Ραγιάδες (ΜΕΡΟΣ Γ’)

Άρθρον του

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-φιλολόγου-

«Δέν ἔχεις, Ὄλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες ἡ Ὄσσα,

ραγιάδες ἔχεις, μάννα γῆ, σκυφτούς γιά τό χαράτσι,

κούφιοι καί ὀκνοί καταφρονοῦν τή θεία τραχιά σου γλώσσα,

τῶν Εὐρωπαίων περίγελα καί τῶν ἀρχαίων...

παλιάτσοι.»

(Κωστής Παλαμάς)

ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ

Σε ομαλές συνθήκες η φορολογία –άμεση και έμμεση- αποτελεί το βασικότερον έσοδο του κράτους, αλλά τότε οι περιστάσεις ήταν δυσμενείς και το φορολογικόν σύστημα ατελές. Για την εξεύρεσι χρημάτων έγιναν πολλές σκέψεις και προτάθηκαν φορολογικές ρυθμίσεις άλλα σε ώρες πολέμου δεν ήταν εύκολο να πραγματοποιηθούν. Τα έσοδα από τους φόρους ουσιαστικά δεν εισπράτονταν τότε, γιατί δεν υπήρχαν εισοδήματα σταθερά, δεν έλλειπαν λεηλασίες ή άλλου είδους καταστροφές και το εμπόριον δεν διεξαγόταν ομαλά. Η μειωμένη παραγωγή γενικώς και το παρελυμένο εμπόριο εκμηδένιζαν τα έσοδα από την φορολογία. Αναρωτιέται κανείς! Τω 1821 ήταν πράγματι η απαρχή ενός πολέμου και οι περιστάσεις τω όντι δυσμενείς. Δια τούτο και το φορολογικόν σύστημα ατελές. Πώς όμως σε ευμενείς περιστάσεις, καταστάσεις μακροχρονίας ειρήνης και αφ’ ού η Ελλάς ανήκε στον σκληρόν πυρήνα των δυτικοευρωπαϊκών προοδευτικών κρατών έχει ακόμα και στην σύγχρονην εποχή, όλων ομολογουμένων, ένα ατελές σύστημα φορολογίας και μιαν φοροδιαφυγή που αυτό το κάνει να εμφανίζεται ως ανύπαρκτον;

Τι σπουδάζουσι μερικοί; Πολλές σκέψεις για φορολογικές μεταρρυθμίσεις δίχως πόλεμον δεν μπόρεσαν να ευοδωθούν και να πραγματοποιηθούν; Γιατί γενικώς σήμερα η Ελλάς να διαθέτη μειωμένην παραγωγή, ωσάν τότε που Δραμάληδες και Ιμπραήμηδες κατέστρεφαν τον τόπον με φωτιά και τσεκούρι και το εμπόριον της να είναι παραλελυμένο και να εκμηδενίζονται τα έσοδα της φορολογίας; Γιατί να καταφέρεται επίθεσις προς κάθε εισόδημα ούτως ώστε να μην υπάρχει τίποτα σταθερόν –αφ’ ού κανείς δεν ξέρει αν αύριο θα έχη εργασία, κάποιο αξιοπρεπές αντίκρυσμα οικονομικό- και άρα και το κράτος έσοδα; Δεν είναι τέλος πάντων έγκλημα να ευρίσκεται η Ελλάς σε άνάλογη αν όχι όμοια κατάστασιν με εκείνην του ξεσηκωμού;

Αιδώς πια! Δεν είμεθα ακόμα ραγιάδες κύριοι. Χύσαμε το αίμα μας και ηλευθερώθημεν. Εσείς είσθε χειρότεροι των Οθωμανών. Ο ζυγός ο δικός σας είναι δυσβάστακτος. Θα ελευθερωθώμεν κι από σας.

Στο επόμενο μέρος του άρθρου μας θα δειχθή η ομοιότης των τεράτων εκείνων που την εποχήν του αγώνος, εν ώ άλλοι έχυναν το αίμα τους για την πατρίδα, αυτοί απομυζούσαν οφέλη συνάπτοντας εξωτερικά δάνεια και πλουτίζοντας απ’ αυτά μαζί με τους συνεργούς τους, με τους συγχρόνους ελληνοκτόνους και εθνοκτόνους που «χορηγούμενοι» ωδήγησαν το ελληνικόν έθνος πίσω στην εποχήν της τουρκοκρατίας.

(συνεχίζεται)