(Διαχρονικοῦ ἐνδιαφέροντος ἐπισημάνσεις
τοῦ στρατηγοῦ Μακρυγιάννη)
τοῦ στρατηγοῦ Μακρυγιάννη)
Τοῦ
κ. Μιχαήλ Βασ. Γαλενιανοῦ,
Δρ. Θεολογίας, Δρ. Φιλοσοφίας
Ὁ στρατηγός Μακρυγιάννης ὑπῆρξε, ὡς γνωστόν, μία ἀπό τίς μεγάλες μορφές τῆς νεότερης ἑλληνικῆς ἱστορίας. Τά ἀπομνημονεύματά του ἀποτελοῦν σημεῖο ἀναφορᾶς γιά τήν ἐξιστόρηση τῶν γεγονότων τῆς ἐπανάστασης τοῦ '21 ἀλλά καί πηγή ἔμπνευσης καί προβληματισμοῦ γιά τίς νεότερες γενιές. Ἰδιαίτερη ἐντύπωση προκαλεῖ τό γεγονός ὅτι πολλά ἀπό τά λεγόμενά του δέν παρουσιάζουν μόνο ἱστορικό ἐνδιαφέρον, ἀλλά εἶναι σάν νά περιγράφουν ἀνάγλυφα καί τήν κατάσταση τῆς σημερινῆς ἐποχῆς, κάτι πού δείχνει ὅτι σέ πολλά πράγματα ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται.
Αὐτό δέν ἰσχύει μόνο γιά τά «ἀπομνημονεύματα» τοῦ στρατηγοῦ, ἀλλά καί γιά μερικές ἐπισημάνσεις του στό ἔργο του «ὁράματα καί θάματα» (Μεταγραφή Ἀγγέλου Ν. Παπακώστα, δ΄ ἀνατύπωση, Μορφωτικό Ἵδρυμα Ἐθνικῆς Τραπέζης, Ἀθήνα 2002). Ἄς δοῦμε τρία χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Στή σελίδα 64 γράφει:
«ἐγὼ ἔχω χρέος νὰ τὰ σημειώσω ὅ,τι καὶ εἶδα καὶ ἄκουσα καὶ προφτάστηκα καὶ προφταίνομαι ἀπὸ τὴν ἐσπλαχνία του, καὶ τὰ πιστεύω, καὶ ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς νὰ μ' ἀξήνει (= αὐξάνει) εἰς τὴν ψυχὴ μου καὶ εἰς τὴν ἰδέα μου, καλύτερα σπλάχνα καὶ ἀρετὴ καὶ πίστη καθερά, νὰ τὸν προσκυνῶ καὶ νὰ τὸν δοξολογῶ καὶ νὰ τὸν εὐκαριστῶ καὶ νὰ τὸν περικαλῶ νὰ μᾶς σώσει ἀπὸ τὴν διοτέλεια καὶ ἀπὸ τὸν δόλον τῶν δολερῶν ἀχόρταγων γενικῶς τῆς ἀνθρωπότης, ὁποὺ τὴν τρώγει ἡ ἀδικία τους μαζὶ μὲ τοὺς γλυκόγλωσσους, τοὺς τεμπέληδες, τοὺς κόλακάς τους, ὅτι διὰ νὰ βυζαίνουν ὅλοι αὐτεῖνοι ἦρθε ἡ ταλαίπωρη ἀνθρωπότης εἰς ἄχλιαν (= ἄθλιαν) κατάστασιν· δουλεύουν καὶ ἀγωνίζονται ὅλοι οἱ τίμιοι ἄνθρωποι, καὶ ψωμὶ δὲν μποροῦνε νὰ φᾶνε χορταστικόν».
Ἄν δέν γνώριζε κάποιος ὅτι πρόκειται γιά ἀπόσπασμα ἀπό ἔργο τοῦ στρατηγοῦ Μακρυγιάννη, δέν θά μποροῦσε ἄνετα νά εἰκάσει ὅτι στό ἀπόσπασμα αὐτό περιγράφεται ἡ σημερινή κατάσταση τῆς ἀνθρωπότητας μέ τή γενικευμένη οἰκονομική κρίση, τή συσσώρευση πλούτου ἀπό κάποιους ἐπιτήδειους καί τήν ἀδικία σέ βάρος τῶν τίμιων ἀνθρώπων;
Στή σελίδα 116 πάλι ἀναφέρει:
« . . . καὶ ἀφοῦ οἱ ἄπιστοι ἐκλαμπρότατοι καὶ οἱ ἐξοχότατοι καὶ οἱ κλέφτες καὶ οἱ λησταί, ἐμεῖς οἱ γενναιότατοι, ὅλοι μαζί, μὲ τοὺς ἐκλαμπρότατους καὶ μεῖς, πωλοῦμεν τὸ πολυτίμητὸ μας τζιβαϊρικὸν εἰς τοὺς ἀλλόθρησκους, διὰ τί; διὰ ἕνα τραπέζι, διὰ μιὰν γλυκὴ καὶ δολερὰ καλημέρα τῶν πρέσβεγων, τῶν ἀνθρωποφάγων, ὁποὺ τρῶνε ζωντανοὺς ἀνθρώπους, καὶ γενόμαστε καὶ ποταποὶ καὶ πουλημένοι εἰς τὴν δική μας βασιλείαν, χωρὶς πατριωτισμὸ καὶ χαρακτήρα, καὶ μᾶς κατακερματίζει ὅλα αὐτὰ καὶ μᾶς κάνει σκοῦπρα (= σκουπίδια), ὅτι τέτοιοι εἴμαστε, καὶ τ'ς λέμε: Σὲ περικαλῶ, βασιλέα μου, βασίλισσά μου, κυβέρνησή μου πουλημένη καί φκιασμένη ἀπὸ τοιούτους καταχρηστὰς τῆς πατρίδος, σᾶς περικαλοῦμε, μεγάλους καὶ μικρούς, νὰ μᾶς βγάλετε ἀπὸ τὴν πατρίδα μας βουλευτάς, νὰ μᾶς κάμετε γερουσιαστάς, νὰ μᾶς κάμετε δημάρχους καὶ τὰ ἑξῆς· καὶ μπαίνομεν καὶ κλέβομεν διὰ νὰ φκιάσουμεν ἕνα χρυσὸ φόρεμα, διὰ νὰ βάλομεν χερότια (= χειρόκτια, γάντια) καὶ μεγάλες πολυτέλειες, καὶ δι' αὐτὰ ὅλα μᾶς λέγει ὁ βασιλέας καὶ ἡ κυβέρνησή του: Πέταξε ὁ γάϊδαρος; Πέταξε, λέμεν, καὶ ὅ,τι στραβὰ νομοσκέδια φέρνουν εἰς τὶς Βουλὲς ἀναντίον τῆς λευτεριᾶς τῆς πατρίδος καὶ θρησκείας, εὐτύς τὰ 'πογράφομεν μὲ χέρια καὶ μὲ ποδάρια, χωρὶς καμίαν παρατήρησιν, καὶ καταντήσαμεν ἐδῶ ὁπού εἴμαστε, καὶ χύνομεν ποταμοὺς αἵματα ἀθῶα καὶ ἀφανίζομεν καὶ γενικῶς τὴν πατρίδα μας».
Ἡ ὁμοιότητα τῆς κατάστασης, τήν ὁποία περιγράφει ἐδῶ ὁ στρατηγός, μέ τή σημερινή κατάσταση τῆς πατρίδας μας εἶναι προφανής. Ἡ ἔλλειψη πατριωτισμοῦ εἶναι καί σήμερα φανερή. Ἐνδεικτικό τυγχάνει τό γεγονός ὅτι ἀκόμα καί τό νά δηλώνει κάποιος στήν ἐποχή μας πατριώτης ἔχει ἀρνητικές συνέπειες, καθότι χαρακτηρίζεται φασίστας, ρατσιστής καί ἄλλα τέτοια. Δέν ἀπουσιάζει ἐπίσης ἡ δουλοπρέπεια πρός τούς «ἀλλόθρησκους», ὅπως ὀνομάζει ἐδῶ ὁ στρατηγός τούς ἑτερόδοξους. Εἴμαστε ἀνοιχτοί, κυρίως μέσα στό πλαίσιο τοῦ λεγόμενου «οἰκουμενισμοῦ», σέ ὁποιαδήποτε παραχώρηση πρός αὐτούς, ἀκόμα καί τήν παραθεώρηση τῶν ἀληθειῶν τῆς πίστεώς μας, προκειμένου νά ἔχουμε τήν ἀποδοχή τους.
Ὅσο γιά τά «στραβά νομοσκέδια» ἐναντίον τῆς πατρίδας καί τῆς θρησκείας, πού ὑπογράφονται «μέ χέρια καί μέ ποδάρια» προκειμένου νά ἐξασφαλιστοῦν κάποια ἀξιώματα καί κάποιες πολυτέλειες, αὐτά κι ἄν δέν λείπουν σήμερα. Ὁ ἐθνικός πλοῦτος ὑποθηκεύεται, ἡ θρησκεία δέχεται ἀλλεπάλληλα πλήγματα (ὑπονόμευση μαθήματος θρησκευτικῶν, ὑπονόμευση θρησκευτικῶν ἑορτῶν κ.ἄ.), κυριαρχικά δικαιώματα τῆς χώρας παραχωροῦνται κ.ο.κ. Μέ ὅλα αὐτά ἀσφαλῶς «γενόμαστε καί ποταποί καί πουλημένοι» καί «ἀφανίζομεν» τήν πατρίδα μας.
Στίς σελίδες 187-188 ὁ στρατηγός ἐπισημαίνει:
«Ποῦ τὰ λένε αὐτὰ, Σωκράτη, Πλάτων καὶ λοιποί; εἰς τὴν πατρίδα σας Ἀθήνα, ὀρθοδόξους χριστιανούς τώρα! Ποῦ εἶναι οἱ ἀπόγονοί σας, ὁποὺ βλέπουν αὐτά, ὅτι κατατρέχεται ἡ θρησκεία τους, καταλαλιῶνται αὐτεῖνοι ὅλοι; δὲν τοὺς μέλει· πολυτέλειες θέλουν, ξευγενισμόν μεγάλον, θέατρα, μπιλιάρδους, πιαναφόρτα (= πιάνα), κιθάρες, γυμνὲς οἱ κυρίες τὸ σῶμα τους, ἔχουν ὅμως χερότια (= γάντια) μισὰ εἰς τὰ χέρια, τοῦ ξευγενισμοῦ· καὶ οἱ περισσότεροι, νὰ βαστήξουν αὐτείνη τὴν πολυτέλεια, τοῦ ξευγενισμοῦ, ἄλλος προδίνει, ἄλλος κλέβει, καὶ ἄλλος δανείζεται καὶ δὲν ἔχει ὕστερα νὰ πλερώσει τὸ χρέος του· τοῦ πουλοῦνε τὰ πράματά του οἱ σύντροφοί του καϊριστές (= ὀπαδοί τοῦ Καΐρη) καὶ δανεισταί τους· τοὺς δανείζουν μὲ τριάντα τὰ ἑκατό, μὲ εἴκοσι ὣς τὰ δεκοχτώ· τότε τοὺς πουλοῦν τὰ πράματά τους· κάνουν εἴκοσι, τὰ πουλοῦνε ἕνα· καὶ ὕστερα, νὰ φυλάξουν τὸν ξευγενισμὸ τους, ὅποιος τοὺς ἀγοράσει, αὐτεῖνοι πουλιῶνται, καὶ ὅσες προδοσίες κάμουνε καὶ ἄλλα τοιοῦτα, βραβεύονται, καὶ ὅποιος εἰπεῖ ἀλήθεια, χαζίρι (= ἕτοιμο) τὸ ὁρκωτὸν τὸ γερὸν δικαστήριον τῶν καγιριστῶν, καὶ ἀφανίζεται καὶ ὑποτηράγεται καὶ κακολαλιέται ἀπ' οὕλους αὐτούς».
Ἐδῶ οἱ ὁμοιότητες τῆς ἐποχῆς τοῦ στρατηγοῦ Μακρυγιάννη μέ τή σημερινή ἐποχή εἶναι ἀκόμα πιό συγκεκριμένες. Γιά τή διατήρηση τῶν πολυτελειῶν τοῦ «ξευγενισμοῦ» γίνονταν προδοσίες, κλοπές καί δανεισμοί, μέ ἀποτέλεσμα οἱ δανειστές νά ἐκμεταλλεύονται τούς δανειζόμενους. Σέ αὐτή τήν εἰκόνα ἀντιστοιχεῖ σήμερα ἡ κατάσταση, στήν ὁποία ἔχουν περιέλθει πολλοί δανειολῆπτες, λόγω τῆς ἀδυναμίας κάλυψης χρεῶν ἀπό διάφορα δάνεια, πού δόθηκαν ἀφειδῶς ἀπό τίς τράπεζες. Τό ἴδιο βέβαια ἰσχύει καί γιά ὁλόκληρη τή Χώρα, πού ἔχει περιέλθει στή δίνη τῆς χρεωκοπίας, ὥστε οἱ δανειστές της νά καθορίζουν ἐν πολλοῖς τήν πορεία της. Ὁ κατατρεγμός τῆς θρησκείας ἐπίσης ἀφήνει καί σήμερα πολλούς ἀδιάφορους, ἀλλά καί ὅποιος θελήσει νά διαμαρτυρηθεῖ καί νά πεῖ ἀλήθειες «κακολαλιέται» καί ἀπειλεῖται ἀκόμα καί μέ κυρώσεις.
Σχολιάζοντας τίς παραπάνω ἐπισημάνσεις κάποιοι εἶπαν ὅτι εἶναι σάν νά μή ἔχει περάσει μία μέρα ἀπό τότε πού τά ἔγραψε αὐτά ὁ στρατηγός Μακρυγιάννης ἤ ὅτι εἶναι σάν τά ἔγραψε χθές. Στήν ἐποχή του πάντως οἱ ἐχθροί τῆς πατρίδας καί τῆς θρησκείας, τῆς ὀρθόδοξης πίστης, δέν κατάφεραν νά ὑλοποιήσουν πλήρως τούς στόχους τους, ὅπως ἀναφέρει καί ὁ ἴδιος (σ. 188 ἑξ.). Ἄς ἐλπίσουμε ὅτι καί σήμερα ὁ Θεός δέν θά τούς ἐπιτρέψει νά ὁλοκληρώσουν τά σχέδιά τους στή Χώρα μας.
Ὁ στρατηγός Μακρυγιάννης ὑπῆρξε, ὡς γνωστόν, μία ἀπό τίς μεγάλες μορφές τῆς νεότερης ἑλληνικῆς ἱστορίας. Τά ἀπομνημονεύματά του ἀποτελοῦν σημεῖο ἀναφορᾶς γιά τήν ἐξιστόρηση τῶν γεγονότων τῆς ἐπανάστασης τοῦ '21 ἀλλά καί πηγή ἔμπνευσης καί προβληματισμοῦ γιά τίς νεότερες γενιές. Ἰδιαίτερη ἐντύπωση προκαλεῖ τό γεγονός ὅτι πολλά ἀπό τά λεγόμενά του δέν παρουσιάζουν μόνο ἱστορικό ἐνδιαφέρον, ἀλλά εἶναι σάν νά περιγράφουν ἀνάγλυφα καί τήν κατάσταση τῆς σημερινῆς ἐποχῆς, κάτι πού δείχνει ὅτι σέ πολλά πράγματα ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται.
Αὐτό δέν ἰσχύει μόνο γιά τά «ἀπομνημονεύματα» τοῦ στρατηγοῦ, ἀλλά καί γιά μερικές ἐπισημάνσεις του στό ἔργο του «ὁράματα καί θάματα» (Μεταγραφή Ἀγγέλου Ν. Παπακώστα, δ΄ ἀνατύπωση, Μορφωτικό Ἵδρυμα Ἐθνικῆς Τραπέζης, Ἀθήνα 2002). Ἄς δοῦμε τρία χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Στή σελίδα 64 γράφει:
«ἐγὼ ἔχω χρέος νὰ τὰ σημειώσω ὅ,τι καὶ εἶδα καὶ ἄκουσα καὶ προφτάστηκα καὶ προφταίνομαι ἀπὸ τὴν ἐσπλαχνία του, καὶ τὰ πιστεύω, καὶ ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς νὰ μ' ἀξήνει (= αὐξάνει) εἰς τὴν ψυχὴ μου καὶ εἰς τὴν ἰδέα μου, καλύτερα σπλάχνα καὶ ἀρετὴ καὶ πίστη καθερά, νὰ τὸν προσκυνῶ καὶ νὰ τὸν δοξολογῶ καὶ νὰ τὸν εὐκαριστῶ καὶ νὰ τὸν περικαλῶ νὰ μᾶς σώσει ἀπὸ τὴν διοτέλεια καὶ ἀπὸ τὸν δόλον τῶν δολερῶν ἀχόρταγων γενικῶς τῆς ἀνθρωπότης, ὁποὺ τὴν τρώγει ἡ ἀδικία τους μαζὶ μὲ τοὺς γλυκόγλωσσους, τοὺς τεμπέληδες, τοὺς κόλακάς τους, ὅτι διὰ νὰ βυζαίνουν ὅλοι αὐτεῖνοι ἦρθε ἡ ταλαίπωρη ἀνθρωπότης εἰς ἄχλιαν (= ἄθλιαν) κατάστασιν· δουλεύουν καὶ ἀγωνίζονται ὅλοι οἱ τίμιοι ἄνθρωποι, καὶ ψωμὶ δὲν μποροῦνε νὰ φᾶνε χορταστικόν».
Ἄν δέν γνώριζε κάποιος ὅτι πρόκειται γιά ἀπόσπασμα ἀπό ἔργο τοῦ στρατηγοῦ Μακρυγιάννη, δέν θά μποροῦσε ἄνετα νά εἰκάσει ὅτι στό ἀπόσπασμα αὐτό περιγράφεται ἡ σημερινή κατάσταση τῆς ἀνθρωπότητας μέ τή γενικευμένη οἰκονομική κρίση, τή συσσώρευση πλούτου ἀπό κάποιους ἐπιτήδειους καί τήν ἀδικία σέ βάρος τῶν τίμιων ἀνθρώπων;
Στή σελίδα 116 πάλι ἀναφέρει:
« . . . καὶ ἀφοῦ οἱ ἄπιστοι ἐκλαμπρότατοι καὶ οἱ ἐξοχότατοι καὶ οἱ κλέφτες καὶ οἱ λησταί, ἐμεῖς οἱ γενναιότατοι, ὅλοι μαζί, μὲ τοὺς ἐκλαμπρότατους καὶ μεῖς, πωλοῦμεν τὸ πολυτίμητὸ μας τζιβαϊρικὸν εἰς τοὺς ἀλλόθρησκους, διὰ τί; διὰ ἕνα τραπέζι, διὰ μιὰν γλυκὴ καὶ δολερὰ καλημέρα τῶν πρέσβεγων, τῶν ἀνθρωποφάγων, ὁποὺ τρῶνε ζωντανοὺς ἀνθρώπους, καὶ γενόμαστε καὶ ποταποὶ καὶ πουλημένοι εἰς τὴν δική μας βασιλείαν, χωρὶς πατριωτισμὸ καὶ χαρακτήρα, καὶ μᾶς κατακερματίζει ὅλα αὐτὰ καὶ μᾶς κάνει σκοῦπρα (= σκουπίδια), ὅτι τέτοιοι εἴμαστε, καὶ τ'ς λέμε: Σὲ περικαλῶ, βασιλέα μου, βασίλισσά μου, κυβέρνησή μου πουλημένη καί φκιασμένη ἀπὸ τοιούτους καταχρηστὰς τῆς πατρίδος, σᾶς περικαλοῦμε, μεγάλους καὶ μικρούς, νὰ μᾶς βγάλετε ἀπὸ τὴν πατρίδα μας βουλευτάς, νὰ μᾶς κάμετε γερουσιαστάς, νὰ μᾶς κάμετε δημάρχους καὶ τὰ ἑξῆς· καὶ μπαίνομεν καὶ κλέβομεν διὰ νὰ φκιάσουμεν ἕνα χρυσὸ φόρεμα, διὰ νὰ βάλομεν χερότια (= χειρόκτια, γάντια) καὶ μεγάλες πολυτέλειες, καὶ δι' αὐτὰ ὅλα μᾶς λέγει ὁ βασιλέας καὶ ἡ κυβέρνησή του: Πέταξε ὁ γάϊδαρος; Πέταξε, λέμεν, καὶ ὅ,τι στραβὰ νομοσκέδια φέρνουν εἰς τὶς Βουλὲς ἀναντίον τῆς λευτεριᾶς τῆς πατρίδος καὶ θρησκείας, εὐτύς τὰ 'πογράφομεν μὲ χέρια καὶ μὲ ποδάρια, χωρὶς καμίαν παρατήρησιν, καὶ καταντήσαμεν ἐδῶ ὁπού εἴμαστε, καὶ χύνομεν ποταμοὺς αἵματα ἀθῶα καὶ ἀφανίζομεν καὶ γενικῶς τὴν πατρίδα μας».
Ἡ ὁμοιότητα τῆς κατάστασης, τήν ὁποία περιγράφει ἐδῶ ὁ στρατηγός, μέ τή σημερινή κατάσταση τῆς πατρίδας μας εἶναι προφανής. Ἡ ἔλλειψη πατριωτισμοῦ εἶναι καί σήμερα φανερή. Ἐνδεικτικό τυγχάνει τό γεγονός ὅτι ἀκόμα καί τό νά δηλώνει κάποιος στήν ἐποχή μας πατριώτης ἔχει ἀρνητικές συνέπειες, καθότι χαρακτηρίζεται φασίστας, ρατσιστής καί ἄλλα τέτοια. Δέν ἀπουσιάζει ἐπίσης ἡ δουλοπρέπεια πρός τούς «ἀλλόθρησκους», ὅπως ὀνομάζει ἐδῶ ὁ στρατηγός τούς ἑτερόδοξους. Εἴμαστε ἀνοιχτοί, κυρίως μέσα στό πλαίσιο τοῦ λεγόμενου «οἰκουμενισμοῦ», σέ ὁποιαδήποτε παραχώρηση πρός αὐτούς, ἀκόμα καί τήν παραθεώρηση τῶν ἀληθειῶν τῆς πίστεώς μας, προκειμένου νά ἔχουμε τήν ἀποδοχή τους.
Ὅσο γιά τά «στραβά νομοσκέδια» ἐναντίον τῆς πατρίδας καί τῆς θρησκείας, πού ὑπογράφονται «μέ χέρια καί μέ ποδάρια» προκειμένου νά ἐξασφαλιστοῦν κάποια ἀξιώματα καί κάποιες πολυτέλειες, αὐτά κι ἄν δέν λείπουν σήμερα. Ὁ ἐθνικός πλοῦτος ὑποθηκεύεται, ἡ θρησκεία δέχεται ἀλλεπάλληλα πλήγματα (ὑπονόμευση μαθήματος θρησκευτικῶν, ὑπονόμευση θρησκευτικῶν ἑορτῶν κ.ἄ.), κυριαρχικά δικαιώματα τῆς χώρας παραχωροῦνται κ.ο.κ. Μέ ὅλα αὐτά ἀσφαλῶς «γενόμαστε καί ποταποί καί πουλημένοι» καί «ἀφανίζομεν» τήν πατρίδα μας.
Στίς σελίδες 187-188 ὁ στρατηγός ἐπισημαίνει:
«Ποῦ τὰ λένε αὐτὰ, Σωκράτη, Πλάτων καὶ λοιποί; εἰς τὴν πατρίδα σας Ἀθήνα, ὀρθοδόξους χριστιανούς τώρα! Ποῦ εἶναι οἱ ἀπόγονοί σας, ὁποὺ βλέπουν αὐτά, ὅτι κατατρέχεται ἡ θρησκεία τους, καταλαλιῶνται αὐτεῖνοι ὅλοι; δὲν τοὺς μέλει· πολυτέλειες θέλουν, ξευγενισμόν μεγάλον, θέατρα, μπιλιάρδους, πιαναφόρτα (= πιάνα), κιθάρες, γυμνὲς οἱ κυρίες τὸ σῶμα τους, ἔχουν ὅμως χερότια (= γάντια) μισὰ εἰς τὰ χέρια, τοῦ ξευγενισμοῦ· καὶ οἱ περισσότεροι, νὰ βαστήξουν αὐτείνη τὴν πολυτέλεια, τοῦ ξευγενισμοῦ, ἄλλος προδίνει, ἄλλος κλέβει, καὶ ἄλλος δανείζεται καὶ δὲν ἔχει ὕστερα νὰ πλερώσει τὸ χρέος του· τοῦ πουλοῦνε τὰ πράματά του οἱ σύντροφοί του καϊριστές (= ὀπαδοί τοῦ Καΐρη) καὶ δανεισταί τους· τοὺς δανείζουν μὲ τριάντα τὰ ἑκατό, μὲ εἴκοσι ὣς τὰ δεκοχτώ· τότε τοὺς πουλοῦν τὰ πράματά τους· κάνουν εἴκοσι, τὰ πουλοῦνε ἕνα· καὶ ὕστερα, νὰ φυλάξουν τὸν ξευγενισμὸ τους, ὅποιος τοὺς ἀγοράσει, αὐτεῖνοι πουλιῶνται, καὶ ὅσες προδοσίες κάμουνε καὶ ἄλλα τοιοῦτα, βραβεύονται, καὶ ὅποιος εἰπεῖ ἀλήθεια, χαζίρι (= ἕτοιμο) τὸ ὁρκωτὸν τὸ γερὸν δικαστήριον τῶν καγιριστῶν, καὶ ἀφανίζεται καὶ ὑποτηράγεται καὶ κακολαλιέται ἀπ' οὕλους αὐτούς».
Ἐδῶ οἱ ὁμοιότητες τῆς ἐποχῆς τοῦ στρατηγοῦ Μακρυγιάννη μέ τή σημερινή ἐποχή εἶναι ἀκόμα πιό συγκεκριμένες. Γιά τή διατήρηση τῶν πολυτελειῶν τοῦ «ξευγενισμοῦ» γίνονταν προδοσίες, κλοπές καί δανεισμοί, μέ ἀποτέλεσμα οἱ δανειστές νά ἐκμεταλλεύονται τούς δανειζόμενους. Σέ αὐτή τήν εἰκόνα ἀντιστοιχεῖ σήμερα ἡ κατάσταση, στήν ὁποία ἔχουν περιέλθει πολλοί δανειολῆπτες, λόγω τῆς ἀδυναμίας κάλυψης χρεῶν ἀπό διάφορα δάνεια, πού δόθηκαν ἀφειδῶς ἀπό τίς τράπεζες. Τό ἴδιο βέβαια ἰσχύει καί γιά ὁλόκληρη τή Χώρα, πού ἔχει περιέλθει στή δίνη τῆς χρεωκοπίας, ὥστε οἱ δανειστές της νά καθορίζουν ἐν πολλοῖς τήν πορεία της. Ὁ κατατρεγμός τῆς θρησκείας ἐπίσης ἀφήνει καί σήμερα πολλούς ἀδιάφορους, ἀλλά καί ὅποιος θελήσει νά διαμαρτυρηθεῖ καί νά πεῖ ἀλήθειες «κακολαλιέται» καί ἀπειλεῖται ἀκόμα καί μέ κυρώσεις.
Σχολιάζοντας τίς παραπάνω ἐπισημάνσεις κάποιοι εἶπαν ὅτι εἶναι σάν νά μή ἔχει περάσει μία μέρα ἀπό τότε πού τά ἔγραψε αὐτά ὁ στρατηγός Μακρυγιάννης ἤ ὅτι εἶναι σάν τά ἔγραψε χθές. Στήν ἐποχή του πάντως οἱ ἐχθροί τῆς πατρίδας καί τῆς θρησκείας, τῆς ὀρθόδοξης πίστης, δέν κατάφεραν νά ὑλοποιήσουν πλήρως τούς στόχους τους, ὅπως ἀναφέρει καί ὁ ἴδιος (σ. 188 ἑξ.). Ἄς ἐλπίσουμε ὅτι καί σήμερα ὁ Θεός δέν θά τούς ἐπιτρέψει νά ὁλοκληρώσουν τά σχέδιά τους στή Χώρα μας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου