Ο ήχος της σιωπής

ποίημα του

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-φιλολόγου-

Πέφτ’ ένα φύλλο, πέφτει κ’ ένα δάκρυο στη γή,

παντού νεκρική σιγή, μ’ ακούγετ’ η κραυγή

που βγάνει το παράπονο για την αγάπη τη χαμένη

που βρίσκεται θαμμένη σε λησμονιά δοσμένη.

Ατενίζ’ ένα μαύρο, θολό τίποτα, μια ησυχία

σχίζει τον αγέρα και κλαίγω για την δυστυχία

να πρέπει ν’ ακούω το ‘να δάκρυο να πέφτη

μετά τα’ άλλο, μοναχό να μην είναι, να ‘χη

Κι άλλο αδέρφι, συνοδοιπόρο για τα’ άπειρο.

Τώρ’ ακούω τις φωνές που καυτές στο χώμα

σμίγουνε τρελλές και μ’ έναν ήχον άηχο

με συμπονούνε, μου τραγουδούνε, στο στόμα

πως σου ‘δινα φιλιά κάποτε που τα νερά

‘πο μια συννεφιασμένη λίμνη σε φωνάζανε κυρά.

 

Το τραγούδι: