ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ Ο ΚΑΤΑ ΛΕΩΚΡΑΤΟΥΣ ΛΟΓΟΣ (§ 128 -129) ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ

Επιμέλεια: Μαριλένα Κουγιού

Οὐ μόνον τοίνυν ἡ πόλις ὑμῶν οὕτως ἔσχεν πρὸς τοὺς προδιδόντας, ἀλλὰ καὶ Λακεδαιμόνιοι. Καὶ μή μοι ἀχθεσθῆτε, ὦ ἄνδρες, εἰ πολλάκις μέμνημαι τῶν ἀνδρῶν τούτων. καλὸν γάρ ἐστ’ ἐκ πόλεως εὐνομουμένης περὶ τῶν δικαίων παραδείγματα λαμβάνειν, ἵν’ ἀσφαλέστερον ἕκαστος ὑμῶν τὴν δικαίαν καὶ τὴν εὔορκον ψῆφον θῆται. Παυσανίαν γὰρ τὸν βασιλέα αὐτῶν προδιδόντα τῷ Πέρσῃ τὴν Ἑλλάδα λαβόντες, ἐπειδὴ ἔφθασε καταφυγὼν εἰς τὸ τῆς Χαλκιοίκου ἱερόν, τὴν θύραν ἀποικοδομήσαντες, καὶ τὴν ὀροφὴν ἀποσκευάσαντες, καὶ κύκλῳ περιστρατοπεδεύσαντες, οὐ πρότερον ἀπῆλθον πρὶν ἢ τῷ λιμῷ ἀπέκτειναν, καὶ πᾶσιν ἐπίσημον ἐποίησαν τῇ τιμωρίᾳ ὅτι οὐδ’ αἱ παρὰ τῶν θεῶν ἐπικουρίαι τοῖς προδόταις βοηθοῦσιν, εἰκότως.

ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ Ο ΚΑΤΑ ΛΕΩΚΡΑΤΟΥΣ ΛΟΓΟΣ , § 128 -129

ΛΕΞΙΛΟΓΙO
Ἀποικοδομέω-ῶ: φράζω με τοίχο, σφραγίζω
Ἀποσκευάζω: αφαιρώ
Ἐπίσημος: φανερός , πασίγνωστος

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
1. Να μεταφραστεί το παραπάνω κείμενο.
ΜΟΝΑΔΕΣ 20

2. α. Λακεδαιμόνιοι , μοι , τὸ τῆς Χαλκιοίκου , αἱ παρὰ τῶν θεῶν , εἰκότως, πᾶσιν: Να χαρακτηρισθούν συντακτικώς οι παραπάνω όροι.
ΜΟΝΑΔΕΣ 6
β. Να μεταφερθεί η πρώτη πρόταση του κειμένου στον πλάγιο λόγο με ρήμα εξάρτησης : Οὗτος εἶπεν τοῖς ἀνδράσιν .
ΜΟΝΑΔΕΣ 2
γ. καλὸν γάρ ἐστ’ ἐκ πόλεως εὐνομουμένης περὶ τῶν δικαίων παραδείγματα λαμβάνειν, ἵν’ ἀσφαλέστερον ἕκαστος ὑμῶν τὴν δικαίαν καὶ τὴν εὔορκον ψῆφον θῆται : Να αναγνωρισθεί η δευτερεύουσα πρόταση της ημιπεριόδου.

ΜΟΝΑΔΕΣ 2

3.α. ἔσχεν: Να γραφεί το β΄ ενικό πρόσωπο της προστακτικής στο χρόνο και στη φωνή που βρίσκεται ο τύπος.

β. εὐνομουμένης: να γραφεί η αιτιατική πληθυντικού στο ίδιο γένος.

γ. ἀπῆλθον : να γραφεί το απαρέμφατο στον ίδιο χρόνο και στην ίδια φωνή.

δ. τὴν δικαίαν : να γραφεί στο συγκριτικό βαθμό στην ίδια πτώση και στο ίδιο

γένος.

ε. προδιδόντα: να γραφεί το γ΄ πληθυντικό πρόσωπο της οριστικής στο χρόνο και στη φωνή που βρίσκεται ο τύπος.

στ. τὸν βασιλέα : να γραφεί η κλητική ενικού .

ζ. τῷ λιμῷ: να γραφεί η γενική πτώση του πληθυντικού αριθμού.

η. ἐποίησαν : να γραφεί το ίδιο πρόσωπο στην οριστική παρακειμένου.

θ. βοηθοῦσιν: να γραφεί το γ’ πληθυντικό πρόσωπο της προστακτικής στο χρόνο και στη φωνή που βρίσκεται ο τύπος.

ΜΟΝΑΔΕΣ 10