«Αγαπημένη»

ποιήμα του

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-φιλολόγου-

Και ωσάν έπαψε να πέφτη χιόνι

π’ όλην την καρδιά

σαν τάφος την πλακώνει

-         εκείνες οι άσχημες νιφάδες

των πικρών της λόγων-

ω πως τις παρεξήγησα και φώναζα

πως δεν μ’ αγαπάει –

ο τρελλός!! Η Ιωάννα μου με πονάει –

ήλθε που λές εκείνος ο χρυσός

μου ήλιος,

ο γνώριμος, το ζεστό χαμόγελό της,

πιο ζωντανός και πιο θερμός.

Είχε το πρόσωπό της

ο παλαβός – πως τον αγαπούσα

αυτόν τον ήλιο ! –

και παιχνίδιζε και γέλαγε.

Και πάλι ήλθε αυτή, όπως και τότε

εκείνην την πρώτη φορά

-         ω λουλουδιάρα άνοιξη, μ’ άνοιξες

τα φτερά –

όπως και τότε, όπως και τότε.

Σ’ αγάπησα εκείνην την πρώτη

τη φορά

που έδιωξες τα χιόνια

κι έπλεξες στην ψυχή μου ροδοκλώνια.

Έγινες τότε δια μιας αγία, ιερή.

-         θύμησέ μου ν’ ανάψω ένα κερί

στην μνήμη σου

εκεί δίπλα στ’ αφροστόλιστο το κύμα

που σ’ είχα δεί.

Ω είναι πια μοιραίο μου, μόνο

απ’ αυτήν, να μου δίνη δώρα η ζωή

…

Γέλασε πάλι η γλυκιά Ιωάννα.

παιδάκι βρέθηκα να με περιμαζεύη

από μιαν αλάνα.

Γλυκά, γλυκά, με πήρε η γλυκιά

Το τραγουδάκι:

http://www.youtube.com/watch?v=nQRUYuQSgn0