Ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα

Ἀρχιμανδρίτης 

π. Κύριλλος Κεφαλόπουλος

Κατὰ τὴν σημερινὴν Κυριακὴν τῶν προπατόρων στοὺς Ἱ. Ναοὺς διαβάζεται ἡ παραβολὴ τοῦ «μεγάλου δείπνου», ὅπως τὴν κατέγραψε ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς. Ὁ Θεὸς Πατέρας ὡς ἀγαθὸς οἰκοδεσπότης ἔχει ἑτοιμάσει γιὰ ὅλους ἐμᾶς ἕνα πλούσιο δεῖπνο ἀγάπης καὶ θείας εὐλογίας, καὶ εἴμαστε ὅλοι προσκεκλημένοι.

Ὁ Κύριος διηγεῖται τὴν σημερινὴν παραβολὴν χρησιμοποιώντας τὴν εἰκόνα τοῦ μεγάλου δείπνου, γιὰ νὰ δείξει ὅτι τὸ κάλεσμα στὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι μία πρόσκληση νὰ συμμετάσχουμε στὴν χαρὰ καὶ τὴν εὐφροσύνη του, νὰ εἴμαστε μαζὶ μὲ τὸν Θεό. Ἡ πρόσκληση γίνεται ἀπὸ ἕνα σημαντικὸ οἰκοδεσπότη, τὸν Θεό, καὶ ἡ ὁποιαδήποτε ἄρνηση ἐκ μέρους μας, ἡ ἐκδήλωση περιφρόνησης ἢ ἀδιαφορίας ἔχει συνέπειες γιὰ τὴν ψυχή μας στὴν αἰωνιότητα.

Ὁ Θεός, θέλοντας νὰ μεταδώσει στοὺς ἀνθρώπους τὴν χαρὰν τῆς συνυπάρξεως μὲ τὸν Πατέρα στὸ Μέγα Δεῖπνο τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἀπευθύνει τιμητικὴ πρόσκληση σὲ κάθε ψυχή. Στὴν παραβολὴ ἐμφανίζεται ὁ Θεὸς Πατέρας ὡς φιλάνθρωπος, ποὺ καλεῖ σὲ δεῖπνο μέγα, δηλαδὴ καλεῖ τοὺς ἀνθρώπους στὴν ἀνέκφραστον ἀπόλαυση τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, καὶ καλεῖ πολλούς, πρωτίστως τὶς φυλὲς τοῦ Ἰσραήλ, ποὺ ἦσαν οἱ πρὸ τῶν ἐθνῶν κεκλημένοι ὡς λαὸς τοῦ Θεοῦ (Εὐθύμιος Ζιγαβηνός).

Ἡ πρόσκληση στοὺς ἀνθρώπους ἐκδηλώνεται μὲ τὴν ἀποστολὴ τοῦ δούλου τοῦ πατρός, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος ἐνηνθρώπησε λαβὼν δούλου μορφὴν καὶ ἀπεστάλη, γιὰ νὰ καλέσει τοὺς ἀνθρώπους διά τοῦ Εὐαγγελίου νὰ μετάσχουν στὴν χαρὰ τοῦ Θεοῦ. Ὁ Κύριος, καταβὰς ἐξ οὐρανοῦ, προσφέρεται ὡς ἡ πνευματικὴ τροφὴ τοῦ κόσμου, καὶ μᾶς καλεῖ μὲ τοὺς λόγους Του νὰ λάβουμε μέρος στὴν πνευματικὴ τράπεζα. Ὅσοι γεύονται τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου, ἀξιώνονται ζωῆς αἰωνίου. «Ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον καὶ ἐν ἐμοὶ μένει κἀγὼ ἐν αὐτῷ» (Ἰω.στ´ 54-56).

Τὸ δεῖπνο ποὺ μᾶς καλεῖ ὁ Θεὸς ἔχει αἰώνιες καὶ ἐσχατολογικὲς διαστάσεις. Ἡ χαρὰ καὶ ἡ ἀγαλλίαση, ποὺ γεμίζει τὸν πιστὸ ἀπὸ τὴν συμμετοχή του στὸ δεῖπνο τοῦ Κυρίου, στὸ μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, θὰ ὁλοκληρωθεῖ στὰ ἔσχατα, ὅταν «ὀψόμεθα Αὐτὸν καθὼς ἔστι» (Α´ Ἰω. γ´ 20, ὅταν θὰ βλέπουμε τὸ πρόσωπο τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ μᾶς φωτίζει τὸ θεϊκὸ φῶς).

Ὁ Θεὸς μᾶς προσκαλεῖ σὲ χαρὰ καὶ ἑορτή. Ἐμεῖς ὀφείλουμε νὰ προετοιμασθοῦμε καταλλήλως καὶ πνευματικῶς, ὥστε ὅλη μας ἡ ζωή νὰ ἀποπνέει αὐτὴν τὴν αἴσθηση ὅτι ζοῦμε ἤδη στὴν χαρὰ τοῦ Κυρίου. Ἄλλωστε, ἡ συμμετοχή μας στὴν Θεία Εὐχαριστία ἀποτελεῖ μία πρόγευση τοῦ δείπνου στὴν βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Ἐνῶ ὅμως ὁ Θεὸς μᾶς ἔχει ἑτοιμάσει μία τράπεζα γεμάτη εὐλογίες, οἱ ἄνθρωποι προβάλλουν λόγους, γιὰ νὰ ἀρνηθοῦν τὴν πρόσκληση στὸ δεῖπνο. Οἱ προσκεκλημένοι τῆς παραβολῆς ἐπικαλοῦνται προφάσεις, γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὴν ἄρνησή τους. Ὁ ἕνας ἀγόρασε ἀγρό, ὁ ἄλλος θέλει νὰ δοκιμάσει τὰ νέα ζεύγη βοδιῶν, ποὺ ἀγόρασε, ὁ τρίτος νυμφεύθηκε καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἔλθει.

Ἡ ἄρνηση τῶν προσκεκλημένων περιγράφει τὴν στάση τῶν Ἰουδαίων, τῶν Ἀρχιερέων, τῶν Γραμματέων καὶ τῶν Φαρισαίων, ποὺ περιφρόνησαν τὴν μεγάλη τιμή, ποὺ τοὺς ἔδειξε ὁ Θεὸς καὶ ἐστράφησαν ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ. Οἱ πρόχειρες δικαιολογίες, ποὺ προβάλλουν φανερώνουν ὅτι στὴν διάνοιά τους τὰ πάθη τῆς φιλοκτημοσύνης καὶ τῆς φιληδονίας ἔχουν προβάδισμα ἔναντι τῆς προσκλήσεως τοῦ Θεοῦ.

Ἀλλὰ καὶ πόσοι σήμερον δὲν ἐπικαλοῦνται ἀνάλογες δικαιολογίες! προφασίζονται φόρτον ἐργασίας καὶ ἔλλειψη χρόνου, γιὰ νὰ μὴ μελετοῦν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, νὰ μὴ προσεύχονται, ἐπικαλοῦνται ἐπείγουσες προσωπικὲς ἢ οἰκογενειακὲς ὑποχρεώσεις, γιὰ νὰ μὴ ἐκκλησιάζονται καὶ νὰ μὴ κοινωνοῦν.

Εἶναι τραγικὴ ἡ συμπεριφορὰ τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος θέλει νὰ συγκαλύψει τὴν ἀνυπακοή του στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ πίσω ἀπὸ ἐργασίες καὶ ὑποχρεώσεις. Ἀφήνει τὶς βιοτικὲς μέριμνες νὰ τὸν ἀπορροφήσουν, ὥστε νὰ μὴ ἔχει χρόνο ἢ διάθεση νὰ ἀνταποκριθεῖ στὸ κάλεσμα τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἄνθρωπος ὀχυρώνεται πίσω ἀπὸ εὔλογες προφάσεις, γιὰ νὰ δικαιολογήσει τὴν πνευματική του ἀδιαφορία. Ἔτσι ὅμως χάνει τὴν αἰωνιότητα παραμένοντας τραγικὰ προσκολλημένος στὰ γήινα καὶ τὰ βιοτικά.

Ὅταν ὅμως οἱ ἀρχικῶς καλεσμένοι στὸ δεῖπνο ἀρνοῦνται νὰ προσέλθουν, ἡ πρόσκληση ἀπευθύνεται εἰς πάντα τὰ ἔθνη, στὴν οἰκουμένη. Ἡ πρόσκληση τῆς χάριτος ἀπευθύνεται ἀπὸ τὸν Θεὸ πλέον στοὺς πτωχοὺς καὶ ἀναπήρους καὶ χωλοὺς καὶ τυφλούς, στοὺς περιφρονημένους τῆς κοινωνίας, οἱ ὁποῖοι, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τοὺς ἐκλεκτοὺς Ἰουδαίους, ἦσαν αὐτοὶ ποὺ ἐδέχθησαν τὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τελικῶς ἠξιώθησαν τῆς μεγάλης τιμῆς νὰ παρακαθίσουν στὸ δεῖπνο τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Ὀφείλουμε καὶ ἐμεῖς νὰ ἔχουμε αὐτὸ τὸ πνεῦμα τῆς ταπεινώσεως ὅτι, ἀνάξιοι ὄντες, εἴμαστε προσκεκλημένοι τοῦ Θεοῦ, καὶ νὰ μὴ ἀφήσουμε τὶς καθημερινὲς ἀσχολίες νὰ μᾶς ἀποσπάσουν ἀπὸ τὸ μεγάλο ζητούμενο, νὰ ἀνταποκριθοῦμε στὴν κλήση τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ εὑρεθοῦμε ὁμοτράπεζοι τοῦ Κυρίου στὴν βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ´ ΛΟΥΚΑ