Καλλιόπη Ζιώγου
Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος λέει πως: «Όποιος αγαπά, δεν ζητεί τίποτε για τον εαυτό του». Ας μη βιαστούμε να αντιδράσουμε σκεπτόμενοι: «Μα καλά κι εγώ δεν έχω δικαίωμα να ζητήσω κάτι για μένα;».
Τα πράγματα είναι απλά..όσο δίνεις, τόσο παίρνεις. Η αγάπη η αληθινή και ανόθευτη είναι ταυτισμένη με την έννοια της θυσίας, της θυσιαστικής προσφοράς προς τον άλλο. Όταν δίνεις από τον πλούτο της καρδιάς σου και δεν υπολογίζεις τι θα εισπράξεις, τότε είναι που αργά ή γρήγορα, η ζωή στο επιστρέφει ακόμη και στο πολλαπλάσιο.
Μα τι γίνεται όταν αντιστραφεί ο λόγος του αγίου Γρηγορίου; Όταν ζητάς πρώτα για τον εαυτό σου και εάν πάρεις αυτό που ζητάς, τότε αγαπάς; Σε αυτήν την περίπτωση κάνεις πάρτι για δύο, για σένα και τον εαυτό σου. Χωρίς να το έχεις καταλάβει, το κέντρο της ζωής σου έχει γίνει ο εαυτούλης σου και όλοι οι υπόλοιποι περιστρέφονται γύρω σου..έτσι νομίζεις, δηλαδή.
Όποιος αγαπά, θυσιάζει και θυσιάζεται..Βασικός κανόνας πραγματικής και ουσιαστικής αγαπητικής σχέσης μεταξύ αδελφών, συζύγων, φίλων. Την καθαρή και γνήσια ανθρώπινη φιλία, ας πούμε, συνδέουν οι κοινές αρχές και αντιλήψεις και ο κοινός σκοπός ζωής. Στην Παλαιά Διαθήκη ( Σοφία Σολομώντος s’ 14-15 ) αναφέρεται πως «Ο πιστός φίλος είναι ισχυρά προστασία».
Επίσης ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος υμνεί την αξία της ανόθευτης φιλίας: «Με τίποτε από ό, τι υπάρχει στον κόσμο δεν μπορεί κανείς να συγκρίνει έναν πιστό φίλο και το κάλλος του δεν έχει όρια». Πράγματι..Μόνον όποιος έχει γευτεί την απόρριψη, την απογοήτευση, την πικρία και το ψέμα «φίλων» μπορεί να καταλάβει την αξία των λόγων του.
Ο Μ. Βασίλειος με πολύ αγάπη μας προειδοποιεί και προσπαθεί να μας προφυλάξει από τέτοιου είδους εμπειρίες, εφιστώντας την προσοχή στους γονείς για τους φίλους των παιδιών τους. Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Να προσέχουν τα παιδιά τους με ποιους συναναστρέφονται, να προσέχουν ποιους κάνουν φίλους. Όπως ο μολυσμένος αέρας, όταν τον εισπνεύσουμε, αφήνει μέσα μας, χωρίς να τα βλέπουμε μικρόβια της αρρώστιας, έτσι και το κακό περιβάλλον αφήνει μέσα στην ψυχή του παιδιού τη μόλυνσή του».
Σήμερα η γοητεία μιας αληθινής φιλίας έχει χαθεί μέσα σε όλον αυτόν τον ορυμαγδό παθογενών καταστάσεων που μας περιβάλει. Όπου η αγάπη έχει τελειώσει, η υποκρισία περισσεύει. Ακόμη όμως κι όταν νιώθουμε έτσι, συνεχίζουμε να ψάχνουμε για έναν αληθινό φίλο, γιατί έχουμε μέσα μας πολλά να δώσουμε, να προσφέρουμε, επειδή αγαπάμε αληθινά και ουσιαστικά και δεν ζητάμε τίποτα για τον εαυτό μας..
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου