Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΕ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ

Άρθρον του
ΝΙΚΟΛΆΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΎΛΗ
-φιλολόγου-

 Παρατηρεί λοιπον κανείς πόσον δύσκολον είναι να εκδιωχθή ο τύραννος,όχι γιατι ίσως η συμμαχία των προθύμων αυτών αστείων ανθρώπων είναι δυνατή και ισχυρή,αλλά διότι η τυραννία τόσων χρόνων έχει εμποτίσει το αίμα των τυραννηθέντων τόσον,ώστε εις την θέσιν του πρώτου τυράννου δεν δύνανται παρα να εγκαθιδρύσουν άλλον τύραννον.Ετσι έχουν μάθει.Η εσωτερική τυραννία είναι η πλέον δυνατή αντίπαλος.Η υπεροψία και η καταφρόνησις ανθρώπου από άνθρωπον αλλά και η θεωρία της ανισότητος είναι ο σπόρος της τυραννίας που κοιμίζει το πνεύμα ώστε αν και έχει κανένας μάτια να μην βλέπει,αν και έχει αυτιά να μην ακούει.

Ας βρεθή κανεις έξω από ένα εμπορικόν κέντρο πλούσιον των ημερών μας.Άνθρωποι όλων των ηλικιών συνωστίζονται  άλλοι για να διασκεδάσουν,άλλοι για να φάνε,άλλοι για να δουν κάποιο θέαμα κινηματογραφικόν,άλλοι για να ψωνίσωσι.Ας στρέψη τότε το βλέμμα κάπου εκεί κοντά και απ’έξω απ’αυτό το μέγαρον,θα ιδή ένα κοριτσάκι,ουτε καν στην εφηβεία,ενδεδυμένον φτωχά,μεσα στην παγωνιά να πουλά λουλούδια.Τούτο το μικρόν κοράσιον δεν έχει επιθυμίας,δεν κρυώνει,δεν έχει παιδικήν ηλικίαν,δεν παγώνει.Στέκεται εκεί εντός του ψύχους και περιμένει κάποιον απ’όλους τους άλλους να αγοράση λίγα λουλούδια για να μπορέση κι’αυτό να επιβιώση.

Τι είναι εκείνο που διακρίνει τους μεν απ’το μικρό,φτωχό κοράσιο;Η υπεροψία και η καταφρόνησις βεβαίως όλων,ότι δεν είναι εις την ίδιαν μοίραν μ’εκείνο το κοριτσάκι.Ευτυχώς υπάρχει ανισότης και αυτοί μπορούν να ζούν και να γλεντούν,εν ώ το κοριτσάκι όχι.Αυτή είναι η τυραννία μέσα μας.Είμεθα υβρισταί και άρα τύραννοι εμείς σε κάποιους.Και ονειρευόμαστε υποκριτικώς,οι αστείοι άνθρωποι των προθύμων να διώξουσι έναν τύραννον απ’ένα μέρος της ανθρωπότητος,εν ώ εμείς οι ίδιοι κατατυραννούμεν άλλους;Μην ονειρεύεσθε λοιπόν ποτέ ότι η τυραννία,αυτό το δένδρον που φυτρώνει εις όλα τα κλίματα,είναι δυνατόν να ξεριζωθή ευκόλως,αφ’ού είναι πρωτίστως σπαρμένον μέσα μας

Το παρον είναι απόσπασμα απ’το άρθρον μου με τίτλον ΄΄ΜΗΝ ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΘΕ΄΄

Δημοσιευθέν στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ τη Τετάρτη 27 Απριλίου 2011,επ’αφορμή της επεμβάσεως των δυτικών εις την Λιβύη,προς εκδίωξιν του τυράννου.

ΤΑ ΧΛΩΜΑ ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙΑ

Τα χλωμά τα κοριτσάκια,

Μαραμένα σαν τα κρίνα,

Στέκουνται,σαν μαγεμένα,

Και κοιτάνε την βιτρίνα.

Δεν τα νοιάζει για το κρύο,

Δεν τα νοιάζει για την πείνα:

Κάθουνται μαρμαρωμένα,

Και κοιτάνε την βιτρίνα…

Κι οι κουκλίτσες,από μέσα,

Με τα κόκκινα λακάκια,

Που δεν ξαίρουν τι συμβαίνει,

Και γι’αυτό,δεν έχουν κάκια,

Οι κουκλίτσες οι καιμένες,

Άλλο τόσο μ’απορία,

Τα κοιτάν,κι εκείνες,τώρα,

Σαν αλλόκοτα θηρία!

Τις κουκλίτσες τι τις νοιάζει!

Καλά κάθονται στη ζέστα.

Τα φτωχά τα κοριτσάκια,

Όμως,γύρισε και δές τα:

Μ’ένα μαύρο ρουχαλάκι,

Ξεφτισμένο και τριμμένο,

Μ’ένα σκίσιμο από πίσω

Ντροπαλά μισοκρυμμένο,

Με πρησμένο,απ’τις χιονίστρες,

Το μικρούλι τους χεράκι,

Μάλλον τα καιμένα εκείνα,

Μοιάζουν να’ναι από κεράκι…

Κι όμως να που,μεσ’το δρόμο,

Με τα ξένα εκείνα χάδια,

Μια στιγμή,ξαναγιομίζουν

Την καρδούλα τους την άδεια…

Μα σαν πάνε παρακάτου,

Που κανένας δεν τα βλέπει,

Έρημα και μοναχούλια,

Με τον ουρανό για σκέπη,

Κρύβουν έτσι απελπισμένα,

Τα ματάκια στον αγκώνα,

-που κι εκείνος κλαίει,κλαίει,

Στην πικρήν αυτήν εικόνα…

ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ

το τραγουδι: