Στον Δρόμο με την Απονιά

τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-Πτυχιούχου Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-Μεταπτυχιακοῦ Ἐφηρμοσμένης Παιδαγωγικῆς
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-Ὑποψηφίου Διδάκτορος Κλασσικῆς Φιλολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

ΣΟΝΕΤΟ


Αμέτρητες φορές πέθανα σε μιαν γωνιά, στη δική σου γειτονιά,

μιαν έρημο με θαμμέν’ ελπίδα, μάταια να ψάχν’ αγάπη,

να θυμίζης για μένα έστ’ από μακρυά κι όχι πως απάτη

ήταν όλα στη δική σου τη ματιά, μια πως είδα οπτασία φονιά.



Μα σ’ είδα να γυρνάς ευτυχισμένη ‘πό χαρές, μαχαιριές

στη δική μου την ψυχή, πουθενά να μη μ’ έχης στην καρδιά,

πουθενά μια συννεφιασμένη απ’ τις θύμισες ρημαγμένη ματιά,

μόνο χαμόγελα, λησμονιά, μηδενιά και νέων ερώτων σαϊτιές.



Και πέθαινα κ’ έλεγα πως θα φύγω, πίσω δεν θα ξαναγυρίσω

στο δρόμο σου άλληνε φορά δεν θα μ’ εύρη του βοριά το ψύχος.

Μ’ όσο κι αν προσπάθησα δεν ήταν εύκολο σαν εσέ να λησμονήσω.



Τώρα με δέρνει το κρύο που με βρίσκει, όταν ο τοίχος

εκεί στης γειτονιάς σου την γωνιά καθόλου δεν κάνει πανεμιά

Να μου θυμίζη συνεχώς θεομηνίας πέρασμα απ’ την καρδιά

το τραγούδι: