Ἡ ἀλήθεια πίσω ἀπό τόν διαμελισμό τῆς Γιουγκοσλαβίας

Μία ἀπό τίς πολιτικές ἀνακατατάξεις πού ἐξυφαίνονται τόν τελευταῖο καιρό καί ἀκόμα δέν ἔχουν κορυφωθεῖ, διαδραματίζονται πολύ κοντά στήν Πατρίδα μας. Πρόκειται γιά μία ἀκόμα μάχη ἐπικράτησης ἀνάμεσα στην Ἀνατολή καί τήν Δύση, μᾶλλον ὀρθότερα πρόκειται γιά ἀκόμη μία μάχη τῆς Δύσης προκειμένου νά ἀφανίσει τήν Ὀρθοδοξία.

Ἡ φαινομενικά πολιτικά ὀρθή διάσπαση τῆς Γιουγκοσλαβίας στα κράτη (;) πού τήν ἀποτελοῦσαν, εἶναι ἡ κίνηση τῶν Δυτικῶν προκειμένου νά ἐξασθενήσουν μία ἰσχυρή Ὀρθόδοξη παρουσία στήν περιοχή τῶν Βαλκανίων. Ὁ κορμός τῆς Γιουγκοσλαβικῆς δημοκρατίας ἦταν τό Σερβικό κράτος (πού μέχρι σήμερα ἔχει κρατήσει καί τήν ὀνομασία Γιουγκοσλαβία) κι αὐτό φαίνεται σέ μία προσεκτική μελέτη τῆς περιοχῆς:

Ἡ Σλοβενία πρωτοεμφανίζεται ὡς «ἀνεξάρτητη» τό 1918, ἀποτελώντας τμῆμα τοῦ ἀνεξάρτητου βασιλείου τῶν Σέρβων, τῶν Κροατῶν καί τῶν Σλοβένων κάτω ἀπό τή Σερβική μοναρχία τοῦ βασιλιᾶ Ἀλέξανδρου Α΄ ἀπό τό 1921 ὡς τό 1934. Τό βασίλειο αὐτό ὀνομάστηκε τό 1929 σέ Βασίλειο τῆς Γιουγκοσλαβίας. Ὡς ἀνεξάρτητο κράτος ἐμφανίζεται ἀπό τίς 25 Ἰουνίου 1991, ἀπό τότε πού ἀποτελεῖ ἀκόμα ἕνα μέλος-μαριονέττα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης.

Ἡ Κροατία κατοικήθηκε ἀπό τους Κροάτες στίς ἀρχές τοῦ 7ου αἰώνα μ.Χ., ἐνῶ ἀπό τόν 9ο αἰώνα ὀργάνωσαν τό κράτος τους σέ δύο δουκᾶτα. Ὁ Tomislav ἔγινε ὁ πρῶτος βασιλιάς τό 925 ἀνακηρύττοντας τήν Κροατία σέ βασίλειο πού διατήρησε τήν κυριαρχία του σχεδόν γιά δύο αἰῶνες, φθάνοντας στό ἀπόγειό του κατά τη βασιλεία τῶν Peter Kresimir IV και Demetrius Zvonimir. Στή συνέχεια ἡ Κροατία ἑνώθηκε μέ τήν Οὑγγαρία το 1102. Τό 1527 προκειμένου νά ἀντιμετωπίσει τήν Ὀθωμανική ἀπειλή, το Κροατικό κοινοβούλιο ἐξέλεξε στον Κροατικό θρόνο τό Φερδινάνδο Α΄τοῦ Οἴκου τῶν Ἀψβούργων. Τό 1918 καί μετά τόν Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ἡ Κροατία ἀπετέλεσε καί αὐτή τμῆμα τοῦ Βασιλείου τῆς Γιουγκοσλαβίας. Κατά τή διάρκεια τοῦ Β΄ Παγκοσμίου πολέμου ὑπῆρξε ὡς φασιστικό Κροατικό κράτος-μαριονέτα, ἐνῶ μετά τόν πόλεμο ἔγινε ἱδρυτικό μέλος τοῦ κράτους τῆς Γιουγκοσλαβίας. Τον Ἰούνιο τοῦ 1991 ἀνακήρυξε καί αὐτή τήν ἀνεξαρτησία της, πού τέθηκε συνταγματικά σέ ἰσχύ στίς 8 Ὀκτωβρίου τῆς ἴδιας χρονιᾶς.

Ἡ Βοσνία-Ἐρζεγοβίνη εἶναι μία ἀσταθής περιοχή πού ἱστορικά ἀνῆκε κυρίως στήν Οὑγγαρία. Τον Ἰούνιο τοῦ 1914 δολοφονήθηκαν στο Σαράγεβο ὁ διάδοχος τῆς Αὐστροουγγαρίας, ἀρχιδούκας Φραγκίσκος-Φερδινάνδος καί ἡ γυναίκα του, γεγονός πού ἀπετέλεσε τήν ἀφορμή γιά τόν Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε αὐτόν πολέμησαν ἑνωμένοι οἱ Κροάτες καί οἱ Σέρβοι, μέ τήν ἐλπίδα να δημιουργήσουν ἕνα βασίλειο, πού θά ἕνωνε ὅλους τούς Νοτιοσλάβους. Τό Δεκέμβριο τοῦ 1918 ἡ Βοσνία-Ἐρζεγοβίνη ἀπετέλεσε καί αὐτή τμῆμα τοῦ Βασιλείου τῆς Γιουγκοσλαβίας. Σήμερα ἡ χώρα εἶναι ἡ πατρίδα τριῶν ἐθνοτήτων: τῶν Βοσνίων, τῶν Σέρβων καί τῶν Κροατῶν, ἐνῶ ἀνεξαρτητοποιήθηκε μέ τήν παρέμβαση τῶν Δυτικῶν στίς 6 Ἀπριλίου τοῦ 1992.

Τό Μαυροβούνιο ἦταν μέχρι το 1910 ἀνεξάρτητο πριγκιπᾶτο. Στην περίοδο 1910-1918 μετετράπη σε βασίλειο καί τελικά ἐνσωματώθηκε στό Βασίλειο τῆς Γιουγκοσλαβίας. Κατά τήν διάλυση τῆς Γιουγκοσλαβικῆς Δημοκρατίας τό 1991 ἐντάχθηκε στή Σερβία, ἀλλά τελικά ἔδρασε ὡς δούρειος ἵππος γιά τόν ἀκόμη μεγαλύτερο διαμελισμό τῆς Σερβίας, ἀπό τήν ὁποία καί ἀποσχίστηκε τελικά τό 2006 μετά τήν ὠμή παρέμβαση τῶν Δυτικῶν.

Τό Κοσσυφοπέδιο ἤ Κόσσοβο εἶναι μία ἀμφισβητούμενη περιοχή πού ἀνῆκε στήν πρώην Γιουγκοσλαβία, ὅπου ἡ πλειοψηφία τῶν κατοίκων του εἶναι Ἀλβανοί. Ἡ περιοχή ἀπό τό 1999 εἶναι καί ἐπίσημα προτεκτορᾶτο τῆς Δύσης καί τῶν ΗΠΑ στά Βαλκάνια, ἀφοῦ βρίσκεται ὑπό τήν «προσωρινή» διοίκηση τοῦ ΟΗΕ καί τήν στρατιωτική προστασία τοῦ ΝΑΤΟ.

Τά Σκόπια εἶναι ἀκόμη ἕνα κράτος ἐπινόηση τῆς Δύσης, πού ἀποσκοπεῖ στή νόθευση τῆς ἱστορίας καί την δημιουργία μιᾶς προβληματικῆς ἑστίας στά Βαλκάνια, προκειμένου νά ἐξασφαλιστεῖ ἡ πρόσβαση στους Δυτικούς. Οὐδέποτε ὑπῆρξε ἀνεξάρτητο κράτος παρά μόνον πρόσφατα, στίς 8 Σεπτεμβρίου τοῦ 1991.

Ἡ Σερβία εἶναι ὁ μεγάλος χαμένος τῶν πολιτικῶν παιχνιδιῶν στήν περιοχή, ἀφοῦ χρεώθηκε τίς ἀποτυχημένες διαπραγματεύσεις μέ τους Ἀλβανούς γιά τό ζήτημα τοῦ Κοσσυφοπεδίου, μέ ἀποτέλεσμα ἀεροσκάφη 19 χωρῶν-μελῶν τοῦ ΝΑΤΟ να ἐπιτεθοῦν, στίς 24 Μαρτίου τοῦ 1999, στίς ἐγκαταστάσεις τῆς ἀντιαεροπορικῆς ἄμυνας τοῦ Στρατοῦ τῆς Γιουγκοσλαβίας, χωρίς ὡστόσο την συγκατάθεση τοῦ Συμβουλίου Ἀσφάλειας τοῦ ΟΗΕ.

Ἐπιπλέον, ἡ Σερβία εἶναι αὐτή πού ἐντέλει ἔχει συρρικνωθεῖ, ἀφοῦ, ἐάν παρατηρήσουμε πολύ προσεκτικά, ὅλη ἡ Γιουγκοσλαβία ἦταν τό Βασίλειο τῆς Σερβίας. Ἀκόμη καί ἡ Κροατία πού εἶναι ἡ μόνη πού παρουσιάζει κάποιες διαφορές ὡς κουλτούρα σέ σχέση μέ τή Σερβία, ἐπέλεξε να ἀνήκει στό Βασίλειο τῆς Σερβίας. Ἡ Δύση, ὅμως, ἐνθάρρυνε ἀποσταθεροποιητικές φωνές καί προβληματικές μειονότητες (Ἀλβανοί, μουσουλμάνοι, κλπ) προκειμένου νά διασπάσουν τήν Ὀρθόδοξη Σερβία πού προσέφερε στήν οἰκουμένη ἕνα σύγχρονο ἅγιο τοῦ διαμετρήματος τοῦ Ἁγίου Ἰουστίνου τοῦ Πόποβιτς.

Βλέπουμε πώς καί αὐτές οἱ πολιτικές κινήσεις ἔπληξαν τήν Ὀρθόδοξη Σερβία, πού κρατώντας ψηλά την σημαία τῆς ἀξιοπρέπειας καί τοῦ ἤθους, δήλωσε διὰ στόματος τῆς προέδρου τῆς Σερβικῆς Βουλῆς Maja Gojkovic, πώς ἀκόμη καί ἐάν ἐνταχθεῖ πλήρως στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, δέν πρόκειται νά συνυπογράψει κυρώσεις κατά τῆς ὁμόδοξης Ρωσίας, καί πολύ περισσότερο δεν θά τίς υἱοθετήσει.

Τά ἀντίποινα τῆς Δύσης ἀναμένονται …

ΠΗΓΗ