Η ιδεολογική και ηθική εκτροπή

του

ΓΙΑΝΝΗ ΣΠΑΝΟΥ

Το δυστυχέστερο στην όλη εικόνα είναι ότι παρά την κοινωνική διαπίστωση της σύγχρονης τραγωδίας, είναι ότι δεν παρατηρείται η επιτακτική αναζήτηση των αιτίων και των βασικών ευθυνών για την κατρακύλα

Η εικόνα της κοινωνικής μας ζωής έχει καταντήσει να εμφανίζεται τερατώδης με τα στοιχεία που την συνθέτουν. Τα δεδομένα της αποκτήνωσης του ανθρώπου προκαλούν φρικίαση. Παράφρονες ασελγοί που κυκλοφορούν ανενόχλητοι καταστρέφουν ζωές ανυπεράσπιστων πλασμάτων με βιασμούς, εκβιασμούς και άτιμες παρορμήσεις. Ένας βίασε την έγκυο θυγατέρα του. Άλλος το ανήλικο παιδάκι του. Τρίτος αποπλάνησε μικρή μαθήτρια και την παρέσυρε σε ακατονόμαστα όργια. Η παραπλάνηση μέσα από το διαδίκτυο είναι καθημερινό δείγμα της ηθικής παρακμής. Η χρησιμοποίηση εφήβων στη διάδοση ναρκωτικών είναι συχνή είδηση της καθημερινότητας. Η οικογένεια κατηγορεί για την κοινωνική καθίζηση το κράτος. Το κράτος σηκώνει τα χέρια ψηλά και συνεχίζει τον λήθαργό του. Η εξουσία ορχείται σε εικοσιτετράωρα κραιπάλης και απόλαυσης των κερδών της από τις εκλογές. Και η απομένουσα όρθια συνείδηση ευθύνης για τα διαδραματιζόμενα, κρίνει, επικρίνει, καταδικάζει, χωρίς να διαπιστώνει ευήκοα ώτα στις άνευρες διαμαρτυρίες της.

Το δυστυχέστερο στην όλη εικόνα είναι ότι παρά την κοινωνική διαπίστωση της σύγχρονης τραγωδίας, διότι τραγωδία είναι που συνιστούν τα συμβαίνοντα, είναι ότι δεν παρατηρείται η επιτακτική αναζήτηση των αιτίων και των βασικών ευθυνών για την κατρακύλα. Ουδείς βυθίζει το μαχαίρι της έρευνας ως το κόκαλο. Όταν υπέδειξα, στη διάρκεια γεύματος στην Αρχιεπισκοπή, σε πρώην υπουργό Παιδείας, ότι την κοινωνία μας δέρνει ηθική πανδημία προς το κακό που θυματοποιεί πρωτίστως την απογυμνούμενη ιδεολογικά νεότητα και ότι η φρόνηση επιτάσσει ιδεολογική ανασυγκρότηση, επαναλαμβάνω ότι μειδίασε με διάθεση ειρωνείας και παρατυχούσα συνοδός, με την διάθεση του «αφεντικού» με ρώτησε αν εννοώ να επαναφέρουμε τις ιδέες της ΕΟΚΑ.

Απάντησα πως το θέμα δεν είναι η ανύψωση ιδεολογιών τις οποίες έθαψαν οι εξουσίες, αλλά η αναζήτηση και εφαρμογή αγωγής με δοκιμασμένες αξίες που καταξίωναν τον κόσμο μας επί αιώνες και παρήγαγαν τον σωστό άνθρωπο που τιμούσε τον εαυτό του και την πατρίδα του, προδιαγράφοντας την ορθοδρόμηση στις διαδρομές προς το μέλλον. Και ποια ήταν η υπουργική απάντηση; Ότι το υπουργείο του σχεδιάζει την ανάπτυξη χώρων παιδιάς, όπου η εφηβεία θα παίζει και θα απομακρύνεται από τις κακοτοπιές και τους παρασυρμούς από κακοποιά στοιχεία! Οι παρατηρήσεις που ακολούθησαν διέλυσαν την ειρωνεία και η απόδοση ευθυνών «πάγωσε» τη συζήτηση. Αλλά ούτε προβληματισμός έγινε, ούτε προσπάθεια επανόρθωσης των κακώς εχόντων και εξάλειψη των συμπτωμάτων και των αιτιών της κακοδαιμονίας. Και έκτοτε βαίνομεν κατά κρημνών. Από το κακό στο χειρότερο, με τον ραγιαδισμό να σκύβει το κεφάλι και να ακολουθεί την πεπατημένη προς το χείλος της αβύσσου, που το χάος της οφείλουν να ατενίζουν εξουσίες και θεσμοί.

Κάθε λογικός πολίτης βλέπει την αθλιότητα που προελαύνει. Αντιλαμβάνεται και του κράτους τις ευθύνες αλλά και της οικογένειας. Διότι είναι παράλογο να απαλλάσσεται η οικογένεια ευθυνών, όταν τα παιδιά της διολισθαίνουν στα ναρκωτικά και την διαστροφή και αντί να λαμβάνει προληπτικά μέτρα ή διορθωτικά, περιορίζεται σε καταδίκες τις πολιτείας και της κοινωνίας για την κατρακύλα των ανήλικων μελών της. Και η κοινωνία έχει ευθύνες για την έναντι της πανδημίας παθητικότητά της. Της άρπαξαν τις αποταμιεύσεις της και σκύβει το κεφάλι. Ναρκοθέτησαν το μέλλον της και δεν βγάζει άχνα. Πληροφορείται πως η οικογενειακή οικονομία καταληστεύθηκε από κλέφτες και τα κλοπιμαία φυγαδεύτηκαν στο εξωτερικό και γυρνά στο πλευρό. Δεν διαμαρτύρεται. Δεν απαιτεί. Στα φρικτά χρόνια της πρώτης τουρκοκρατίας ξεσηκωνόταν, παρ’ όλον ότι το μαχαίρι του κατακτητή καραδοκούσε κι έσταζε αίμα.

Στα χρόνια της αγγλοκρατίας κυμάτιζε λάβαρα και σημαίες, παρ’ όλον ότι οι κρεμάλες ήταν στημένες. Στην εποχή μας διαπιστώνει πως συμβαίνουν πρωτοφανή εγκλήματα σε βάρος της, όπως «το κούρεμα» του λαϊκού μόχθου, και σιωπά. Αρπάζουν το ψωμί των παιδιών της από το στόμα και γλείφει τα χείλη της χασκογελώντας. Νιώθει η κοινωνία τους κραδασμούς του σεισμού που την κατεδαφίζει και παραμένει άλαλη. Βλέπει τα παιδιά της να κακοποιούνται από τον κάθε διεφθαρμένο και δεν σηκώνει τη γροθιά να πατάξει την ατιμία, δεν διεκδικεί ψήφιση νόμων εξουδετέρωσης του εγκλήματος. Όλα αυτά κι άλλα πολλά αποδεικνύουν την ηθική κατάπτωση της σημερινής κοινωνίας και τον ιστορικό εξαφανισμό της στο άμεσο μέλλον, μέσα στην ατμόσφαιρα της διεθνούς χλεύης και της οριστικής ηθικής καταδίκης της ύπαρξής της. Η ιστορική της διάρκεια εξαρτάται από την ίδια. Και τούτο θα προωθηθεί όταν ο αρχηγός του κράτους επιληφθεί προσωπικά των πραγμάτων, χωρίς να αναμένει έγερση των κρατικών υπηρεσιών από την χρόνια ραθυμία τους.

 

πηγή