούσε τα 300 κιλά. Οι δύο ψαράδες από τη Γλώσσα της Σκοπέλου, δεν είναι η πρώτη φορά που αλιεύουν τόσο μεγάλο ψάρι, αφού πριν από λίγο καιρό είχε πιαστεί στα δίχτυα τους και μία τούνα μήκους περίπου 2 μέτρων και βάρους 280 κιλών, η οποία είχε αλιευτεί σε θαλάσσια περιοχή του Νοτίου Αιγαίου."

Ο καρχαρίας της Σκοπέλου

Κρατάμε τα εξής σημαντικά: Ο πόρφυρας είχε μήκος 7 μέτρα και το βάρος του ξεπερνούσε τα 300 κιλά, αλλά και το πιο σημαντικό... δεν ήταν η πρώτη φορά ούτε πολύ μακρυά στο παρελθόν που είχαν ξαναπιάσει ένα τέτοιο θηρίο της θαλάσσης!!! Βέβαια δεν ήταν πόρφυρας εκείνος αλλά ένα μεγάλο "σκουμπρί" μία τούνα όπως λένε οι ψαράδες 2 μέτρων και 280 κιλών. Καθόλου τρομακτικό να το δής να κολυμπάει δίπλα σου βέβαια !

Τούνα

Αλλά ας επιστρέψουμε στους "συμπαθείς" πόρφυρες. Βλέπετε τους λέω έτσι κι όχι "καρχαρίες" ή "σκύλους" ή "σκυλόψαρα" δια να μην προκληθεί ταραχή στο θυμικό κανενός. Διότι η αλήθεια τρομάζει, οι πραγματικές λέξεις προκαλούν φόβο, ενώ η γλώσσα έχει την δύναμη κι αυτόν τον φόβο από τον ακουστικό ήχο αυτών να τον δαμάζει. Στις 31 Ιουλίου 2017 άλλη μία είδηση προκαλεί δέος. Ο τίτλος αποκαλυπτικός καθόλα: "Λήμνος: Έπιασαν καρχαρία 200 κιλών και 2,5 μέτρων. Δεν πίστευαν στα μάτια τους οι ψαράδες". Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα σπάνιο είδος καρχαρία όπως λένε οι ψαράδες που ονομάζεται "Σμπρίλιος". Θέλετε να δείτε τί είναι ο "Σμπρίλιος"; Ιδού μια εικόνα του...

Σμπρίλιος

Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα σπάνιο είδος καρχαρία που συναντάται στο Αιγαίο αλλά και στο Ιόνιο, και ο οποίος θεωρείται ιδιαίτερα επικίνδυνος μιας και διαθέτει διπλή σειρά δοντιών και η φόρα τους είναι προς τα μέσα. Δείτε και φωτογραφία του 1991 ενός "Σμπρίλιου" στην Σμύρνη απέναντι από την Χίο αφού σας πώ πρώτα πως οι ψαράδες λένε χαρακτηριστικά πως αυτού του είδους τα κήτη "δεν διστάζουν να επιτεθούν σε οποιονδήποτε"....

Σμπρίλιος στην Σμύρνη

Ήδη έχουν δημοσιευθεί αρκετά ρεπορτάζ σχετικά με τις εμφανίσεις καρχαριών στην Ελλάδα. Δεν θα επιμείνω άλλο. Αλλά καλό είναι να διαβάσετε και τα εξής αποκαλυπτικά άρθρα: "ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ! Δολοφόνοι ΚΑΡΧΑΡΙΕΣ... στις ελληνικές θάλασσες! Όλες οι επιθέσεις" και "Επιθέσεις καρχαριών στην Ελλάδα". Εγώ θα μείνω σε κάποια άλλα δεδομένα. Τα παρουσιάζω συνοπτικά:

• στη χώρα μας, που αποτελείται από 13.676 χιλιόμετρα ακτογραμμής, συμβαίνουν κάθε χρόνο κατά μέσο όρο 300 περιστατικά θανάτων στη θάλασσα.
• μόνιμοι κάτοικοι της μεσογείου είναι διαπιστωμένα οι μεγάλοι λευκοί καρχαρίες, όμως στη χώρα μας έχουν “χτυπήσει” τρεις φορές, ελάχιστες δηλαδή αν αναλογιστεί κανείς τα χιλιάδες χιλιόμετρα παραλιών και τα εκατομμύρια των λουόμενων κάθε χρόνο σ' αυτήν.
• σε πολλά από αυτά τα περιστατικά που δεν αριθμούνται, οι θάνατοι δεν είναι διαπιστωμένοι αλλά απλώς τα θύματα αγνοούνται.
• στις Ελληνικές θάλασσες υπάρχουν 35 είδη καρχαριοειδών από τα οποία όμως,7 με 8 είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα για τον άνθρωπο.

Σε τυχόν ερώτηση του καθενός για τον αν οι καρχαρίες είναι επικίνδυνοι για τους λουόμενους, οι αρχές και οι ειδικοί μας καθησυχάζουν και μας δηλώνουν, ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος, καθώς αυτοί, τα θηρία της θαλάσσης λένε "προτιμούν τα μεγάλα βάθη και οι επιθέσεις σε κολυμβητές στην Ελλάδα είναι ανύπαρκτες". Είναι "είδος προς εξαφάνιση πλέον" επιμένουν, λες και θα δώσουμε περισσότερη βαρύτητα στο υπό εξαφάνιση είδος ως φιλόζωοι κι όχι στην απώλεια της ανθρώπινης ζωής. ΠΡΟΣΕΞΑΤΕ και τα εξής λόγια τους: "ετησίως θανατώνονται 100.000.000 καρχαρίες από τον άνθρωπο άρα εμείς είμαστε οι επικίνδυνοι και όχι οι καρχαρίες!". Είναι εμφανές ότι για τούτους το θηρίο της θαλάσσης έχει μεγαλύτερη αξία απ' ότι ο άνθρωπος. Λες και τους είπαμε να ξεκινήσουμε σαφάρι εξόντωσης των θηρίων. Τους πιστεύει κανείς, όταν τα ίδια τα γεγονότα τους διαψεύδουν τόσο ως προς το ότι προτιμούν τα μεγάλα βάθη όσο και στο γεγονός ότι οι επιθέσεις τους είναι ανύπαρκτες; Δείτε εν συντομία το ιστορικό των επιθέσεων στην Ελλάδα:

1. 1951 Κέρκυρα: Μον Ρεπό. Λευκός Καρχαρίας επιτέθηκε και σκότωσε 16χρονη κολυμβήτρια, τραυματίζοντας τον 17χρονο φίλο της
2. 1956 Κέρκυρα: Άγνωστο είδος καρχαρία επιτέθηκε και σκότωσε 15χρονη
3. 1963 Τρίκερι Παγασιτικού: Μεγάλος λευκός επιτέθηκε σε γυναίκα την ώρα που κολυμπούσε και τη σκότωσε.
4. 1965 Θεσσαλία: Άγνωστο είδος καρχαρία επιτέθηκε σε άνδρα, τον τραυμάτησε σοβαρά, με αποτέλεσμα ο άνδρας να εκπνεύσει λίγο αργότερα.
5. 1980 Κως: Λευκός καρχαρίας επιτέθηκε σε άνδρα την ώρα που έκανε σέρφινγκ. Ευτυχώς ο άνδρας επέζησε.
6. 1981 Βόλος: Άγνωστο είδος καρχαρία επιτέθηκε σε άνδρα τραυματίζοντάς τον ευτυχώς ελαφρά.

Το αν τώρα ζούν σε μεγάλο βάθος και δεν πλησιάζουν στις ακτές εύκολα μπορεί κανείς να το καταρρίψει ως παιδαριώδες και ανεύθυνο επιχείρημα αφού άλλοι ειδικοί πάλι λένε ότι: "Η αύξηση της θερμοκρασίας εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής παίζει τέτοιο ρόλο ώστε οι καρχαρίες αποπροσανατολίζονται από τα ζεστά νερά, ακολουθούν άγνωστα σ’ αυτούς ρεύματα και συχνά παρασύρονται κοντά στις ακτές. Στις πιθανές αιτίες που πλησιάζουν τις ακτές προστίθεται και η συχνότητα του ψαρέματος σε τουριστικές παραλίες, με τους καρχαρίες να οσφραίνονται από χιλιόμετρα τα δολώματα ή τα σκοτωμένα ψάρια των ψαροντουφεκάδων - η όσφρηση είναι η ισχυρότερη αίσθησή τους, σε αντίθεση με την αδύναμη όρασή τους." Το καταγεγραμμένο περιστατικό του 1963 είναι καθόλα διαφωτιστικό. Το λέγω με όλες του τις λεπτομέρειες όπως επίσημα κατεγράφη. Το Σάββατο, 1η Ιουνίου του 1963 λοιπόν (περιστατικό Νο 3 ανωτέρω στην λίστα), στον Παγασητικό κόλπο, στη βραχονησίδα Πυθούς ή Μικρά κοντά στη νησίδα Παλαιά Τρίκερι, η αυστριακή συγγραφέας και φιλόλογος, από τη Βιέννη, Χέλγκα Πόγκλ, κατασπαράχθηκε ενώ κολυμπούσε σε απόσταση τριών μόλις μέτρων από την ακτή, μπροστά στα μάτια της φίλης της, Βίλκεν. Η κοινωνία του Βόλου τρομοκρατήθηκε και όλο το υπόλοιπο καλοκαίρι οι παραθεριστές ήταν επιφυλακτικοί. Η εφημερίδα της εποχής λέγει μάλιστα ότι δεν βρέθηκε ούτε ίχνος του θύματος. Εχάθη δια παντός στα σαγόνια του θηρίου.

Το καταγεγραμμένο περιστατικό του 1963

Ως προς τί λοιπόν οι διαβεβαιώσεις των αρχών ότι δεν υφίσταται κίνδυνος στις ελληνικές θάλασσες; Ως προς τί αίφνης τα περιστατικά των επιθέσεων κατά έναν περίεργον τρόπο σταματούν να υπάρχουν καταγεγραμμένα πολλά χρόνια πίσω και πλέον σαν να μην υπάρχουν τέτοια περιστατικά ουδέποτε καταγράφονται; Έτσι τελευταία κάθε χρόνο έχουμε θανάτους στην θάλασσα πότε από ''πνιγμό'', πότε από ''έμφραγμα'', πότε από χτυπήματα ''προπέλας'', αλλά ποτέ των ποτών από επιθέσεις των θαλασσίων θηρίων. Επίσης κατά έναν μαγικόν τρόπο είναι πάρα πολλές οι εξαφανίσεις ανθρώπων που ενώ κολυμπούσαν φυσικά δεν βρέθηκαν ποτέ!!! Γιατί; Σας δίδω την αιτία του πράγματος που για άλλη μια φορά είναι το χρήμα και η βουλιμία του ανθρώπου.

Την πραγματική αιτία την κρύβουν. Τηρείται απόλυτη μυστικότητα εδώ και πολλές δεκαετίες από τους έχοντες συμφέροντα λόγω τουρισμού [βλέπε ξενοδοχεία σε κάθε μέρος της Ελλάδος] που θησαυρίζουν αδιαφορώντας αν πεθαίνουν άνθρωποι.


Αν αναρωτιέστε για το αν ισχύει αυτή η ομερτά θανάτου απλώς συλλογισθείτε το εξής. Στις 21 Ιουλίου του 2017 στην νήσο Κω σημειώθηκε φονικός σεισμός 6,6 ρίχτερ. Δύο άνθρωποι έχασαν την ζωή τους και δεκάδες τραυματίστηκαν. Κι όμως. Η απώλεια των ζωών συνυπήρχε στα Μ.Μ.Ε με παράλληλες πληροφορίες για τον τουρισμό και για την φροντίδα των αρχών να μην χάση τουρίστες το νησί. Ιδού:

"Η ταλαιπωρία για τους τουρίστες είναι μεγάλη και έχει πάρει και διεθνείς διαστάσεις μέσω δημοσιευμάτων, όπως της Daily Mail. Στόχος των τοπικών παραγόντων είναι να καθησυχαστούν πολίτες και τουρίστες οι οποίοι εμφανίζονται τρομοκρατημένοι. Το χτύπημα του Εγκέλαδου μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού ήταν μεγάλο και φοβούμενοι μεγαλύτερο πλήγμα στον τουρισμό, κυβέρνηση και παράγοντες της Κω κάνουν προσπάθεια να αποφορτίσουν το κλίμα." 

Προσέξατε και δηλώσεις του Υπουργού και του δημάρχου του νησιού που ακολούθησαν: 

"Ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη Νίκος Τόσκας δήλωσε ότι δεν έχουν σταματήσει οι πτήσεις με τουρίστες ενώ όσοι βρίσκονται ήδη στο νησί να κάνουν ανέμελοι ποδήλατο στην παραλία."

Στο ίδιος μήκος κύματος και ο δήμαρχος της Κω Γιώργος Κυρίτσης: 

«Η Κως πέρασε μια μεγάλη δοκιμασία αλλά έδειξε ότι είναι φτιαγμένη από πολύ σκληρό μέταλλο. Αντεξε τη δοκιμασία και θα βγει πιο δυνατή». Παράλληλα δήλωσε ότι «οι ξενοδοχειακές υποδομές του νησιού αποδείχθηκαν ασφαλείς για τους επισκέπτες μας, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων συνεχίζει τις διακοπές της στο νησί αφού το σεισμικό φαινόμενο εκτονώνεται». Σύμφωνα με τον κ. Κυρίτση «Η Κως επιστρέφει στην κανονικότητα, στους ρυθμούς ενός τουριστικού προορισμού. Το χαμόγελο επιστρέφει. Όλοι μας φοράμε το πιο όμορφο χαμόγελό μας για τους επισκέπτες μας. Έχουμε αποδείξει ότι ξέρουμε να επιστρέφουμε, ξέρουμε να ξεπερνάμε δυσκολίες και προβλήματα. Το αποδείξαμε με το μεταναστευτικό, θα το αποδείξουμε και τώρα. Ό,τι χάλασε θα το κάνουμε καλύτερο. Όλοι μαζί, ενωμένοι, στέλνουμε το μήνυμα ότι η Κως είναι ο πιο όμορφος προορισμός».

Θα μας τρελάνουν; Εδώ ζωές χάθηκαν και σπίτια γκρεμίστηκαν και περιουσίες καταστράφηκαν και ο Υπουργός το μόνον που λέει είναι "ότι δεν έχουν σταματήσει οι πτήσεις με τουρίστες ενώ όσοι βρίσκονται ήδη στο νησί να κάνουν ανέμελοι ποδήλατο στην παραλία"; !!!! Και ο δήμαρχος, ο αιρετός από τους ίδιους τους συμπολίτες του το μόνο που δηλώνει είναι ότι το νησί του είναι ένας όμορφος προορισμός; Για τα θύματα απλά ένα "συλληπητήρια". Για τα γκρεμισμένα σπίτια και τις χαμένες περιουσίες απλα πρόσκαιρες υποσχέσεις.

Έχετε λοιπόν καμμία πλέον πίστη ότι αυτές οι αρχές, που πουλάνε τον εαυτόν τους έτσι ωμά ψυχρά για το χρήμα και το συμφέρον θα πουν ποτέ την αλήθεια για το τί συμβαίνει στις παραλίες τους; Θα πούν αν άνθρωποι πέθαναν από σκυλόψαρα, αν έγιναν βορά των θηρίων της θαλάσσης και για λίγες ανθρώπινες ζωές να χάσουν το χρήμα εκείνο που περιμένουν για να ζήσουν; Αυτό που προέρχεται από λίγους μήνες και συντηρεί οικογένειες για όλον τον χρόνο;

Θα κλείσω με την μαρτυρία του Ηροδότου κυρίως για δύο λόγους. Αφενός για να καταστήσω σε όλους σαφές το ότι η ύπαρξη καρχαριών στην Ελλάδα είναι διαπιστωμένη από αρχαιοτάτων χρόνων αλλά αφετέρου για να συνειδητοποιήσουμε άπαντες ότι αφού σε χρόνια όπου το κλίμα ήταν παρθένο και υγιές αυτά τα θηρία εμφανίζονταν στις ελληνικές θάλασσες, στην σύγχρονη εποχή όπου το κλίμα έχει υποστεί τέτοια ζημιά και έχει υπερθερμανθεί τόσο, είναι δεδομένον ότι αυτά τα θηρία όχι μόνον υπάρχουν αλλά σίγουρα έχουν πολλαπλασιαθεί.

[6.43.4] Ύστερ᾽ απ᾽ αυτή του την ενέργεια κατευθυνόταν βιαστικά προς τον Ελλήσποντο. Κι όταν συγκεντρώθηκε μεγάλη ναυτική δύναμη, συγκεντρώθηκε και μεγάλο πεζικό στράτευμα, διάβαιναν με τα καράβια τους τον Ελλήσποντο και μετά πορεύονταν διασχίζοντας την Ευρώπη· η πορεία τους είχε σκοπό να χτυπήσουν την Ερέτρια και την Αθήνα.

αὗται μὲν ὦν σφι πρόσχημα ἦσαν τοῦ στόλου· ἀτὰρ ἐν νόῳ ἔχοντες ὅσας ἂν πλείστας δύνωνται καταστρέφεσθαι τῶν Ἑλληνίδων πολίων, τοῦτο μὲν δὴ τῇσι νηυσὶ Θασίους οὐδὲ χεῖρας ἀνταειραμένους κατεστρέψαντο, τοῦτο δὲ τῷ πεζῷ Μακεδόνας πρὸς τοῖσι ὑπάρχουσι δούλους προσεκτήσαντο· τὰ γὰρ ἐντὸς Μακεδόνων ἔθνεα πάντα σφι ἦν ἤδη ὑποχείρια γεγονότα. 2 ἐκ μὲν δὴ Θάσου διαβαλόντες πέρην ὑπὸ τὴν ἤπειρον ἐκομίζοντο μέχρι Ἀκάνθου, ἐκ δὲ Ἀκάνθου ὁρμώμενοι τὸν Ἄθων περιέβαλλον. ἐπιπεσὼν δέ σφι περιπλέουσι βορέης ἄνεμος μέγας τε καὶ ἄπορος κάρτα τρηχέως περιέσπε, πλήθεϊ πολλὰς τῶν νεῶν ἐκβάλλων πρὸς τὸν Ἄθων. 3 λέγεται γὰρ τριηκοσίας μὲν τῶν νεῶν τὰς διαφθαρείσας εἶναι, ὑπὲρ δὲ δύο μυριάδας ἀνθρώπων. ὥστε γὰρ θηριωδεστάτης ἐούσης τῆς θαλάσσης ταύτης τῆς περὶ τὸν Ἄθων, οἳ μὲν ὑπὸ τῶν θηρίων διεφθείροντο ἁρπαζόμενοι, οἳ δὲ πρὸς τὰς πέτρας ἀρασσόμενοι· οἳ δὲ αὐτῶν νέειν οὐκ ἐπιστέατο καὶ κατὰ τοῦτο διεφθείροντο, οἳ δὲ ῥίγεϊ.

[6.44.1] Οι δυο αυτές πόλεις ήταν η πρόφαση για την εκστρατεία, ενώ το σχέδιό τους ήταν να υποδουλώσουν όσο γίνεται περισσότερες ελληνικές πόλεις, κι έτσι τη μια φορά υποδούλωσαν με το στόλο τους τους Θασίους, που ούτε καν πρόβαλαν αντίσταση, την άλλη με το πεζικό τους πρόσθεσαν, στους λαούς που είχαν σκλαβώσει, τους Μακεδόνες· γιατί όλοι οι λαοί που ζούσαν ανατολικά από τη Μακεδονία είχαν κιόλας υποταχτεί. [6.44.2] Λοιπόν τα καράβια πέρασαν από τη Θάσο απέναντι κι έπλεαν γιαλό γιαλό ώς την Άκανθο· και κίνησαν από την Άκανθο κι αρμένιζαν για να παρακάμψουν τον Άθω· όμως, καθώς αρμένιζαν στα νερά του, τους χτύπησε δυνατό αγριοβόρι που δεν πολεμιόταν με τίποτε και τους τσάκισε για τα καλά ρίχνοντας αμέτρητα καράβια τους στα βράχια του Άθω. [6.44.3] Γιατί λένε πως τα καράβια που χάθηκαν ήταν κάπου τριακόσια και οι άνθρωποι πάνω από είκοσι χιλιάδες· γιατί έτσι που η θάλασσα που περιβρέχει τον Άθω είναι γεμάτη σκυλόψαρα όσο καμιά άλλη, τους άρπαζαν τα σκυλόψαρα και τους κατασπάραζαν, ενώ άλλους τούς τσάκιζε το κύμα πάνω στα βράχια· κι άλλοι πάλι έχασαν τη ζωή τους επειδή δεν ήξεραν κολύμπι κι άλλοι απ᾽ το φοβερό κρύο. Αυτή την τύχη είχε το ναυτικό.

Τί απομένει; Να έχουμε "Ανοιχτά πάντα κι άγρυπνα τα μάτια της ψυχής" και να γνωρίζουμε πως "Η Κόλαση πάντ' άγρυπνη στήθηκε τριγύρου" και δεν είναι τόσο "μακριά και πέρα"