Ἡ λέξις «Ἀνάστασις» και το περιεχόμενόν της

ΡΙΖΑ: < ΑΝΙΣΤΗΜΙ < ΑΝΑ + ΙΣΤΗΜΙ.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ: 

1) Ανάσταση, επαναφορά στη ζωή.

2) Έγερση, άνοδος.

3) (Κυρ.) επανέγερση.

ΟΜΟΡΡΙΖΑ: Ἀνά Luk 10:1, Ἵστημι Mat 6:5, 12:46, Ἀνίστημι Joh 6:39,40,44,54, Ἐξανίστημι Mar 12:19, Ἐξανάστασις Phl 3:11, Στάσις Mar 15:7, Στάμνος Heb 9:4, Ἀναστατῶ Gal 5:12.

ΣΥΝΩΝΥΜΑ: Ἔερσις Mat 27:53, Ἐγείρω Mat 16:21, Ἀναζῶ Luk 15:24, Συνεγείρω Eph 2:6, Ἐξεγείρω 1Co 6:14.

ΑΝΤΙΘΕΤΑ: Νέκρωσις 2Co 4:10, Κοίμησις Joh 11:13, Πτῶσις Mat 7:27.

ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Ουσιαστικό γ΄ κλίσης, θηλυκού γένους: Ἀνάστασις -εως.

ΤΥΠΟΙ ΤΟΥ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:

1) Ἀναστάσει: Δοτική ενικού.

2) Ἀναστάσεως: Γενική ενικού.

3) Ἀνάστασιν: Αιτιατική ενικού.

4) Ἀνάστασις: Ονομαστική ενικού.

ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ:

Η Ανάσταση στη Διάρκεια των 1.000 Ετών

«Καὶ ὁ ἕβδομος ἄγγελος ἐσάλπισεν· καὶ ἐγένοντο φωναὶ μεγάλαι ἐν τῷ οὐρανῷ λέγοντες· ἐγένετο ἡ βασιλεία τοῦ κόσμου τοῦ κυρίου ἡμῶν καὶ τοῦ χριστοῦ αὐτοῦ, καὶ βασιλεύσει εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.» (Apoc 11:15).

Ο ακριβής αριθμός των ανθρώπων που έχουν ζήσει ως τώρα δεν είναι γνωστός στους ανθρώπους. Ωστόσο, αν υποτεθεί, για παράδειγμα, ότι ο Ιεχωβά θα αναστήσει 20 δισεκατομμύρια (20.000.000.000) ανθρώπους, δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα από πλευράς ζωτικού χώρου και τροφής για αυτούς. Η επιφάνεια της ξηράς της γης είναι τώρα περίπου 148.000.000 τ. χλμ., ή στρ. Ακόμη και αν η μισή από αυτή την έκταση προοριζόταν για άλλες χρήσεις, θα απέμεναν πάνω από 3,3 στρ. για κάθε άνθρωπο. Όσον αφορά τη δυνατότητα της γης να παράγει τροφή, μια έκταση 3,3 στρ. μπορεί να παράγει στην πραγματικότητα πολύ περισσότερη τροφή από όση χρειάζεται ένας άνθρωπος, ειδικά όταν, όπως κατέδειξε ο Θεός στην περίπτωση του έθνους του Ισραήλ, υπάρχει αφθονία τροφής ως αποτέλεσμα της ευλογίας του Θεού.—1Ki 4:20· Jek 34:27.

Σε σχέση με το πόση τροφή μπορεί να παραγάγει η γη, η Οργάνωση Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών έχει υποστηρίξει ότι, και μόνο με κάποιες μέτριες βελτιώσεις των μεθόδων γεωργίας, η γη, ακόμη και στις αναπτυσσόμενες περιοχές, θα μπορούσε εύκολα να θρέψει μέχρι και εννιαπλάσιο πληθυσμό από αυτόν που είχαν υπολογίσει οι επιστήμονες για το έτος 2000.—Γη, Τροφή και Άνθρωποι (Land, Food and People), Ρώμη, 1984, σ. 16, 17.

Πώς, όμως, θα μπορούσε να ληφθεί επαρκής μέριμνα για αυτά τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων, δεδομένου ότι οι περισσότεροι από αυτούς δεν γνώριζαν τον Θεό στο παρελθόν και πρέπει να μάθουν να συμμορφώνονται με τους νόμους του; Πρώτον, η Αγία Γραφή δηλώνει ότι η βασιλεία του κόσμου γίνεται «βασιλεία του Κυρίου μας και του Χριστού του, και αυτός [βασιλεύει] στους αιώνες των αιώνων». (Apoc 11:15) Επιπλέον, μια Γραφική αρχή υπογραμμίζει πως «όταν θα υπάρχουν από εσένα [Ιεχωβά] κρίσεις για τη γη, οι κάτοικοι των παραγωγικών εδαφών θα μάθουν δικαιοσύνη». (Hsa 26:9) Στον ορισμένο του καιρό, όταν θα είναι απαραίτητο να το γνωστοποιήσει στους υπηρέτες του, ο Θεός θα αποκαλύψει πώς σκοπεύει να φροντίσει για αυτό το έργο.—Am 3:7.»

Ο ακριβής αριθμός των ανθρώπων που έχουν ζήσει ως τώρα δεν είναι γνωστός στους ανθρώπους. Ωστόσο, αν υποτεθεί, για παράδειγμα, ότι ο Ιεχωβά θα αναστήσει 20 δισεκατομμύρια (20.000.000.000) ανθρώπους, δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα από πλευράς ζωτικού χώρου και τροφής για αυτούς. Η επιφάνεια της ξηράς της γης είναι τώρα περίπου 148.000.000 τ.χλμ., ή στρ. Ακόμη και αν η μισή από αυτή την έκταση προοριζόταν για άλλες χρήσεις, θα απέμεναν πάνω από 3,3 στρ. για κάθε άνθρωπο. Όσον αφορά τη δυνατότητα της γης να παράγει τροφή, μια έκταση 3,3 στρ. μπορεί να παράγει στην πραγματικότητα πολύ περισσότερη τροφή από όση χρειάζεται ένας άνθρωπος, ειδικά όταν, όπως κατέδειξε ο Θεός στην περίπτωση του έθνους του Ισραήλ, υπάρχει αφθονία τροφής ως αποτέλεσμα της ευλογίας του Θεού (1Ki 4:20· Jek 34:27).

Σε σχέση με το πόση τροφή μπορεί να παραγάγει η γη, η Οργάνωση Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών έχει υποστηρίξει ότι, και μόνο με κάποιες μέτριες βελτιώσεις των μεθόδων γεωργίας, η γη, ακόμη και στις αναπτυσσόμενες περιοχές, θα μπορούσε εύκολα να θρέψει μέχρι και εννιαπλάσιο πληθυσμό από αυτόν που είχαν υπολογίσει οι επιστήμονες για το έτος 2000. (Γη, Τροφή και Άνθρωποι (Land, Food and People), Ρώμη, 1984, σ. 16, 17).

Πώς, όμως, θα μπορούσε να ληφθεί επαρκής μέριμνα για αυτά τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων, δεδομένου ότι οι περισσότεροι από αυτούς δεν γνώριζαν τον Θεό στο παρελθόν και πρέπει να μάθουν να συμμορφώνονται με τους νόμους του; Πρώτον, η Αγία Γραφή δηλώνει ότι η βασιλεία του κόσμου γίνεται «βασιλεία του Κυρίου μας και του Χριστού του, και αυτός [βασιλεύει] στους αιώνες των αιώνων». (Apoc 11:15) Επιπλέον, μια Γραφική αρχή υπογραμμίζει πως «όταν θα υπάρχουν από εσένα [Ιεχωβά] κρίσεις για τη γη, οι κάτοικοι των παραγωγικών εδαφών θα μάθουν δικαιοσύνη». (Hsa 26:9) Στον ορισμένο του καιρό, όταν θα είναι απαραίτητο να το γνωστοποιήσει στους υπηρέτες του, ο Θεός θα αποκαλύψει πώς σκοπεύει να φροντίσει για αυτό το έργο (Am 3:7).

ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΣΥΜΦΡΑΖΟΜΕΝΕΣ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ

Η Ανάσταση η πρώτη (Apoc 20:5): «οἱ λοιποὶ τῶν νεκρῶν οὐκ ἔζησαν ἄχρι τελεσθῇ τὰ χίλια ἔτη. Αὕτη ἡ ἀνάστασις ἡ πρώτη.»

Ο Τσαρλς Έλικοτ στο έργο του «Σχολιολόγια» ([Commentaries] 1865, Τομ. Β΄ σ. 87) επισημαίνει σχετικά με το εδάφιο Phl 3:11 («εἴ πως καταντήσω εἰς τὴν ἐξανάστασιν τὴν ἐκ νεκρῶν.»): ”Η ανάσταση από τους νεκρούς”, δηλαδή, όπως υποδηλώνουν τα συμφραζόμενα, η πρώτη ανάσταση (Apoc 20:5), όταν κατά την έλευση του Κυρίου οι νεκροί εν Αυτώ θα εγερθούν πρώτοι (1Th 4:16), και οι ζωντανοί θα αρπαχθούν για να Τον συναντήσουν στα σύννεφα (1Th 4:17)· παραβ. Luk 20:35.

Η πρώτη ανάσταση θα περιλάβει μόνο τους γνήσια πιστούς, και προφανώς θα προηγηθεί χρονικά της δεύτερης, της ανάστασης των άπιστων και των δύσπιστων… Οποιαδήποτε αναφορά εδώ σε μια απλή ηθική ανάσταση (Κοκκέγιος) είναι εντελώς άτοπη».

Μια βασική έννοια της λ. ἐξανάστασις είναι η πρωινή έγερση από το κρεβάτι, συνεπώς μπορεί κάλλιστα ν’ αντιπροσωπεύει μια ανάσταση που λαμβάνει χώρα πρωτύτερα, και η οποία ονομάζεται αλλιώς «η πρώτη ανάσταση». Η μετάφραση του Ρόδερχαμ αποδίδει το εδάφιο Phl 3:11 ως εξής: «Αν με κάποιον τρόπο θα μπορέσω να προχωρήσω στην πρωτύτερη ανάσταση που γίνεται ανάμεσα από τους νεκρούς».

Η Μεταφόρφωση του Ιησού Χριστού

 

Ο Ιησούς δεν ήταν μόνος του στη μεταμόρφωση. Ο Μωυσής και ο Ηλίας εμφανίστηκαν μαζί του. (Mat 17:2, 3) Ήταν κατά γράμμα παρόντες; Οχι, διότι και οι δύο είχαν πεθάνει προ πολλού και κοιμούνταν στο χώμα περιμένοντας την ανάσταση. (Ecc 9:5, 10, Heb 11:35) Μήπως θα εμφανιστούν μαζί με τον Ιησού όταν εκείνος θα έρθει με ουράνια δόξα; Όχι, διότι ο Μωυσής και ο Ηλίας έζησαν προτού διανοιχθεί για ορισμένους ανθρώπους η ουράνια ελπίδα. Αυτοί θα αποτελέσουν μέρος της επίγειας «ανάστασης των δικαίων». (Act 24:15) Επομένως, η εμφάνισή τους στο όραμα της μεταμόρφωσης είναι συμβολική. Τι συμβολίζει;

Στα πλαίσια άλλων συμφραζομένων, ο Μωυσής και ο Ηλίας αποτελούν προφητικές μορφές. Ως μεσίτης της διαθήκης του Νόμου, ο Μωυσής προσκίαζε τον Ιησού, τον Μεσίτη της νέας διαθήκης. (Deu 18:18, Gal 3:19, Heb 8:6) Ο Ηλίας προσκίαζε τον Ιωάννη τον Βαφτιστή, πρόδρομο του Μεσαία. (Mat 17:11-13) Επιπλέον, στα συμφραζόμενα του 11ου κεφαλαίου της Αποκάλυψης, ο Μωυσής και ο Ηλίας προσκιάζουν το χρισμένο υπόλοιπο τον καιρό του τέλους. Πώς το γνωρίζουμε αυτό;

Γυρίστε στα εδάφια Apoc 11:1-6. Στο εδάφιο 3 διαβάζουμε: «Θα κάνω τους δύο μάρτυρές μου να προφητέψουν χίλιες διακόσιες εξήντα ημέρες ντυμένοι με σάκο». Αυτή η προφητεία εκπληρώθηκε στο υπόλοιπο των χρισμένων Χριστιανών στη διάρκεια του Α' Παγκόσμιου Πολέμου  Γιατί δύο μάρτυρες; Επειδή το χρισμένο υπόλοιπο εκτελεί έργα τα οποία, από πνευματική άποψη, μοιάζουν με εκείνα του Μωυσή και του Ηλία. Τα εδάφια 5 και 6 λένε στη συνέχεια: «Αν κάποιος θέλει να ... βλάψει [τους δύο μάρτυρες], φωτιά βγαίνει από το στόμα τους και καταβροχθίζει τους εχθρούς τους- και αν κάποιος θελήσει να τους βλάψει, με αυτόν τον τρόπο πρέπει να θανατωθεί. Αυτοί έχουν την εξουσία να κλείσουν τον ουρανό για να μην πέσει βροχή κατά τις ημέρες της προφητείας τους, και έχουν εξουσία πάνω στα νερά για να τα μετατρέψουν σε αίμα και να χτυπήσουν τη γη με κάθε είδους πληγή όσες φορές θελήσουν». Έτσι, μας γίνεται υπενθύμιση των θαυμάτων που εκτέλεσε ο Ηλίας και ο Μωυσής.—Num 16:31-34, 1Ki 17:Τ, 2Ki 1:9-12.

Ποιους, λοιπόν, προσκιάζουν ο Μωυσής και ο Ηλίας στα συμφραζόμενα της μεταμόρφωσης; Ο Λουκάς λέει ότι αυτοί εμφανίστηκαν μαζί με τον Ιησού «με δόξα». (Luk 9:31) Είναι σαφές ότι προσκιάζουν τους Χριστιανούς που έχουν χριστεί με άγιο πνεύμα ως «συγκληρονόμοι» με τον Ιησού και οι οποίοι λαβαίνουν έτσι την υπέροχη ελπίδα να «δοξαστούν μαζί» του. (Rom 8:17) Τα αναστημένα χρισμένα άτομα θα είναι μαζί με τον Ιησού όταν εκείνος θα έρθει με τη δόξα του Πατέρα του για να «αμείψει τον καθένα σύμφωνα με τη συμπεριφορά του».—Mat 16:27»

Ανάσταση

Πρώτη ανάσταση. Στα εδάφια Apoc 20:5, 6 η ανάσταση εκείνων που θα βασιλέψουν με τον Χριστό αναφέρεται ως «η πρώτη ανάσταση». Ο απόστολος Παύλος χαρακτηρίζει επίσης αυτή την πρώτη ανάσταση ως την «πρωτύτερη ανάσταση από τους νεκρούς [την εξανάστασιν την εκ νεκρών, Κείμενό]». (Phl 3:11, ΜΝΚ, Ro) Σχετικά με την έκφραση που χρησιμοποιεί εδώ ο Παύλος, ο Ρόμπερτσον στο έργο του Λεκτικές Εικόνες της Καινής Διαθήκης ([Word Pictures in the New Testament] 1931, Τόμ. Δ', σ. 454) αναφέρει: «Προφανώς ο Παύλος έχει εδώ υπόψη του μόνο την ανάσταση των πιστών από τους νεκρούς, εξού και η διπλή επανάληψη του εκ [την εξανάστασιν (έκ + ανάστασιν) τήν έκ νεκρών]. Με την έκφραση που χρησιμοποιεί, ο Παύλος δεν αρνείται τη γενική ανάσταση αλλά δίνει έμφαση στην ανάσταση των πιστών». Ο Τσαρλς Έλικοτ στο έργο του Σχολιολόγια ([Commentaries] 1865, Τόμ. ΕΓ, σ. 87) επισημαίνει σχετικά με το εδάφιο Phl 3:11: «Η ανάσταση από τους νεκρούς»· δηλαδή, όπως υποδηλώνουν τα συμφραζόμενα, η πρώτη ανάσταση (Apoc 20:5), όταν κατά την έλευση του Κυρίου οι νεκροί εν Αυτώ θα εγερθούν πρώτοι (1Th 4:16), και οι ζωντανοί θα αρπαχθούν για να Τον συναντήσουν στα σύννεφα (1Th 4:17)· παράβαλε Luk 20:35. Η πρώτη ανάσταση θα περιλάβει μόνο τους γνήσια πιστούς, και προφανώς θα προηγηθεί χρονικά της δεύτερης, της ανάστασης των άπιστων και των δύσπιστων... Οποιαδήποτε αναφορά εδώ σε μια απλή ηθική ανάταση (Κοκκέγιος) είναι εντελώς άτοπη».

Μια βασική έννοια της λέξης εξανάστασις είναι η πρωινή έγερση από το κρεβάτι, συνεπώς μπορεί κάλλιστα να αντιπροσωπεύει μια ανάσταση που λαβαίνει χώρα πρωτύτερα, και η οποία ονομάζεται αλλιώς «η πρώτη ανάσταση». Η μετάφραση του Ρόδερχαμ αποδίδει το εδάφιο Phl 3:11 ως εξής: «Αν με κάποιον τρόπο μπορέσω να προχωρήσω στην πρωτύτερη ανάσταση που γίνεται ανάμεσα από τους νεκρούς».

Ημέρα Κρίσης

Πότε θα είναι η Ημέρα της Κρίσης. Στο εδάφιο Joh 12:48 ο Χριστός συνέδεσε την κρίση των ατόμων με «την τελευταία ημέρα». Τα εδάφια Apoc 11:17, 18 μιλούν για μια κρίση των νεκρών η οποία συντελείται αφού ο Θεός αναλάβει τη μεγάλη του δύναμη και αρχίσει να βασιλεύει με ξεχωριστό τρόπο. Πρόσθετο φως σε αυτό το ζήτημα ρίχνει η σειρά των γεγονότων που καταγράφονται στα κεφάλαια 19 και 20 της Αποκάλυψης. Εκεί διαβάζουμε για έναν πόλεμο στον οποίο ο «Βασιλιάς των βασιλιάδων» θανατώνει «τους βασιλιάδες της γης και τα στρατεύματά τους». (Νωρίτερα στην Αποκάλυψη [16:14] αυτός αποκαλείται «ο πόλεμος της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοδύναμου».) Κατόπιν ο Σατανάς δένεται για χίλια χρόνια. Κατά τη διάρκεια αυτών των χιλίων ετών βασιλικοί κριτές υπηρετούν μαζί με τον Χριστό. Στα ίδια συμφραζόμενα γίνεται λόγος για ανάσταση και κρίση των νεκρών. Αυτό, λοιπόν, είναι μια ένδειξη του καιρού κατά τον οποίο έρχεται η Ημέρα της Κρίσης. Και δεν είναι αδύνατον από Γραφικής άποψης να θεωρείται «ημέρα» μια χιλιετής περίοδος, αφού αυτή η αντιστοιχία υπάρχει στην Αγία Γραφή.—2Pe 3:8, Psa 90:4.»

Ημέρα του Κυρίου

Καθορισμένη περίοδος χρόνου κατά την οποία ο Κύριος Ιησούς Χριστός ολοκληρώνει με επιτυχία κάποια πράγματα που σχετίζονται με το σκοπό του Θεού.

Σύμφωνα με τη Βιβλική της χρήση, η λέξη «ημέρα» μπορεί να υποδηλώνει μια περίοδο χρόνου πολύ μεγαλύτερη από 24 ώρες. (Gen 2:4, Joh 8:56, 2Pe 3:8) Τα συμφραζόμενα δείχνουν ότι η «ημέρα του Κυρίου» που αναφέρεται στο εδάφιο Apoc 1:10 δεν είναι μια συγκεκριμένη 24ωρη ημέρα. Εφόσον ο Ιωάννης βρέθηκε «στην ημέρα του Κυρίου» «μέσω θεϊκής έμπνευσης», αυτή δεν θα μπορούσε να είναι μια συγκεκριμένη ημέρα της εβδομάδας. Δεν θα ήταν απαραίτητο να έχει ο Ιωάννης θεϊκή έμπνευση για να βρεθεί σε μια ορισμένη ημέρα της εβδομάδας. Επομένως, η «ημέρα του Κυρίου» πρέπει να είναι ο μελλοντικός εκείνος καιρός κατά τον οποίο θα συνέβαιναν τα γεγονότα που ο Ιωάννης είχε το προνόμιο να δει σε όραμα. Σε αυτά περιλαμβάνονται συμβάντα όπως ο πόλεμος στον ουρανό και η εκδίωξη του Σατανά, η καταστροφή της Βαβυλώνας της Μεγάλης, των βασιλιάδων της γης και των στρατευμάτων τους, το δέσιμο και το ρίξιμο του Σατανά στην άβυσσο, η ανάσταση των νεκρών και η Χιλιετής Βασιλεία του Χριστού.

Τα συμφραζόμενα υποδεικνύουν ότι ο Κύριος στον οποίο ανήκει αυτή η «ημέρα» είναι ο Ιησούς Χριστός. Αμέσως μόλις βρέθηκε «στην ημέρα του Κυρίου», ο Ιωάννης άκουσε τη φωνή, όχι του Παντοδύναμου Θεού, αλλά του αναστημένου Γιου του Θεού. (Απ 1:10-18) Επίσης, η «ημέρα του Κυρίου» που αναφέρεται στα εδάφια 1Co 1:8, 5:5 και 2Co 1:14 είναι και αυτή η ημέρα του Ιησού Χριστού.»

Ανάσταση (γενική των πρώτων)

To εδάφιον Apoc 20:5 Λέγει: «Οι δε λοιποί των νεκρών δεν ανέζησαν εωσού πληρωθώσι τα χίλια έτη.» Μήπως αυτό το εδάφιο θέλει να πη ότι η ανάστασις θα λάβη χώραν μετά την χιλιετή βασιλεία του Χριστού;

Όχι, αυτό το εδάφιο δεν πρέπει να εννοηθή με αυτόν τον τρόπο. Υπάρχει μάλιστα και κάποια αβεβαιότης για το αν αυτά τα λόγια πραγματικά υπήρχαν σε ό,τι είχε γράψει αρχικά ο Ιωάννης. Συγκεκριμένα δεν βρίσκονται στο Σιναϊτικό χειρόγραφο του τετάρτου αιώνος. Αυτά τα λόγια, αν υπήρχαν στο αρχικό κείμενο, πρέπει ωστόσο να εξετασθούν στο φως των συμφραζομένων και του υπολοίπου των Αγίων Γραφών. Η Apoc 20:4-6 λέγει: «Και είδον θρόνους- και εκάθισαν επ’ αυτών, και κρίσις εδόθη εις αυτούς· και είδον τας ψυχάς των πεπελεκισμένων διά την μαρτυρίαν του Ιησού, και διά τον λόγον του Θεού, και οίτινες δεν προσεκύνησαν το θηρίον, ούτε την εικόνα αυτού, και δεν έλαβον το χάραγμα επί το μέτωπον αυτών επί την χείρα αυτών και έζησαν και εβασίλευσαν μετά του Χριστού τα χίλια έτη. Οι δε λοιποί των νεκρών δεν ανέζησαν εωσού πληρωθώσι τα χίλια έτη· αύτη είναι η ανάστασις η πρώτη. Μακάριος και άγιος όστις έχει μέρος εις την πρώτην ανάστασιν.»

Προφανώς, εκείνοι που έχουν μέρος στην «πρώτην ανάστασιν» έρχονται σε ζωή πριν από το τέλος της χιλιετούς βασιλείας, διότι ενώνονται με τον Κύριόν των στη βασιλεία στη διάρκεια εκείνης της περιόδου. Αλλά εκείνοι που δεν έχουν την «πρώτην ανάστασιν,» την ανάστασι σε ουράνια ζωή, λέγεται για αυτούς ότι δεν «ανέζησαν ώσπου να συμπληρωθούν τα χίλια έτη.» Το ζήτημα είναι: Μήπως αυτό το «δεν ανέζησαν» αναφέρεται στην ανάστασι των;

Όχι αν εξετασθή από τα συμφραζόμενα, και στο φως των άλλων Γραφικών εδαφίων, γίνεται σαφές ότι δεν είναι έτσι. Η Apoc 20:11-13, περιγράφοντας την ανάστασι, λέγει: «Και είδον θρόνον λευκόν μέγαν, και τον καθήμενον επ’ αυτού, από προσώπου του οποίου έφυγεν η γη και ο ουρανός· και δεν ευρέθη τόπος δι’ αυτά και είδον τους νεκρούς μικρούς και μεγάλους, ισταμένους ενώπιον του Θεού, και τα βιβλία ηνοίχθησαν και βιβλίον άλλο ηνοίχθη, το οποίον είναι της ζωής· και εκρίθησαν οι νεκροί εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις κατά τα έργα αυτών. Και έδωκεν η θάλασσα τούς εν αυτή νεκρούς, και ο θάνατος και ο άδης έδωκαν τους εν αυτοίς νεκρούς· και εκρίθησαν έκαστος κατά τα «έργα αυτών.» Κατόπιν, στην Apoc 21:1, διαβάζομε: «Και είδον ουρανόν νέον και γην νέαν διότι ο πρώτος ουρανός και η πρώτη γη παρήλθε.»

Τα συμφραζόμενα δείχνουν έτσι ότι η γενική ανάσταση των νεκρών λαμβάνει χώρα μετά την παρέλευση του πρώτου ουρανού και της πρώτης γης. Πότε λαμβάνει χώρα αυτό; Σύμφωνα με το εδάφιον 2Pe 3:10. ο πρώτος ουρανός και η πρώτη γη θα παρέλθουν στην ‘ημέρα του Ιεχωβά. «Αυτή η ημέρα, σύμφωνα με τα εδάφια 3 έως 6, θα καταλάβει τους εμπαίκτες απροετοίμαστους, όπως ο κατακλυσμός των ημερών του Νώε, και επομένως προηγείται από τη χιλιετή βασιλεία του Χριστού.»

ΕΞΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΗ ΛΕΚΤΙΚΗ ΦΡΑΣΕΟΛΟΓΙΑ:

Η Ανάσταση η πρώτη (Apoc 20:5,6): «οἱ λοιποὶ τῶν νεκρῶν οὐκ ἔζησαν ἄχρι τελεσθῇ τὰ χίλια ἔτη. Αὕτη ἡ ἀνάστασις ἡ πρώτη. 6 μακάριος καὶ ἅγιος ὁ ἔχων μέρος ἐν τῇ ἀναστάσει τῇ πρώτῃ· ἐπὶ τούτων ὁ δεύτερος θάνατος οὐκ ἔχει ἐξουσίαν, ἀλλ᾽ ἔσονται ἱερεῖς τοῦ θεοῦ καὶ τοῦ Χριστοῦ καὶ βασιλεύσουσιν μετ᾽ αὐτοῦ [τὰ] χίλια ἔτη.»

Πρώτη ανάσταση. Στα εδάφια Apoc 20:5,6 αναφέρεται η ανάσταση εκείνων που θα βασιλέψουν με τον Χριστό και σημειώνεται ως «η πρώτη ανάσταση». Ο Απόστολος Παύλος χαρακτηρίζει επίσης αυτή την πρώτη ανάσταση ως την «πρωτύτερη ανάσταση από τους νεκρούς [τὴν ἐξανάστασιν τὴν ἐκ νεκρῶν, Κείμενο]» (Phl 3:11, MNK, Ro). Σχετικά με την έκφραση που χρησιμοποιεί εδώ ο Παύλος, ο Ρόμπερτσον στο έργο του «Λεκτικές Εικόνες της Καινής Διαθήκης» ([Word Pictures in the New Testament] 1931, Τομ. Δ΄ σ. 454) αναφέρει: «Προφανώς ο Παύλος έχει εδώ υπόψη του μόνο την ανάσταση των πιστών από τους νεκρούς, εξού και η διπλή επανάληψη του ἐκ [τὴν ἐξανάστασιν (ἐκ + ἀνάστασιν) τὴν ἐκ νεκρῶν]. Με την έκφραση που χρησιμοποιεί ο Παύλος δεν αρνείται τη γενική ανάσταση αλλά δίνει έμφαση στην ανάσταση των πιστών».

Ο Τσαρλς Έλικοτ στο έργο του «Σχολιολόγια» ([Commentaries] 1865, Τομ. Β΄ σ. 87) επισημαίνει σχετικά με το εδάφιο Phl 3:11: «”Η ανάσταση από τους νεκρούς”, δηλαδή, όπως υποδηλώνουν τα συμφραζόμενα, η πρώτη ανάσταση (Apoc 20:5), όταν κατά την έλευση του Κυρίου οι νεκροί εν Αυτώ θα εγερθούν πρώτοι (1Th 4:16), και οι ζωντανοί θα αρπαχθούν για να Τον συναντήσουν στα σύννεφα (1Th 4:17)· παραβ. Luk 20:35.

Η πρώτη ανάσταση θα περιλάβει μόνο τους γνήσια πιστούς, και προφανώς θα προηγηθεί χρονικά της δεύτερης, της ανάστασης των άπιστων και των δύσπιστων… Οποιαδήποτε αναφορά εδώ σε μια απλή ηθική ανάσταση (Κοκκέγιος) είναι εντελώς άτοπη».

Μια βασική έννοια της λ. ἐξανάστασις είναι η πρωινή έγερση από το κρεβάτι, συνεπώς μπορεί κάλλιστα ν’ αντιπροσωπεύει μια ανάσταση που λαμβάνει χώρα πρωτύτερα, και η οποία ονομάζεται αλλιώς «η πρώτη ανάσταση». Η μετάφραση του Ρόδερχαμ αποδίδει το εδάφιο Phl 3:11 ως εξής: «Αν με κάποιον τρόπο θα μπορέσω να προχωρήσω στην πρωτύτερη ανάσταση που γίνεται ανάμεσα από τους νεκρούς».

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:

Apoc 20:5: Joh 5:28  Act 24:15  Eph 2:1  Mat 25:46  Apoc 20:13  1 Co 15:23  1 Co 15:52  Phl 3:11  1 Th 4:16

ΕΙΔΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ:

1) Η λ. Ἀναστάσεως στο εδάφιο Rom 1:4 περιλαμβάνεται (με κατάλληλες μετοχές ή αναφορικές προτάσεις) σε μια απαρίθμηση των έργων του Θεού σε αναλογία προς Ελληνιστικές ευλογίες, αρετολογίες και δοξολογίες. Πρόκειται για ένα λογοτεχνικό χαρακτηριστικό του (πρωτότυπου) κειμένου των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών (Καινή Διαθήκη).

2) Η σύνθετη αυτή λ. Ἀνάστασις (βλ. ΡΙΖΑ) αποτελεί (ως σύνθεση) ένα από τα γνωρίσματα της «Κοινής» Ελληνικής γλώσσας τα οποία περιλαμβάνονται στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές (Καινή Διαθήκη).

3) Η λ. Ἀνάστασις ανήκει στην κατηγορία των συνθέτων λέξεων της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας με την προσθήκη πρόθεσης. Η σύνθεση αυτή δημιουργείται στα πλαίσια του Μεταρηματικού και του Μετονοματικού Συστήματος του Αρχαίου Ελληνικού γλωσσολογίου.

4) α) Ανέγερση μετά από προηγηθείσα πτώση: «ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν» Luk 2:34, β) η έγερση εκ νεκρών: «καὶ τὴν Τυνδάρεω ἀνάστασιν» (Luk), γ) στην Κ.Δ. η Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου και η παγκόσμια ανάσταση τῶν νεκρῶν.

ΕΒΔΟΜΗΚΟΝΤΑ (Ο'): Lam 3:63, Job 14:13-15 (Act 24:15), Job 14:13-15 (Act 24:15).

1) α) ΑΓΓΛΙΚΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΡΙΖΑ: Anastasis.

β) ΑΓΓΛΙΚΑ: Raise, Resurrection, Rising.

Ἀνάστασις, εως, ἡ, the act of rising up, as from a suppliant posture, from a seat, bed, etc.; a removal, Thucyd. vii, 75; emigration, expulsion from one’s dwelling-place, desolation; also a building up, erection as of a statue, etc.; the resurrection of the dead, N. T.

2) ΛΑΤΙΝΙΚΑ: Resurrectio.

3) ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ: Auferstehung.

4) ΙΤΑΛΙΚΑ: Resurrezione.

5) ΓΑΛΛΙΚΑ: Résurrection.

6) ΙΣΠΑΝΙΚΑ: Resurrección.

7) ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΚΑ: Ressurreição.

8) ΟΛΛΑΝΔΙΚΑ: Verrijzenis.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ / ΠΗΓΗ