ποίημα του
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-φιλολόγου-
Τώρα πάλι τη μορφή σου ξανακοιτώ,
δεν το πιστεύω κι όμως εσένα πάλι αγαπώ.
Μετ’ από τόσο καιρό! Τόσο καιρό να σε δώ
κι όμως εσένα, εσένα και πάλι ν’ αγαπώ
Τα δάκρυα πέφτουν στο πρόσωπο της γής
και γώ μ’ ένα χαμόγελο πικρό σιωπής,
σε φιλώ ξανά και σύ τα μάτι’ ασφαλείς
ωσάν σ’ όνειρο μιας άλλης εποχής.
Τίποτα δεν κατόρθωσα τόσα χρόνια.
Τι κι αν έλυωσαν τρείς φορές τα χιόνια
στις βουνοκορφές, τα ουράνια λόγια
της αγάπης σου θα με καρφώνουνε αιώνια.
Δεν μπορώ να σ’ αφήσω. Θα σε ζήσω.
Όπου κι αν πάω δεν θα μπορέσω να λησμονήσω
πως δεν σε ξεπέρασε καμιά και ν’ αφήσω
τις θύμισες από παλιά που ζούσα για να σ’ αγαπήσω.
Τώρα ψευτοτραγουδώ το νεκρικό μου σκοπό
πως θα σ’ αγαπώ παντοτινά μόνο μου καλό,
όπως κ’ εκείνην την πρώτη τη φορά, το «σ’ αγαπώ»,
δεν θα πάψω να το τραγουδώ στην καρδιά και το μυαλό
το τραγούδι:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ο ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ σας γνωστοποιεί ότι είναι ευπρόσδεκτες τυχόν αναφορές προβλημάτων, ιδέες σχετικά με λειτουργίες του ιστοτόπου και γενικά σχόλια. Στο "ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΡΜΗΣ" εν γένει ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε. Σε κάθε περίπτωση ο καθένας φέρει την ευθύνη των όσων γράφει και το www.filologos-hermes.info ουδεμία νομική ή άλλη ευθύνη φέρει.