Οι γονείς του τρόμου στον δυτικό κόσμο

 άρθρο του
ΝΙΚΟΛΆΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΎΛΗ
-φιλολόγου-

''Άνθρωπος παιδείας μεν ορθής και φύσεως
ευτυχούς τυχών θειότατον,ημερώτατον γε των
ζώων φιλεί γίγνεσθαι,
μη ικανώς δε ή μη καλώς τραφέν
αγριώτατο των ζώων οπόσα φύει η γή''
(ΠΛΑΤΩΝ)

Μαθαίνουμε ολοένα και πιο συχνά,είτε οτι κάποιος έφηβος αφου εισήλθε στο προάυλιον του σχολείου του άνοιξε πυρ κατα βούληση εναντίον πάντων,είτε οτι κάποιος άλλος επι μήνες σχεδιάζει δολοφονίες και εισαγάγει στο διαδικτυον ιδέες και μανιφέστα μίσους,ειτε οτι νεοι με αγγελικά πρόσωπα ευγγελίζονται φυλετικήν κάθαρση στην ευρώπη και αυτοονομάζονται,ζηλώσαντες το κλέος αυτων,ιππότες.Κοντά σ αυτούς τώρα και διδάσκαλοι να βγάζουν ο,τι απεχθέστερον πάθος επαυτων των παιδιων, ομοιάζοντα τα τέρατα εμπροσθέν των άγγελοι.Δεν μπορεί παρα να μας έρθη στο νου,η ιστορία του κλέφτη,απο τους μύθους του Αισώπου,ο οποίος,όταν συνελήφθη και κατεδικάσθη εισ δι' απαγχονισμού θάνατον,εζήτησεν,ως τελευταίαν του επιθυμία,ν'ασπασθή την μητέρα του.Σαν εκείνη τον πλησίασε κι εν ώ ήδη ήταν εκείνος με τον βρόγχο της θηλιάς στον λαιμό,την εδάγκωσε και της έκοψε το αυτί,κατηγορώντας την δια το τέλος του,αφ ού δεν θα γινόταν ποτε εγκληματίας,αν απο παιδί του είχε μάθει το σωστό.Ο Σωκράτης εξάλλου ουδέποτε έπαψε να φωνάζη ότι ''ουδείς εκών κακός'',δηλαδή ότι κανείς δεν γίνεται κακός με την θέλησή του,αλλ από άγνοια του αγαθού.Είναι εμφανές,ότι κάποιοι ευθύνονται, που έχομεν μίαν τοιάυτην εγκληματογέννεση στην Δύση,κάποιοι που γαλουχούν τα παιδι με γάλα ιδεών πικρό,φαρμάκι,γάλα μίσους,ή που δεν δίδουν σημασία καθόλου δια τις ιδέες που αυτά προσλαμβάνουν και που όμως δεν έχουν καμία συνέπεια αυτών των ενεργειών και παραλείψεων τους.

Και ποιος γαλουχεί με ιδέες πρώτος το παιδί,αν όχι η εκ φύσεως μητέρα του ή οι γονείς αυτού γενικότερα;Επιθυμεί άρα γε καμιά μάνα να μεγαλώση έναν εγκληματίαν,αδίστακτο φονιά,βιαστή,κλέφτη,προαγωγό,μέθυσο,γενικώς άνθρωπον ανήκοντα στην λάσπην της κοινωνίας;Χωρις μφιβολία καμιά φυσιολογική μάνα,αλλ ωστόσο,ευθυς μόλις γεννήσει μαζι με την στοργή της και την συνδρομή και του άλλου γονέος ρίχνονται εις έναν αγώνα δρόμου δια να καταστήσουν το παιδί,αυτό που ο Νίτσε είπε στην θεωρία του ''υπεράνθρωπο΄΄.Του δίδουν τα πάντα,να μην του λείψη τίποτα,ώστε στο σώμα να γίνη οχι υγιής αλλα αθλητής-άθλησις,γυμναστήρια,ομάδες,πολεμικές τέχνες-και στο πνέυμα κινητή εγκυκλοπαίδεια-ξένες γλώσσες,φροντιστήρια,κολλέγια,πανεπιστήμια-και τελικά τω όντι να καθίσταται ο νέος ισχυρός,τόσο που να θεωρή τους αδυνάμους συνανθρώπους του εμπόδιο στην περαιτέρω ανέλιξη του.Τον εχουν μάθει ήδη πως να επιβιώνη εις βάρος των άλλων και να πατή επι πτωμάτων για να γίνη περισσότερο δυνατός απ' όλους.

Την εφηβείαν δε του εφήβου,εκεί που το παιδί στο διανοητικό και συναισθηματικόν του κόσμο δεν ικανοποιείται με την επιφανειακή ζωη και που θέλει όλα να τα εξηγήση,οι γονείς,αυτοι που τον έφεραν στον κόσμο ούτε καν την συνειδητοποίησαν.Εκεί που απαιτείτο να διδαχθή ο νέος δικαιοσύνη και ηθική,υψηλές αξίες,αρετή,αγάπη,αυτοι ως γονείς  παρουσιάζονταν ανήθικοι και άδικοι.Εκεί που ο νέος ήθελε μια συνεχή παροχή βοηθείας, ώστε να γίνη ικανός να προβαίνη σε ελέυθερες και σώφρονες επιλογές,σε ορθές αποφάσεις,σε επιτυχή σχέδια βίου,σε κατάλληλες προσαρμογές,εκείνοι νόμιζαν ότι του τα έδιδαν όλα,αλλά δεν του έδιδαν τίποτα.Εκείνοι έτρεχαν απ'το πρωί ως το βράδυ να εκπληρώσουν το όνειρον της υλικής ευμάρειας ή το χειρότερον ήταν πάντα ένας,γιατί η οικογένεια ήταν διαλυμένη και φυσικά αδυνατούσε να τα προλάβη όλα.

Και είναι εκείνη η παράλληλη στιγμή που στον προσωπικό πόνον του κάθε γονιού,ο οποίος υποφέρει και παραδέρνει και περιμένει κάποιον άλλον να δείξη κι αυτός τον δρόμον της σωτηρίας στο παιδί του και στον ίδιον ακόμα,που η πολιτεία και το εκπαιδευτικό της σύστημα επεισέρχεται να συμπληρώση το ήδη τελεσθέν,να διορθώση,να επανεκκινήση την στοχοθεσία του νέου.Οι διδάσκαλοι εκτελούν λειτούργημα που είναι κοινωνία,καθοδήγηση ψυχών.Και σε τι άρα γε πάνω στηριζόμενοι αυτοί καθοδηγούν τους νέους;Μα πάνω στην κοινωνικότητα και την προσήλωση στα εθνικά και πανανθρώπινα ιδεώδη.Καλούνται δηλαδή να περιορίσουν τα αντικοινωνικά στοιχεία των μαθητών τους,τα τυχόν αισθήματα αποστροφής προς τον συνάνθρωπο τους,την τάση να ζούν ως απόκοσμα όντα,την μη κατάφαση σ' όλες τις αξίες της ζωής,την απόπειρα να μην αγωνίζονται για κοινωνική δικαιοσύνη,την ανοχή προκαταλήψεων και διακρίσεων φυλής και χρώματος.

Γι'αυτό και η προσήλωση απο την μια στα εθνικά ιδεώδη ,προκειμένου να μην χαθή η εθνική ταυτότητα,αλλά και στα πανανθρώπινα πρέπει να είναι πλήρης,απόλυτη και δεδομένη.Για να διδαχθή ο νέος άνθρωπος αρετές αξεπέραστες,όπως το στενό δέσιμο των ατόμων με την οικογένεια,την πίστη στο δημοκατικό πολίτευμα,την λατρεία της ελευθερίας,την ολιγάρκεια σαν αντίβαρο του υλικού ευδαιμονισμού και τις παραδόσεις.Για να διδαχθή και τα της ανθρωπότητος,την αρμονική συνεργασία με άλλους λαος,τις αρετές των άλλων,τις πανανθρώπινες αρετές,γιατι με αυτούς όλους συνδέεται η ανθρώπινη μοίρα,την ανθρωπιά,την αγάπη που κατανοεί τον συνάνθρωπο,που σηκώνει κι αυτός στην ίδια με όλους πορεία τον σταυρό του μαρτυρίου του.

Κι όμως αυτοί που δεν εξετέλεσαν το χρέος των ως γονείς ή ως εκπαιδευτικοί ποιούν την νήσσαν με την εμφάνιση ενός τέρατος του τρόμου στην κοινωνία.Δεν προήλθε ομως το τέρας του τρόμου και της φρίκης απο παρθενογέννεση.Μέσα στους κόλπους της κοινωνίας αυτο ανδρώθηκε και γαλουχήθηκε.Ημείς όλοι είμαστε υπαίτιοι δια το κακό που μας βρίσκει καθε φορά και όσο κι αν το καταδικάζουμε με ξορκισμούς και ποινές,μάταια όλα θα αποβαίνουν ,εν όσω μεγεθύνεται και ενυπάρχει εντος του κόλπου μας η γενεσιουργός αιτία.Θα βγάλωμεν κι άλλους υπηρέτες του ολέθρου εαν δεν αλλάξωμε.Ας μας κηνυγά εως τότε η φωνή του Σωκράτους απ'τον τάφο ως εριννύα,εμάς τους ενόχους,''ουδείς εκών κακός''.