ποίημα του
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-φιλολόγου-
Πέφτ’
ένα φύλλο, πέφτει κ’ ένα δάκρυο στη γή,
παντού
νεκρική σιγή, μ’ ακούγετ’ η κραυγή
που
βγάνει το παράπονο για την αγάπη τη χαμένη
που
βρίσκεται θαμμένη σε λησμονιά δοσμένη.
Ατενίζ’
ένα μαύρο, θολό τίποτα, μια ησυχία
σχίζει
τον αγέρα και κλαίγω για την δυστυχία
να
πρέπει ν’ ακούω το ‘να δάκρυο να πέφτη
μετά
τα’ άλλο, μοναχό να μην είναι, να ‘χη
Κι
άλλο αδέρφι, συνοδοιπόρο για τα’ άπειρο.
Τώρ’
ακούω τις φωνές που καυτές στο χώμα
σμίγουνε
τρελλές και μ’ έναν ήχον άηχο
με
συμπονούνε, μου τραγουδούνε, στο στόμα
πως
σου ‘δινα φιλιά κάποτε που τα νερά
‘πο
μια συννεφιασμένη λίμνη σε φωνάζανε κυρά.
Το τραγούδι:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ο ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ σας γνωστοποιεί ότι είναι ευπρόσδεκτες τυχόν αναφορές προβλημάτων, ιδέες σχετικά με λειτουργίες του ιστοτόπου και γενικά σχόλια. Στο "ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ" εν γένει ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε. Σε κάθε περίπτωση ο καθένας φέρει την ευθύνη των όσων γράφει και το www.filologos-hermes.info ουδεμία νομική ή άλλη ευθύνη φέρει.