Τα Ειδικά Σχολεία της ευαισθησίας...

Της Μενελίας Τολόγλου 

“Θέλω, επίσης, να κάνω μια ειδική μνεία στο Ειδικό Σχολείο. Το Ειδικό Σχολείο το οποίο στελεχώνεται από εξειδικευμένο προσωπικό, από δασκάλους, οι οποίοι με αυτοθυσία και με πολύ μεγάλη δημιουργικότητα, στηρίζουν τα παιδιά τα οποία έχουν ειδικές δεξιότητες.

Το Ειδικό Σχολείο πρέπει κι αυτό με τη σειρά του να στηριχθεί και αποτελεί ένδειξη της ευαισθησίας κάθε κοινωνίας ο τρόπος με τον οποίο τελικά αντιμετωπίζει αυτά τα παιδιά.”

Δηλώσεις Κυριακού Μητσοτάκη στον καθιερωμένο αγιασμό για την έναρξη της σχολικής χρονιάς.

Μεγάλο μέρος των Ειδικών Σχολείων δεν στελεχώνεται κατάλληλα από όλες τις ειδικότητες, ούτε συγκροτούνται επαρκείς διεπιστημονικές ομάδες έτσι ώστε να “στηριχθούν με δημιουργικότητα τα παιδιά με ειδικές δεξιότητες”. 

Όπως τα συγκεκριμένα παιδιά σύμφωνα με την καθεστυκία τάξη “ελλείπονται” σε δεξιότητες, έτσι ελλείπονται και οι σχολικές δομές που έχουν δημιουργηθεί για να “εκπαιδευτούν”. 

Πέρυσι οι δημόσιες παράλληλες στηρίξεις ήταν ελάχιστες, το ίδιο και φέτος. Οι γονείς καταφεύγουν σε ιδιώτες για να καλύψουν τις ανάγκες των παιδιών τους.

Συνεπώς, χωρίς κατάλληλα και άρτια στελεχωμένα ειδικά σχολεία και περιορισμένα τμήματα ένταξης και παράλληλες στηρίξεις, που είναι η ευαισθησία της πολιτείας και της κοινωνίας;

Ελλείψεις που υπάρχουν από την απαρχή της ειδικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα και αντί να προδεύουμε, πάμε ολοταχώς προς τα πίσω.

Το αν το πώς αντιμετωπίζονται "αυτά" τα παιδιά αποτελεί ένδειξη της “ευαισθησίας” της κοινωνίας, μήπως τελικά ήμαστε ολίγον τι αναίσθητοι;

Με ειδικές δομές που περιθωριοποιούν τα άτομα με αναπηρία, με δομές που παρόλο που τα περιθωριοποιούν ελλείπονται σε προσωπικό, με μια κοινωνία που το μη φυσιολογικό απορρίπτεται πως μιλάμε για ευαισθησία;

Και όχι μόνο, δεν μπορούμε να διδάξουμε κιόλας το σεβασμό σε κανένα παιδί, εφόσον οι ίδιοι δεν σεβόμαστε κάθε ανθρώπινο ον σαν διαφορετικό.