της
Ιωάννας Αρβανιτίδου
Ιωάννας Αρβανιτίδου
Ο Antoni Gaudí (1852 - 1926) υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους αρχιτέκτονες του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα. Γεννήθηκε στο Reus, αλλά σπούδασε και ανδρώθηκε καλλιτεχνικά στην Βαρκελώνη και εξελίχθηκε στον σημαντικότερο εκπρόσωπο του καταλανικού μοντερνισμού, στον τομέα της αρχιτεκτονικής.
Στα πρώιμα έργα του συγκαταλέγονται υπέροχα σχέδια φανοστατών (1878), που τοποθετήθηκαν στις πλατείες Pla de Palau και Plaça Reial της Βαρκελώνης.
Το 1884, ο Ευσέβιος Güel ανέθεσε στον Gaudí την αναδιαμόρφωση της οικίας του με την κατασκευή ενός περιβόλου και διαφόρων προσκτισμάτων. Σε αυτό το έργο αναδείχθηκαν, με τον καλύτερο τρόπο, όλες οι ανατολίζουσες επιρροές του Gaudí με εκτεταμένη χρήση πλινθοδομής και κονιάματος.
Δύο χρόνια αργότερα, ο Gaudi ανέλαβε την κατασκευή του Palau Güel και εντυπωσίασε με τους μανιταροειδείς κίονες στο υπόγειο του κτηρίου και τις ιδιαίτερης σύλληψης καμινάδες του κτηρίου.
Το 1888, ο Gaudí ανέλαβε την ολοκλήρωση του Κολεγίου Theresan και εντυπωσίασε με τα καινοτόμα κατασκευαστικά στοιχεία που εισήγαγε, όπως τα μεγάλα παράθυρα, οι αλλεπάλληλες καμάρες και η ιδιαίτερα κομψή στέγη του κτηρίου, τα επαναλαμβανόμενα στοιχεία της οποίας προσιδιάζουν με πολεμίστρες δίνοντας στο κτήριο όψη φρουρίου.
Το 1899, ο Ευσέβιος Güel αγόρασε μια μεγάλη έκταση στην περιοχή Gràdia, ένα προάστιο της Βαρκελώνης, την οποία οι μοναχοί συσχέτιζαν με τον Γολγοθά. Ωστόσο, ο Güel επέλεξε το συγκεκριμένο κομμάτι γης, γιατί του θύμιζε τους Δελφούς, τον ομφαλό της γης. Η κίνηση του Güel θα μπορούσε να θεωρηθεί μια προσπάθεια να συνδέσει την ελληνική παράδοση με τον χριστιανισμό. Η Υπόστυλη Αίθουσα (Hypostyle Hall) στο Park Güel είναι η μοναδική περίπτωση που ο Gaudí ακολούθησε κλασικές γραμμές, δείχνοντας έτσι τον σεβασμό του στην αρχαία ελληνική τέχνη.
Ωστόσο, ο καταλανικός μοντερνισμός ξεχειλίζει στα υπόλοιπα κτήρια του πάρκου.
Η πρόσοψη της Casa Batlló (1904-6) είναι το αποκορύφωμα της ιδιοφυίας του Gaudí. Πρόκειται για μία από τις καλύτερες εμπνεύσεις του καλλιτέχνη, την οποία απέδωσε με έντονη ποιητική διάθεση. Οι γραμμές, τα σχήματα, τα σχέδια και τα χρώματα του κτηρίου κατατάσσουν την Casa Batlló σε ένα από τα πιο ιδιαίτερα καλλιτεχνικά έργα ανά τον κόσμο. «Αν έπρεπε κάποιος να ορίσει την Casa Batlló, θα μπορούσε να την χαρακτηρίσει ως ένα αρχιτεκτονικό χαμόγελο, μια έκρηξη συνθετικής ευχαρίστησης κάποιου που είναι σε πλήρη έλεγχο του προσωπικού του καλλιτεχνικού ύφους, γεγονός που επιτρέπει την αποσύνδεση από τις προϋπάρχουσες φιλοσοφίες».
Στα τέλη του 1905, τελειώνοντας την Casa Batlló, ο Gaudí κλήθηκε να σχεδιάσει την Casa Milà ή αλλιώς La Pedrera, το δεύτερο μεγαλύτερο αστικό έργο του μεγάλου αρχιτέκτονα. Το κτήριο περιλαμβάνει μια σειρά διαμερισμάτων και χώρους αποθήκευσης. Το εντυπωσιακότερο σημείο του κτηρίου είναι η οροφή του, με τις αλλεπάλληλες καμάρες, τις οκτώ κλίμακες και τις ιδιαίτερης αισθητικής καμινάδες.
Το 1885, ο Gaudí ανέλαβε την ολοκλήρωση της κατασκευής της εκκλησίας της Sagrada Familia. Την φυσιοδιφική τάση της διακόσμησης τονίζουν τα αμφίβια gargoyles και ερπετά στη νέο-γοτθική αψίδα. Ωστόσο, ο Gaudí δεν θεώρησε το ναό μόνο ως μια νατουραλιστική αρχιτεκτονική σύνθεση, αλλά ως ένα βιβλικό κείμενο αρχιτεκτονικά δοσμένο. Το 1925, όταν ολοκληρώθηκε το πρώτο καμπαναριό της εκκλησίας, ο αρχιτέκτονας το χαρακτήρισε «το δόρυ που ένωσε τον ουρανό με τη γη».
Ο Gaudí δεν πρόλαβε να δει το μεγαλύτερο έργο της ζωής τους ολοκληρωμένο, διότι στις 7 Ιουνίου 1926, κι ενώ πήγαινε να επιβλέψει την κατασκευή της Sagrada Familia, χτυπήθηκε από διερχόμενο τραμ και πέθανε περίπου τρεις μήνες αργότερα, στις 10 Ιουνίου 1926. Η κατασκευή της εκκλησίας συνεχίζεται ακόμα.
Ωστόσο, ο καταλανικός μοντερνισμός ξεχειλίζει στα υπόλοιπα κτήρια του πάρκου.
Η πρόσοψη της Casa Batlló (1904-6) είναι το αποκορύφωμα της ιδιοφυίας του Gaudí. Πρόκειται για μία από τις καλύτερες εμπνεύσεις του καλλιτέχνη, την οποία απέδωσε με έντονη ποιητική διάθεση. Οι γραμμές, τα σχήματα, τα σχέδια και τα χρώματα του κτηρίου κατατάσσουν την Casa Batlló σε ένα από τα πιο ιδιαίτερα καλλιτεχνικά έργα ανά τον κόσμο. «Αν έπρεπε κάποιος να ορίσει την Casa Batlló, θα μπορούσε να την χαρακτηρίσει ως ένα αρχιτεκτονικό χαμόγελο, μια έκρηξη συνθετικής ευχαρίστησης κάποιου που είναι σε πλήρη έλεγχο του προσωπικού του καλλιτεχνικού ύφους, γεγονός που επιτρέπει την αποσύνδεση από τις προϋπάρχουσες φιλοσοφίες».
Στα τέλη του 1905, τελειώνοντας την Casa Batlló, ο Gaudí κλήθηκε να σχεδιάσει την Casa Milà ή αλλιώς La Pedrera, το δεύτερο μεγαλύτερο αστικό έργο του μεγάλου αρχιτέκτονα. Το κτήριο περιλαμβάνει μια σειρά διαμερισμάτων και χώρους αποθήκευσης. Το εντυπωσιακότερο σημείο του κτηρίου είναι η οροφή του, με τις αλλεπάλληλες καμάρες, τις οκτώ κλίμακες και τις ιδιαίτερης αισθητικής καμινάδες.
Το 1885, ο Gaudí ανέλαβε την ολοκλήρωση της κατασκευής της εκκλησίας της Sagrada Familia. Την φυσιοδιφική τάση της διακόσμησης τονίζουν τα αμφίβια gargoyles και ερπετά στη νέο-γοτθική αψίδα. Ωστόσο, ο Gaudí δεν θεώρησε το ναό μόνο ως μια νατουραλιστική αρχιτεκτονική σύνθεση, αλλά ως ένα βιβλικό κείμενο αρχιτεκτονικά δοσμένο. Το 1925, όταν ολοκληρώθηκε το πρώτο καμπαναριό της εκκλησίας, ο αρχιτέκτονας το χαρακτήρισε «το δόρυ που ένωσε τον ουρανό με τη γη».
Ενδεικτική Βιβλιογραφία
J. B. i Nonell, Gaudí. The entire works, Barcelona 2013.
J.J. LaHuerta, Antoni Gaudí 1852-1926: Architettura, ideologia e politica, Electa, Milano 1992.
K. Frampton, Storia dell’architettura moderna, Bologna 1987, 60-69.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου