Ἡ ἠθικὴ ἀντινομία τῆς ἐποχῆς μας

τοῦ κ. Παύλου Ἀθ. Παλούκα,

θεολόγου, Ἐπ. Σχολικοῦ Συμβούλου Δ.Ε.

«Τά μάτια σου καί ἡ καρδιά σου

δέν εἶναι στραμμένα παρά στήν πλεονεξία.

Γνωρίζεις νά χύνεις αἷμα παρά στήν πλεονεξία.

Γνωρίζεις νά χύνεις αἷμα ἀθώων

καί νά μετέρχεσαι καταπίεση καί τυραννία»

(Ἰερεμ. KB´, 17)

 

Τό ἀκάνθινο στεφάνι εἶναι τό στέμμα τῆς οὐράνιας δόξας! / http://tinyurl.com/hmt2nam

 

 

Ὑπερηφανεύεται ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος γιά τά κατορθώματά του καί τόν πολιτισμό του. «Πήγαμε στό φεγγάρι, ποῦ βρίσκεσαι ἐσύ ἀκόμα!», ἀκοῦς τόν ἄλλο νά λέει. Ἐποχή τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου, τῆς δημοκρατίας, τῆς ἐλευθερίας, τοῦ «ἔχω προσωπικότητα»καί τά τοιαῦτα, εἶναι στήν ἡμερήσια διάταξη. Ἐκεῖνο, ὅμως, πού δέν καταλαβαίνει ὁ ἄνθρωπος καί δέν συλλαμβάνει ὁ δέκτης τῆς ψυχῆς καί τοῦ μυαλοῦ του, εἶναι ἡ ἀντινομία καί ἡ ἀντίφαση τῆς ἐποχῆς μας. Δηλαδή, ἐνῶ μιλᾶμε γιά τά δικαιώματα, γιά ἐλευθερία τῶν λαῶν, γιά πολιτισμό καί πολιτιστική πρόοδο κ.τ.ό., στήν οὐσία ζοῦμε τήν ἠθικοκοινωνική μας ὀπισθοδρόμηση καί ὑποφέρουμε.

Καί ὅλα αὐτά, διότι κάτω ἀπό τήν ἐπιφάνεια τοῦ πολιτισμοῦ, οἱ δῆθεν καλλιεργημένοι καταφέρνουν νά ἐπικαλύπτουν ἀπαράδεκτες ἠθικοκοινωνικές ἐκτροπές. Αὐτές πού κατατυραννοῦν πολλούς λαούς καί ἰδίως ἁπλούς ἀνθρώπους, μέσα σέ μιά κοινωνία πού θέλει καί ἀρέσκεται νά αὐτοαποκαλεῖται ὀργανωμένη. Καί ἐδῶ ἀκριβῶς συμβαίνει τό παράδοξο καί τό ἀντιφατικό. Κάτω ἀπ’ αὐτή τήν φαινομενικά σύγχρονη ὀργανωμένη κοινωνία ὑπάρχει ἡ ἄσωτη ζωή τῶν Ἰσχυρῶν, τά συμφέροντα καί ἡ ἐκμετάλλευση τῶν πολλῶν ἀπό τούς λίγους Κρατοῦντες ἤ Πλανητάρχες, πού ἔχει ὡς συνέπεια συνήθως τήν καταδυνάστευση τῶν λαῶν.

Τό πιό φοβερό καί παράλογο; Μετά ἀπό δύο χιλιάδες χρόνια εἴτε ἀπό τά παθήματά του ὁ ἄνθρωπος εἴτε ἀπό τό κήρυγμα τῆς εὐαγγελικῆς ἀγάπης, τῆς εἰρήνης, τῆς ἰσότητας, τῆς δικαιοσύνης, τῆς συναδέλφωσης καί τῆς ἐλευθερίας τῶν λαῶν, δέν διδάχθηκε ἀκόμη τίποτε!! Καί συνεχίζει νά μισεῖ, νά ὀργιάζει, νά βιάζει, νά σκοτώνει, νά καταδυναστεύει, νά πολεμᾶ, νά ἐκδηλώνεται ρατσιστικά, νά... νά...!

Ἔτσι ζεῖ στίς ἀντιφάσεις καί τίς ἀντινομίες του. Ἀπό τή μιά μεριά μακρόσυρτες «Διακηρύξεις τῶν Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου καί τοῦ Πολίτου» (Ο.Η.Ε. κ.ἄ.), καί ἀπό τήν ἄλλη, βάναυση καταπάτηση τῶν δικαιωμάτων αὐτοῦ. Ἐμεῖς ὡς Ἕλληνες τή ζοῦμε αὐτή τήν πραγματικότητα ἐπί χρόνια μέ τήν Κύπρο, τήν Β. Ἤπειρο, τίς διώξεις τῶν Ἑλλήνων τῆς Κων/πολης καί τή σημερινή οἰκονομική ὑποδούλωσή μας.

Οἱ Ἰσχυροί τῆς γῆς σκοτώνουν ἀδικαιολόγητα ἄμαχους πληθυσμούς καί γκρεμίζουν καί σαρώνουν ὅ,τι βροῦν μπροστά τους καί θέλουν μ’ αὐτόν τόν ἀνήθικο τρόπο νά ἐπιβάλουν τήν ἐπίπλαστη εἰρήνη. Τό δίκαιο τοῦ ἰσχυρότερου στήν πράξη. Τό «ὑπέρ - ἐγώ», ὁ «ὑπεράνθρωπος» τοῦ παρανοϊκοῦ Νίτσε σέ ἐφαρμογή (πάτα ἐπί πτωμάτων, γιά νά ζήσεις, νά κυριαρχήσεις...). Τά ζοῦμε σήμερα λ.χ. στή Μέση Ἀνατολή (Συρία κ.ἄ.).

Μιά καθαρῶς ἐπίπλαστη εἰρήνη μέ τίς γνωστές σ’ ὅλους μας συνέπειες (προσφυγικό κ.λπ.). Εἶναι μιά ἐπίφαση εἰρήνης, μιά ἀποπλανητική, ἀποπροσανατολιστική εἰρηνοφάνεια. Γιά νά «πατήσουν πόδι» σέ ἄλλα ἐδάφη. Νά θεμελιώσουν τά συμφέροντά τους (λ.χ. ἐκμετάλλευση στοιχείων τῆς γῆς κ.ἄ.). Καί ὅλα αὐτά νά κατοχυρωθοῦν μέ τή θυσία καί τό αἷμα κάποιων ἄλλων. Καί κατόπιν ... οἱ ὑποσχέσεις. Θά σᾶς φτιάξουμε, θά ... θά ...

Κλείνοντας τό σημείωμα τοῦτο, θά πρέπει νά ἐπισημάνουμε κάτι σημαντικό: Ἔγινε πλέον ἀξίωμα τό ὅτι ὁ ἄδικος μιλάει γιά δικαιοσύνη, ὁ ψεύτης γιά ἀλήθεια, ὁ ἀνήθικος γιά ἠθική. Ὁ φιλόσοφος ἑλληνολάτρης Κικέρων χαρακτηρίζοντας τήν διαφθορά τῶν ἠθῶν τῆς ἐποχῆς του, ἀναφώνησε: “O tempora!o mores!” =ὦ καιροί! ὦ ἤθη! (Catil. I, 1 καί Verrines De signis 25,36). Ἐνῶ ὁ δικός μας ποιητής Ὅμηρος στό ἔργο του, στήν Ἰλιάδα, τό εἶπε αἰῶνες πρίν μέ δυό λέξεις μόνο: «αἰδώς Ἀργεῖοι» (Ε 787, Ο 502).

Ἄς μή βαυκαλίζονται καί ἄς μή κομπάζουν, ὅμως, οἱ κάθε εἴδους «Πλανητάρχες» καί Δυνάστες τῆς ἐποχῆς μας. Γιατί πρέπει νά ξέρουν ὅτι πάνω ἀπ’ ὅλους μας ὑπάρχει ὁ Δυνατός Θεός τῆς Ἀγάπης, τοῦ Δικαίου καί τῆς Ἐλευθερίας. Καί τό ἀπέδειξε πολλάκις ὅτι: «καθεῖλε δυνάστας ἀπό θρόνων καί ὕψωσε ταπεινούς, πεινῶντας ἐνέπλησεν ἀγαθῶν καί πλουτοῦντας ἐξαπέστειλε κενούς» (Λουκ. 1, 53-54)· Ἡ ἱστορία εἶναι στά χέρια τοῦ Θεοῦ. Κάποτε ἡ βούλησή του θά «συντρίψει αὐτούς ὡς σκεύη κεραμέως».Καί θά ἔλθει ἡ λύση: «Ὁ ἀσεβής θά πέσει, ὁ δίκαιος, ὅμως, διά τῆς πίστεως θά ζήσει. Πραγματικά θά ἐξοντωθεῖ ό δυνάστης κι ὁ ὑπερήφανος δέ θά παραμείνει» (Ἀββακούμ 2, 4-5)· Ἄς τό ἀκούσουν ὅλοι οἱ Ἰσχυροί τῆς Γῆς

 ΠΗΓΗ