Ραγιάδες (ΜΕΡΟΣ ΣΤ’) (τελευταίον)

Άρθρον του

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-φιλολόγου-

Παρ᾿ ὅλον ὅτι ἡ πολιτειακὴ καὶ πολιτικὴ ἡγεσία οὐσιαστικὰ δὲν ἐνδιαφέρονται ὄχι μόνον γιὰ τὸ θεῖο ἔλεος, ἀλλὰ ἀκόμη οὔτε καὶ γιὰ τὴν δημιουργία φιλελλήνων καὶ καθημερινῶς ἀπογοητεύουν τοὺς Ἕλληνες καὶ μὲ τὴν ὅλη ἀπρεπέστατη συμπεριφορά τους «κλείουν» τὰ στόματα τῶν σημερινῶν ἁγνῶν καὶ ἀνιδιοτελῶν φιλελλήνων, ἐν τούτοις ἐμεῖς πρέπει νὰ συστρατευθοῦμε νὰ διαφωτίζωμε τοὺς πάντες, ἰδίως νὰ ἐνθαρρύνωμε τοὺς ἁπανταχοῦ φιλέλληνες νὰ ἐπεμβαίνουν καὶ νὰ μᾶς συντρέχουν.

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΟΥ

ΙΩΣΗΦ ΧΙΟΥΜ,

ΕΝΟΣ ΑΛΛΟΥ ΦΙΛΕΛΛΗΝΟΣ

«Αυτός ο φιλέλλην είχε κάνει πολύν θόρυβον πως είχεν υπηρετήσει τα συμφέροντα της Ελλάδος από την αρχή του αγώνα της. Ήταν πλούσιος σκοτσέζος, ακουστός και δραστήριος επιχειρηματίας. Μόνιμο μέλος της ελληνικής Επιτροπής. Για την αγνότητα των ελατηρίων ενός τέτοιου ανθρώπου δεν μπορούσε να υπάρχει αμφιβολία. Άμα άνοιξαν οι εγγραφές για το ελληνικό δάνειο, ο κος Χιούμ έγραψε το όνομά του για ομολογίες 10.000 λιρών με 59% τόκο λέγοντας πως θα τις κρατήσει αδιαφορώντας αν έπεφτε ή ανέβαινε η τιμή τους. Σε λίγο οι ομολογίες πέσανε. Ο κος Χιούμ άρχισε να υπολογίζει την χασούρα. Ήταν σοβαρή. Οι ομολογίες πέφτανε ραγδαία. Με ποιο πρόσχημα να πουλήση; Αυτό τον δυσκόλευε.

Ξαφνικά προφασίζεται πως οι αντιπρόσωποι τον προσέβαλαν σε κάποια αποστολή και ανακοινώνει την απόφασί του να πουλήση. Οι αντιπρόσωποι ταραγμένοι χρησιμοποιούν κάθε τρόπον για να τον καλμάρουν, διαβεβαιώνοντάς τον πως δεν είχαν καμμία πρόθεσιν να τον θίξουν. Ο κος Χιούμ είναι αδιάλλακτος. Η τιμιότητά του εθίγη από την είδησι «τα ελληνικά χρεώγραφα πέφτουν» και τον παρακίνησε να ξεπουλήση με απώλεια 1.600 λιρών, προς μεγάλη ζημία της ελληνικής πίστης στην αγορά.

Μα σε λίγο τα ελληνικά χρεώγραφα ανεβαίνουν και φθάνουν στο άρτιο. Αμέσως η ευαισθησία για την τιμιότητά του εξαφανίζεται. Γρήγορα ηρέμησε και σκέπτεται πώς να ξαναπάρη πίσω τις 1.600 λίρες. Πρότεινε να του πληρώσουν το ποσόν αυτό οι αντιπρόσωποι. Αυτοί μένουν κατάπληκτοι μα από φόβο μην χάσουν έναν άνθρωπο σαν τον Χιούμ, τον σοβαρόν επιχειρηματία της Επιτροπής που γνωρίζει καλά την πραγματική κατάστασι και τις προσδοκίες της Ελλάδος και που η δημόσια αποχώρησί του από την υπόθεσιν θα ζημίωνε πολύ τον αγώνα, ζυγιάζοντας τα όλα αυτά και ξέροντας πόσο κι αυτοί οι ίδιοι ευρίσκονταν έξω από τον σωστό δρόμο, πληρώνουν τον κον Χιούμ και χρεώνουνε την χασούρα που έπαθε, κερδοσκοπώντας στα ελληνικά ομόλογα…

Θα έπρεπε να ξεσκεπαστούν κάτι τέτοια γεγονότα, όχι μοναχά στο Λονδίνο μα παντού όπου οι Έλληνες ζήτησαν βοήθεια. Μα κι αυτά που έχουν ειπωθεί για την φτωχιά Ελλάδα είναι αρκετά για να κοκκινίζη όποιος αποκαλείται φιλέλληνας.»

ΜΕΝΤΕΛΣΟΝ-ΜΠΑΡΤΟΛΔΥ

«ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗς ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ»

«Τους Έλληνες απεσταλμένους στο Λονδίνο για το δάνειο την άνοιξη του 1824 βοήθησε η ευνοϊκή σύμπτωσις ότι την εποχή εκείνη συγκινούσε τον εμπορικόν κόσμον της Αγγλίας ο πόθος υπερποντίων επιχειρήσεων. Ένα δεύτερο δάνειο που εγκρίθηκε στις αρχές του 1825, έδωσε στην κυβέρνησιν Κουντουριώτη 2 εκατ. Λίρες. Από τα χρήματα αυτά εννοείται λίγα έφτασαν στην Ελλάδα. Οι δυο Έλληνες αντιπρόσωποι έπεσαν στα νύχια των εγγλέζων σαράφηδων, που κατάφεραν να τους ξεγελάσουν. Τα δάνεια συμφωνήθηκαν προς 59% και 55,5% και στα χέρια των Ελλήνων έφτασαν από το μέν πρώτο κάπου 300.000 λίρες και από το δεύτερο των 2 εκατομμυρίων κάπου 600.000! Τα υπόλοιπα κρατήθηκαν σαν μεσιτικά, προμήθειες, τόκοι, χρεωλύσια και όπως αλλιώς ονομάζονται συνήθως τά άτιμα μέσα με τα οποία οι τραπεζίτες καλύπτουν τα κέρδη των και εκμεταλλεύονται την αμάθεια του πλήθους. Ανάγκη υπήρξεν άλλως τε να μοιραστούν δώρα σε φίλους της Ελλάδος που προσέφεραν σπουδαίες υπηρεσίες, να κρατηθούν οδοιπορικά, ναύλοι και να πληρωθούν εφημερίδες»!

ΕΠΙΜΥΘΙΟ

Θα κλείσωμε με τα λόγια του εθνικού μας ποιητού αφ’ ού άφωνοι διαβάσαμε το τι έγινε, τι γίνεται και τι θα γίνεται εν όσω διοικούν άνθρωποι δίχως αγάπη δια το έθνος των:

«Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ κι αγαπημένε,

Πάντοτε ευκολόπιστε και πάντα προδομένε».

Διον. Σολωμός.  

ΤΕΛΟΣ