ΤΑ ΚΑΡΦΙΑ..

Καλλιόπη Ζιώγου

Πλησιάζει η ώρα των Πασχαλινών διακοπών..Έχεις ξεκινήσει τις ετοιμασίες; Ίσως..και με τις άλλες ετοιμασίες, τι έχει γίνει; Με τις «ετοιμασίες» για να μετέχεις στο Μυστήριο του Ευχελαίου και της Θείας Κοινωνίας, τη Μ. Εβδομάδα..είσαι έτοιμος; Ίσως όχι..Μα γιατί; Γιατί έχεις ακόμη στα χέρια σου τα καρφιά. Ποια καρφιά; Τα πάθη σου..

Από την αρχή της Μ Τεσσαρακοστής ακούγεται στην Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία η ευχή του αγίου Εφραίμ του Σύρου: 

« Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργίας, φιλαρχίας, καί ἀργολογίας μή μοι δῷς. Πνεῦμα δέ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονής καί ἀγάπης χάρισαί μοι τῷ σῷ δούλῳ.

Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁράν τά ἐμά πταίσματα, καί μή κατακρίνειν τόν ἀδελφόν μου, ὅτι εὐλογητός εἶ εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Αμήν ». 

Ακούγεται διόλου τυχαία σε αυτήν την συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

Ένα – ένα αριθμούνται στην παραπάνω ευχή, τα καρφιά.. Αργία, περιέργεια, φιλαρχία και αργολογία, δηλαδή η ακηδία μας, η κατάκρισή μας, η υπερηφάνεια μας, (…για να μην πούμε, η ξιπασιά μας.. ), οι κακοπροαίρετοι λογισμοί μας. Την Μ. Πέμπτη Θα γεμίσουν οι Ναοί. Όλοι θα προσκυνήσουμε το αιματοβαμμένο Σώμα Του. Άλλοι έχοντας συναίσθηση του τι κάνουν, κάποιοι από συνήθεια, μερικοί ίσως, να το θεωρούν ως ένα από τα έθιμα του τόπου μας και να το τηρήσουν πιστά. Όλοι, σε πόλεις και χωριά.. Θα πάμε να ακούσουμε « τα δώδεκα ( 12 ) ευαγγέλια », ρωτάμε, « τι ώρα βγαίνει η Σταύρωση; » για να είμαστε εκεί να παρακολουθήσουμε την κορύφωση του πόνου της Μάνας και το μεγαλείο της Αγάπης του Κυρίου.

Θα συγκινηθούμε βαθύτατα, ω ναι. Αναμενόμενο, μπροστά σ’ αυτό το συγκλονιστικό γεγονός. Τι γίνεται όμως με την ψυχή μας; Συμμετέχει στη Σταύρωση του Υιού του Θεού, για να μπορέσει στη συνέχεια να βιώσει και την Ανάσταση του; Πώς μπορεί η ψυχή μας να φωτιστεί με το Φως της Ανάστασης; Με τη σταύρωση των παθών μας.. Με τα πάθη μας σταυρώνουμε κάθε μέρα τον Χριστό. Με το ψέμα, την υπερηφάνεια, τον εγωισμό, την πάσης μορφής πορνεία, τις κάθε είδους εξαρτήσεις..όλα αυτά είναι καρφιά που τα μπήζουμε καθημερινά στο Σώμα του Κυρίου. 

Κι Εκείνος; Περιμένει στον Σταυρό καρτερικά, με τα ματωμένα χέρια του..ανοιχτά, για να μας αγκαλιάσει, όταν θα του πούμε: « μνήσθητι μου Κύριε, εν τη βασιλεία Σου.. » . Συγχωρώντας μας τα πάντα, διότι πρώτος έδωσε το παράδειγμα, συγχωρώντας τους Σταυρωτές του. Εμείς έχουμε συγχωρήσει τους Σταυρωτές μας;;

Κι όταν βιώσουμε αληθινά μέσα μας την Σταύρωση του Χριστού, τότε πλημμυρίζει η ψυχή από το συναίσθημα της χαρμολύπης. Διότι..ναι μεν, «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου..», αλλά σύντομα ακολουθεί η Ανάσταση Του και το Φως της μπορεί να αλλοιώσει και την ψυχή μας και τον κόσμο ολάκερο..