Ἡ γήρανσις τῶν νέων

 

του

Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλου

Τὸ λέμε ὅλοι. Ἡ νεολαία εἶναι τὸ μέλλον ἑνὸς τόπου, ἑνὸς ἔθνους, μίας πατρίδας. Καὶ τῆς ἀνθρωπότητας! Εἶναι τὸ αὔριο, ἡ προοπτική τους. Κι εἶναι πράγματι ἔτσι. Μόνο, ποὺ πρέπει νὰ ἐμβαθύνουμε σ̓ αὐτὴ τὴ λέξη: «Μέλλον»! Γιατί ἀπʼ τὴν ὕπαρξη καὶ περισσότερο βέβαια ἀπʼ τὴν ποιότητα τῆς νεολαίας, ἐξαρτᾶται τὸ ποιοτικὸ αὔριο.

* * *

Ὁ Γκαῖτε ἔλεγε πὼς «ἡ τύχη τῶν ἐθνῶν, σ̓ ὁποιαδήποτε ἐποχή, ἐξαρτᾶται ἀπʼ τὶς ἰδέες τῶν νέων τους». Νάτη ἡ οὐσία τοῦ θέματος,

ποὺ δὲν εἶναι ἄλλη ἀπʼ τὴν ποιότητα καὶ τὴν ἀξία τοῦ φρονήματος τῶν νέων. Κάτι ποὺ ὁπωσδήποτε ἔχει ἀπόλυτα σχέση, προέρχεται, ἀπʼ τὴν ἀγωγὴ καὶ τὴν ὅλη ἀνατροφή τους. Ἀπ̓ αὐτὴ δὲ ἐξαρτᾶται ἀποκλειστικά. Ὁ Φίχτε τὸ τόνιζε ξεκάθαρα αὐτό, ὅταν ἔγραφε: «Ἡ τύχη ἑνὸς λαοῦ, ἡ ἀκμὴ καὶ ἡ παρακμή του, ἐξαρτᾶται μόνο ἀπʼ τὴν ἀγωγὴ ποὺ δίνεται στὴ νεολαία». Κι ἄλλοι πνευματικοὶ ἄνθρωποι εἶπαν: «Οἱ φυλακὲς εἶναι μνημεῖα ἀφιερωμένα στὴν παραμελημένη νεολαία μας». Καὶ νὰ ἦταν μόνον οἱ φυλακές! Δυστυχῶς ὑπάρχουν καὶ τόσα ἄλλα τέτοια «μνημεῖα» γύρω μας, γιὰ νὰ μᾶς τὸ θυμίζουν...

Συνεπῶς ὅσοι ἀγαποῦν καὶ ἀγωνιοῦν γιὰ τὸ μέλλον τους, δὲν ἔχουν ἄλλη ἐπιλογὴ ἀπʼ τὴν ἀγωγή, τὴν κατὰ πάντα ὀρθὴ ἀγωγὴ τῆς νεολαίας.

Ἐξάλλου, τὸ ἴδιο κάνουν καὶ οἱ ἐχθροὶ ἑνὸς τόπου, ἑνὸς ἔθνους, μίας πατρίδας. Καὶ τῆς ἀνθρωπότητας ἀκόμη. Τὸ πασχίζουν δὲ αὐτὸ μὲ πολλοὺς τρόπους. Ποὺ ὅλοι ὅμως σʼ ἕνα καταλήγουν: Στὴ γήρανση τῆς νεολαίας!

* * *

Ἀλλὰ ποιὰ μπορεῖ νὰ εἶναι αὐτὴ ἡ γήρανση τῆς νεολαίας, ἡ ὁποία μάλιστα ἠχεῖ κάπως παράξενα; Κατʼ ἀρχὴν εἶναι ἡ μὴ ἀριθμητικὴ αὔξησή της, κάτι ποὺ ζοῦμε σὲ ἔκταση σήμερα, ὁπότε ἔχουμε τὴ λεγόμενη δημογραφικὴ γήρανση. Δυστυχῶς ζοῦμε σὲ ἕνα κόσμο καὶ μία ἐποχή, ποὺ ἀπεχθάνεται τὰ παιδιά. Πολλὲς φορὲς δὲ ἔχουν διαμορφωθεῖ ἔτσι οἱ συνθῆκες, ποὺ τὸ ἐπιβάλλουν ἢ ἀναγκάζουν σὲ αὐτό!

Ὕστερα τὴν ὅποια ἀριθμητικὰ νεολαία ὑπάρχει, μπορεῖς νὰ τὴν καταστρέψεις μὲ τὴν πολύμορφη διαφθορὰ (ναρκωτικά, ἀνεργία, δια σκέδαση, πορνεία, ἐγκληματικότητα, θέαμα κ.λπ.). Αὐτὴ δὲν εἶναι ἄλλη, ἀπʼ τὴ λεγόμενη ἠθικὴ γήρανση!

Ὅμως ὑπάρχει καὶ μία τρίτη. Εἶναι ἡ πνευματικὴ γήρανση! Πρόκειται γιὰ τὸ ἐγκληματικὸ λάθος, ἡ ἴδια ἡ ἀγωγὴ τῆς νεολαίας, ἡ τόσο σημαντικὴ γιʼ αὐτὴν καὶ τὸ μέλλον ἑνὸς τόπου, νὰ ἀνατίθεται ἢ ἔστω νὰ ἀφήνεται σὲ τρίτους (τηλεόραση, διαδίκτυο κλπ.). Θυμίζει τὸν τσοπάνο ἐκεῖνο (ὑποθετικὰ μόνο, γιατί στὴν πραγματικότητα ποτὲ δὲν ἔγινε), ποὺ ἀφήνει τὴ διαποίμανση τῶν ἀρνιῶν του στοὺς... λύκους!

* * *

Μὲ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὴ γήρανση τῆς νεολαίας, τί μέλλον μπορεῖ νὰ

ἔχει ἕνας τόπος; Στʼ ἀλήθεια μποροῦμε νὰ λέμε πῶς (θὰ) ὑπάρχει; Γιατί καὶ οἱ τρεῖς περιπτώσεις εἶναι σοβαρότατες. Ἀρκεῖ καὶ ἡ μία ἀπʼ ὅλες νὰ φέρει τὸν ὄλεθρο. Δὲν ἔχουν ὅμως τὴν ἴδια ἐπικινδυνότητα. Στὴ δημογραφικὴ γήρανση ὑπάρχει, ἔστω, μία παρηγοριά. Ὅτι καὶ στὰ λίγα παιδιά, ἂν ἡ ἀγωγὴ εἶναι πραγματικὰ ἡ σωστή, ἀναμένεται ἡ ποιότητα νὰ νικήσει τὴν ποσότητα, ὁπότε καὶ θὰ ἐπέλθει ἡ ἀναγέννηση τῶν πάντων.

Τί γίνεται, ἆραγε μὲ τὴν ἠθικὴ γήρανση, ὅταν μάλιστα συνοδεύεται ἀπʼ τὴν πνευματική, ὅπως συμβαίνει στὶς μέρες μας;

Ἡ πνευματικὴ γήρανση, ὑπόψη, εἶναι ἡ παλιὰ δοκιμασμένη μέθοδος τῆς μετατροπῆς τῆς νεολαίας ἑνὸς τόπου, ἑνὸς ἔθνους, μίας πατρίδας, σὲ γενίτσαρους! Ἡ δὲ ἠθικὴ γήρανση ἔρχεται νὰ διευκολύνει αὐτὴ τὴν κατάντια, ἀφοῦ ὡς πνευματικὸς ἰὸς ἀποχαυνώνει τὴ νεολαία, τὴν ἀποδυναμώνει ἀπʼ τὸ σφρῖγος καὶ τὴ ζωντάνια της, κάμπτει τὶς ὅποιες ἠθικὲς ἀντιστάσεις διαθέτει, ἀφαιρεῖ τὴν ὁρμή της καὶ τὴν παραδίδει ἄβουλη στοὺς ἐχθρούς!

Μὲ τέτοιου εἴδους νεανικὰ γεράματα, ναί, τίποτα, δὲν μπορεῖ, νὰ πάει μπροστά. Νὰ προοδεύσει. Νὰ προκόψει. Νὰ μεγαλουργήσει.

* * *

Ὅσοι ὀνειρεύονται καὶ ποθοῦν τὸ αὔριο νὰ γίνει καλύτερο ἀπʼ τὸ σήμερα καὶ τὸ χθές, νὰ ἡ λύση. Ἡ μόνη διέξοδος. Ἡ νιότη τῆς νιότης! Ἡ δημογραφική, ἡ ἠθικὴ καὶ ἡ πνευματικὴ δηλαδὴ ἡ ἀκμὴ καὶ ἡ προκοπὴ τῆς νεολαίας μας

ΠΗΓΗ: ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ