Οι Παλαιοημερολογίται και η εφημερίς «Ορθόδοξος Τύπος»

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ

-πτυχιούχος κλασσικῆς φιλολογίας

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

-μεταπτυχιακός ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

ΔΕΔΟΜΕΝΟΝ 1

Οι ζηλωτές, παλαιοημερολογίτες με ου κατ' επίγνωσιν ζήλο και έμμονες ιδέες, κατέκριναν το Γέροντα, γιατί δεν ακολουθούσε τη δική τους γραμμή στο θέμα των σχέσεων με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ζητούσαν να διακόψει κάθε σχέση μ' αυτό, να μην μνημονεύει τον Πατριάρχη και να διαφωτίζει τους επισκέπτες του σχετικά με τους κινδύνους που αντιμετωπίζει η Ορθοδοξία από τον Πατριάρχη και τις ενέργειές του. Οι άνθρωποι αυτοί αδιαφορούσαν εντελώς για τη μεγάλη πνευματική προσφορά του Γέροντα, για τη μέριμνα του να καλλιεργηθούν οι άνθρωποι σύμφωνα με το ορθόδοξο ήθος, για την καλή ανησυχία που έσπερνε στους ανθρώπους, για την παρηγοριά που τους έδινε, για την προσευχή που έκανε για τους πονεμένους, για την μεγάλη του ασκητικότητα, με δύο λόγια για την ευλογημένη παρουσία του στο Άγιον Όρος. Ήθελαν σώνει και καλά ο Γέροντας να αρνηθεί την Εκκλησία και να γίνει ένας τυφλός ζηλωτής.

Ενδεικτικά αναφέρουμε δύο περιπτώσεις: Το περιοδικό «Άγιος Αγαθάγγελος Εσφιγμενίτης», της μονής Εσφιγμένου (της αδελφότητας που παρανόμως και αντικανονικώς βρίσκεται ακόμα μέσα στο μοναστήρι αποδεικνύοντας τον εωσφορικό εγωισμό των προεστών τους), που κρίνει τους πάντες και τα πάντα και μόνο τον εαυτό του ξεχνάει, σε κάποιο σχόλιο του που φέρει τον τίτλο «Και μετά θάνατον επιζήμιος ο π. Παΐσιος ο αγιορείτης», λέγει και τα εξής: «Παρεκτραπέντος αυτού, εις την Ορθόδοξον Πίστιν των Πατέρων μας, επλάνει τον λαόν του Θεού, όστις ήρχετο εκ περάτων της γης να τον συμβουλευθή και συνεβούλευεν αυτούς να ακολουθούν αιρετικούς ποιμένας». Και επειδή είχε πληροφορηθεί το καλό περιοδικό ότι επρόκειτο να κυκλοφορήσουν και βιογραφίες του Γέροντα, ανησυχούσε γιατί και μετά την κοίμησή του θα ήταν επικίνδυνος. Μάλιστα προέτρεπε τους βιογράφους και αρθρογράφους να μην επιβαρύνουν την ψυχή τους με το να γράφουν για την ανύπαρκτη αγιότητα του π. Παϊσίου.

Αλλά και στο περιοδικό «Αγιορείτης» κατηγορείται ο Γέροντας, όπως και όλοι οι σύγχρονοι Γέροντες, γιατί ποτέ δεν συμβούλεψαν «κάτι που να προστατεύει τους πιστούς από τας αντορθοδόξους ενεργείας του Οικουμενικού πατριάρχου και των δορυφόρων του. Ουδέποτε! Δια θέματα πίστεως ετήρουν σιγήν, σιγήν ένοχον και κατάκριτον κατά τους αγίους Πατέρας». Και αμφισβητώντας τα χαρίσματα που είχαν, ο συντάκτης του σχολίου λέγει ότι δεν αποτελούσαν κριτήριο Ορθοδοξίας, αλλά «είχον γίνει παίγνιον του πονηρού, αφού τίποτα από τα λεγόμενά τους δεν εναρμονίζεται προς τον Πατερικόν, αντιαιρετικόν λόγον, γενόμενοι αιτία να παραμένουν τόσαι ψυχαί εις την κοινωνίαν της αιρέσεως».

Δεν χρειάζεται να σχολιάσουμε τα ανωτέρω αποσπάσματα, γιατί είναι άδικα και προπαντός εμπαθή. Τα αναφέραμε μόνο για να φανεί ότι ο Γέροντας αντιμετώπιζε όσο ζούσε την μανία των ζηλωτών (σχισματικών παλαιοημερολογιτών οι οποίοι δεν έχουν "κοινωνία" με την Μία, Αγία και Καθολική Ορθόδοξη Εκκλησία), οι οποίοι συνεχίζουν την τακτική τους και μετά την κοίμηση του.

πηγή:εδώ

& εδώ

Βάσει των ανωτέρω η πολλά καλή εφημερίδα όλων των ορθοδόξων, γνωστή και δια τον αντιαιρετικόν αγώνα της, δύναται να μας πληροφορήσει δια τα εξής:

·        Διατί τόσος ζήλος κατά απάντων των ενεργειών του Πατριάρχου; Είναι μόνον κατά ωρισμένων ενεργειών του εις την προσέγγισιν μετά των αλλοδόξων; Ή ταυτίζεται εις τον αγώνα εναντίον του με τας θέσεις των Γ.Ο.Χ Ελλάδος εις πάντα;

·        Γιατί προσφέρει βήμα εις την αδελφότητα που παρανόμως και αντικανονικώς βρίσκεται ακόμα μέσα στο μοναστήρι;  

Θεωρεί αυτήν καλώς υπάρχουσα αν και αγνοή αποφάσεις της κανονικής διοικήσεως της εκκλησίας; Αν ναι δύναται άρα κανείς να παραθεωρή αυτάς τας αποφάσεις και να μην αποκόπτεται από το σώμα αυτής; Πότε δύναται τι τοιούτο να υπάρχη; Μήπως και εις αυτό απολύτως ταυτίζεται μετά τας δοξασίας των αιρετικών Γ.Ο.Χ;

ΔΕΔΟΜΕΝΟΝ 2

• ·        ΤΑ ΨΕΥΔΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΙΩΝ ΤΗΣ Μ.ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ: Ελήφθησαν δυσμενή μέτρα εις βάρος τους;
• ·        ΤΑ ΨΕΥΔΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΙΩΝ ΤΗΣ Μ.ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ: Διώκονται γιατί δεν δέχονται ευρωπαϊκά κονδύλια;
• ·        π.Επιφάνιος: Βλάσφημοι και Αιρετικοί οι παλαιοημερολογίτες!

Και άλλα πολλά που φυσικά η έγκριτη εφημερίδα μας γνωρίζει…

Δύναται να μας ειπή διατί καταχωρεί εις τας σελίδας της περιοδικά των αιρετικών αυτών;

[Ο « Ορθόδοξος Τύπος » υποστηρίζει τούς « ΓΟΧ » καταληψίες τής Ι. Μ. Εσφιγμένου ! ]

Μπορεί να καταγγείλει αυτούς με ανακοίνωσίν της ως αιρετικούς και ότι δεν έχει ουδεμίαν σχέσιν μαζί των, προκειμένου να αποφευχθή ο σκανδαλισμός των πιστών;

ΔΕΔΟΜΕΝΟΝ 3

Τι ήλλαξεν από το 1976 ένθα η εφημερίς είχεν μιαν συγκεκριμένην θέσιν; Ιδού τι έλεγεν τότε

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ 15/2/76:

 «Οι «Γ.Ο.Χ» έσχισαν την Εκκλησίαν της Ελλάδος, ή μάλλον απεσχίσθησαν από την Εκκλησίαν της Ελλάδος. Η αμαρτία του σχίσματος αυτούς βαρύνει, όχι εμάς… Απεχθανόμεθα τους πρωτεργάτας του ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ και τους συνεχιστάς του».

Ο «Ο.Τ» εξεκίνησε και συνεχίζει την πορείαν του ως εφημερίς αποσκοπούσα εις την προβολήν και άμυναν των Πατερικών Παραδόσεων και την απόκρουσιν των [δυσδιάκριτη λέξη] επιδράσεων εις την Εκκλησίαν μας.

Το Ημερολόγιον δεν είναι παράδοσις, ούτε αποστολική, ούτε εκκλησιαστική. Το ημερολόγιο είναι παράδοσις εκκλησιαστική. Αυτό σημαίνει, ότι η Εκκλησία, το τονίζομεν Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ, έχει το δικαίωμα το ημερολόγιον να το κρατήσει ή και να το απορρίψη. Τας ιδικάς της παραδόσεις δεν έχει δικαίωμα να απορρίψη ή αθετήση. Μπορεί όμως να τας βελτιώση ή τροποποιήση, αναλόγως των ποιμαντικών της αναγκών.

Στερρώς εχόμενος ο «Ο.Τ» της απόψεως, ότι αι παραδόσεις πρέπει να διατηρούνται άθικτοι και μη συντρέχοντος λόγου αδηρρίτου να μην αλλοιούνται ουδέ κατ’ ελάχιστον, ακόμη και δια ποιμαντικούς λόγους, ευχαρίστως θα έβλεπεν αποκαθιστάμενον εις την Εκκλησίαν μας το επί αιώνος ισχύσαν Ιουλιανόν Ημερολόγιον.

Παρά ταύτα οφείλομεν να παρατηρήσωμεν προς τους λεγομένους «Παλαιοημερολογίτες» ή άλλως «Γ.Ο.Χ» τα εξής, εις τα οποία όχι μόνον δεν συμφωνούμεν μαζί τους αλλά και έχομεν εκ διαμέτρου αντίθετον γνωμην.

Α) Άλλο μια παράδοσις εκκλησιαστική, έστω η σπουδαιοτέρα, και άλλο ΣΧΙΣΜΑ εις την Εκλησίαν χάριν της δήθεν τηρήσεως της παραδόσεως αυτής. Το σχίσμα δεν συγχωρείται ούτε με μαρτύριον, διότι τότε και το μαρτύριον δεν είναι μαρτύριον αλλά απλώς βίαιος θάνατος.

Β) Οι Πατέρες (Φώτιος, Πέτρος Αντιοχείας, Μάρκος) τονίζουν ότι η διαφορά εις επουσιώδη σημεία δεν επιτρέπεται να γίνεται αφορμή σχισμάτων ή διατηρήσεως σχισμάτων εις την Εκκλησίαν.

Γ) Οι «Γ.Ο.Χ» έσχισαν την Εκκλησίαν της Ελλάδος, ή μάλλον απεσχίσθησαν από την Εκκλησίαν της Ελλάδος. Η αμαρτία του σχίσματος αυτούς βαρύνει, όχι εμάς.

Δ) Σχισθέντες οι «Γ.Ο.Χ» εγκατελείφθησαν από την χάριν του Θεού, ίσως επειδή δεν εφοβήθησαν τον Θεόν να κατακρίνουν ολόκληρον την Ορθόδοξον Εκκλησίαν ως στερηθείσαν της Χάριτος του Θεού. Έτσι 1) Εσχίσθησαν μεταξύ τους εις «παρατάξεις», ή άλλως αλληλοαναθεματιζομένας «Εκκλησίας» (Ματθαιϊκοί, Φλωρινικοί κλπ). 2) Παρέβησαν τόσους Κανόνας, όσους ποτέ Εκκλησιαστικόν Σώμα, αφού έφθασαν να πράξουν τα εξής ακατανόητα ακνονικώς (χειροτονία επισκόπου από έναν επίσκοπον, μικτά μοναστήρια, χειροτονία επισκόπου Γ.Ο.Χ υπό Ρουμάνου νεοημερολογίτου, απόρριψις και καταδίκη αγίων, αναχειροτονία, βλασφημία του αγίου Πνεύματος).

Ε) Παρ’ ότι μόνον 55.000 άτομα (ολιγώτερα ναι, περισσότερα όχι), λόγω επάρσεως εξ επηρείας του Δαιμονίου των Σχισμάτων και Αιρέσεων εκήρυξαν ότι τα μυστήρια των Νεοημερολογιτών και των Κοινωνούντων μετ΄αυτών, ήτοι όλων των Ορθοσόξων, αφού όλοι οι Ορθόδοξι του Κόσμου κοινωνούν μεθ΄ημών και ουδείς μετ’ αυτών, είναι άμοιρα θείας χάριτος και συνεπώς μάταιαι τελετουργίαι. (Παρά ταύτα παίρνουν ως «λουκούμι» ‘ο,τι εμείς πετάμε εις τον σκουπιδοντενεκέ!).

Στ) Το σχίσμα κρίνεται με βάσιν την επικοινωνίαν με τα 4 Ρωμέϊκα Πατριαρχεία. Η Αίρεσις με την ανάπτυξιν διαφόρου διδασκαλίας. Άρα, αφού οι «Γ.Ο.Χ» δεν έχουν επικοινωνίαν μετά των Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων και τας Αυτοκεφάλους Εκκλησίας, είναι ΝΤΕ ΦΑΚΤΟ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΙ. Όσον και αν τους συμπαθούμεν, είμεθα υποχρεωμένοι να είπωμεν την αλήθειαν.

Ζ) Η ιερωσύνη των «Γ.Ο.Χ» και των δυο Παρατάξεων [σημ.Αντ.Εγκόλπιου: σήμερα είναι περίπου 12] αιωρείται εις τον ΑΕΡΑ. Άρα εις τους «Γ.Ο.Χ» ουδεμία βεβαιότης υπάρχει ότι έχουν τα μυστήριά τους χάριν.

Η) Ουδέποτε θα συγχωρήσωμεν εις την ηγεσίαν τους, ότι ακόμη δεν έχουν αφορίσει την ενεργουμένην υπό ακαθάρτου πνεύματος «μοναχήν» Μαγδαληνήν την υβρίζουσαν τον Άγιον Νεκτάριον. Η ενέργειά της και η προς αυτήν ανοχή των προϊσταμένων της αίρουν μεταξύ ημών και αυτών τείχος ανυπέρβλητον, ωρύσσουν χάσμα αγεφύρωτον.

Συμπερασματικώς τονίζομεν:

Αγαπώμεν τας Παραδόσεις της Εκκλησίας μας. Θα ηθέλαμε και το Ημερολόγιον να αποκατασταθή εις την Παλαιάν του μορφήν, παρ’ ότι η ΔΙΟΡΘΩΣΙΣ του δεν το μετέβαλεν ούτε το ηλλοίωσεν, ούτε το ανέτρεψεν.

Αγαπώμεν και τους αγνούς παλαιοημερολογίτας, αλλά μόνον τους αγνούς. Απεχθανόμεθα τους πρωτεργάτας του ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ και τους συνεχιστάς του.

Ευχόμεθα να πρυτανεύση παρ’ ΑΠΑΣΙ ΠΝΕΥΜΑ ΤΑΠΕΙΝΩΣΕΩΣ, ώστε να πανηγυρίσωμεν την ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΙΝ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΟΣ ΤΗΣ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.

Δακτυλογράφηση από το Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον

Το άρθρο υπάρχει στην εφημερίδα «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» της 15^ης  Φεβρουαρίου 1976.

Ἀντιαιρετικὸν Ἐγκόλπιον www.egolρion.com

18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

Συνεχίζει άρα γε και σήμερα να πρεσβεύη ταύτα;