ΤΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΝ ΚΕΝΟΝ

ΤΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΝ ΚΕΝΟΝ

καὶ ἡ μετριότης τῆς σημερινῆς πολιτικῆς σκέψεως

Τοῦ κ.

Χρύση Μιχαηλίδη

Και όλα καταλήγουν στο κενό. Στο κενό δημιουργό. Στο κενό καταστροφέα. -
methexiserratum.wordpress.com

Ὁ 21ος αἰώνας μᾶς ἦλθε μὲ ὅλες τὶς πολιτικὲς ἰδεολογίες τοῦ 20οῦ αἰώνα ΝΕΚΡΕΣ – τόσο τῆς Ἀριστερᾶς μὲ ὅλες τὶς παραφυάδες καὶ τοὺς ρεβιζιονισμούς της, ὅσο καὶ τῶν κλασσικῶν φιλελευθέρων καὶ νεοφιλελεύθερων ἀστικῶν ἰδεολογιῶν – δημιουργώντας ἕνα κενὸ σκέψης καὶ ἀντίληψης, δίδοντας ἔτσι τὴν χρυσῆ εὐκαιρία στὸν πρακτικὸ ὑλισμὸ τῆς καταναλωτικῆς καὶ ἀνυποψίαστης κοινωνίας νὰ ἐπικρατήσει, εἰσχωρώντας σὲ κάθε οἰκογένεια καὶ κάθε σπίτι χωρὶς ἀντίδραση, εἰσάγοντας ἀμαχητὶ τὴν πορεία πρὸς τὴν παγκοσμιοποίηση τῶν μονοπωλίων.

Ἡ φούσκα τῆς εὐμάρειας τῶν τελευταίων 25 χρόνων τοῦ 20οῦ αἰώνα, ἔδωσε τὸ δικαίωμα σὲ μία ραγδαία ἀνερχόμενη μεσαία τάξη, νὰ ξεχάσει τὸ ἐθνικό της χθὲς καὶ ζήσει τὴν ψευδαίσθηση τοῦ Ἀμερικάνικου Ὀνείρου ἔστω γιὰ λίγο.

Σήμερα μέσα στὰ ἐρείπια μιᾶς ἰσοπεδωμένης οἰκονομίας καὶ ἑνὸς ὑπὸ ὀξεῖα κατάθλιψη λαοῦ, μᾶς φέρνουν οἱ μεγάλοι ἐμπρὸς ἀπὸ σοβαρὰ διλήμματα ποὺ θὰ καθορίσουν τὴν ἐθνική μας ἐπιβίωση ὡς Ἕλληνες σὲ αὐτὸ τὸ νησὶ ζητώντας ἀπὸ ἐμᾶς οὐσιαστικὰ τὴν ἀποχή μας ἀπὸ ὁποιαδήποτε ἀντίδραση καὶ τὴν ἐν λευκῷ παράδοσή μας στὰ χέρια τῶν ἐκλεγμένων ἡγετῶν μας, ποὺ ὡς φαίνεται ἄγονται καὶ φέρονται ἀπὸ τοὺς δυτικοὺς «φίλους μας» ἀνάλογα μὲ τὰ συμφέροντά τους στὴ Ἀνατολικὴ Μεσόγειο.

Ἡ ἐμπιστοσύνη τῶν πολιτῶν, ἀφοῦ χάθηκε ἀπὸ τὸ τραπεζικὸ σύστημα, χάθηκε ταυτόχρονα καὶ ἀπὸ κάθε πολιτικὴ ἐξουσία καὶ θεσμό, θεωρούμενα συνυπεύθυνα τῆς οἰκονομικῆς καταστροφῆς καὶ τῶν σημερινῶν δεινῶν. Ἡ λαϊκὴ στροφὴ πρὸς κάτι στέρεο καὶ αἰώνιο ἦταν ἀναπόφευκτη, γι’ αὐτὸ τόσο ἡ ἐθνικὴ σκέψη ὅσο ἡ στροφὴ πρὸς τὴν ἐθνικὴ αὐτογνωσία ἔγιναν ἡ πολυσυλλεκτικὴ πλατφόρμα ἀνθρώπων μὲ ρίζες ἀπὸ ὅλους τοὺς ἰδεολογικοὺς χώρους, καὶ μὲ δεδομένο ὅτι ἡ κυπριακὴ ἐκπαίδευση ἀπέτυχε παταγωδῶς ( μέσα ἀπὸ ἀλλεπάλληλες διαχρονικές μεταρρυθμίσεις) νὰ δώσει τὶς ἀπαραίτητες γνώσεις γιὰ μία ὑγιῆ πορεία ἔρευνας μέσα στὸ ἐθνικὸ χθὲς ( οὔτε τὴν ἱστορία μας δὲν μπορέσαμε νὰ γράψομε) πέσαμε στὴν παγίδα τοῦ δυτικοτραφοῦς καὶ εἰσαγόμενου ἐθνικισμοῦ.

Ἡ ἐκ δυσμῶν εἰσαγόμενη ἐθνικιστικὴ-ρατσιστικὴ ἰδεολογία μέσα ἀπὸ μετακαινοτικὲς ὁρολογίες καὶ γαλανόλευκες φανφάρες, στήριξε δυναμικὰ τὴν ἀναδόμηση τοῦ ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΜΟΥ γέννημα καὶ αὐτὸς τῆς ἀγγλικῆς ἀποικιοκρατίας καὶ τῶν ἑλληνοφώνων παραφυάδων τοῦ δυτικοῦ διαφωτισμοῦ σὲ μοντέρνες ἐκδόσεις τῶν πολλῶν δυτικῶν σχολῶν.

Πρὶν καλά, καλά, ἡ ἐθνικὴ (μὲ ἑλληνικὸ καὶ ὄχι δυτικὸ περιεχόμενο) πλατφόρμα διαμορφωθεῖ, ὁ ἀπὸ δύο μέτωπα πόλεμος (Ἐθνικιστῶν καὶ Ἐθνομηδενιστῶν) τὴν ὁδήγησε σὲ μία ἄνευ προηγουμένου ἀναδίπλωση, ἀφήνοντας χῶρο σὲ νέους καὶ ἀνέραστους μνηστῆρες τῆς ἐξουσίας, νὰ ἐμφανιστοῦν ὑπὸ μορφὴ νέων κομμάτων ἀπαιτώντας τὴν ψῆφο ὅλων, πρὸς μία ἀδιασαφήνιστη ἄλλη πολιτικὴ πορεία , τόσο στὸ κυπριακὸ ὅσο καὶ στὸ οἰκονομικὸ ζήτημα.

Μέσα σὲ ὅλα αὐτά, ἡ ΑΠΟΥΣΙΑ τῆς Ὀρθοδοξίας, ὡς φάρος πορείας, μέσα ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία, ἔγινε ἔντονη καὶ προκλητική, γιὰ ὅλους τοὺς Ρωμηοὺς τοῦ τόπου αὐτοῦ. Ἐπιπλέον ἡ περιθωριοποίηση κάθε ὀρθόδοξης σκέψης καὶ πρακτικῆς, ἔναντι τῶν τόσο ὑπαρξιακῶν σημερινῶν προβλημάτων, ὁδηγεῖ τὴ ζῶσα ἐκκλησία σὲ πορεῖες ζηλωτισμοῦ, χωρὶς τὴν παρουσία κανενὸς πνευματικοῦ ἡγέτη καὶ καθοδηγητῆ, μὲ ὅλες τὶς πιθανὲς συνέπειες.

Ζοῦμε σὲ δύσκολες ἐποχές, ἡ πνευματικότητα γίνεται ξανὰ τὸ ζητούμενο ἀπὸ κάθε σκεπτόμενο πολίτη, ἐνῷ ἡ μόνη διαχρονικὴ πηγὴ πνευματικότητας, ἡ Ἐκκλησία περιορίζεται σὲ μία δυτικοῦ τύπου φιλανθρωπικὴ δράση, χωρὶς νὰ στιγματίζει τὸ κακὸ καὶ νὰ φωτίζει τοὺς πιστούς, ὡς οἱ μεγάλοι τρεῖς Ἱεράρχες, ποὺ γιορτάσαμε πρὶν μερικὲς μέρες δίδαξαν μὲ τὴν ἴδια τὴ ζωή τους.