Άρθρον
του
ΝΙΚΟΛΑΟΥ
ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-φιλολόγου-
«Εφ’ όσον η εθνική ψυχή
παραμένει άκαμπτος
και εις το βάρος αυτής
ανθεί η ελπίς,
τίποτε δεν εχάθη»
Χαρ. Τρικούπης
Ο
Χαρ. Τρικούπης (1832-1896) υπήρξεν μια από τις εγκριτότερες πολιτικές προσωπικότητες
της νεωτέρας Ελλάδος. Εκυβέρνησεν την χώρα από τω 1892 ως τω 1895 με κάποια
διαλείμματα και η προσφορά του στον τόπον ήτο αναμφιλέκτως πολύ σημαντική, εν ώ
το πέρασμά του από την πολιτικήν σκηνή άφησε ανεξίτηλην σφραγίδα. Ο Τρικούπης
ωραματίσθη μιαν ανορθωμένη και ισχυρήν Ελλάδα και το όραμα αυτό προσπάθησε να το
υλοποιήση στην διάρκειαν της πολυκύμαντης πολιτικής σταδιοδρομίας του.
Ο
καθηγητής Παύλος Καρολίδης στο συμπλήρωμα
που έγραψε στην ιστορία του Κ. Παπαρηγόπουλου, ως θαυμαστής του Τρικούπη, γράφει
γι’ αυτόν:
«Ο Χαρ. Τρικούπης είχεν
πολιτικήν μεγαλόφρονα, μεγαλεπήβολον, εν πολλοίς δε και πεφωτισμένην». Η πολιτική του Τρικούπη ήτο τω όντι εξαιρετικώς
υπερήφανη και εις πολλά σημεία υπήρξεν αληθώς πρωτοπόρα και προοδευτική. Αυτήν
την υπερηφάνεια, την πρωτοπορεία σκέψης και το φώς της προοδευτικότητος δεν φαίνεται
πως διαθέτει κανείς από τους συγχρόνους πολιτικούς. Ποιά ήταν όμως η φιλοδοξία
του Τρικούπη, πώς θεωρούσε αυτός την εξουσίαν, ποιος ήτο ο μόνιμος στόχος του, τι
έκαμε δια την επίτευξιν αυτού του στόχου και ποιοι τον στήριξαν εν τέλει στην
πραγμάτωσιν αυτού του σκοπού; Άπαντα ταύτα συνοπτικώς μας τα διδεί ο Π. Καρολίδης.
«Ο Τρικούπης ουδεμίαν είχεν
φιλοδοξίαν άλλην πλην του μεγαλουργείν υπέρ της πολιτείας». Μοναδική του φιλοδοξία ήτο να επιχειρή και να
πραγματώνη μεγάλα και σπουδαία έργα προς χάριν της πατρίδος του. «Την εξουσίαν την εθεώρει,
έργου καιρόν, κατά την αθάνατον Περίκλειον ρήσιν», ήτοι η πολιτική εξουσία εθεωρείτο υπ’ αυτού ως «ευκαιρία» δια καρποφόρα κοινωφελήν δράσιν,
όπως και ο ολύμπιος Περικλής, που πίστευε πράγματι πως η εξουσία πρέπει ν’
αποτελή ευκαιρία δια γόνιμην και ωφέλιμη δράσιν του πολιτικού, προς χάριν της πατρίδος
του.
Σταθερόν
ιδανικόν του ήτο να εκσυγχρονίση το ελληνικόν κράτος, να το καταστήση μεγάλο
και ισχυρόν και να το προετοιμάση δια την απελευθέρωσιν των υπολοίπων περιοχών
του, που στέναζον ακόμη υπό τυραννικόν ζυγόν. «Διηνεκώς προς ένα διηυθύνετο πολικόν αστέρα εν
τη όλη αυτού πολιτεία, να καταστήση δηλονότι το Ελληνικόν κράτος συγχρονισμένον,
μέγα, ισχυρόν και πλούσιον εν ταυτώ δε να το παρασκευάση προς πραγμάτωσιν του
μεγάλου αυτού προορισμού».
Για
την επίτευξιν του υψηλού αυτού στόχου αφιέρωσεν απλόχερα όλες του τις δυνάμεις,
συνεπικουρούμενος από τις εκλεκτότερες κοινωνικές δυνάμεις του τόπου. «Προς τον υψηλόν τούτον
σκοπόν αφιερώσας αφειδώς πάσας τας ηθικάς και πνευματικάς δυνάμεις, παρακολουθούμενος
δε εις πάν αυτού βήμα παρά της ανεπτυγμένης τάξεως και της υγιεστέρας κοινωνικής
μερίδος της χώρας εξ ής εσχηματίσθη βραδύτερο και ο νεώτερος πολιτικός πυρήν».
Ούτως
μπόρεσε να επιχειρήση πολλά έργα που απετέλεσαν σοβαρές μεταρρυθμίσεις δια την
εποχήν του και συνέβαλαν στην προετοιμασία της χώρας δια την μελλοντικήν της πορείαν.
Βάσει αυτών ας στοχασθή νυν ο καθείς από εμάς, ποιαί είναι αι φιλοδοξίαι των
συγχρόνων πολιτικών, τι θεωρούν αυτοί πως είναι η εξουσία, ποιοι είναι οι στόχοι
των, τι κάμανε δια να τους πετύχουν ή τι δεν πράξανε καλύτερα και ποιοι τους στήριξαν
όλα αυτά τα χρόνια ίνα φθάσωμεν εδώ που φθάσαμε. Δεν θα μείνη τίποτε άλλο να πράξη
ύστερα από μια τοιαύτη θλιβερά σκέψι παρά να αναφωνήση στεντορείως και με αγανάκτησιν:
«Αντί τοιούτων Γουλιμήδες»[1]
[1] Ο Τρικούπης είπεν την
φράσιν «ανθ’ ημών ο Γουλιμής» όταν έχασε την βουλευτικήν του έδρα στο Μεσολόγγι
(εκλογές 1895) και τις κέρδισε ένας άσημος πολιτικός αντίπαλος του ο Γουλιμής.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου