τοῦ
κ. Ἰωάννου Κωστάκη,
-Θεολόγου
OTAN ὁ Χριστὸς ἐμφανίστηκε δημόσια, γιὰ τελευταίαφορά, στὸ θρησκευτικὸ κέντρο τῶν Ἰουδαίων, τὸν Ναό, ἀπηύθυνε πρὸς τὴν «θεοκτόνο» πόλη , τῶν Ἱεροσολύμων, τὴν ἀκόλουθη δραματικὴ ἔκκληση προειδοποίηση, ποὺ μὲ ζωηρότητα διασώζει ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος:
«Ἱερουσαλήμ, Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτέννουσα τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν, ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τὰ τέκνα σου, ὅν τρόπον ἐπισυνάγει ὄρνις τὰ νοσσία ἑυατῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας καὶ οὐκ ἠθελήσατε. Ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος…»
(Ματθ. ΚΓ,37).
Ὁ Κύριος ἀτενίζοντας, ἀπὸ ψηλά, τὴν ἱερὴ πόλη τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ καὶ θεωρώντας ἐνώπιόν του τὸ δραματικό της τέλος τὴν ταλανίζει. «Οἰκτίρει ταύτην ὡς πάλαι μὲν ἠγαπημένην, νῦν δὲ παθεῖν τὰ ἔσχατα μέλλουσαν διὰ τὰς παρανομίας τῶν κατοικούντων ἐν αὐτῇ». Τὰ Ἱεροσόλυμα εἶχαν καταντήσει κέντρο «μιαιφονίας» =(φόνων, αἱμοδιψίας).Δόθηκαν στὴν πόλη πολλὰ προνόμια, τὰ ὁποῖα ὅμως καταχράστηκε ἡ ἀσέβεια τῶν κατοίκων της.Ὅλα τὰ κακὰ καὶ οἱ συμφορὲς, ποὺ ἔπληξαν τοὺς δίκαιους καὶ ἐνάρετους ἄνδρες τῆς ἱερῆς ἱστορίας τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ προῆλθαν ἀπʼ τοὺς κατοίκους της.
Στὰ Ἱεροσόλυμα εἶχε τὴν ἕδρα της ἡ ἀνώτατη θρησκευτικὴ ἀρχὴ καὶ ἐδῶ διέμεναν οἱ πρῶτοι καὶ οἱ σπουδαιότεροι τῶν διδασκάλων τοῦ ἔθνους. Ἀπʼ αὐτοὺς πήγαζε ὁ διωγμὸς τῆς ἀλήθειας, τοῦ δικαίου καὶ κάθε ἀρετῆς. Συνήθης τακτικὴ ἦταν ὁ φόνος τῶν προφητῶν καὶ τῶν «παρὰ Θεοῦ ἀπεσταλμένων πρὸς αὐτήν».
Ὁ Χριστὸς μὲ τὸ παράδειγμα τῆς «ὄρνιθος», ποὺ ἐπικαλεῖται, φανερώνει «τὸ περὶ τοὺς Ἰουδαίους φιλόστοργον αὐτοῦ». Στὴν ἐγνωσμένη ὅμως φιλοστοργία του οἱ Ἰουδαῖοι, τὸ θρησκευτικὸ κατεστημένο τῆς Ἱερουσαλήμ, οἱ ἄρχοντες τοῦ λαοῦ ἀντέταξαν τὴν ἄρνηση, τὴν ἀπόρριψη, τὸ διωγμό. Δὲν θέλησαν, δὲν παραδέχθηκαν τὴν παρουσία τοῦ Χριστοῦ, «ἀλλὰ διώκοντες καὶ ἀποκτεῖναι αὐτὸν ἐσπούδαζον».
Ὡς ἀναπόφευκτη καὶ μοιραία συνέπεια αὐτῆς τῆς ἄρνησης καὶ ἀπόρριψης τοῦ Ἰησοῦ ἀπʼ τοὺς ἄρχοντες καὶ τὸ λαὸ τῆς Ἱερουσαλήμ, ἔρχεται ἡ ἐγκατάλειψης τῆς πόλεως ἀπʼ τὸν Θεὸ καὶ στὴ συνέχεια ἡ ἐρήμωσή της. Ἔτσι ἡ ἁγία Σιών θὰ καταστεῖ «ἔρημος τῆς θείας χάριτος, γυμνὴ τῆς παρὰ τοῦ Θεοῦ βοηθείας». Γιὰ τὸ λόγο αὐτό, κατὰ τὸν Μ. Βασίλειο: «οὐκέτι προφήτης παρʼ αὐτοῖς, οὐκέτι οὐρανία χάρις, ἀλλὰ γέγονεν χέρσον καταπάτημα». Ἀποτέλεσμα τῆς πνευματικῆς ἐρήμωσης τῆς πόλεως-ἀφοῦ ἀποσύρθηκε ἡ θεία χάρις καὶ βοήθεια- θὰ εἶναι καὶ ἡ ὑλικὴ ἐρήμωση καὶ καταστροφὴ τῆς πόλεως.
Ὅταν ὁ Χριστὸς ἐγκατέλειψε τὴν Ἱερουσαλὴμ τότε ὅλα σʼ αὐτὴν εἶχαν γίνει «κοινὰ καὶ ἀκάθαρτα». Ἀλλὰ ὁ Χριστὸς ἐγκατέλειψε τὴν πόλη, ἀφοῦ πρῶτοι οἱ κάτοικοί της τὸν εἶχαν ἐγκαταλείψει. Ὁ Χριστὸς ἀπέρριψε αὐτοὺς ποὺ ἤδη τὸν εἶχαν ἀπορρίψει.
Οἱ μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ, ὅταν ἄκουσαν γιὰ τὴν ἐρχόμενη ἐρήμωση τῆς Ἱερουσαλήμ, -«οὐ μὴ ἀφεθῆ ὧδε λίθος ἐπὶ λίθον, ὃς οὐ καταλυθήσεται» (Ματθ. ΚΔ,2)- ἀποροῦσαν λέγοντας πῶς εἶναι δυνατὸν «τοσαῦτα μεγέθη καὶ κάλλη οἰκοδομημάτων ἀφανισθήσεται;». Δείχνοντας δὲ τὸ τεράστιο μέγεθος, τὸν ὄγκο καὶ τὴν μεγαλοπρέπεια τοῦ Ναοῦ λένε: «Διδάσκαλε, κοίταξε τί ὡραῖα μάρμαρα καὶ πόσο λαμπρὰ κτίρια εἶναι ἐδῶ». Ἡ ἀπάντηση τοῦ Χριστοῦ, στὴν προβληματικὴ ἀμφιβολία τῶν μαθητῶν, ἔρχεται συγκλονιστικὰ καταλυτική: «βλέπεις ταύτας τὰς μεγάλας οἰκοδομάς; Οὐ μὴ ἀφεθῆ ὧδε λίθος ἐπὶ λίθον ὃς οὐ μὴ καταλυθῆ..» (Μᾶρκ. ΙΓ,2).
Ὁ Χριστὸς ἐλάχιστα ἐκτιμᾶ καὶ ὑπολογίζει τὴν ἐξωτερικὴ ὄψη, τὸν ὄγκο καὶ τὴν μεγαλοπρέπεια τῶν ὑλικῶν κτισμάτων καὶ πραγμάτων, ὅταν σʼ αὐτὰ δὲν ὑπάρχει ἡ πραγματικὴ καθαρότητα καὶ λαμπρότητα.
Τὸ κτίριο τοῦ Ναοῦ Ὁ Ναὸς τῆς Ἱερουσαλὴμ ἦταν πράγματι ἐντυπωσιακὰ μεγαλοπρεπής. Χρειάστηκαν 46 ὁλόκληρα χρόνια γιὰ τὴν ἀποπεράτωσή του. Κατελάμβανε ἔκταση ἑνὸς σταδίου, κατὰ τὸν ἱστορικὸ Ἰώσηπο ἢ 500 τετραγωνικοὺς πήχεις κατὰ τὸ Ταλμούδ. Ἦταν ὑψηλότερος ἀπʼ ὅλα τὰ ἄλλα κτίσματα, ὥστε νὰ εἶναι ὁρατὸς ἀπὸ κάθε σημεῖο τῆς πόλης. Ἡ δόξα του ὅμως καὶ ἡ ἱερότητά του εἶχαν μολυνθεῖ ἀπὸ τὶς ἀνομίες καὶ τὰ ἁμαρτήματα τῶν ἀρχιερέων καὶ τοῦ λαοῦ.
Ἡ προφητικὴ ὅραση τοῦ Κυρίου γιὰ τὴν μελλοντικὴ ἐρήμωση τῆς πόλης ἔγινε πραγματικότητα. Τὸ 70 μ.Χ. ὁ Ρωμαῖος στρατηγὸς Τίτος κατέλαβε καὶ κατέστρεψε ὁλοκληρωτικὰ τὴν πόλη, ἀφοῦ προηγουμένως τὴν λεηλάτησαν οἱ στρατιῶτες του. Ὁ ναὸς πυρπολήθηκε, ἐνῶ ἡ ὁλοκληρωτικὴ καταστροφὴ τῆς πόλης συντελέστηκε ἀπὸ τους ἄνδρες δέκα Ρωμαϊκῶν λεγεώνων. Ἡ πόλη καὶ ὅλα τὰ κτίσματα σὲ τέτοιο βαθμὸ ἰσοπεδώθηκαν, ὥστε κατὰ τὸν Ἰώσηπο: «οὐδεὶς ἐπισκεπτόμενος τὴν πόλιν ἐπίστευεν ὅτι ὁ τόπος αὐτὸς εἶχε ποτὲ κατοικηθεῖ». Ἐκτὸς τούτων ἱστορεῖται ὅτι ὁ Αἴλιος Ἀδριανὸς κατέσκαψε τὴν πόλη καὶ τὸ ἱερὸ ἐκ βάθρων. Ἔτσι ἔτυχε ἀπόλυτης ἐφαρμογῆς ὁ λόγος τοῦ Κυρίου: «μηδὲ λίθον ὑπολειφθῆναι ἐπὶ λίθῳ». Ἡ στερεότητα καὶ ἡ μεγαλοπρέπεια τῆς κατασκευῆς τοῦ Ναοῦ, δὲν τὸν ἐξασφάλιζαν ἀπʼ τὴν καταστροφή. Οὔτε κίνησαν τὴν συμπάθεια τοῦ Ἰησοῦ γιὰ τὴν ἐπικείμενη κατερείπωσή του. Τόση ἦταν ἡ ἀποδοκιμασία καὶ ἡ ἀποστροφή του πρὸς τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ τοὺς κατοίκους της λόγῳ τῆς ἀνομίας τῶν ἀρχόντων καὶ τοῦ λαοῦ.
Εἶναι ἄλλωστε γνωστὸ ὅτι διαχρονικὰ ἰσχύει ἡ ἀλήθεια πὼς ἡ διαφθορὰ ἑνὸς ἔθνους καὶ λαοῦ ἀρχίζει πάντοτε ἀπʼ τὶς ποικιλόμορφες ἡγεσίες του (πολιτικές, θρησκευτικές, πνευματικὲς κ.λπ.). Ἡ ὅποια ἠθική, πνευματικὴ μόλυνση ἀπʼ αὐτὲς ἐκπηγάζει καὶ ὡς λοιμικὴ ἐπιδημία ἐξαπλώνεται στὰ εὐρύτερα λαϊκὰ στρώματα. Ἀφοῦ κατὰ τὴν γνωστὴ λαϊκὴ ἔκφραση: «τὸ ψάρι βρωμάει ἀπʼ τὸ κεφάλι..».
Ἡ ἐρημοποίηση σήμερα Σταθερὸ δίδαγμα καὶ καταστάλαγμα ἱστορικῆς ἐμπειρίας εἶναι ὅτι ἡ ἀνομία, ἡ ἠθικὴ σήψη, ἡ διαφθορὰ κ.ἄ. προηγεῖται καὶ ἀκολουθεῖ ἡ ἀποσύνθεση τῶν ἀνθρώπινων κοινωνιῶν, ἡ ἐρημοποίηση τῶν πόλεων καὶ στὴ συνέχεια ἡ κατερείπωση τῶν ὑλικῶν δημιουργημάτων καὶ ἐπιτευγμάτων. Ἀφοῦ μὲ τὸ νόμισμα τῆς ἁμαρτίας, ποὺ πληθωρικὰ κυκλοφορεῖ στὶς καθημερινὲς συναλλαγές, τὰ μόνα προϊόντα ποὺ μποροῦν νὰ ἀγορασθοῦν εἶναι οἱ καρποὶ τῆς ἀνομίας, ἡ φθορά, ὁ θάνατος, ἡ καταστροφή. «Τὰ γὰρ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος» (Ρωμ. Στ´,23).
Δυστυχῶς ἡ σύγχρονη Ἑλληνικὴ πραγματικότητα εἶναι ἄκρως ἀπογοητευτικὴ γιὰ τὸ μέλλον τοῦ τόπου καὶ γενικότερα τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Κι αὐτὸ γιατί οἱ διάφορες πολιτικὲς ἡγεσίες τῶν τελευταίων δεκαετιῶν, μὲ τὴν ἔγκριση τῆς ἑκάστοτε περιστασιακῆς κοινοβουλευτικῆς πλειοψηφίας, καὶ τὴν ἀ νοχὴ τῶν ἄλλων, μὲ σύστημα καὶ ἐπιμονὴ ἐπιχειροῦν μὲ σταθερὰ βήματα, τὴν πνευματικὴ ἐκθεμελίωση τοῦ γένους. Μὲ νόμους ποὺ ψηφίζονται, διατάγματα, ὑπουργικὲς ἀποφάσεις, ἐγκυκλίους καὶ δογματικὲς γνωματεύσεις δῆθεν ἀνεξάρτητων ἀρχῶν, μὲ ἔνθερμη στήριξη ὅλων τῶν κομμάτων τοῦ Ἑλληνικοῦ κοινοβουλίου, στήθηκε καὶ λειτουργεῖ ἐντατικά, ἕνα ἐργοστάσιο παραγωγῆς καὶ προαγωγῆς ὀλέθριων προϊόντων, ποὺ δηλητηριάζουν καὶ τείνουν νὰ ἀφανίσουν τὴν πνευματικὴ ἰδιοπροσωπία τοῦ ὀρ θόδοξου Ἑλληνικοῦ λαοῦ.
Μὲ ὑποκριτικὰ προσχήματα τάχα ἐκσυγχρονισμοῦ, ἐκδημοκρατισμοῦ καὶ προσαρμογῆς «στὰ Εὐρωπαϊκὰ δεδομένα» τῆς Ἑλληνικῆς πραγματικότητας, ὑπηρετοῦν ἄκριτα, ἀσυλλόγιστα, ἐπιζήμια τὴν διάλυση τῆς πνευματικῆς καὶ πολιτιστικῆς ἑνότητας καὶ συνοχῆς τοῦ γένους καὶ ἐκθεμελιώνουν τό μακραίωνο οἰκοδόμημα τῆς Ἑλληνορθόδοξης παράδοσης. Στὰ τελευταῖα 40 χρόνια τὰ «ἐργοστάσια νόμων», ποὺ στήνουν οἱ Ἑλληνικὲς κυβερνήσεις παρήγαγαν καὶ ἔθεσαν σὲ ἀναγκαστικὴ ἰσχὺ- κατανάλωση πάμπολλα νομοθετικὰ προϊόντα, μὲ τὰ ὁποῖα ἐπιχειρεῖται ἕνα εἶδος πνευματικοῦ εὐνουχισμοῦ τοῦ λαοῦ καὶ συστηματικὴ ψυχικὴ δηλητηρίασή του. Ἀπʼ τὶς ἀμέτρητες ὡς τώρα νομοθετημένες καὶ ἰσχύουσες ἀλλαγὲς καταγράφονται ἐνδεικτικὰ οἱ ἑξῆς:
• Ἀποποινικοποίηση τῆς μοιχείας καὶ καθιέρωση τοῦ αὐτόματου διαζυγίου, γιὰ προφανὲς βόλεμα ὅσων ἰσχυρῶν θίγονταν ἀπʼ τοὺς ἰσχύοντες νόμους.
• Συνταγματικὴ ὑποβάθμιση τῆς ὀρθόδοξης πίστης–παράδοσης.
• Ἐπίσημος ἐνταφιασμὸς μὲ ἐνθουσιώδη χειροκροτήματα ὅλων τῶν πτερύγων τῆς βουλῆς, τῆς ἀρχαίας καὶ καθαρῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας, «ποὺ εἶναι φορέας ζωῆς καὶ ἀναγκαῖος ὅρος» πνευματικῆς καλλιέργειας καὶ ἀνόδου.
• Καθιέρωση τοῦ πολιτικοῦ γάμου καὶ ἐπιβολὴ χρήσης δύο ἐπωνύμων στοὺς συζύγους , διευκολύνοντας ἔτσι τὴν αὐτονόμησή τους ἀπʼ τὸν κοινὸ ζυγό.
• Κατάργηση ὡς ὑποχρεωτικοῦ τοῦ τιμίου σταυροῦ ἀπὸ τὸ ἐθνικὸ σύμβολο, τὴν σημαία, καὶ ἐξοβελισμὸς –κατὰ Σιωνιστικὴ ἐπιταγὴ– τοῦ θρησκεύματος ἀπὸ τὰ δελτία τῶν ἀστυνομικῶν ταυτοτήτων.
• Οὐσιαστικὴ κατάργηση τῆς πρωινῆς προσευχῆς καὶ τῆς ἔπαρσης τῆς σημαίας πρὶν ἀπὸ τὴν ἔναρξη τῶν μαθημάτων στὰ σχολεῖα.
• Προαιρετικὴ ὁρκωμοσία τῶν καλοαμοιβόμενων καὶ προνομιούχων ἐθνοπατέρων, καθὼς καὶ τῶν ἄλλων αἱρετῶν ἀρχόντων τῆς τοπικῆς αὐτοδιοίκησης, οἱ ὁποῖοι διαχειρίζονται τὶς τύχες τῶν κατὰ 90% ὀρθοδόξων Ἑλλήνων.
• Ἀλλαγή, μέχρι κακοποίησης, τῆς μορφῆς, τοῦ περιεχομένου καὶ τοῦ χαρακτήρα ὡς ὁμολογιακοῦ, τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, στὴν πρωτοβάθμια καὶ Δευτεροβάθμια ἐκπαίδευση. Ὑπακούοντας στὶς προσταγὲς τῆς Νέας τάξης καὶ τὶς ὁδηγίες τῆς ἰσοπεδωτικῆς παγκοσμιοποίησης, ὁδηγοῦν τοὺς ἀνυποψίαστους μαθητὲς σὲ θρησκευτικὴ σύγχυση–συγκρητισμό. Τοὺς προσφέρουν ὡς πνευματικὴ – θρησκευτικὴ τροφὴ μία κακόγευστη «θρησκευτικὴ σαλάτα», μὲ Μωαμεθανισμό, Ἰνδουισμό, Ἰουδαϊσμό, κ.λπ. καὶ ὀλίγο Χριστιανισμό. Ἄγευστοι ψυχολογίας καὶ ἀνυποψίαστοι γιὰ τὰ πραγματικὰ ἐνδιαφέροντα τῶν σημερινῶν μαθητῶν θέλουν νὰ ἀποθηκεύσουν στὴ μνήμη τῶν νεαρῶν μαθητῶν ἀλλοπρόσαλλες διδασκαλίες διαφόρων θρησκευμάτων, τὴ στιγμὴ ποὺ μόνο τὰ ὀνόματα κάποιων ἀπὸ τίς θεότητες ἀποτελοῦν ἄσκηση γιὰ γλωσσοδέτη.
• Ἀπαγόρευσαν τὴν προσέλευση ἱερέων- ἐξομολόγων στὰ σχολεῖα γιὰ διευκόλυνση ὅσων μαθητῶν θὰ ἤθελαν νὰ προσέλθουν στὸ ἱερὸ μυστήριο.
• Ὑποβάθμισαν μέχρι ἀφανισμοῦ τὴν σχολικὴ ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, χαρακτηρίζοντάς την «κουλτουριάρικα» ὡς «ἑορτὴ γραμ μάτων», στὴν ὁποία «δύνανται» ἂν ἐπιθυμοῦν νὰ συμμετάσχουν καὶ οἱ μαθητές. Ἡ κατὰ τὴν πρόσφατη ἄποψη συνδικαλιστικοῦ ὀργάνου καθηγητῶν, ποὺ ἐκφράστηκε σὲ Μητροπολίτη: «κανονίστε μόνοι σας γιὰ τὴ γιορτή σας», γιατί αὐτοὶ δὲν ἐνδιαφέρονταν.
• Προωθοῦν χωρὶς ντροπὴ καὶ ἀναστολὲς τὴν θέσπιση τοῦ στείρου καὶ διαστροφικοῦ χαρακτήρα «γάμου τῶν ὁμοφυλόφιλων» μὲ ἐπιχειρηματολογία, ποὺ κακοποιεῖ καὶ αὐτοὺς ἀκόμα τοὺς βιολογικοὺς –φυσικοὺς νόμους.
• Νομοθέτησαν τὴν «πολιτικὴ κηδεία» ,τὴν «καύση τῶν νεκρῶν σωμάτων» καὶ γιὰ τοὺς ὀρθοδόξους χριστιανούς, ποδοπατώντας τὴ διδασκαλία καὶ πρακτική τῆς ὀρθόδοξης παράδοσης.
• Τὸ Κυβερνητικὸ ἐργοστάσιο παραγωγῆς νόμων πνευματικῆς ἐκθεμελίωσης τοῦ γένους ἐργάζεται ἐντατικά. Στὰ ὅσα ἀναφέρθηκαν προστίθενται καί:
• Στὰ σχολεῖα ἀφοῦ λύθηκε τὸ πρόβλημα δημιουργίας εἰδικοῦ καπνιστηρίου γιὰ τὶς ἀνάγκες τῶν μαθητῶν, ἄρχισε μὲ δειλὰ βήματα καὶ ἡ εἴσοδος τῶν ναρκωτικῶν, μὲ τὴν σιωπηρὴ ἀνοχὴ καὶ ἁρμοδίων ὀργάνων.
• Ἡ ὅση Ἐκκλησιαστικὴ περιουσία ἔχει ἐναπομείνει, μετὰ τὶς ληστρικὲς διαρπαγὲς τῆς παμφάγου Ἑλληνικῆς πολιτείας φορολογεῖται, ἐξοντωτικά, ἐνῶ παράλληλα μεθοδεύεται καὶ νέα διαρπαγή, ὥστε νὰ ὑπάρξει πλήρης οἰκονομικὴ ἀποδυνάμωση τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀκύρωση τῆς δυνατότητας κοινωνικῆς παρέμβασής της χάριν τοῦ δεινὰ χειμαζόμενου λαοῦ.
• Κατάργηση τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς, μὲ τὸ ἀβάσιμο ἐπιχείρημα ὅτι ἔτσι θὰ καταπολεμηθεῖ ἡ ἀνεργία καὶ θὰ διευκολυνθεῖ ἡ οἰκονομικὴ ἀνάκαμψη τῆς Χώρας.
• Ὑπακούουν στὰ ξένα ἀφεντικά τους καὶ ἀβασάνιστα καταργοῦν ἕνα θεσμὸ 17 καὶ πλέον αἰώνων. Ἐσκεμμένα ἀγνοοῦν ὅτι ἡ ἀργία τῆς πρώτης ἡμέρας τῆς ἑβδομάδας τῆς Κυριακῆς καθιερώθηκε στὶς 3-7-321 μ.Χ. ἀπʼ τὸν πρῶτο χριστιανὸ αὐτοκράτορα, τὸν Μ. Κωνσταντῖνο. Μὲ περίσσευμα θράσους καὶ ἀσέβειας πρὸς τὴν μακραίωνη ἱστορία τοῦ θεσμοῦ, ἀδιαφορώντας γιὰ τὶς δυσμενεῖς συνέπειες σὲ πολλὰ ἐπίπεδα καὶ προκαλώντας τὴ νοημοσύνη τῶν Ἑλλήνων, ὁ ἁρμόδιος ὑπουργὸς δηλώνει πώς: «ἡ Κυβέρνηση… δὲν θὰ ἀφήσει ἐκείνους ποὺ ἁπλὰ καὶ μόνο φοβοῦνται τὸ καινούργιο, … χωρὶς κανένα λόγο, νὰ κρατήσουν τὴ Χώρα στὸ παρελθόν…». Εἶναι κρίμα ποὺ στὸ μυαλὸ νέου καὶ φιλόδοξου πολιτικοῦ, κυοφοροῦνται τέτοιες ἰδέες καὶ τὸ χειρότερο νὰ ἐπιβάλλονται, ἀνατρέποντας ἱστορία καὶ παράδοση αἰώνων.
• Ἄλλη μεθοδευμένη ἀντιεκκλησιαστικὴ καὶ ἀντεθνικὴ νομοθετημένη μεθόδευση εἶναι ἡ οὐσιαστικὴ ἀπαγόρευση κάλυψης τῶν 1000 καὶ πλέον ἐφημεριακῶν κενῶν, ποὺ ὑπάρχουν στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Γιὰ λόγους δῆθεν περιστολῆς τῶν δαπανῶν τοῦ κράτους, ἀρνοῦνται τὴν μισθοδοσία τους, ἐνῶ παράλληλα διασώζουν καὶ ἐπαυξάνουν προνόμια καὶ ἀμοιβὲς κομμάτων, ἐθνοπατέρων καὶ ἄλλων παρατρεχάμενων τῆς ἐξουσίας.
• Ἐπέτρεψαν καὶ ὑπερασπίζονται τὴν ἀνεξέλεγκτη εἰσβολὴ -καὶ κατοχὴ τῆς χώρας- σὲ κάθε ἐθνότητας καὶ θρησκείας νόμιμους καὶ παράνομους μετανάστες, μὲ σκοπὸ τὴν ἀλλοίωση τῆς θρησκευτικῆς καὶ πληθυσμιακῆς ἑνότητας τῆς Ἑλλάδας.
• Μὲ διδακτικὰ βιβλία ἐπιχειροῦν ἀλλοίωση καὶ παραχάραξη ἱστορικῶν γεγονότων, ἀμφισβήτηση ἀληθειῶν, σπίλωση Ἐκκλησιαστικῶν καὶ Ἐθνικῶν ἡγετῶν καὶ προσωπικοτήτων, μὲ ἀνεκτίμητη προσφορὰ στὸ γένος, γιὰ νὰ μὴ κακοκαρδίσουμε γειτονικοὺς λαούς, ποὺ ἐποφθαλμιοῦν τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια τῆς πατρίδας.
• Προκλητικὴ σπατάλη, κατάχρηση, ἰδιοποίηση τοῦ ἐθνικοῦ πλούτου ἀπὸ περιστασιακοὺς διαχειριστὲς τῆς ἐξουσίας, ποὺ παραμένουν ἀτιμώρητοι, καταπατώντας κάθε ἔννοια δικαίου καὶ ἠθικῆς.
• Μὲ ἐμφανῆ στάση δουλοπρέπειας, οἱ ἐκ συνηθείας ὀσφυοκάμπτες, ἐπείγονται νὰ ἀνεγείρουν δημοσίᾳ δαπάνῃ σὲ οἰκόπεδο φιλέτο τοῦ Ἑλληνικοῦ δημοσίου, τζαμιὰ καὶ κέντρα ἰσλαμικῶν σπουδῶν στὴν πατρίδα μας. Τὴν ἴδια στιγμὴ οἱ κηδεμόνες τῶν Ἑλλήνων μουσουλμάνων γιὰ 40 χρόνια κρατᾶνε πεισματικὰ κλειστὴ τὴν θεολογικὴ Σχολὴ τῆς Χάλκης. Ἔτσι ἐννοοῦν τὴν ἀρχὴ τῆς ἀμοιβαιότητας οἱ γείτονές μας.
• Ἀλλὰ «ἐπιλείψει με ὁ χρόνος διηγούμενον», ἐνέργειες καὶ μεθοδεύσεις τῶν Ἑλληνικῶν κυβερνήσεων καὶ τῶν πολιτικῶν κομμάτων, ποὺ χρηματοδοτοῦνται ἀπʼ τὴν ἀφαίμαξη τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Τὸ ἑκάστοτε κυβερνητικὸ ἐργοστάσιο μὲ τὴν ἔνθερμη συμπαράσταση καὶ τῶν κομμάτων τῆς ἀντιπολίτευσης συνεχίζει τὴν παραγωγὴ νόμων καὶ διατάξεων, ποὺ ἀποβλέπουν στὴν ἀποκοπὴ τοῦ λαοῦ μας ἀπʼ τὶς ἀρχὲς καὶ τὶς ἀξίες τῆς Ἑλληνορθόδοξης παράδοσης.
• Μὲ ζῆλο «οὐ κατʼ ἐπίγνωσιν», ποὺ συχνὰ μεταβάλλεται σὲ ἐχθρότητα καὶ μίσος καταστρέφουν τὰ πνευματικὰ θεμέλια τοῦ ἔθνους. Ἀπομακρύνουν, διώχνουν τὸ Χριστό, διαγράφουν τὴν ὀρθόδοξη πίστη ἀπʼ τὴν ἐθνικὴ καὶ κοινωνικὴ ζωή. Μὲ ἔπαρση καὶ αὐτοκαταστροφικὴ μανία, καρπὸ ἀφροσύνης, ἀνεβασμένοι στὸ ὕψος τῶν ὑλικῶν ἐπιτευγμάτων,«ἐν τυμπάνῳ καὶ χορῷ», κραυγάζουν μαζὶ μὲ τὸν ποιητή: «Θεὲ τραβήξου ἀπὸ μπροστά μας, σκιάχτρο τοῦ νοῦ καὶ τῆς καρδιᾶς. Γιὰ σὲ τὰ χείλη τὰ δικά μας δὲν ἔχουν λόγια προσευχῆς».
• Κιʼ ὁ Χριστὸς κρατώντας τὸ Εὐαγγέλιό του στὰ χέρια, ἤρεμος, γαλήνιος καὶ τεθλιμμένος μαζί, μὲ βῆμα ἀργὸ καὶ σκυμμένο τὸ κεφάλι ἀπομακρύνεται. Ἀπʼ τὸ ὕψος τῆς μεγαλοσύνης του, ρίχνει μία τελευταία ματιά. Μὲ πόνο ἐπαναλαμβάνει ἐκεῖνα τὰ δραματικὰ λόγια, ποὺ ἀπηύθυνε τότε στὴν θεοκτόνο πόλη κατάλληλα προσαρμοσμένα: «Ἑλλάς, Ἑλλάς… καὶ οὐκ ἠθελήσατε. Ἰδοὺ ἀφίεται ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος…». Ἂς εὐχόμαστε, ἂς προσευχόμαστε, ἂς ἐλπίζουμε καὶ ἂς παλεύουμε νὰ μὴ λεχθεῖ γιὰ τη μαρτυρική μας πατρίδα ὁ δραματικὸς αὐτὸς λόγος. Γιατί ἂν αὐτὸ συμβεῖ θὰ σημάνει τὸ κλείσιμο τῆς αὐλαίας καὶ τὸ ἱστορικὸ τέλος τῆς Ρωμιοσύνης.
ΠΗΓΗ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου