ΚΑΤ'ΟΙΚΟΝ ΕΡΓΑΣΙΕΣ: ΩΦΕΛΟΥΝ Ή ΟΧΙ;

ΤΗΣ ΒΙΚΥΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ

 

 Η εργασία στο σπίτι είναι ένα μείζον ζήτημα το οποίο περιλαμβάνει πολλές και διαφορετικές απόψεις γύρω από το αν ωφελεί ή όχι τους μαθητές. Οι βασικοί λόγοι ανάθεσης εργασιών στο σπίτι από τους εκπαιδευτικούς είναι για να βοηθήσουν τους μαθητές τους:  να επαναλάβουν αυτά που έτυχαν επεξεργασίας στο σχολείο, να εξασκηθούν σε αυτά, να προετοιμαστούν για το μάθημα της επόμενης μέρας, να διερευνήσουν θέματα πληρέστερα, να εφαρμόσουν διάφορες δεξιότητες στα όσα ήδη ξέρουν κλπ. Το ερώτημα είναι αυτά πραγματοποιούνται; Έρευνες δείχνουν ότι οι κατ’οίκον εργασίες μπορεί να έχουν είτε θετικά είτε αρνητικά αποτελέσματα ανάλογα με το διδακτικό τρόπο που χρησιμοποιούνται, γεγονός το οποίο οφείλει η εκπαιδευτική κοινότητα να λάβει σοβαρά υπόψη της.

 

Οι εργασίες που συνήθως δίνονται στο σπίτι είναι μονοεπίπεδες, κοινές για όλους τους μαθητές και βρίσκονται πολύ κοντά σε αυτό που προτείνει το Αναλυτικό Πρόγραμμα. Το γεγονός, όμως, ότι έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά, τις καθιστά αδιαφοροποίητες σε σχέση με το πλαίσιο στο οποίο απευθύνονται. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μεγάλη μερίδα μαθητών να αντιμετωπίζει δυσκολίες και να μην είναι σε θέση να μάθει από αυτές. Μια αδιαφοροποίητη εργασία δε μπορεί να δώσει τη δυνατότητα στο μαθητή να καλύψει τις ανάγκες του και να αναπτυχθεί σε υψηλότερο επίπεδο.

Επίσης, συχνά παρατηρείται το φαινόμενο οι μαθητές να μην έχουν κατακτήσει τις προαπαιτούμενες για τις εργασίες γνώσεις με αποτέλεσμα αυτές να διεκπεραιώνονται σε μεγάλο βαθμό από τους κηδεμόνες τους ή από κάποιον άλλον ενήλικα που διαβάζει μαζί τους. Το παιδί έχει ολοκληρώσει τις εργασίες του, αλλά οι γνώσεις δεν έχουν κατακτηθεί, απλά αναπαράγονται. Σε μια άλλη περίπτωση μπορεί οι ενήλικες να μην έχουν τη δυνατότητα να βοηθήσουν το παιδί τους, το οποίο θα έρθει στο σχολείο είτε με λαναθασμένες απαντήσεις ή αδιάβαστο, -συμπεριφορά που δεν είναι εύκολα αποδεκτή σε ένα σχολικό πλαίσιο. Το παιδί βιώνει κατά συνέπεια ματαίωση εξαιτίας αυτού του γεγονότος, η οποία υπάρχει περίπτωση να οδηγήσει σε άρνηση για το σχολείο και τη μάθηση.

  Είναι προφανές, λοιπόν, ότι η ανάθεση καθηκόντων στο σπίτι προσφέρει μια εξαιρετική ευκαιρία για διαφοροποίηση του εκπαιδευτικού υλικού. Πρέπει να ανατίθενται διαφοροποιημένης δυσκολίας καθήκοντα ανάλογα με τις ανάγκες και τις ικανότητες κάθε μαθητή, που να βασίζονται σε πιο ανοικτές δραστηριότητες συνδεδεμένες με τα ενδιαφέροντα του. Εξάλλου, ο εκπαιδευτικός πρέπει να λαμβάνει υπόψη του ότι η κατ’οίκον εργασία αποτελεί σημαντικό μέρος της αξιολόγησης και μάλιστα είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη διαμορφωτική αξιολόγηση, ώστε ο ίδιος να έχει τη δυνατότητα να λάβει ανατρφοδότηση από τους μαθητές του. Πρέπει να ξεπεραστεί η αντίληψη ότι η κατ’οίκον εργασία και η αξιολόγηση που αυτή συνεπάγεται είναι μια απλή ρουτίνα και να δωθεί έμφαση στο πλαίσιο που απευθύνεται ώστε να του ανατίθενται κάθε φορά εργασίες κατάλληλες για το μαθησιακό του προφίλ, τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα του, πρωτότυπες και όχι τυποποιημένες.