ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ (ΜΕΡΟΣ Α’)-Η γνώσις ,αιτία απωλείας της ευτύχίας

Άρθρον του

ΝΙΚΟΛΆΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΎΛΗ

-φιλολόγου-

Με στοργικήν φροντίδα εφύτευσε ο θεός παράδεισον,δηλαδή κήπον,εις την τοποθεσίαν Εδέμ και εκεί έβαλεν τον Αδάμ.Τον κήπον αυτόν εστόλισε με τα πλέον πολύχρωμα και ευώδη άνθη και ωραία και καρποφόρα δένδρα,δια να ζή ευτυχής,ο πρώτος άνθρωπος.

Ο Αδάμ έλαβεν εντολήν απ’τον θεό να εργάζεται,να φυλάσση τον παράδεισον και ν’απολαμβάνη τα αγαθά του.Κατ’αυτόν τον τρόπον ο θεός ηυλόγησεν την εργασίαν,η οποία είναι απαραίτητος εις την ζωήν μας και αποτελεί αληθινήν χαρά και ευλογίαν.

Τα άμετρον ενδιαφέρον του θεού όμως επροχώρησεν ακόμη περισσότερον.Ινα ολοκληρώση την ευτυχίαν του ανθρώπου,εσκέφθη να δημιουργήση χάριν αυτού και σύντροφον δια να μην είναι μόνος.(΄΄Και είπεν Κύριος ο θεός:ου καλόν είναι τον ανθρωπον μόνον.Ποιήσωμεν αυτώ βοηθόν΄.΄)

Τότε ο θεός έπλασεν εκ της πλευράς του Αδάμ την Εύα,Όταν ο Αδάμ είδεν την Εύαν,εννόησεν,ότι αυτή προήλθεν εκ της πλευράς του,(΄΄Τούτο νυν οστούν εκ των οστών μου και σάρξ εκ της σαρκός μου.Αύτη κληθήσεται γυνή΄΄.)

Ο θεός όμως δεν έδωκεν μόνο υλικά αγαθά εις τον άνθρωπον.Την ιδιαιτέραν του αγάπην προς αυτόν έδειξεν κυρίως με τα πνευματικά αγαθά,με τα οποία τον εφωδίασεν και κατ’εξοχήν με το σπουδαιότερον των όλων,την αθάνατον ψυχήν.Η ψυχή δεν φθείρεται και δεν αποθνήσκει.Δεν είναι υλική,αλλά πνευματική και άυλος.Είναι η εικών του θεού και με αυτήν τείνει ο άνθρωπος να ομοιάση προς Αυτόν.Δύναται ναα γίνη τέλειος ψυχικώς κατά χάριν,όπως ο θεός.

Ολοι οι άνθρωποι οφείλομεν να καταστώμεν ύντες εις όλην την ζωήν μας,το θέλημα του επουρανίου πατρός.Όταν καταστώμεν άγιοι,θα τύχωμεν εις τον ουρανόν της θείας μακαριότητος και δόξης.Θα απολαύσωμεν της τιμής να βλέπωμεν τον θεόν πρόσωπον προς πρόσωπον.(΄΄Τότε οι δίκαιοι εκλάμψουσιν ως ο ήλιος εν τη βασιλεία του Πατρός αυτών΄΄)(Ματθ.ιγ.43)

Η ηθική πτώσις των πρωτοπλάστων

Εις τον παράδεισον υπήρχον φυτά και δένδρα παντός είδους.Ο Αδάμ και η Εύα,δια τους οποίους ο θεός είχεν φυτεύσει τον παράδεισον ήσαν ευτυχέις.

΄΄Να διαμένητε εδώ ευτυχείς.Όλα είναι ιδικά σας.Εξ όλων των δένδρων να λαμβάνητε τους καρπούς.Μόνον από το δένδρον το οποίον εφύτευσα εις το μέσον του κήπου προσέξατε να μην φάγητε εκ των καρπών του,διότι την ημέραν κατά την οποίαν θα παραβήτε την εντολήν μου και φάγητε,θα αποθάνητε.΄΄

Ο Αδάμ και η Εύα,εις την αρχήν επρόσεχον πολύ να μην παραβούν την εντολήν του θεού.Οσον πρόσεχαν,έζων ευτυχείς.Το δειλινόν ήρχετο ο θεός εις τον παράδεισον και συνωμίλει μετα των πρωτοπλάστων.Πόσον ευτυχείς ήσαν εκείνοι οι άνθρωποι!Ωσπου ήρθεν μιαν θλιβερήν ημέραν ο όφις στην Εύα που εκάθητο μόνη της και της είπεν:

-Αληθώς Εύα,ο θεος δεν σας επιτρέπει να απολαμβάνητε εκ των καρπών του παραδείσου;

-Ο θεός μας εδώρησεν όλα τα καλά του παραδείσου,απήντησεν η Εύα.Μόνον από τους καρπούς του δένδρου εκείνου,το οποίον ευρίσκεται εις το κέντρον του κήπου,μας είπεν ότι δεν πρέπει να φάγωμεν,δια να μην αποθάνωμεν.

-Όχι,δεν θα αποθάνετε,εάν φάγητε εξ αυτού.Ο θεός γνωρίζει ότι,όταν φάγητε,θα γίνετε και σεις θεοί και θα τα γνωρίζετε όλα.

Η Εύα έφαγε τον απηγορευμένον καρπόν και έδωκεν και εις τον Αδάμ.Οι πρωτόπλαστοι έχασαν την ευτυχίαν των.

Η ερμηνεία της παρακοής

Τα ο δένδρον το οποίον είχεν φυτεύσει ο θεός εν τω μέσω του παραδείσου ωνομάζετο ΄΄το δένδον του καλού και του κακού΄΄.Το ίδιονκαι ο καρπός του.Φαίνεται πολύ ξεκάθαρα ότι ο απηγορευμένος καρπός ήτο αυτός της γνώσεως.Προσέξατε τα λόγια του όφεως ΄΄όταν φάγητε εξ αυτού,θα γίνητε και σεις θεοί και θα τα γνωρίζητε όλα΄΄.Το δέλεαρ ήτο τω όντι μεγάλον.Η γνώσις και το να γνωρίζεις τα πάντα,ήτο ανέκαθεν ο διακαής πόθος του ανθρώπου.Η πρώτη γνώσις που εξέλαβεν;Μα φυσικά με ποιόν τρόπον δεν θα αποθάνη και πώς θα γίνη ένας ΄΄θεός΄΄.Έμαθε να συνευρίσκεται και να αναπαράγηται.Έμαθε να κάμνη κι αυτός ανθρώπους.Όπως ο θεός εδημιούργησεν αυτόν,ούτως κι αυτός θα δημιουργούσεν ανθρώπους,θα ήτο κι αυτός θεός.Όμως δεν του είπεν ο διάβολος,ότι θα κάμνη θνητούς ανθρώπους κι όχι αθανάτους.Τούτο φαίνεται,ότι δηλαδή η πρώτη γνώσις,απηγορευμένη εως τότε,ήτο η σμίξις,η συνεύρεσις ανδρός και γυναικός και από την πρώην ενέργειαν των πρωτοπλάστων.

Φόβος και τρόμος τους κατέλαβεν.Η αγάπη την οποίαν είχαν μεταξύ των ήρχισεν να ολιγοστεύη κι ο ένας απέδιδεν το κακόν εις τον άλλον.Μήπως,ως λέγουν ακόμη και σήμερα,η σμίξις και η συνεύρεσις δεν σκοτώνει τον έρωτα και την αγάπην,αν σκοπός είναι μόνον η σωματική χυδαίαν επαφή;Όταν επλησίαζεν η ώρα της επισκέψεως του θεού,έτρεμον εκ του φόβου των.Προσέξατε τας λεπτομερείας.

Όταν επιτέλους ηκούσθη η φωνη του θεού,η γλυκειά φωνή,τώρα τους εφαίνετο τρομερά.Αντί να τρέξουν,όπως πάντοτε,μετα χαράς δια να υποδεχθούν τον θεόν,έτρεξαν να κρυφτούν.

-Αδάμ,πού είσαι;εφώναζεν ο θεός

-Ηκουσα την φωνήν σου κι εφοβήθην και εκρύβην,διότι είμαι γυμνός!!!

Τότε μόλις εσυνειδητοποίησεν,εγνώρισεν ο άνθρωπος τι είναι η γενετήσια του έλξις κι ένοιωσεν ντροπήν.Η γνώσις της σμίξεως τον έκαμνε να αισθάνεται ντροπήν δια το έγκλημά του έναντι του θεού,διότι αντεποιήθη μίαν ιδιότητα Αυτού,την δύναμιν να δημιουργήση όντα,νέον άνθρωπον.Δια τούτο και Του είπεν τούτο.Ειδάλλως έως τότε ο Αδάμ ηυρίσκετο εντός του παραδείσου γυμνός.Ο θεός κατάλαβεν αμέσως.Ιδού ο λόγος Του:

-Ποιος σε επληροφόρησεν,Αδάμ,ότι είσαι γυμνός;Μήπως έφαγες εκ του καρπού,εκ του οποίου σου απηγόρευσα να φάγης;

Ποιος του δίδαξε,ποιος του είπε,ποιος τον επληροφόρησεν δια την γύμνια του;Πώς έμαθε τούτο;Άρα έλαβεν τον καρπόν της γνώσεως.

Και η απάντησις του Αδάμ τραγικοτάτη:

-Η γυνή την οποίαν μου έδωκες με παρέσυρεν και έφαγον.

Η πρώτη γνώσις είχεν να κάμνη με την συνεύρεσιν λοιπόν ανδρός και γυναικός.Ο θεός ελυπήθη και απεφάσισεν να τιμωρήση τον Αδάμ και την Εύα και διέταξεν να φύγουν αμέσως απ’τον παράδεισον.Εαν δεν περιέπιπτον οι πρωτόπλαστοι εις την αμαρτίαν,εις τον εμβόλιμον πόθον να μάθουν,πόσον καλύτερα θα ήταν δια αυτούς η ζωή…