ἐπιμελεία τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-Μεταπτυχιακοῦ Ἐφηρμοσμένης Παιδαγωγικῆς
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-Ὑποψηφίου Διδάκτορος Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
 |
| φωτό απο την "προσχολική παρεούλα" |
Εις πάμπολλα πράγματα το παιδί είναι όμοιον με το μικρόν καρποφόρον δένδρον.
Όπως τούτο έχει ανάγκην της επιμελείας του κηπουρού, τοιουτοτρόπως και οι γονείς πρέπει με μεγάλην προσοχήν να επιμελώνται το παιδί.
Όπως πάλι άνευ της εκ του ουρανού δρόσου και άνευ του ηλίου το δένδρον δεν αναπτύσσεται, τοιουτοτρόπως χωρίς την ευμένειαν του θεού αι φροντίδες και η ανατροφή των ανθρώπων είναι ματαία.
Οι βλαβεροί και παράσιτοι κλάδοι ομοιάζουν τας κακάς έξεις, τα δε πράσινα φύλλα και τα άνθη ομοιάζουν τα χρηστά φρονήματα, τας καλάς διαθέσεις και γνώσεις. Ως δε πάλι από το άνθος γεννάται ο καρπός, τοιουτοτρόπως από χρηστά φρονήματα αι καλαί πράξεις.
Το δένδρον τότε μόνον πολύ μας ευφραίνει, όταν δεν φέρη άνθη χωρίς καρπούς, το δε παιδί όταν δεικνύη τας καλάς του διαθέσεις κατά την ζωήν του δια των έργων.
Ο σκώληξ όστις καταστρέφει τα άνθη και δύναται να αδυνατήση το δένδρον έως εις τα ενδότερα, είναι το αμάρτημα.
Τα καλά παιδιά ανταμείβουν τους κόπους των γονέων των, όπως το καλόν δένδρον με τους καρπούς των, με την ευγνωμοσύνην των.
Είναι λοιπόν, ίνα είπωμεν συντόμως πάν ό,τι βλέπομεν εις το καρποφόρον δένδρον και παρατηρούμεν, ως καθρέπτης, εντός του οποίου δυνάμεθα να ίδωμεν και να μάθωμεν τον εαυτόν μας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου