Το Ἰσλάμ ἀπειλεῖ με νέαν ἁλωσιν τόν Ἑλληνισμόν

 ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΩΣΙΝ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΩΣΙΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ

 

του

Γ. Ζερβού

ΔΙΗΛΘΟΝ 560 ἔτη ἀπὸ τὴν πτῶσιν τῆς Βασιλευούσης. Οἱ Τοῦρκοι κατέλαβον τὴν Κωνσταντινούπολιν. Ὑπέταξαν τὰς πόλεις τοῦ Βυζαντίου καὶ ὁλόκληρον τὸν κόσμον τῆς Ἑλλάδος. Εἰς τὴν κατάκτησιν ἐβοήθησαν ἡ ἐξασθένησις τοῦ Κράτους, ἡ διαφθορά, ἡ πνευματικὴ πτῶσις, ἡ διάλυσις τῶν πάντων, ὡς καὶ ἡ Φραγκοκρατία (μὲ τοὺς πολέμους της ἐναντίον τοῦ Βυζαντίου) καὶ ἡ Οὐνία. Ματαίως ὁ Αὐτοκράτωρ, οἱ λοιποὶ πολιτειακοὶ καὶ πολιτικοὶ ἄρχοντες ἀνεζήτουν βοήθειαν ἀπὸ τὴν Δύσιν. Ματαίως καὶ οἱ φαναριῶται Ἀρχιερεῖς προσεκύνουν, μὲ ἐλαχίστας ἐξαιρέσεις Ἁγίων Μορφῶν, τὸν Πάπαν καὶ τὰς αἱρέσεις του, διὰ νὰ ἀποσπάσουν βοήθειαν. Τὸ Βυζάντιον ἔπεσε καὶ ἡ πρωτεύουσά του, ἡ Βασιλὶς τῶν Πόλεων, εἶναι ἡ μόνη πρωτεύουσα, ἡ ὁποία οὐδέποτε ἀπηλευθερώθη ἀπὸ τὸν Ὀθωμανικὸν ζυγόν.

Σήμερον ἡ Ἑλλὰς εὑρίσκεται εἰς τὴν ἰδίαν καὶ χειροτέραν κατάστασιν ἀπὸ τὴν κατάστασιν, εἰς τὴν ὁποίαν εἶχε περιέλθει τὸ Βυζάντιον πρὸ τῆς ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ὅπως καὶ τότε:

1ον) Ὁ στρατὸς ἔχει διαλυθῆ, κατέδειξαν προσφάτως εἰς τηλεοπτικὴν ἐκπομπὴν τοῦ τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ «Σκάϊ» οἱ πρώην Ἀρχηγοὶ τοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου Ναυτικοῦ.

2ον) Ἡ παιδεία ἔχει καταρρεύσει.

3ον) Ἡ διαφθορὰ τοῦ πολιτικοῦ κόσμου ἀλλὰ καὶ τῶν ὑπ ̓ αὐτῶν ἐξαρτημένων ὁμάδων πολιτῶν καὶ φορέων δὲν ἔχει προηγούμενον.

4ον) Οἱ πολιτικοὶ δὲν πιστεύουν εἰς τὰς ἀρετὰς τῆς Δικαιοσύνης καὶ τῆς ἐργασίας οὔτε εἰς τὸν τρίφωτον ἀστέρα ὑπὸ τὴν ὀνομασίαν: Πατρίς – Θρησκεία –Οἰκογένεια.

5ον) Ἡ πίστις καὶ αἱ παραδόσεις ἔχουν χαλαρώσει.

6ον) Οἱ περισσότεροι ἐκ τῶν Ἀρχιερέων (Ἑλλάδος — Φαναρίου) προτιμοῦν νὰ παριστάνουν τὰς θεραπενίδας τῶν πολιτικῶν καὶ ἄλλων ἐξουσιαστῶν παρὰ νὰ στηρίζουν τὸν πιστὸν λαόν, ἐλέγχοντες, ὡς ἄλλοι Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, τὴν φαυλότητα, τὰ πολιτικὰ καὶ οἰκογενειακὰ σκάνδαλα τῶν πολιτικῶν. 
7ον) Οἱ Ἀρχιερεῖς τοῦ Φαναρίου ἀδιαφοροῦν διὰ τὴν προδοσίαν τῆς Πίστεως ὑπὸ τῶν ἐκπροσώπων των εἰς τοὺς θεολογικοὺς διαλόγους, σπεύδουν εἰς αὐτοὺς καὶ προσκυνοῦν τὸν παπισμὸν καὶ ὅλας τὰς αἱρέσεις τὰς προερχομένας ἐξ αὐτοῦ.

8ον) Εἰς μίαν περίοδον κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ παπικὴ καὶ προτεσταντικὴ Δύσις ἐξευτελίζει καὶ ταπεινώνει τὴν Ὀρθόδοξον Ἑλλάδα, Ἀρχιερεῖς τοῦ Φαναρίου καὶ τῆς Ἑλλάδος ἐκλιπαροῦν διὰ τὴν ψευδοένωσιν μετὰ τῶν Παπικῶν καὶ ἄλλων αἱρετικῶν Χριστιανῶν.

Δὲν ἀπώλεσαν ἁπλῶς τὸ μέτρον. Ἀπώλεσαν τὴν κατὰ Χριστὸν ζωὴν καὶ μετετράπησαν εἰς «πτώματα πνευματικά». Δι ̓ αὐτὸ προδίδουν τὴν Πίστιν καὶ τρέχουν ὄπισθεν τῶν αἱρετικῶν, τοὺς ὁποίους ἀντιμετωπίζουν ὡς Ὀρθοδόξους καὶ τὰς «Ἐκκλησίας» των ὡς κανονικὰς καὶ σωζούσας. Τὴν ἐποχὴν κατὰ τὴν ὁποίαν ὤφειλον νὰ σφυρηλατοῦν τὸ Ὀρθόδοξον φρόνημα, τὴν ἑνότητα τοῦ πιστοῦ λαοῦ καὶ νὰ  ὁμιλοῦνμὲ τὸν προφητικὸν λόγον τῆς Ἐκκλησίας οὗτοι ἔχουν τὴν συμπεριφορὰν τοῦ Ἰούδα. Ἔχουν φθάσει ἕως τοῦ σημείου, ἐν καιρῷ κρίσεως, νὰ μεθοδεύουν τὴν ἀλλαγὴν τῆς ἡμερομηνίας τοῦ Ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα, νὰ συμπλέουν μὲ τὰς πολιτικὰς ἐξουσίας εἰς πολλὰ ζητήματα καὶ νὰ ἀποδέχωνται (οἱ περισσότεροι Ἀρχιερεῖς) τὴν κατάργησιν τῆς Κυριακῆς ἀργίας.

Τότε ἠσχολοῦντο μὲ τὸ φῦλον τῶν Ἀγγέλων, ἐὰν εἶναι γένους ἀρσενικοῦ, θηλυκοῦ ἢ οὐδετέρου. Σήμερον ἀσχολοῦνται μὲ τὴν κατάργησιν ἢ μὴ τοῦ ράσου, μὲ τὴν ἄρνησιν καταδίκης τῆς ὁμοφυλοφιλίας κ.λπ.

Ἐνῶ οἱ πολιτικοὶ πρωταγωνισθοῦν εἰς τὴν διάλυσιν τοῦ Κράτους, εἰς τὴν νομιμοποίησιν τῆς ὁμοφυλοφιλίας, εἰς τὴν γενοκτονίαν ἑνὸς λαοῦ, εἰς τὸν ὁποῖον ἀπαγορεύουν νὰ δημιουργήση οἰκογένειαν, διότι τὰ φορολογικὰ μέτρα ἀντιμετωπίζουν τὰ παιδιὰ ὡς εἶδος ὑπὲρ

πολυτελείας κ.λπ.

Τότε οἱ διανοούμενοι, βλέποντες τὸ τέλος τῆς Αὐτοκρατορίας ἐδραπέτευον εἰς τὰς χώρας τῆς Δύσεως. Σήμερον οἱ Ἐπιστήμονες δραπετεύουν εἰς ἄλλας εὐρωπαϊκάς, Δυτικὰς καὶ Ἀνατολικὰς χώρας, διὰ νὰ ἐργασθοῦν, νὰ μὴ εἶναι βάρος εἰς τὰς οἰκογενείας των καὶ νὰ μὴ ἴδουν τὸ τραγικὸν τέλος.

Τότε τὸ Βυζάντιον «ἔπεσε» ἀπὸ τὴν ἐξασθένησιν, τὴν ὁποίαν ἐγνώρισεν ἀπὸ συνεχεῖς ἐπιθέσεις τῶν Φράγκων καὶ τὴν δρᾶσιν τῆς δαιμονικῆς Οὐνίας εἰς τὸ ἐσωτερικόν του. Σήμερον ἡ Ἑλλὰς ἐξασθένησεν ἀπὸ τὴν ψηφοθηρίαν καὶ τὴν κλεπτοκρατίαν τῶν πολιτικῶν, τὴν καταστροφὴν τῆς παιδείας, τὰς ἐπαναστάσεις τῶν νέων ἐναντίον τῆς οἰκογενείας των, τὴν σπατάλην, τὴν κραιπάλην, τὴν μετατροπὴν τῆς δημοκρατίας εἰς ἀσυδοσίαν καὶ ἀναρχίαν, τὴν ἐπιβολὴν τῆς μετριοκρατίας εἰς ὅλας τὰς βαθμίδας τοῦ δημοσίου, πνευματικοῦ, οἰκονομικοῦ, πολιτιστικοῦ, ἐκπαιδευτικοῦ καὶ ἐκκλησιαστικοῦ βίου κ.λπ.

Ὅπως τότε ἔτσι καὶ σήμερον αἱ αἱρέσεις δροῦν ἀνενόχλητοι. Ὅπως τότε ἔτσι καὶ σήμερον ἐλάχιστοι Μητροπολῖται ὑπερασπίζονται τὸ γνήσιον τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ ἐλάχιστοι εἶναι οἱ κληρικοί, οἱ ὁποῖοι ὁμιλοῦν διὰ φρικαλέα ἁμαρτήματα τῆς κοινωνίας.

Τότε ὁ Στρατὸς ἦτο κατὰ τὸ μεγαλύτερον μέρος του μισθοφορικός.Σήμερον εἶναι συρρικνωμένος, διότι οἱ Ἕλληνες δὲν γεννοῦν καὶ εἰςτὰς τάξεις του ἐπιτρέπεται νὰ ὑπηρετοῦν οἱ κατέχοντες τὴν ἑλληνικὴν ἰθαγένειαν καὶ ἂς μὴ εἶναι Ἕλληνες εἰς τὸ γένος. Τότε ὁ γηγενὴς πληθυσμὸς τοῦ Βυζαντίου ἦτο μικρός. Σήμερον ὁ Ἑλληνικὸς πληθυσμὸς μειώνεται ἐπικινδύνως, ἀλλὰ αὐξάνεται εἰς τὰ χαρτιὰ χάρις εἰς τὴν παρουσίαν λαθρομεταναστῶν.

Τότε ἡ Οὐνία ὑπέσκαπτε τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ τὸ Βυζάντιον. Σήμερον τὸ Ἰσλὰμ ἐπιδιώκει νὰ κυριαρχήση εἰς τὴν Ἑλλάδα μὲ τοὺς παρανόμως εἰσελθόντας λαθρομετανάστας. Τότε τὸ Ἰσλὰμ κατέκτησε τὴν Ἑλλάδα διὰ τῆς Τουρκίας. Σήμερον τὴν κατακτᾶ μὲ τὴν βοήθειαν Ἰσλαμικῶν χωρῶν, αἱ ὁποῖαι ἀγωνίζονται διὰ τὴν ἀναγνώρισιν τῶν θρησκευτικῶν καὶ ἄλλων δικαιωμάτων τῶν λαθρομεταναστῶν. Ἔχουν συμμάχους αἱ χῶραι αὐταὶ τοὺς Ἕλληνας πολιτικούς, οἱ ὁποῖοι ἀναζητοῦν οἰκονομικὴν βοήθειαν εἰς τὰς χώρας αὐτάς, πωλοῦν Ἑλληνικὰς νήσους εἰς ἐμίρηδες ἀλλὰ καὶ ὀργανωμένους μικροὺς λιμένας εἰς Τούρκους ἐπιχειρηματίας – ἐκπροσώπους τοῦ Τουρκικοῦ Στρατιωτικοῦ Πενταγώνου.Τὸ ἐφιαλτικώτερον ὅλων εἶναι ὅτι τὸ δῆθεν προοδευτικὸν τμῆμα τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας, τὸ ὁποῖον συμπριφέρεται ὡς ἡ Κλαδικὴτῆς κεντροαριστερᾶς εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, νομιμοποιεῖ τὸ παράνομονἸσλὰμ εἰς τὴν Ἑλλάδα, τηρῶντας ἔνοχον σιγὴν εἰς τὸ θέμα τῆς ἀνεγέρσεως τεμένους εἰς τὰς Ἀθήνας καὶ εἰς τὰς πρωτευούσας ὅλων τῶν Νομῶν τῆς Ἑλλάδος. Εἰς τὸ ὄνομα δὲ τῆς πολυφυλετικῆς καὶ πολυπολιτισμικῆς Ἑλλάδος «ἀβαντάρει» τὴν ἀλλοίωσιν τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, ἐνῶ σιωπᾶ διὰ τὴν πλαστογράφησιν τῆς Ἱστορίας. Τότε τὸ Βυζάντιον κατεκτήθη ὑπὸ τῶν Ὀθωμανῶν. Σήμερον τὸ Ἰσλὰμ τείνει νὰ κυριαρχήση εἰς τὴν Πατρίδα μας ἀπὸ τὴν στάσιν τὴν ὁποίαν τηρεῖ ἔναντι αὐτοῦ ὁ πολιτικός, πνευματικός, Ἀκαδημαϊκός, ἐπιχειρηματικὸς καὶ ἐκκλησιαστικὸς κόσμος τῆς Πατρίδος μας. Μετὰ τὴν πτῶσιν τῆς Βασιλίδος τῶν Πόλεων, τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἐπὶ αἰῶνας ἐθρηνούσαμεν : «Ἑὰλω ἡ Πόλις». Σήμερον τὸ Ἐθνικὸν αὐτὸ σύνθημα δὲν ἀκούγεται. Ἴσως διότι γίνεται νεκρανάστασις τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας. Σήμερον τὸ σύνθημα πρέπει νὰ ἐπαναλαμβάνεται διαφορετικῶς: «Ἑάλω ἡ Ἑλλάς» μὲ εὐθύνη τῶν πολιτικῶν, τῶν πνευματικῶν ἀνθρώπων τῆς Χώρας, τῶν ἀδιαφόρων Ἀκαδημαϊκῶν (δὲν εἶναι ὅλοι) καὶ ἑνὸς σημαντικοῦ τμήματος τῆς Ἱεραρχίας, τὸ ὁποῖον ἔχει συστρατευθῆ μὲ τοὺς ἀθέους καὶ ἀσπονδύλους ἐθνικῶς πολιτικούς.

Ποία εἶναι ἡ ἐλπίς μας: Μόνον ὁ Ἅγιος Τριαδικὸς Θεός, αὐτὸς ὁ ὁποῖος διέσωσε τὸ γένος κατὰ τὴν περίοδον τῆς τουρκοκρατίας καὶἀνέδειξε φλογεροὺς ἱεροκήρυκας, δυναμικοὺς καὶ γενναίους παπά-

δες καὶ ἐπισκόπους, Ἁγίους τῶν σκλάβων (Ἅγιος Νικόδημος, Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς), Νεομάρτυρας, οἱ ὁποῖοι ἐμαρτύρησαν διὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν Πίστιν τὴν Ἁγίαν καὶ τῆς Πατρίδος τὴν ἐλευθερίαν, ἡρωϊκὰς ἀγωνιστικὰς Μορφάς, αἱ ὁποῖαι ἐπίστευον εἰς τὸν Ἅγιον Θεόν, τὴν Παναγίαν, τοὺς Ἁγίους Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ εἰς τὴν Πατρίδα. Διὰ νὰ βοηθήση ὅμως ὁ Ἅγιος Θεὸς χρειάζονται εἰλικρινῆ δάκρυα μετανοίας, Ἱεραὶ Ἀγρυπνίαι, πολὺ προσευχὴ καὶ ἐπανένωσις τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Ἑλληνισμοῦ μὲ βάσιν τὰς διακηρύξεις τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ Ἁγίων Μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλὰ καὶ μὲ βάσιν τὰς ἀρχὰς τῶν κατὰ σάρκα πατέρων καὶ παππούδων μας

ΠΗΓΗ