Ὁμιλεῖται … Greeklish;(Β' ΜΕΡΟΣ')

Τί συμβαίνει σήμερα;

Οἱ περισσότερες προσωπικὲς κι

ἀνεπίσημες ἱστοσελίδες ἦταν γρα μ-

μένες στὸ παρελθὸν στὰ «greeklish

». Ὄχι πιὰ σήμερα, ἀφοῦ ἡ μέθο-

δος δὲν θεωρεῖται κατάλληλη,

χωρὶς αὐτὸ νὰ σημαίνει ὅτι καταρ-

γήθηκαν κιόλας. Ἐπίσης χρησιμο-

ποιοῦνται καὶ σὲ πολλὰ διαδικτυ -

ακὰ forum1. Μερικοὶ δὲ διακομιστὲς

ὑπηρεσιῶν διαδικτύου στὴν Ἑλλά-

δα, χρησιμοποιοῦν στὰ e-mail τους

Ἑλληνικά, Ἀγγλικὰ καὶ… Greeklish,

ἂν καὶ ἀπευθύνονται σὲ Ἕλληνες!

Τὸ εὐχάριστο εἶναι ὅτι ἡ χρήση

τῶν «greeklish» γιὰ ἐπαγγελματι-

κοὺς λόγους, θεωρεῖται ὡς ἔλλει-

ψη ἐπαγγελματισμοῦ ἢ καὶ σεβα-

σμοῦ πρὸς ὁρισμένους. Ὅπως καὶ

τὸ ὅτι δὲν χρησιμοποιοῦνται καθό-

λου σὲ μεγάλα κείμενα. Πάλι καλά!

Ἐπιπλέον διατίθεται στὴν ἀγορὰ

πλῆθος προγραμμάτων γιὰ τὴν

αὐτόματη μετατροπὴ τῶν «greeklish

» σὲ Ἑλληνικά.

Εἶναι πολὺ χαρακτηριστικὰ αὐτὸ

ποὺ ἔγραψε κάποιος σὲ ἱστοσελί-

δα: «Δέκα χρόνια πρὶν ἀγωνιζόμα-

σταν γιὰ πλήρη ὑποστήριξη Ἑλλη-

νικῶν καὶ γιὰ ἐξελληνισμένες ἐ -

φαρ μογές. Καὶ τώρα ποὺ αὐτὸ ἔγι-

νε, μπαίνουμε στὸ internet καὶ γρά-

φουμε greeklish;».

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι σήμερα τὸ πρό-

βλημα ἔχει ἀμβλυνθεῖ. Σὲ καμιὰ πε-

ρίπτωση πάντως δὲν πρέπει νὰ ἐξε-

λιχθεῖ σὲ… ἐπίσημη γλώσσα τῶν

Ἑλλήνων στὸ διαδίκτυο! Γιατί κά-

ποτε ἡ τεχνολογία ἦταν ἐκείνη ποὺ

τὴν ἐπέβαλε, τώρα εἶναι ὁ… ἐθι -

σμὸς ποὺ ἔμεινε!

Ὑπόψη ὅτι στὴν Ἀμερικὴ ὑπάρ-

χει μιὰ σοβαρὴ κίνηση μεταξύ τῶν

εἰδικῶν ποὺ ὑποστηρίζουν τὴν ἀν -

τικατάσταση τῆς Ἀγγλικῆς ἀπὸ τὰ

Ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ στὴ χρήση τῶν

ἠλ. ὑπολογιστῶν, δεδομένου ὅτι τὰ

θεωροῦν πιὸ πρόσφορη γλώσσα

λόγω τῆς πλούσιας δομῆς της.

Τὰ ἐπιχειρήματα ὅσων

τὴν χρησιμοποιοῦν

α. Τὸ ἐπιχείρημα τῆς εὐκολίας,

ὅπως π.χ. «γράφω greeklish γιατί

βαριέμαι νὰ γράφω τόνους»!

Ποιοὺς τόνους ἆραγε; Τὸν ἕνα καὶ

μοναδικὸ πού ἀπέμεινε μὲ τὸ μο-

νοτονικό; Αὐτὸς ἂν ἔμπαινε σʼ ἕνα

Γαλλικὸ forum συζητήσεων καὶ δὲν

ἔγραφε καὶ τοὺς 4 τόνους τῆς Γαλ-

λικῆς (ὀξεία, βαρεία, περισπωμένη

καὶ trema) θὰ τὸν ἐξοστρακίσουν

γιὰ τὸν βιασμὸ τῆς Γαλλικῆς καὶ θὰ

ἔφευγε ἀπʼ αὐτὸ ἀδιαμαρτύρητα!

Φαντάζεστε τὰ Ρωσικά, τὰ Ἀρα-

βικὰ ἢ καὶ τὰ Ἑβραϊκὰ γραμμένα σὲ

λατινικὸ ἀλφάβητο; Ἄς τὸ ποῦμε

αὐτὸ σʼ ἕναν Ρῶσο, ἕναν Ἄραβα κι

ἕναν Ἑβραῖο καὶ θὰ δοῦμε τὶς θὰ

μᾶς ἀπαντήσουν! Τὴν ἴδια ἀντίδρα-

ση θὰ ἔχει κι ἕνας Ἄγγλος ἂν τοῦ

ποῦμε νὰ γράψει τὴ λέξη «knighthood

» πιὸ ἁπλὰ ἢ τὴ λέξη «tough»

νὰ τὴν γράψει «taf»!

Ὑπόψη ὅτι ὁ ὀλιγογράμματος

ἄνθρωπος, ποὺ δὲν εἶχε τὴ δυνα-

τότητα νὰ μάθει περισσότερα,

προσ παθεῖ πολὺ νὰ γράψει σωστά,

κι ἔτσι εἶναι πολὺ πιὸ μορφωμένος

ἀπʼ τοὺς ἄλλους τοῦ «ὢχ ἀδελφέ,

δὲ βαριέσαι»…

β. Τὸ ἐπιχείρημα τοῦ νὰ μᾶς κα-

ταλαβαίνουν τάχα! Ποιοί; Οὐσια-

στικὰ οἱ Ἕλληνες δὲν εἶναι αὐτοί;

Γιατί ἂν δὲν πρόκειται γιὰ Ἕλλη-

νες, ἀλλὰ γιὰ Κινέζους ἄς ποῦμε,

τότε νὰ γράψουμε καὶ Chinese-lish!

Ἆραγε θὰ συνεννοηθοῦμε ποτέ;

Προβληματιστήκαμε γιατί καὶ οἱ

ἄλλοι λαοὶ δὲν κάνουν τὸ ἴδιο μὲ τὴ

γλώσσα τους; Αὐτοὶ δὲν ἔχουν τὴν

ἀνάγκη νὰ ἐπικοινωνήσουν καὶ νὰ

τοὺς καταλαβαίνουν; Γιατί ἐπιτέ-

λους αὐτὸς πού δὲν γνωρίζει καλὰ

τὴ γλώσσα νὰ μὴ θέλει νὰ μάθει

κάτι παραπάνω, ἀλλὰ νὰ θέλει ὅλοι

οἱ ἄλλοι παντοιοτρόπως νὰ κατέ-

βουν στὸ δικό του φτωχότατο ἐπί-

πεδο;

Εἶναι μετεξέλιξη

τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας;

Σὲ καμιὰ περίπτωση! Γιατί πρό-

κειται καθαρὰ γιὰ ἐξωτερικὴ πα-

ρέμβαση κι ἕνα ἐπιβαλλόμενο μι-

μητισμὸ κι ὄχι γιὰ τὴν ἐκ τῶν ἔνδον

μεταβολὴ τῆς γλώσσας μας, σὲ

βαθμὸ ποὺ νʼ ἀμφιβάλλει πιὰ κα-

νεὶς, ἂν πρόκειται κἄν γιὰ κείμενο

Ἑλληνικό!

Τὰ greeklish, ὅπως εἶπαν, εἶναι μιὰ

γραφὴ ἄριστα συνυφασμένη μὲ τὸ

φαινόμενο τῆς λεξιπενίας, τῆς λα-

τινοποίησης (κατʼ ἄλλους τῆς ἀγ -

γλοσαξοποίησης, ὅπως χαρακτη ρι -

στικὰ λένε) τῆς γλώσσας μας,

τὴν… ἀριθμοποίησή της καὶ τοῦ

γλωσ σικοῦ μιμητισμοῦ, ποὺ χαρα-

κτηρίζει πολλοὺς ἀπʼ τοὺς νεοέλ-

ληνες!

Ἡ ἀντίδραση

τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν

Τὴν ἔντονη ἀνησυχία τους καὶ

τὴν πρόθεσή τους νὰ ἀντισταθοῦν

ἔχουν καιρὸ τώρα ἐκφράσει 40

Ἀκαδημαϊκοὶ γιὰ τὴν τάση ἀντικα-

τάστασης τοῦ Ἑλληνικοῦ ἀλφαβή-

του ἀπʼ τὸ Λατινικό.

Εἶναι ἀλήθεια πὼς ἡ Ἀκαδημία Ἀ -

θηνῶν καὶ οἱ Ἀκαδημαϊκοὶ δὲν πα-

ρεμβαίνουν συχνὰ σὲ ὅσα ἀπασχο-

λοῦν τὴν ἐπικαιρότητα καὶ τὴν κοι-

νωνία. Ὅταν ὅμως τὸ κάνουν ξέ-

ρουμε ὅτι τὰ πράγματα εἶναι σοβα-

ρά.

Τὸ κείμενο τῆς διακήρυξης ἔχει

ὡς ἑξῆς:

«Τὸν τελευταῖο καιρὸ ἔχει ἀρχί-

σει νὰ ἐκδηλώνεται μιὰ τάση νὰ

ἀντικατασταθεῖ τὸ Ἑλληνικὸ ἀλφά-

βητο ἀπʼ τὸ Λατινικό. Ἡ τάση αὐτὴ

γίνεται φανερὴ κυρίως σὲ κείμενα

παραγόμενα ἀπὸ ἠλεκτρονικοὺς

ὑπολογιστὲς -μὲ χρῆστες κρατικὲς

ὑπηρεσίες καὶ ΑΕΙ- σὲ κείμενα προ-

βαλλόμενα ἀπʼ τὴν τηλεόραση καὶ

ἀπὸ σχετικὲς προτροπὲς ξένων ρα-

διοφωνικῶν σταθμῶν.

Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι ἡ προ-

σπάθεια αὐτή, ἡ ὁποία θὰ καταφέ-

ρει καίριο πλῆγμα κατὰ τῆς Ἑλλη-

νικῆς σκέψης καὶ ὅλων τῶν πτυχῶν

τοῦ Ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ, ποὺ

ἐκφράζονται μὲ γραπτὰ κείμενα,

ἀλ λὰ καὶ τῶν ἐν γένει ἀνθρωπιστι -

κῶν σπουδῶν, ἔφτασε μέχρι νὰ

ἀπασχολήσει τὸν Τύπο καὶ νὰ ἀπο-

τε λέσει ἀντικείμενο ἐρωτήσεων

βουλευτῶν πρὸς τὸν ὑπουργὸ Ἐ -

θνικῆς Παιδείας καὶ Θρησκευμά-

των.Ἡ γλώσσα μας, ἡ ἀρχαιότατη

ἀλλὰ πάντα σύγχρονη καὶ ζῶσα,

αὐτὴ ἡ γλώσσα ποὺ ἐμπλούτισε ὄχι

μόνο τὴ Λατινική, ἀλλὰ καὶ τὶς κυ-

ριότερες Εὐρωπαϊκὲς γλῶσσες,

ποὺ ἔχει καὶ ὀπτικὰ συνδεθεῖ ἄρρη-

κτα μὲ τὸ ἀλφάβητό μας, δὲν εἶναι

δυνατὸν νὰ ὑποστεῖ μείωση μὲ τὴν

κατάργησή του ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς ἴδι-

ους. Εἶναι ἀδιανόητο νὰ δεχθοῦμε

ὡς Ἕλληνες τὴ μεταμφίεση τῆς

γραφῆς μας μὲ τὴν κατάργηση

πολλῶν γραμμάτων της, ποὺ δὲν

πέρασαν στὸ λατινικὸ ἀλφάβητο,

καὶ μὲ τὴν ἀντικατάστασή τους ἀπὸ

ἄλλα ὑποτίθεται ἠχητικῶς παρα-

πλήσια γράμματά του.

Ὅταν ἄλλοι λαοί, ὅπως π.χ. Γάλ-

λοι καὶ Ἱσπανοὶ μάχονται ἕως σή-

μερα νὰ διατηρήσουν μέχρι τὴν τε-

λευταία τους λεπτομέρεια τὸν τρό-

πο γραφῆς τῶν κειμένων τους μὲ

τὸ δικό τους ἀλφάβητο, ἐδῶ, μὲ τὴ

δικαιολογία τῆς δῆθεν διευκόλυν-

σής μας στὴν παγκόσμια ἐπικοινω-

νία, ἐπιχειρεῖται ἡ ἀντικατάσταση

τοῦ ἑλληνικοῦ ἀλφαβήτου τῶν

2.500 καὶ πλέον χρόνων μὲ τὸ Λατι-

νικό.

Θεωροῦμε ἀνόσια ἀλλὰ κι ἀνόη-

τη κάθε προσπάθεια νὰ ἀντικατα-

σταθεῖ ἡ Ἑλληνικὴ γραφὴ στὸ λί-

κνο της, ἐφ' ὅσον μάλιστα σὲ ἄλλες

χῶρες, ἀνάλογες ἀπόπειρες μετα-

βολῆς τοῦ τρόπου γραφῆς -σὲ με-

ρικὲς περιπτώσεις πολὺ δυσχερέ-

στερης τῆς ἑλληνικῆς- προσέκρου -

σαν στὴν καθολικὴ καὶ ὀργισμένη

ἀντίδραση τῶν λαῶν τῶν χωρῶν

αὐτῶν. Ὅπως καὶ ἐπὶ Ἑνετῶν, ὅταν

αὐτοὶ στὰ μέρη ποὺ κυριαρχοῦσαν

προσπάθησαν ν' ἀντικαταστήσουν

στὰ ἑλληνικὰ κείμενα τοὺς Ἑλλη-

νικοὺς χαρακτῆρες μὲ Λατινικούς,

ἔτσι καὶ τώρα θὰ ἀντισταθοῦμε, κα-

λώντας ὅλους τούς συνέλληνες ν'

ἀντιδράσουν γιὰ τὴν πρόρριζα ἐξα-

φάνιση τῶν ἀνίερων αὐτῶν σχε-

δίων».

Ὄχι ἄλλα παιχνίδια

μὲ τὴ γλώσσα μας!

Μὴ τὸ ἐπιτρέψουμε ἄλλο αὐτό.

Ὡς ἐδῶ! Καὶ γιὰ τὸ πόσο σπουδαῖο

πράγμα εἶναι ἡ γλώσσα, ἡ γλώσσα

τοῦ κάθε λαοῦ, καὶ περισσότερο

ὅλων ἡ δική μας, ἡ μάνα γλώσσα, ἡ

γλώσσα μὲ τὴν τόσο μακραίωνη

ἱστορία, ἀρκοῦν τοῦτες οἱ διακη-

ρύξεις:

Ὁ Λένιν εἶχε πεῖ: «Ἂν θέλεις νὰ

ἐξαφανίσεις ἕνα λαό, ἐξαφάνισε τὴ

γλώσσα του»!

Κάτι ποὺ θυμίζει αὐτὸ ποὺ ἔλεγε

κι ὁ γέροντος Πορφύριος: «Ὅσο

ξεπέφτει ἡ γλώσσα, τόσο ξεπέφτει

ὁ λαὸς».

Ὁ Τζ. Ὄργουελ εἶχε τονίσει:

«Πε ριορισμὸς τῆς γλώσσας σημαί-

νει στραγγαλισμὸς τῆς σκέψης. Κι

ἀργότερα, πολὺ ἀργότερα ἴσως, τὸ

ἀποτέλεσμα. Τὸ ἄτομο ὄχι πιὰ ΑΤΟ-

ΜΟ, ἀλλὰ ΠΙΟΝΙ»!

Ὁ ἐθνικός μας ποιητὴς Δ. Σο-

λωμὸς ἔλεγε: «Ἄλλο δὲν ἔχω στὸ

νοῦ μου πάρεξ ἐλευθερία καὶ

γλώσσα». Γιατί, ἁπλούστατα, ἡ

γλώσσα, ἡ σωστὴ χρήση της, ὁδη-

γεῖ στὴν ἐλευθερία.

Ὁ Ἅγ. Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς τόνιζε

συνέχεια στοὺς ὑπόδουλους Ἕλ -

ληνες: «Νὰ κρατᾶτε ψηλὰ τὴν Ἑλ -

ληνικὴ γλώσσα. Αὐτὴ θὰ σώσει τὸ

Ἔθνος μας».

Ὁ Καθηγητὴς Στέλιος Ράμφος

εἶπε: «Ἡ γλώσσα ἐνσαρκώνει μὲ

τὸν τρόπο της τὸ πνεῦμα τοῦ

Ἔθνους».

Ὁ ἱστορικὸς Κ. Παπαρρηγόπου-

λος, μὲ ἀφορμὴ τὸ γεγονὸς πὼς τὰ

Εὐαγγέλια, τὰ ἔργα τῶν Πατέρων

τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὕμνοι κ.λπ. γρά-

φτηκαν στὴ γλώσσα μας, γράφει:

«Τὰ πάντα εἶχον παρασκευασθῆ ἵνα

διὰ τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης λαλή-

ση τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον».

Ὁ Ὁδ. Ἐλύτης κατὰ τὴ βράβευ-

σή του μὲ τὸ βραβεῖο Νόμπελ, εἶπε

στὴν Ἀκαδημία τῆς Στοκχόλμης:

«Μοῦ δόθηκε νὰ γράφω σὲ μιὰ

γλώσσα ποὺ μιλιέται μόνον ἀπὸ με-

ρικὰ ἑκατομμύρια ἀνθρώπων. Παρʼ

ὅλα αὐτά, μιὰ γλώσσα ποὺ μιλιέται

2500 χρόνια χωρὶς διακοπή καὶ μὲ

ἐλάχιστες διαφορές… Ἡ χώρα μου

εἶναι μικρὴ σὲ ἔκταση καὶ ἀπέραν-

τη σὲ ἔκταση χρόνου».

Ὁ γλωσσολόγος Γ. Χατζηδάκις

εἶχε πεῖ: «Πάντες ὁμολογοῦμεν ὅτι

ἀπὸ τοῦ Ὁμήρου μέχρι σήμερον ἕν

ἔθνος, τὸ Ἑλληνικὸν ἀπαρτίζομεν

καὶ μίαν γλῶσσαν, τὴν Ἑλληνικὴν

λαλοῦμεν».

Ὁ Ἀκαδημαϊκὸς Κ. Δεσποτόπου-

λος ἀναφέρει: «Τὸ Ἑλληνικὸ ἀλφά-

βητο εἶναι τόσο πολύτιμο ὅσο ὁ

Παρθενώνας καὶ ἡ υἱοθέτηση τοῦ

λατινικοῦ ἀποτελεῖ ἐκβαρβαρι-

σμό… Τὸ Ἑλληνικὸ ἀλφάβητο εἶναι

ἕνα κειμήλιο τοῦ παγκόσμιου πολι-

τισμοῦ, ποὺ δὲν πρέπει νὰ τὸ ἐγκα-

ταλείψουμε».

Ἡ Γαλλίδα Ἀκαδημαϊκὸς Jacgueline

De Romilly, διακήρυξε: «Εἶναι

ἀπίστευτη ἡ ἐπίδραση ποὺ ἄσκη-

σαν σὲ ὅλες σχεδὸν τὶς ἐποχὲς καὶ

σὲ πολλὲς χῶρες, ὄχι μόνο τά

Ἑλληνικὰ ἔργα καὶ ἡ Ἑλληνικὴ

σκέψη, ἀλλὰ καὶ οἱ Ἑλληνικὲς λέ-

ξεις».

Εἶχε πεῖ ὁ Ψυχάρης: «Γλώσσα

καὶ πατρίδα εἶναι τὸ ἴδιο. Νὰ πο-

λεμᾶ κανεὶς γιὰ τὴν πατρίδα του ἢ

γιὰ τὴν ἐθνική του γλώσσα εἶναι

ἕνας ὁ ἀγώνας. Πάντα ʻἀμύνεται

περὶ πάτροιςʼ…».

Ἄς προσέξουμε καὶ τοῦτο ποὺ

εἶχε πεῖ ὁ Ἀρχιεπ. Ἀμερικῆς Ἰάκω-

βος: «Ὅ,τι χάνεται ἀπ᾽ τὴ γλώσσα

μας, χάνεται ἀπ᾽ τήν πατρίδα μας»!

Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ Κωστὴς Παλαμᾶς

ἔλεγε: «Γιὰ τὴ μητέρα γλώσσα μας

τὰ λάβαρα κρατεῖστε».

Συμπέρασμα

Ὅσο θὰ διευρύνεται ἡ χρήση

τοῦ διαδικτύου, κι ὅσο θὰ κάνουν

χρήση αὐτοὶ ποὺ ἀγαποῦν τὴν

Ἑλληνικὴ γλώσσα, ἐκεῖνοι δηλαδὴ

ποὺ θέλουν νὰ τὴν χρησιμοποιοῦν

σωστά, ποὺ «δὲν βαριοῦνται» καὶ

«δὲν βιάζονται», τόσο θὰ ἀπομονώ-

νονται καὶ θὰ λιγοστεύουν ἐ κεῖνοι

μὲ τὴν ἀναίτια καὶ τόσο ἀδικαιολό-

γητη αὐτὴ μιμητικὴ συνήθει α.

Δὲν φτάνει ποὺ τὸ λεξιλόγιό μας

περιορίστηκε πλέον στὶς 200-300

λέξεις, ἂν τὶς γράψουμε καὶ στὰ

greeklish, τότε τὸ ἑπόμενο βῆμα

εἶναι αὐτὸ τῶν… κόμικς, μὲ ἐκεῖνα

τὰ… ΖΖΖΖ…. ΓΚΡ. ΜΠΑΜ…! Ἢ ὅ -

πως αὐτὸ τῶν ζώων ποὺ γρυλίζουν

κάτι, ἀλλὰ πάντα το ἴδιο λένε μέχρι

νὰ πεθάνουν!

Ὁ κίνδυνος γιὰ τὴ γλώσσα μας,

ὅσο ὑπάρχει, προέρχεται καθαρὰ

ἀπʼ τοὺς ἀνθρώπους (τοῦ ἐσωτερι-

κοῦ καὶ τοῦ ἐξωτερικοῦ) κι ὄχι ἀπʼ

τὶς μηχανὲς καὶ τὶς τεχνολογίες.

Μὴ τὰ ρίχνουμε ὅλα σʼ αὐτές...

1. Κάποιος πού σέ κάποιο ἀπ’ αὐτά

τά forum πρότεινε νά γράφουν στά

Ἑλληνικά, πῆρε τήν ἑξῆς ἀπάντηση:

«na sykotheis na fygeis apo ayth th xvra»! 

 του

Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλου