Γίνεσθέ μοι Μάρτυρες...

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ
26 ΙΟΥΝΙΟΥ 2016
Ἀπόστολος: Ἑβρ. ια΄33 - ιβ΄ 2
Εὐαγγέλιον: Ματθ. ι´ 32-33, 37-38
Ἦχος: πλ. δ΄.– Ἑωθινόν: Α΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Η εορτή των Αγίων Πάντων καθιερώθηκε οριστικά κατά τον 6ο αιώνα, όπως αναφέρεται σε ομιλία του διακόνου Κωνσταντίνου το 535.

† Ὁ Κυθήρων Σεραφείμ


Φθάσαμε μὲ τὴν χάρι τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ στὴν πρώτη Κυριακὴ τῶν Εὐαγγελικῶν Περικοπῶν τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου, τὴν γνωστὴ σὲ ὅλους μας Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων, καὶ ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μαζὶ μὲ τὴν Σύναξι τῶν Ἁγίων Πάντων τιμᾶ καὶ τὴν ἱερὴ μνήμη τοῦ Ὁσίου Δαβίδ τοῦ ἐν Θεσσαλονίκῃ, Δαβίδ τοῦ Νέου Ὁσιομάρτυρος καὶ Ἰωάννου Ἐπισκόπου Γοτθίας.

Οἱ Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ ὑπῆρξαν καὶ εἶναι θαρραλέοι καὶ ἀτρόμητοι Ὁμολογητὲς καὶ Κήρυκες τῆς παρουσίας καὶ τῆς ἀγαθοποιοῦ Θείας Προνοίας τοῦ Τρισαγίου Κυρίου καὶ Θεοῦ μας στὸν σύμπαντα κόσμο καὶ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα. Εἶναι οἱ οἰκεῖοι καὶ φίλοι τοῦ Θεοῦ καὶ οἱ ἄξιοι τοῦ Θεοῦ, κατὰ τὸ σημερινὸ Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα.

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσορρόας καὶ Χρυσόστομος σχολιάζων τὸν λόγον τοῦ Κυρίου μας «πᾶς ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων» παρατηρεῖ τὰ ἑξῆς (ποὺ τὰ ἀποδίδουμε στὴν ἁπλῆ γλῶσσα): «Καθένας ποὺ θὰ μὲ ὁμολογήσει (ὡς Σωτῆρα Χριστόν) μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους (ποὺ ἀντιστρατεύονται στὴν Πίστι μου), δείχνοντας ἔτσι ὅτι ὄχι μὲ τὴν δική του δύναμι, ἀλλὰ βοηθούμενος ἀπὸ τὴν Θεία Χάρι μὲ ὁμολογεῖ, θὰ τὸν ὁμολογήσω καὶ ἐγὼ ὡς πιστὸν ἀκόλουθόν μου μπορστὰ στὸν Πατέρα μου ποὺ εἶναι στοὺς οὐρανούς. Ἀλλὰ γιὰ ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος τὸν ἀρνεῖται (ὡς Θεάνθρωπο Σωτῆρα) λέγει ὅτι, ἀφοῦ ἔγινε ἔρημος ἀπὸ τὴν Χάρι καὶ τὴ δωρεὰ τοῦ Θεοῦ, ἔφτασε στὸ κατάντημα νὰ τὸν ἀρνῆται».

Καὶ ὁ ἑρμηνευτὴς Εὐθύμιος Ζιγαβηνὸς προσθέτει: «Ὁ καθένας ποὺ θὰ μαρτυρήσει τὴν θεότητά μου (ὅτι εἶμαι ὁ σαρκωθεὶς Θεός) μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους... αὐτὸς θὰ μὲ ἀνακηρύξη καὶ θὰ μὲ ὁμολογήση Θεόν».

Ἡ θεία ἀνταπόδοσις δὲ στὸν μάρτυρα καὶ ὁμολογητὴ τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας, κατὰ τὸν αὐτὸ Ζιγαβηνό, εἶναι: «Ὁμολογήσω αὐτὸν λάτρην ἐμόν», θὰ εἰπῆ ὁ Κύριος, «ἀνακηρύξω αὐτὸν κἀγὼ πιστόν». Καὶ ὁ θεῖος Χρυσόστομος συμπληρώνει: «Εἶχες τὸ πλεονέκτημα τὸ νὰ προηγηθῆς στὸ νὰ μὲ ὁμολογήσης ἐδῶ, στὴν παροῦσα ζωή, ὡς Κύριον καὶ Θεὸν σου; Κι ἐγὼ θὰ ὑπερτερήσω ἀπὸ σένα στὸ νὰ σοῦ δώσω μεγαλύτερα (ἀπὸ ὅσα μοῦ ἔδωσες ἐσύ) καὶ ἀσύγκριτα μεγαλύτερα. Γιατὶ ἐκεῖ (στὰ ἐπουράνια σκηνώματα) θὰ σὲ ὁμολογήσω (ὡς πιστὸν καὶ ἀφοσιωμένον δοῦλόν μου). Σὲ ἄλλο σημεῖο λέγει ὁ ἱερὸς Πατὴρ γιὰ τὸν ἀληθινὸ χριστιανὸ καὶ ὁμολογητὴ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως: «Τοὺς οὐρανοὺς ἄνοιξε γι᾽αὐτόν, καὶ τὸ δικαστήριο ἐκεῖνο τὸ φοβερὸ ἐπέστησε (γιὰ νὰ τοῦ ἀπονείμη τὴν δικαιοσύνη γιὰ τοὺς θεοφιλεῖς ἀγῶνες γιὰ τὴν χριστιανική του πίστι) καὶ τὸ θέατρο ἔδειξε τῶν ἀγγέλων (ποὺ θὰ ἐπικροτήσουν τὰ θεάρεστα ἀγωνίσματά του) καὶ τὴν γιὰ ὅλα αὐτὰ ἀνακήρυξι καὶ ἀπόδοσι τῶν (ἀφθάρτων θείων) στεφάνων».

Αὐτὰ ἀναφέρονται στὸν καιρὸ τῆς Δευτέρας Παρουσίας, ὅταν ὁ Δικαιοκρίτης καὶ Σωτὴρ τοῦ κόσμου μπροστὰ στὸν Θεὸν Πατέρα καὶ στοὺς Ἁγίους Ἀγγέλους θὰ κρίνη τὸν κόσμο καὶ θὰ ἀναγνωρίση τοὺς εὐλογημένους τοῦ Οὐράνιου Πατέρα καὶ θὰ ἀπαρνηθῆ καὶ ἀποστραφῆ τοὺς ἀπίστους καὶ ἀνόμους.

Ἄξιοι μπροστὰ στὸ Χριστὸ καὶ γιὰ τὸν Χριστὸ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ τὸν ἀγαποῦν ἀληθινὰ καὶ τὸν προτιμοῦν ὁλόψυχα καὶ ὁλοπρόθυμα ἀπὸ ὅλα τὰ πρόσωπα, οἰκεῖα καὶ προσφιλῆ, καὶ ὅλα τὰ πράγματα τοῦ κόσμου. Κάθε ἀληθινὸς μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ αἰσθάνεται ἀκατανίκητη στοργὴ γιὰ τὸν θεῖο Διδάσκαλο, μεγαλύτερη ἀπὸ ἐκείνη τοῦ πιστοῦ πρὸς τὸν πατέρα του. Καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, αἰτιολογώντας τὴν ἀνυπέρβλητη αὐτὴ ἀγάπη πρὸς τὸν Χριστὸ ἀπὸ τὸ γνήσιο λάτρη καὶ ἀκόλουθο τοῦ Θείου Λυτρωτοῦ μας, λέγει: «Ἐπειδὴ ἦλθα στὸν κόσμο γιὰ νὰ φέρω μεγάλα ἀγαθά, ἀπαιτῶ μεγάλη καὶ τὴν ὑπακοή καὶ τὴν διάθεσι». (Τὰ λόγια αὐτὰ τὰ βάζει στὸ στόμα τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας). Ὁ δὲ ἑρμηνευτὴς Ζιγαβηνός, συνηγορώντας στὰ πιὸ πάνω, προσεπιβεβαιώνει λέγοντας: «Γιατὶ ὅταν μὲν εὐσεβοῦν (οἱ γονεῖς), ζοῦν συνειδητὰ τὴ ζωὴ τῆς εὐσεβείας, καλὸ εἶναι νὰ τοὺς ἀγαπᾶμε. Πάντοτε ὅμως εἶναι κακὸ τὸ νὰ τοὺς ἀγαπᾶμε περισσότερο καὶ πιὸ πάνω ἀπὸ τὸν Θεό».

Καὶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος προσθέτει: «Εἶδες ἀξίωσι τοῦ Διδασκάλου; Εἶδες πῶς φανερώνει τὸν ἑαυτόν του (ὁ Θεάνθρωπος) γνήσιο Υἱὸ τοῦ Οὐρανίου Πατέρα ποὺ ἐγέννησε ἀϊδίως τὸν Υἱόν καὶ Λόγον τοῦ Θεοῦ, προστάζοντας νὰ ἀφήνουμε ὅλα κάτω καὶ νὰ προτιμοῦμε τὴν ἀγάπη τὴ δική του, τὴν Θεία ἀγάπη; Γιατὶ τὶ μοῦ λέγεις (νὰ μὴν ἀγαπῶ περισσότερο) τοὺς γονεῖς, καὶ τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τὶς ἀδελφὲς καὶ τὴν γυναῖκα; Τίποτε δὲν εἶναι σὲ κανένα πιὸ οἰκεῖο. Ἀλλὰ καὶ ἄν τὴν ψυχή σου (τὴν ζωή σου) προτιμήσης ἀπὸ τὴν ἀγάπη μου, πολὺ μακρυὰ ἔχεις σταθῆ ἀπὸ τοὺς δικούς μου μαθητές».

Τέλος, ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, παρουσιάζοντας τὸ τρισμέγιστο ὄφελος τῆς ὑπερβάσεως τῆς πρὸς τοὺς οἰκείους καὶ προσφιλεῖς ἀγάπης χάριν τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ἀποκλειστικῆς λατρείας τοῦ εὐλογητοῦ μας Θεοῦ, συμπληρώνει καὶ διευκρινίζει: «Ἐπειδὴ τὰ προστάγματα (οἱ θεῖες ἐπιταγές) ἦταν φορτικά, καθὼς παράγγελναν νὰ τὴν ἀντιπροτάσσουμε στὴν ἀγάπη πρὸς τοὺς γονεῖς καὶ τὰ παιδὰ καὶ τὴν φύσι καὶ τὴν συγγένεια καὶ ὅλη τὴν οἰκουμένη καὶ γιὰ τὴν ζωή μας, καθορίζει καὶ τὸ μεγάλο ὄφελος ἀπὸ τὴν ὑπόθεσι αὐτή. Γιατὶ ὄχι μόνο δὲν θὰ βλάψη αὐτὰ (τὰ πρῶτα ποὺ ἀναφέραμε), ἀλλὰ καὶ θὰ ὠφελήση τὰ μέγιστα, θὰ παρεμποδίση δὲ τὰ ἀντίθετα, γιὰ νὰ νὰ μὴ ἐπέλθουν βλάβες καὶ συμφορές».

Ἕνας Γέροντας ἀπὸ τὴν Κερασιὰ τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἔστειλε τὸν ὑποτακτικό του π. Συμεὼν στὴν Ἱ. Μονὴ Γρηγορίου, γιὰ νὰ ζητήση μερικὰ πρόσφορα, ποὺ τοὺς ἦταν ἀπαραίτητα γιὰ τὴν Θ. Λειτουργία. Ὁ Γέροντας δὲν ἔβλεπε σ᾽αὐτὴ τὴν ἀποστολὴ κανένα ἄλλο σκοπό. Ὁ Θεὸς ὅμως σχεδιάζει νὰ προσφέρη στὸν ὑποτακτικὸ καὶ κάποια εὐλογημένη ἔκπληξι. Νὰ τοῦ ἀνοίξη ἕνα παράθυρο ἀπὸ τὸν κόσμο τῶν θείων χαρισμάτων. Νὰ τὸν διδάξη ἀκόμη ὅτι οἱ θυσίες τῆς μοναχικῆς ζωῆς βραβεύονται μὲ οὐράνιες δωρεές.

Ἀνεβαίνοντας, λοιπόν, ὁ π. Συμεὼν ἀπὸ τὸ λιμάνι πρὸς τὸ Μοναστήρι σκεπτόταν πῶς θὰ ἐνεργήση. Κατ᾽ἀρχὴν θὰ ἔπρεπε νὰ βρῆ τὸν Ἡγούμενο καὶ νὰ τοῦ ἀναφέρη τὴν ὑπόθεσι. Ἔπειτα μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Ἡγουμένου νὰ ζητήση τὸν ἁρμόδιο Μοναχό. Καὶ ὁ Μοναχὸς αὐτός, ὁ προσφοράρης, νὰ τοῦ δώση τὰ ὡρισμένα πρόσφορα. Ἔτσι ὑπελόγιζε ὅτι θὰ ἐξελίσσονταν τὰ πράγματα. Ἀλλὰ δὲν ἐξελίχθηκαν ἔτσι. Μπροστὰ στὴν πύλη τῆς Μονῆς ὁ κερασιώτης Μοναχὸς ἀντίκρυσε τὸν Ἡγούμενο Ἀθανάσιο. Κάτι κρατοῦσε στὰ χέρια του. Τὸν σταμάτησε καὶ τοῦ λέει:
-Πάρ᾽τα, παιδί μου, αὐτά. Εἶναι πρόσφορα, γιὰ τὰ ὁποῖα σ᾽ἔστειλε ἐδῶ ὁ Γέροντάς σου.

Ὁ π. Συμεὼν ἔμεινε ἄναυδος! Ψηλάφησε κι αὐτὸς τ᾽ἀψηλάφητα. Ἀντιλήφθηκε πὼς ὁ Ἄθως ἔτρεφε ἀκόμη ἁγίους ἀνθρώπους γεμάτους θεῖο φωτισμό. Ἐνῶ ἐπέστρεφε πρὸς τὸν Γέροντά του, ὁλόκληρος ὁ ψυχικός του κόσμος εἶχε ὑποστῆ μιὰ πρωτοφανῆ μυστικὴ ἀλλοίωσι. Τὸ περιστατικὸ αὐτὸ ἦταν χρυσῆ σελίδα μέσα στὸ βιβλίο τῆς ζωῆς του. Καὶ κάθε τόσο τὸ ἐδιηγεῖτο μὲ ἔκδηλη εὐχαρίστησι καὶ ἐνθουσιασμό. Τὸ μήνυμα τῆς σημερινῆς Κυριακῆς εἶναι καὶ πρέπει νὰ εἶναι ὁ λόγος τῆς Θείας Γραφῆς: «Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι» καὶ τὸ ἄλλο: «Γίνεσθέ μοι Μάρτυρες...», ποὺ εἶναι ἀθάνατα λόγια τοῦ Παντοκράτορος Κυρίου μας.

ΠΗΓΗ