Η ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΩΝ

ποίημα του

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-φιλολόγου-

Κάποιο σκυλί μακρυά μεσ’ το σκότος

Με πόνο και παράπον’ αλυχτούσε.

Ο αγέρας δυνατός, αγέρωχος

Ψυχρός κι αδυσώπητος λυσσομανούσε.

Σε κάθε δένδρο ψηλό και αεικοίμητο

Μια ψυχή χανότανε πικρά.

Γέμισαν οι συνοικίες κ’ η πολιτεία

Όλη, κορμιά κρεμασμένα οικτρά.

Ο θάνατος ως ήχος αηδιαστικός σφύριζε

Μέσα απ’ τα ντουβάρια των σπιτιών.

Το δρεπάνι του Χάρου θέριζε φοβερά

Κεφάλια αθώα, αθώων πολιτών.

Και καθώς ο αποκρουστικός αγέρας

Συνέχιζε να γδέρνει αιματοβαμμένες καρδιές

Οι κρεμασμένοι πηγαινοέρχονταν

Απάνω στις ξεφτισμένες απ’ όνειρα θηλιές.

Το τραγούδι: