Ὁμιλεῖται … Greeklish; (Α΄ΜΕΡΟΣ)

Ὅσοι νόμιζαν ὅτι τὸ μονοτονικὸ

ἦταν ἡ τελευταία ἐξέλιξη ἢ κι ὁ τε-

λευταῖος κίνδυνος γιὰ τὴ γλώσσα

μας, ἔπεσαν ἔξω, καὶ μάλιστα πολὺ

σύντομα! Γιατί κατὰ τὴ διάρκεια

τῆς δεκαετίας τοῦ ᾽90 κι ὕστερα, ἡ

Ἑλληνικὴ γλώσσα ὑπόκειται σὲ μιὰ

νέα μετάλλαξη, ἔστω κι ἀνεπίσημα,

καὶ μάλιστα τὴ χειρότερη! Ρέπει

πρὸς ἕνα κράμα Ἑλληνικῶν καὶ Λα-

τινικῶν χαρακτήρων κι Ἀγγλικῶν

λέξεων, τὰ ἀποκαλούμενα «greek -

lish»! Ποὺ τελικὰ δὲν εἶναι τίποτʼ

ἄλλο ἀπʼ τὴν προσπάθεια ἐπικράτη-

σης τοῦ λατινικοῦ ἀλφαβήτου στὴν

ἴδια μας τὴν γλώσσα! Τὰ «greeklish

», λένε οἱ θιασῶτες τους, εἶναι ἡ

πιὸ νέα καὶ ἡ πιὸ σύγχρονη γλώσσα

ἐπικοινωνίας! Ἡ ἴδια ἡ γλώσσα τοῦ

διαδικτύου, τῶν ἠλεκτρονικῶν

ὑπο λογιστῶν καὶ τῶν κινητῶν τηλε -

φώνων! Κι ἐν πάσῃ περιπτώσει τῆς

σύγχρονης τεχνολογίας!

Στʼ ἀλήθεια, περὶ ποίων πρόκειται

ἀκριβῶς; Ποιὰ ἡ ἱστορία τους; Κα-

λύπτουν κάποια ἀνάγκη; Τί σημαί-

νουν γιὰ τὴ γλώσσα μας; Πῶς νὰ τὰ

ἀντιμετωπίσουμε; Ὑπάρχουν λύ-

σεις; Ἄς πάρουμε τὰ πράγματα μὲ

τὴ σειρά τους…

Τί σημαίνει

ἡ λέξη «greeklish»;

Τὰ «greeklish» (γκρίκλις) προέρ-

χονται ἀπʼ τὶς λέξεις «greek» (Ἑλλη-

νικὰ) καὶ «english» (Ἀγγλικά). Εἶναι

γνωστὰ κι ὡς «Λατινοελληνικὰ» ἢ

«Φραγκολεβαντίνικα», δηλαδὴ ὡς ἡ

Ἑλληνικὴ γλώσσα, ποὺ εἶναι γραμ-

μένη μὲ τὸ λατινικὸ ἀλφάβητο!

Νὰ περὶ ποίων πρόκειται…

Ἂν δεῖτε κάπου γραμμένο «Ekklisia

», «8eologia», «Eyros», «syzitish».

«mpravo, leei h daskala», «e3ikiosi»

κ.λπ. τί θὰ πεῖτε; Μὲ τὴν πρώτη μα-

τιὰ πὼς πρόκειται γιὰ τὸ λεξιλόγιο

κάποιου… ἀνορθόγραφου! Κι ὅμως,

εἶναι, λέει, Ἑλληνικὰ ἀλλὰ μὲ λατι-

νικοὺς χαρακτῆρες, ποὺ χρησιμο-

ποιοῦνται ἀποκλειστικὰ ἀπʼ τοὺς

χρῆστες τοῦ διαδικτύου καὶ τῶν νέ-

ων τεχνολογιῶν (π.χ. τὰ e-mail, τὰ

chats, τὰ sms κ.λπ).

Ἡ λέξη, ἡ κάθε λέξη, ἐκφράζεται

κατὰ κάποιον τρόπο στὰ Ἑλληνικά,

μὲ λατινικοὺς ὅμως χαρακτῆρες,

μὲ ἀριθμοὺς κι ὅ,τι ἄλλο ἔχει τὸ

πληκτρολόγιο τῶν Η/Υ, ποὺ ταιριά-

ζουν τουλάχιστον ὀπτικὰ στὸ Ἑλ -

ληνικὸ ἀλφάβητο!

Οὐσιαστικὰ οἱ χρῆστες αὐτῶν

αὐτοσχεδιάζουν μὲ τὸ πληκτρολό-

γιο, γιὰ νὰ βροῦν τὴν καλύτερη δυ-

νατὴ λύση, τάχα, ἐκείνη ποὺ θὰ

ἀποδίδει καλύτερα τόἙλληνικὸ ἀλ -

φάβητο, εἴτε ὀπτικά, εἴτε φωνητικά!

Γιὰ παράδειγμα ἡ λέξη «ξέφωτο»

μπορεῖ νʼ ἀποδοθεῖ μὲ τρεῖς τρό-

πους, ὅπως: «Χefoto» (φωνητικὴ

προσ έγγιση), «3efoto» (ὀπτικὴ ἀνα-

λο γία μὲ τὸ Ἑλληνικὸ ἀλφάβητο)

καὶ «jefvto» (μὲ ἁπλὴ χρήση τῶν ἀν -

τίστοιχων γραμμάτων στὸ πληκτρο-

λόγιο)!

Ἡ φράση «καλημέρα, πῶς εἶ -

στε;», ἀποδίδεται ὡς ἑξῆς: «Kalimera,

pos iste?» (φωνητικὴ προσέγγι-

ση), «Kalhmera, pws eiste?» (ὀπτικὴ

ἀναλογία μὲ τὸ Ἑλληνικὸ ἀλφάβη-

το) καὶ «Kalhm;era, p;vw e;isteg» (δα-

κτυλογράφηση μὲ τὸ πληκτρολόγιο

ρυθμισμένο στʼ Ἀγγλικά)!

Καὶ βέβαια τέτοιοι συνδυασμοὶ

δὲν ἔχουν τέλος. Καθένας μπορεῖ

ἐπʼ αὐτοῦ νὰ αὐτοσχεδιάζει, ἀφοῦ

δὲν ὑπάρχει κάποια κοινὰ ἀπο-

δεκτὴ μέθοδος! Γιὰ παράδειγμα τὸ

θῆτα, γράφεται ὡς thita, 8hta, uita,

9hta, U;hta! Ἀνάλογη χρήση γίνεται

μὲ τὸ Ε, τὸ ψ κ.λπ. Ἀκόμη καὶ τὰ

εὔκολα γράμματα ὅπως τὸ «η»

γράφεται μὲ «i» ἢ «h» καὶ τὸ «ω»

γράφεται «o», «w», καὶ «v». Εἶναι

δηλαδὴ θέμα… φαντασίας!

Καὶ δὲν εἶναι ὅτι σʼ ἕνα κείμενο

παρατηρεῖ κανεὶς πὼς συνυπάρ-

χουν Ἑλληνικὲς κι Ἀγγλικὲς λέ-

ξεις, τὸ χειρότερο εἶναι ὅτι ἡ ἀνά-

γνωση μετατρέπεται σὲ… ἀποκρυ-

πτογράφηση»! Κι ὅπως πολὺ σωστὰ

εἶπαν, «αὐτὸς ποὺ γράφει greeklish

παρουσιάζει ἕνα κείμενο ἀπαράδε-

κτο, κατάμεστο ἀπὸ ὀρθογραφικά,

συντακτικὰ καὶ νοηματικὰ λάθη,

μπροστὰ στὸ ὁποῖο ἀκόμη κι αὐτὸ

τὸ τεφτέρι τοῦ μπακάλη περασμέ-

νων δεκαετιῶν θὰ θύμιζε δοκίμιο»!

Νὰ γιατί τὰ ἀποκάλεσαν καὶ «γλωσ-

σικὴ ρύπανση»!

Ἐπιπλέον μὲ αὐτὰ χάνεται ἡ εἰδο-

ποιὸς διαφορὰ ἀνάμεσα στὸ προ-

σεγμένο καὶ τὸ ἐντελῶς πρόχειρο,

τὸ καθαρὸ καὶ τὸ ρυπαρό, τὸ καλο-

γραμμένο καὶ τὸ… τσαπατσούλικο!

Εἶναι καθαρὰ μιὰ ἀναρχικὴ πράξη

ἀπέναντι στὸ Ἑλληνικὸ ἀλφάβητο!

Πῶς προῆλθαν;

Ἀρχικὰ προῆλθαν ἀπʼ τὴν ἔλλει-

ψη λογισμικοῦ στὴ χρήση τῶν Η/Υ,

ποὺ δὲν ἔδινε τὴ δυνατότητα χρή-

σης τοῦ Ἑλληνικοῦ ἀλφαβήτου.

Σήμερα ὅμως γιὰ πολλοὺς ἀποτε-

λεῖ ἕνα παιχνίδι λέξεων μὲ… χιου-

μοριστικὸ τρόπο! Κι ἀλίμονο ἂν

φθάσει νὰ γίνει πρότυπο γλώσσας!

Ὡστόσο σήμερα, ὅπως εἶναι

γνωστό, τὰ λειτουργικὰ συστήμα-

τα τῶν Η/Υ ὑποστηρίζουν πολὺ πε-

ρισσότερες γλῶσσες, μεταξύ τῶν

ὁποίων καὶ τὰ Ἑλληνικά, μάλιστα

θὰ λέγαμε πὼς εἶναι καὶ πλήρως

ἐξελληνισμένα, κι ἀσφαλῶς εἶναι

πιὸ εὔκολο νὰ ἐπικοινωνοῦν οἱ

Ἕλληνες μεταξύ τους στὴ μητρική

τους γλώσσα, κι ἄς χρησιμοποιοῦν

τὸ διαδίκτυο κι ὁ,τιδήποτε ἄλλο.

Σὲ ἔρευνα ποὺ ἔγινε μεταξύ τῶν

χρηστῶν αὐτῆς τῆς «γλώσσας» καὶ

στὸ ἐρώτημα «γιατί χρησιμοποιοῦν

λατινικοὺς χαρακτῆρες», οἱ ἀπαν-

τήσεις ποὺ δόθηκαν ἦταν:

– Εἶναι πιὸ γρήγορο, 43%!

– Ὁ ὑπολογιστὴς δὲν ὑποστηρί-

ζει Ἑλληνικοὺς χαρακτῆρες, 29%!

– Δὲν χρειάζεται ὀρθογραφικὴ

διόρθωση, 14%!

– Εἶναι πιὸ εὔκολο, 14%!

Οἱ ἀπαντήσεις σχετίζονται μὲ

τὴν εὐκολία (ἄρα εὐνοοῦν τοὺς

ἀνορθόγραφους καὶ τοὺς ὀλιγο-

γράμματους) καὶ τὴν ταχύτητα!

Μόνο ποὺ αὐτὸ ἰσχύει γιʼ αὐτὸν

ποὺ τὰ γράφει. Τί γίνεται ὅμως μὲ

ἐκεῖνον πού τὰ διαβάζει; Ἂν κι

ἐκεῖνος σκεφθεῖ ἔτσι, τότε γιατί νὰ

τὰ διαβάσει;

Ποιὰ εἶναι ἡ ἱστορία τους;

Τὰ λεγόμενα «φραγκολεβαντίνι-

κα», δὲν εἶναι κάτι τὸ σημερινό,

μᾶς προέκυψαν αἰῶνες πρίν! Ὁ

ὅρος αὐτὸς εἶναι, ὅπως εἶπαν, ὁ

Ἑλληνικὸς καὶ Λεβαντίνικος ὅρος

γιὰ τὴ χρήση τοῦ Λατινικοῦ ἀλφα-

βήτου στὴν ἀποτύπωση τῶν Λατι-

νικῶν λέξεων! Ἐδῶ ὑπονοοῦνται οἱ

δυτικοὶ Εὐρωπαῖοι καὶ κατʼ ἐπέκτα-

ση οἱ Ρωμαιοκαθολικοί!

Ἄς σημειωθεῖ ὅτι ὑπάρχουν κεί-

μενα ἀκόμη καὶ τῆς Βυζαντινῆς

ἐποχῆς γραμμένα μὲ λατινικοὺς

χαρακτῆρες! Ἐπίσης ὑπάρχουν

ἀρκετὰ δείγματα ἀπὸ χειρόγραφα

τῆς Ἀναγέννησης, ὅπου Ἑλληνικὰ

κείμενα εἶναι γραμμένα μʼ αὐτὸ τὸν

τρόπο, ὅπως π.χ. ἡ κωμωδία «Fortou

natos» τοῦ Φώσκολου (1655)!

Ὑπάρχουν ἀκόμη δείγματα ἀπὸ βι-

βλία τυπωμένα μὲ τέτοιο τρόπο,

ὅπως τὸ βιβλίο «I mera tou Hristianou

», ποὺ φυλάσσεται σήμερα στὸ

Βενετικὸ μουσεῖο τῆς Νάξου!

Τὸ γλωσσικὸ αὐτὸ ἰδίωμα ὀνο-

μάζεται καὶ «Φραγκοχιώτικα» ἀπʼ

τὴν σημαντικὴ παρουσία Ρωμαι-

οκαθολικῶν κληρικῶν στὴ Χίο,

ὅπως καὶ «Φραγκοβλάχικα», γιὰ

ἄλλους λόγους!

Ἀπʼ τὸ 1800 πολλὰ Ἑλληνικὰ βι-

βλία τυπώθηκαν στὴ Σμύρνη μὲ λα-

τινικοὺς χαρακτῆρες, ἔγινε δὲ καὶ

προσπάθεια νὰ κυκλοφορήσει ἀκό-

μη κι Ἑλληνικὴ ἐφημερίδα τυπω-

μένη μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες! Οἱ

δὲ Λεβαντίνοι τῆς Σμύρνης, μι-

λοῦσαν μὲν Ἑλληνικά, ἔγραφαν

ὅμως μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες!

Αὐτοὺς τούς μιμήθηκαν καὶ κάποι-

οι Χιῶτες ἔμποροι.

Στὴ δεκαετία τοῦ 1930 διανοού-

μενοι τῆς ἐποχῆς (ὅπως οἱ Κ. Καρ-

θαῖος, Δ. Γληνός, Μ. Φιλήντας, Ν.

Χατζηδάκης), ἄγνωστο ἀπὸ ποῦ

ὁρμώμενοι, ἔθεσαν θέμα μεταρ-

ρύθμισης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας

πρὸς αὐτὴ τὴν κατεύθυνση! Δη-

λαδὴ τὴ γραφὴ μὲ λατινικοὺς χα-

ρακτῆρες καὶ τὴ φωνητικὴ ὀρθο-

γραφία!1

Τὰ «φραγκολεβαντίνικα» ἦταν

σὲ χρήση καὶ τὸν προηγούμενο

αἰώνα, ὅπως προκύπτει ἀπὸ ἐπι-

στολὲς, ποὺ στέλνονταν ἀπʼ τὸ μέ-

τωπο τῆς Ἀλβανίας τὸ 1940!2

Ὑποστηρίζεται ἀκόμη ὅτι ἡ πρώ-

τη σύγχρονη μορφὴ τῶν «greeklish

» ἔγινε ἀπʼ τὴν Ε.Μ.Υ., δηλαδὴ

τὴν Ἐ θνική μας Μετεωρολογικὴ

Ὑπηρεσία, πολλὲς δεκαετίες τώρα,

καὶ πο λὺ πρὶν ἀπʼ τὴ χρήση τοῦ δια-

δικτύ ου!

ὉΕΛΟΤ ἔχει προτείνει ἕνα τυπο-

ποιημένο πρότυπο, τό ὁποῖο χρησι-

μοποιεῖται ἀπʼ τὸ Βρεττανικὸ συμ-

βούλιο, ὄχι ὅμως κι ἀπʼ τὸ κοινό.

Ἡ σύγχρονη μορφή τους καὶ πε-

ρισσότερο ἡ ἐκτεταμένη χρήση

τους, ξεκίνησε τὴ δεκαετία τοῦ ᾽90

μὲ τὴ χρήση τοῦ διαδικτύου, ὅπως

εἴπαμε.

Τί κρύβεται πίσω

ἀπʼ ὅλα αὐτά;

Ἀπώτερος στόχος τῆς παγκο-

σμιοποίησης κι ἐκείνων ποὺ τὴν κα-

τευθύνουν εἶναι νὰ ὑπάρξει μία

γλώσσα στὴν πλανήτη, δηλαδὴ ἡ

Ἀγγλική! Μιὰ γλώσσα πολὺ φτωχή,

γιʼ αὐτὸ καὶ τὴν ἐπέλεξαν. Καθʼ

ὅσον ἡ φτωχὴ γλώσσα, φτωχαίνει

σὲ ὅλα καὶ τὸν ἄνθρωπο! Νὰ γιατί

ὅλες οἱ γλῶσσες συρρικνώνονται

καὶ χάνονται ἤδη πολλὲς ἀπʼ αὐτὲς

πρὸς χάριν της…

Στὰ πλαίσια αὐτὰ (καὶ ὄχι μόνο),

ἔχει ἐνταχθεῖ καὶ ἡ γλώσσα μας. Μὴ

ξεχνᾶμε αὐτὸ ποὺ εἶχε πεῖ ὁ Χένρυ

Κίσσιγκερ: «Οἱ Ἕλληνες εἶναι λαὸς

μὴ κυβερνήσιμος, γιὰ τοῦτο πρέπει

νὰ τὸν χτυπήσουμε στὴν πολιτιστι-

κή του ρίζα»! Ἔτσι ὑπάρχει ὁλό-

κληρη «ἐπιχείρηση» ὑποβάθμισης

κι ἀφανισμοῦ τῆς γλώσσας μας,

πού ἀποβλέπει ἐπίσης στὴν ὑπο-

βάθμιση ἢ καὶ τὸν ἀφανισμὸ τῆς

Ἑλλάδος καὶ τὴν ἅλωση τῆς Ὀρθό-

δοξης Πίστης μας. Γιατί μαθαίνον-

τας τὴ γλώσσα μας, καταλαβαίνου-

με τὶς ὑψηλὲς ἔν νοιες τῆς Ἁγ.

Γραφῆς, τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλη-

σίας, τῶν ὕμνων κ.λπ.

Δὲν εἶναι λοιπὸν τυχαῖο ποὺ ὁ

πόλεμος κατὰ τῆς γλώσσας μας ξε-

κίνησε ἀπʼ τοὺς Παπικοὺς πρὶν ἀπὸ

πολλοὺς αἰῶνες.

Τὸ σχέδιο, ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ

πεῖ κανεὶς «χρονοδιάγραμμα γιὰ

τὴν ἐξόντωση τῆς Ἑλληνικῆς

γλώσ σας», ἔχει τὰ ἑξῆς στάδια:

Γλωσ σικὸ χάος, μονοτονικὸ σύστη-

μα γραφῆς, ἀτονικὸ σύστημα γρα -

φῆς, ἄλλες ἀλλοιώσεις τῆς γραφῆς,

φωνητικὴ γραφή, λατινικὸ ἀλφάβη-

το, Ἀγγλικὴ γλώσσα!

Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι τὸ πρῶτο

Ἑλληνόγλωσσο κείμενο μὲ μονο-

τονικό, δὲν τυπώθηκε τὸ 1982 ὁπό-

τε διὰ νόμου (!) καθιερώθηκε, ἀλλὰ

πότε νομίζετε; Τὸ 1514, ναὶ τὸ 1514

μόλις λίγο μετὰ τὴν ἀνακάλυψη

τῆς τυπογραφίας, ἀπʼ τὸν Ἱσπανὸ

ἀρχικαρδινάλιο καὶ ἱεροεξεταστὴ –

γνω στὸ μισέλληνα – Φρανσίσκο Χι-

μέντες ντὲ Ραζιονέρα. Κι ἦταν μά-

λιστα ὁλόκληρη ἡ Καινὴ Διαθήκη,

αὐτὴ ποὺ εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς γράφτη-

κε στὴν (πλήρη) Ἑλληνικὴ γλώσσα.

Πόσο τυχαῖο εἶναι ἆραγε τὸ γε-

γονὸς αὐτό;

Πρὶν ἀπʼ τὸ γεγονὸς αὐτὸ εἶχε

προηγηθεῖ ἡ συνάντησή του μὲ

ἄλλους 13 ἱεράρχες τῆς Παπικῆς

«Ἐκκλησίας» ὑπὸ τὴν προεδρία κο-

ρυφαίου Οὐνίτη στὴ Βενετία, ὅπου

καὶ καταστρώθηκε σχέδιο γιὰ τὴν

ἐξαφάνιση τοῦ Ἑλληνικοῦ ἀλφα-

βήτου καὶ τὴν ἀντικατάστασή του

μὲ τὸ Λατινικό!

Ὅλα αὐτὰ γίνονταν τότε ποὺ τὸ

Γένος μας ἦταν ὑπόδουλο στοὺς

Τούρκους, καὶ μετὰ τὴν ψευδοσύ-

νοδο τῆς Φερράρας–Φλωρεντίας

(1438-1439) κατὰ τὴν ὁποία οἱ Παπι-

κοὶ ἐπιχείρησαν νὰ ὑποτάξουν τὴν

Ὀρθοδοξία, τάχα μὲ τὴν ἕνωση

τῶν Ἐκκλησιῶν. Ἐκεῖ ἀντιλήφθη-

καν ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι εἶναι ἀκατα-

μάχητοι, ἐπειδὴ γαλουχοῦνται ἀπʼ

τὰ Ἑλληνόφωνα συγγράμματα τῶν

Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Μάλιστα

ὁ Βησσαρίων, πρωτεργάτης τῆς

συνόδου αὐτῆς εἶπε: «Θὰ ἐκλείψει

ἡ Ὀρθοδοξία καὶ αὐτὴ ἔτι ἡ Ἑλλη-

νικὴ γλώσσα»!

Ἀπʼ τὴν μικρὴ αὐτὴ ἱστορικὴ ἀνα-

δρομὴ προκύπτει πὼς τὸ θέμα ποὺ

ἐξετάζουμε:

– Δὲν εἶναι καθόλου σημερινό!

– Τὸ διαδίκτυο καὶ οἱ σύγχρονες

τεχνολογίες ἁπλῶς εὐνόησαν τὸ

πρόβλημα, τὸ ὁποῖο τεχνολογικὰ

σήμερα ἔχει ξεπεραστεῖ ἀφοῦ στὸ

λειτουργικὸ σύστημα τῶν Η/Υ

ὑπάρχουν καὶ τὰ Ἑλληνικὰ κι εἶναι

καθαρὰ θέμα διάθεσης, γιὰ νὰ τὰ

χρησιμοποιήσει κανείς!

– Προῆλθε ἀπʼ τοὺς ἐχθρούς τῆς

Ὀρθοδοξίας (τουλάχιστον)!

– Καὶ τὸ χρησιμοποιοῦν σήμερα

μόνον Ἕλληνες, διαδίδοντάς το!

του Κ.Γ. Παπαδημητρακόπουλου