Ζιώγου Καλλιόπη
Στις 14 Σεπτέμβρη τιμάται από την Εκκλησία μας η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Η Ιστορία είναι λίγο ως πολύ γνωστή..Η Αγία Ελένη αποφάσισε να ταξιδέψει ( 326 μ. Χ. ) στους Αγίους Τόπους για να προσκυνήσει, ευγνωμονώντας το Θεό για τις επιτυχίες του γιού της, Μ. Κωνσταντίνου. Γνώριζε για την ύπαρξη του Τιμίου Σταυρού και παρακινούμενη από θείο έρωτα αποφάσισε να ψάξει να τον βρει.
Οι έρευνες ξεκίνησαν στον Γολγοθά, όπου και βρέθηκαν όχι ένας αλλά τρεις Σταυροί. Ποιος όμως ήταν του Κυρίου; Και τότε συνέβη ένα θαυμαστό γεγονός που φανέρωσε τελικά ποιος ήταν ο Τίμιος Σταυρός. Ακούμπησαν τον Σταυρό του Κυρίου, όπως και τους άλλους δύο στο σώμα μιας ευλαβούς γυναίκας που μόλις είχε ξεψυχήσει και αμέσως αναστήθηκε!
Το χαρμόσυνο νέο προκάλεσε όπως αναμενόταν τη συρροή πλήθους για να προσκυνήσουν τον Σταυρό και λόγω του πολύ μεγάλου αριθμού προσκυνητών, υψώθηκε ο Σταυρός σε κάποιο υψηλό σημείο για να τον βλέπουν όλοι..
Έχουμε άραγε εμβαθύνει ποτέ ως προς το νόημα τούτης της γιορτής; Θα τιμήσουμε τυπικά (;) τη μέρα, θα εκκλησιαστούμε πολύ πιθανόν, θα νηστέψουμε αυστηρά, όπως καθορίζει το τυπικό της Εκκλησίας και μετά τι;; Τι έχουμε κάνει για να υψώσουμε τον Σταυρό μέσα μας; Έχουμε ψάξει άραγε ποτέ στον δικό μας, προσωπικό Γολγοθά; Ποιος είναι ο δικός μας προσωπικός Γολγοθάς;
..Τα πάθη μας..τα λάθη μας..αυτά είναι ο προσωπικός μας Γολγοθάς. Ο χειρούργος για να σώσει τον ασθενή του πολλές φορές μπήζει βαθιά το νυστέρι και του σώζει τη ζωή..εμείς; Αφήνουμε τον Θεό να μας γιατρέψει με το νυστέρι του; Ποιο είναι το νυστέρι του; Ο Σταυρός..δηλαδή μια δοκιμασία, ο σωματικός πόνος, ο ψυχικός πόνος, να έχεις « πιάσει πάτο » και να μην βλέπεις πουθενά ελπίδα και τότε που η ψυχή δεν αντέχει άλλο, έρχεται η Ανάσταση. Αρκεί μόνον μια κίνηση της ψυχής..Να υψώσει τα μάτια της προς τον Σταυρό του Κυρίου. « Κύριε ελέησον με τον αμαρτωλόν..».
Κι όταν η ψυχή χτυπιέται και δεν βρίσκει άλλη διέξοδο, όταν είσαι καρφωμένος εκεί πάνω στον δικό σου Σταυρό, όταν στέκεσαι ως άλλος ληστής, εκ δεξιών του Κυρίου και ψελλίζεις : « Μνήσθητι μου τον αμαρτωλόν», τότε έρχεται η Ανάσταση, η λύτρωση..η αγκαλιά του Κυρίου. Πώς μας αγκαλιάζει ο Κύριος; Μα με τον Σταυρό του..με τα δυο του ματωμένα χέρια ανοιχτά πάνω στο Σταυρό ανοίγει την αγκαλιά Του και τον ακολουθούμε στην Ανάσταση. Ο Σταυρός είναι σκάλα.
Ο Σταυρός Του είναι η αποθέωση της Θείας Αγάπης προς το πλάσμα του. Ο Σταυρός είναι η αποθέωση της δικής μας υπακοής κι αγάπης προς Εκείνον. Ο Σταυρός όμως είναι και σκάνδαλο. Πότε; Πώς; Όταν τον αρνείσαι, όπως οι διάφορες αιρετικές παραφυάδες, οι οποίες δεν τολμούν ούτε την εικόνα του να αντικρύσουν και στα βιβλία τους εικονίζουν τον Ιησού καρφωμένο πάνω σε έναν πάσαλο, χωρίς τον οριζόντιο άξονα του Σταυρού, άρα χωρίς τα ανοιγμένα χέρια του Χριστού, χωρίς την αγκαλιά Του.
Πώς αρνούμαι τον Σταυρό; Όταν γογγύζω στη δοκιμασία, όταν γκρινιάζω επειδή ο Θεός δεν μου δίνει αυτά που θέλω, όταν θυμώνω με τους πάντες γύρω μου και φταίνε όλοι εκτός από μένα. Όταν δεχτείς όμως γενναία να σηκώσεις το Σταυρό σου, τότε είναι που έρχεται ο Κύριος να βοηθήσει. Τότε γιατί με αφήνει με τέτοιο βάρος; Μα επειδή η ψυχή είναι σαν το χρυσάφι που γυαλίζει, μόνο όταν το τρίψεις..έτσι και οι Σταυρικές δοκιμασίες κάνουν την ψυχή να λάμπει και όταν πια δεν θα μπορείς άλλο να σηκώσεις, τότε έρχεται η Ανάσταση.
Έχει μεγάλη σημασία ακόμη και το υλικό του Σταυρού, το ξύλο. Οι πρωτόπλαστοι « έφαγαν » από το « δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού » και μπήκε ο πόνος στη ζωή μας. Αυτό το ξύλο που έγινε αιτία απώλειας του Παραδείσου τώρα, με τον Σταυρό του Κυρίου γίνεται αιτία επανεισόδου του ανθρώπου στον Παράδεισο.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από μια Σταυρωμένη και Αναστημένη ψυχή. Ατενίζω τον Σταυρό Σου Κύριε, γονατίζω και ζητώ το έλεος Σου..
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου