τοῦ
κ. Γεωργίου Μηλίτση,
διδασκάλου
Σήμερα πού σέ ὅλες τίς πτυχές τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου τά πάντα ἀνατράπηκαν καί ἰσοπεδώθηκαν, ὅλοι, ἐκτός ἐλαχιστοτάτων περιπτώσεων, προσπαθοῦν νά οἰκοδομήσουν τή ζωή τους πάνω σέ σαθρό ἔδαφος, χωρίς θεμέλια καί με μειωμένης ἀντοχῆς καί ἀξίας ὑλικά. Τό ἄφθονο χρῆμα, οἱ γραμματικές γνώσεις, οἱ διασυνδέσεις, ἡ ἐξωτερική ἐμφάνιση, οἱ ἐφήμερες ἡδονές... εἶναι τά ἀπαραίτητα ἐφόδια, μέ τά ὁποῖα προσπαθεῖ ὁ σημερινός ἄνθρωπος, γιά νά κατακτήσει τή ζωή. Τά ἀποτελέσματα αὐτῆς τῆς νοοτροπίας τά βλέπουμε καθημερινά στή ζωή μας. ̔Η μελαγχολία ἔγινε ἀπαραίτητος σύντροφος πολλῶν συνανθρώπων μας. ̔Η ἀπογοήτευση ἐγκαταστάθηκε στο ἐσωτερικό πολλῶν συμπολιτῶν μας. Οἱ αὐτοκτονίες ξεπέρασαν κάθε ὅριο καί γενικά ὁ βίος τῶν περισσοτέρων ἀνθρώπων ἔγινε ἀβίωτος.
Τήν ἔκταση τοῦ προβλήματος τη δείχνουν καθαρά τό πλῆθος τῶν συνανθρώπων μας, πού καταφεύγουν στούς ψυχολόγους, στους ψυχιάτρους, στά μέντιουμ, τίς χαρτορίχτρες, στά ἠρεμιστικά, στα ναρκωτικά καί σέ ὅτι ἄλλο πιστεύουν ὅτι θά τούς βοηθήσει να ξαναβροῦν τήν ἠρεμία καί τόν χαμένο τους ἑαυτό.
Μάταια οἱ ψυχολόγοι, οἱ κοινωνιολόγοι καί ἄλλων εἰδικοτήτων ἐπιστήμονες προσπαθοῦν να βροῦν τά αἴτια καί νά τά θεραπεύσουν. Οἱ λύσεις πού δίνουν φαινομενικά φαίνεται ὅτι λύνουν το πρόβλημα, ἀλλ ̓ ὅμως αὐτό γίνεται μόνο ἐπιφανειακά καί ἐπιδερμικά, στο βάθος τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς ὑπάρχει ἡ σκιά, πού δέν μπορεῖ κανένας νά τή διαλύσει, γι ̓ αὐτό ὅλοι κουνοῦν ἀπογοητευτικά τό κεφάλι τους.
Κι ὅμως ἡ λύση τοῦ προβλήματος ὑπάρχει καί εἶναι τόσο ἁπλή και ἀδάπανη. Τή λύση μᾶς τή δίνουν πρῶτα ὁ ̓Ιησοῦς Χριστός, ἡ ̓Εκκλησία Του καί ἡ ἐμπειρία τῆς ζωῆς. Τά πολύτιμα αὐτά ἐφόδια εἶναι: ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ καί ἡ εὐχή τῶν γονέων.
Τά προαναφερθέντα ἐφόδια λείπουν ἀπό τό σημερινό ἄνθρωπο. Δέν τά θέλει. Τά ἀπορρίπτει καί τά χλευάζει. ̔Η πλειονότητα τῶν νέων ἀνθρώπων οἰκοδομοῦν τή ζωή τους χωρίς τήν Εὐλογία τοῦ Θεοῦ καί τήν εὐχή τῶν γονέων τους. ῞Ενα καί μόνο παράδειγμα βεβαιώνει τοῦ λόγου τό ἀληθές. ̔Ο Γάμος. Παλαιότερα δέν κτίζονταν μιά νέα οἰκογένεια, ἄν πρῶτα δεν εἶχε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καί την εὐχή τῶν γονέων τῶν νεονύμφων. Σήμερα ὁ γάμος ἔπαψε νά εἶναι για τούς νεοέλληνες μυστήριο, εἶναι ἁπλῶς μιά φιέστα, πού τίς περισσότερες φορές ἔρχεται νά ἐπικυρώσει ἕνα παράνομο δεσμό. Τό ὅτι δέν θεωροῦν πολλοἱ νέοι ἀπαραίτητη τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ γιά τη νέα τους ζωή φαίνεται ἀπό τό ὅτι δέν τήν ἀρχίζουν ἀπό τήν ἐκκλησία ἀλλά ἀπό τό Δημαρχεῖο ἤ τόν συμβολαιογράφο. Καί πολλοί ἀπό αὐτούς πού πηγαίνουν στήν ἐκκλησία γιά να στεφανωθοῦν, πηγαίνουν ὄχι γιατί ἐπιθυμοῦν νά ἔχουν στο νέο τους ξεκίνημα στή ζωή την εὐλογία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά γιά να ἐντυπωσιάσουν μέ τό πανάκριβο φόρεμα τῆς νύφης, τίς μπουμπονιέρες καί τέλος μέ τήν χλιδάτη δεξίωση, πού θά ἀκολουθήσει.
Τά ἀποτελέσματα αὐτῆς τῆς νοοτροπίας φαίνοντα καθαρά στα στατιστικά ἀποτελέσματα. Στην ̓Αθήνα ἕνας στούς δύο γάμους διαλύονται καί στήν ἐπαρχία στους δέκα οἱ ἑπτά μέ ὀκτώ. Τραγικά τά ἀποτελέσματα. Δυστυχῶς δέν τά κατανοήσαμε ἀκόμα ἤ δέν τά βλέπουμε διότι ἔχουμε παρωπίδες και ἔχουν ἀμβλυνθεῖ οἱ πνευματικέςμας αἰσθήσεις. Πρίν ὄχι ἀπό πολλά χρόνια ὁ κάθε ἕλληνας δέν ἄρχιζε κάτι νέο στη ζωή του, ἄν δέν ἦταν βέβαιος ὅτι ἔχει σά κτῆμα καί ἐφόδιό του τις δυό προαναφερθεῖσες προϋποθέσεις.
Τί εἶναι εὐλογία τοῦ Θεοῦ Ὅπως μιά βάρκα γιά νά κινηθεῖ, νά πάει μπροστά, χρειάζονται ἀπαραίτητα δυό κουπιά ἔτσι καί ἡ ζωή τοῦ καθενός μας πρέπει, ὅπως προαναφέραμε, νά συνοδεύεται ἀπό τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Αὐτό τό πίστευαν οἱ πατέρες μας καί γι ̓ αὐτό προσέτρεχαν στά μυστήρια τῆς ̓Εκκλησίας μας, γιά νά ἀντλήσουν ἀπ ̓ αὐτά τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Ὅταν λέμε εὐλογία τοῦ Θεοῦ δέν ἐννοοῦμε κάτι τό μαντικό πού ἐπηρεάζει, χωρίς ἐμεῖς νά τό θέλουμε, τή ζωή μας. ̔Η εὐλογία τοῦ Θεοῦ εἶναι τό ἀλεξίσφαιρο γιλέκο τοῦ πιστοῦ, τό ὁποῖο ἐξοστρακίζει τά βέλη τοῦ πονηροῦ. ῎Ας μή πιστεύουν οἱ ἄπιστοι, οἱ χριστιανοί πιστεύουν ὅτι τήν ἔχουν ἀνάγκη και ὅτι χωρίς αὐτήν δέ μποροῦν νά κάνουν οὔτε βῆμα στή ζωή τους.
Αὐτό τούς κάνει νά τήν ἐπιζητοῦν μέ τήν προσευχή τους καί μέ τη συμμετοχή τους στά μυστήρια τῆς ̓Εκκλησίας μας. ῞Ολοι οἱ ῞Αγιοι γονυπετεῖς τή ζητοῦσαν ἀπό τό Θεό καί γιά νά τήν καρπωθοῦν ἔβαζαν μεσίτες τήν Παναγία, τούς ̔Αγίους καί ἄλλες φιλόθεες ψυχές. Χωρίς τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ τίποτε στή ζωή αὐτή δέν εἶναι εὐλογημένο καί ὠφέλιμο. Εὐλογεῖ ὅλους μας ὁ Θεός, ἀρκεῖ νά τοῦ το ζητήσουμε, καί ὅλα ἀποδεικνύοντας, μέ τόν τρόπο αὐτό, τήν ἄπειρη ἀγάπη καί τό ἔλεός Του. Τή διαχρονική αὐτή πρακτική, νά ζητοῦμε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στό ξεκίνημα μιᾶς νέας σελίδας στή ζωή μας, τό πνεῦμα τοῦ σύγχρονου κόσμου συχνά τήν εἰρωνεύεται, τή λοιδορεῖ καί τήν θεωρεῖ σάν ἐφεύρεση τοῦ κλήρου μέ μοναδικό σκοπό να κερδίσουν χρήματα. ̓
Αλίμονο,ὅμως, ἄν στερήσουμε τή ζωή μας ἀπό τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, ἔχοντας σάν προπέτασμα τέτοιες ἀστεῖες, ὅσο καί θλιβερές δικαιολογίες. ̓Εκεῖνοι πού προβάλλουν ἀνάλογα ἐπιχειρήματα, ἀσφαλῶς, βρίσκονται ἐκτός τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐμπειρίας, ἀπέχουν ἀπό την πνευματική ζωή καί μένουν στην ἐπιφάνεια, ἀρνούμενοι τήν οὐσία. Δέν θέλησαν ποτέ, οἱ συνάνθρωποί μας αὐτοί, νά κάνουν τό Χριστό προσωπικό τους βίωμα καί νά ἀναζητοῦν διαρκῶς τήν εὐλογία καί τη χάρη Του στή ζωή καί στά ἔργατους. Κράτησαν τόν ἑαυτό τους μακριά ἀπό τήν ἀλήθεια, τήν ὁποία προτιμοῦν νά πολεμοῦν καί να εὐτελίζουν, παρά νά τήν πλησιάσουν, μέ ταπείνωση καί νά τήν ἀναγνωρίσουν. Νομίζουν ὅτι ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ εἶναι κάτι φτηνό ἤ καί περιττό. ῞Οτι μποροῦμε νά προχωρήσουμε στή ζωή μας καί χωρίς αὐτή.
Εἶναι, πιστεύουν, ἀπό τά μή ἀπαραίτητα καί ὅτι δέν εἶναι ἀπό τά βασικά καί οὐσιώδη, τά πρῶτα. Δε γνωρίζουν ὅτι ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας εἶναι τό πρῶτο, τό σημαντικότερο καί τό βασικότερο ἀπ ̓ ὅλα. Δέν ἀντιλαμβάνονται ὅτι, χωρίς τό Θεό στή ζωή μας, τά πάντα εἶναι ρηχά, μάταια καί εὔθραστα. Δέν πρέπει ποτέ νά ξεχνοῦμε ὅτι ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀπαραίτητη γιά κάθε ἔργο καί προσπάθειά μας, διότι ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ ἀσφαλίζει, αὐξάνει καί διατηρεῖ κάθε τι πού ἔχουμε ἐπιτύχει μέ κόπο καί τιμιότητα. ῞Ολα πρέπει νά ξεκινοῦν ἀπό τό Θεό καί νά καταλήγουν στό Θεό. ῎Αν δέν ἔχουμε την εὐλογία τοῦ Θεοῦ θά εἶναι πικρό το ψωμί μας.
Γι ̓ αὐτό πρέπει νά ἐπιζητοῦμε διαρκῶς τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στη ζωή καί τά ἔργα μας, κλείνοντας τά αὐτιά μας στίς σειρῆνες τοῦ κόσμου, πού σκοπεύουν, συστηματικά, στήν ἀποϊεροποίηση καί ἀποεκκλησιαστικοποίηση τῆς κοινωνίας μας. Μόνον ἔτσι θά εἶναι γεμάτη ἡ καρδιά μας ἀπό τήν εἰρήνη, τή γαλήνη, τήν ἀνάπαυση, τή χαρά τοῦ Χριστοῦ καί θά προχωροῦμε στή ζωή μας ὄρθιοι καί ἀλώβητοι.
Ἡ εὐχή τῶν γονέων Τό δεύτερο ἐφόδιο πού εἶναι ἐξίσου ἀπαραίτητο γιά τήν καλή ἔκβαση μιᾶς νέας σελίδας στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ εὐχή τῶν γονέων. ῎Αν δέν ἔχεις τήν εὐχή τους τότε ματαιοπονεῖς καί ὅλες οἱ προσπάθειές σου θά ἀποτύχουν. Αὐτό ἦταν βαθιά ριζωμένο σέ κάθε ἕλληνα γι ̓ αὐτό ποτέ δέν ἄρχιζε μιά νέα δραστηριότητα στή ζωή του, ἄν δέν πήγαινε στό σπίτι τῶν γονέων του, για νά πάρει τήν εὐχή τους. ̓Από το πλῆθος τῶν παροιμιῶν μόνο μία θα ἀναφέρουμε: «Εὐχή γονέων ἀγόραζε καί στά βουνά περπάτα». Ὁ μακαριστός Γέροντας π. Παΐσιος ὁ ̔Αγιορείτης ἔλεγε γιά τό θέμα αὐτό:
« ̔Η εὐχή τῶν γονέων εἶναι ἡ μεγαλύτερη κληρονομιά γιά τά παιδιά. Γι ̓ αὐτό φροντίζουν νά ἔχουν τήν εὐχή τῶν γονέων τους. Δεν εἶδες ὁ ̓Ιακώβ, μέχρι ποῦ ἔφθασε, γιά νά πάρει τήν εὐλογία τοῦ πατέρα του; Καί προβιά φόρεσε! Εἰδικά ἡ εὐχή τῆς μάνας εἶναι μεγάλο πράγμα! Κάποιος ἔλεγε: κάθε λόγος τῆς μητέρας μου εἶναι καί μία λίρα χρυσή». Πράγματι ἀνεκτίμητη εἶναι ἡ ἀξία τῆς εὐχῆς τῶν γονέων. Οἱ εὐχές τῶν γονέων εἶναι κάτι τό πολύ σημαντικό καί διαδραματίζουν σπουδαῖο ρόλο στήν ἐξέλιξη τῆς ζωῆς τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Σε μία «εὐχή» τοῦ μυστηρίου τοῦ γάμου τονίζεται τό γεγονός αὐτό καί συγκεκριμένα λέγεται ὅτι «εὐχαί γονέων στηρίζουσι θεμέλια οἴκων». Βέβαια, αὐτό γίνεται κυρίως, ὅταν οἱ γονεῖς εἶναι σωστοί καί ἀληθινοί, ἐπειδή γονεῖς στήν πραγματικότητα δέν εἶναι ἐκεῖνοι πού ἁπλῶς γεννοῦν βιολογικά, ἀφοῦ αὐτό τό κάνουν καί τά ἄλογα ζῶα, ἀλλά ἀληθινοί γονεῖς εἶναι ὅσοι ἀναγεννοῦν τά παιδιά τους, μέ τήν ἔννοια ὅτι τά ἀνατρέφουν «ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου» καί φροντίζουν γιά τήν πνευματική τους ἀναγέννηση, ἡ ὁποία ἐπιτυγχάνεται μέ τήν ἐνσωμάτωσή τους στήν ̓Εκκλησία καί τήν οἰκείωση τοῦ τρόπου ζωῆς πού Αὐτή προσφέρει. Αὐτῶν τῶν γονέων ἡ εὐχή ἔχει ἄλλη βαρύτητα καί γίνεται πρόξενος μεγάλης Χάριτος καί πλουσίων δωρεῶν καί εὐλογιῶν ἀπό τον δωρεοδότη Κύριο.
Ὁ γονέας πρέπει νά δίνει την εὐχή του μέ ὅλη του τήν καρδιά. ̔Ο Θεός τήν ἀκούει, τή σέβεται και φροντίζει γιά τήν πραγματοποίησή της σέ ὅλη τήν διάρκεια τῆς ζωῆς τοῦ παιδιοῦ. Βέβαια ὑπάρχουν καί παιδιά πού δέν εἶχαν γονεῖς ἤ εἶχαν καί ἔζησαν σάν ὀρφανά μ ̓ αὐτά τί γίνεται; Αὐτά, λέγουν οἱ Πατέρες τῆς ̓Εκκλησίας, τά ἀναλαμβάνει ἀπ ̓εὐθείας ὁ Θεός. Ἀλλά τί γίνεται μέ τήν εὐχή τῶν γονέων, ὅταν αὐτοί ὑπάρχουν; Γενικά ἡ εὐχή τῶν γονέων δέν πρέπει να στερεῖ τήν ἐλευθερία τῶν παιδιῶν. ̔Ο ρόλος της πρέπει καί ὀφείλει να εἶναι ρόλος εὐλογίας, πού θά συνοδεύει τό παιδί σέ ὅλη τήν διάρκεια τῆς ζωῆς του καί σέ κάθε του ἀπόφαση.
Δύο λοιπόν εἶναι τά ἀναγκαῖα ἐφόδια, πού πρέπει νά ἔχει ὁ καθένας μας στή ζωή του, γιά νά ἐπιτύχει καί νά ζήσει εὐτυχισμένος, ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ καί ἡ εὐχή τῶν γονέων μας, ὅταν τά ἔχουμε αὐτά δέν πρέπει νά μᾶς φοβίζει τίποτε, ὅπως δέν φοβίζουν οἱ σφαῖρες τοῦ ἀντιπάλου αὐτόν πού ἔχει ἀλεξίσφαιρο γιλέκο.
Ἄς ζητοῦμε ἀπό τούς γονεῖς μας τήν εὐχή τους καί ἄς τή δίνουμε στα παιδιά μας, ὅταν τήν ζητοῦν, γιά να μᾶς συνοδεύει στή ζωή μας καί ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ
Πηγή: ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου