Η φραγκοκρατία της νέας εποχής (Μέρος Δ')

ἐπιμελεία τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Ο πολιτικός φιλελευθερισμός που προήλθε αργότερα με την συνθήκη του Μάαστριχ, την 7 Φεβρουαρίου 1992 ανάγκασε τα κράτη μέλη να εκχωρήσουν κι άλλα κυριαρχικά τους δικαιώματα, προκειμένου να επιτευχθεί η πολυθρήνητη πολιτική ένωση. Οι αποφάσεις πλέον ελαμβάνοντο στις Βρυξέλλες. Τα εθνικά κοινοβούλια δεν μπορούσαν να παράξουν τίποτα, που να ξεπερνούσε τα όρια και τις γραμμές, ήδη πεσυμφωνημένες, στα ανακτοβούλια των Βρυξελών.

Όσον αφορά την Ελλάδα, ο β' παγκόσμιος πόλεμος, η περίοδος της κατοχής και ο εμφύλιος πόλεμος προκάλεσαν μεγάλες υλικές καταστροφές στην χώρα. Για να πετύχουν την ανασυγκρότηση και να θέσουν τις βάσεις για ανόρθωση της οικονομίας, οι κυβερνήσεις της χώρας χρησιμοποίησαν στην αρχή την αμερικάνικη οικονομική βοήθεια, και το δανεισμό στο εξωτερικό στην συνέχεια. Με τον σφιχταγκαλιασμό των Φράγκων, ίσως η οικονομία της χώρας και να είχε ωφεληθεί, αν όλοι αυτοί οι τρόποι εξεύρεσης κεφαλαίων είχαν χρησιμοποιηθεί για την προγραμματισμένη αναδιάρθρωση της παραγωγής. Δυστυχώς όμως, επειδή δεν χρησιμοποιήθηκαν έτσι, η οικονομική ανάπτυξη της χώρας καθυστέρησε και η οικονομική εξάρτησή της από ξένο κεφάλαιο έγινε καθεστώς. Έμεινε δηλαδή ο σφικτός εναγκαλισμός των φράγκων και η πλήρης εξάρτηση απ αυτούς. Διετυπώθηκε δε ωμά πως «η Ελλάς ανήκει στη Δύση». Ποιος νομίζει λοιπόν, ότι είναι ελεύθερος και ζεί με όνειρα δια ύπαρξη ανεξάρτητου έθνους με κυριαρχικά δικαιώματα ; Αυτή η μορφή φραγκοκρατίας, ίσως να σημάνει και το τέλος του ελληνισμού, αφού δεν εμφανίζεται στον ορίζοντα, ο τρόπος που θα γλυτώσουμε απ αυτήν. Θα αναμειχθούμε λοιπόν και εμείς στα φραγκικά- τεκτονικά φύλα; Ίδωμεν.

Υστερολόγιον:

1.Γιατί ενώ όλοι οι λαοί καλούν τους Γάλλους «Φράγκους» (εκ του France<Φραγκιά), εμείς μόνοι φωνάζουμε αυτούς «Γάλλους» δηλαδή γαλάτες;

2.Μήπως από την γαλλική επανάσταση και εξής, οι καταπιεσμένοι γαλάτες κυριάρχησαν της τάξεως των φράγκων και εμείς μόνο τους αναγνωρίζουμε ως γαλάτες; Μήπως η γαλλική επανάσταση ήταν εθνική και όχι μόνο κοινωνική;

3.Η κοσμική εξουσία του πάπα, δεν είναι και αυτή άλλο ένα έγκλημα των Φράγκων; Μια μηχανή που χρησιμοποιούν;

4.Ο κόσμος τελικά δεν φαίνεται να αποτελείται από Φράγκους, Σλάβους, Αφρικανούς, Άραβες, Σινο-ιάπωνες και στην μέση όλων κάποιο απειροελάχιστοι «Έλληνες», που όλοι φωνάζουν «Γραικούς» (Greeks) είναι όμως Ρωμηοί, απόγονοι των ανατολικών Ρωμαίων και Βυζαντινών, που χαλάνε το μωσαϋκό και δια τούτου οφείλουν να εξαφανιστούν;

5.Μήπως γι αυτά όλα, στην τελική μεγάλη αναμέτρηση, μεταξύ Φράγκων-Σλάβων, Φράγκων-Αράβων, Φράγκων-Σινοϊαπώνων παρανυχίδες, ως αυτές των Γραικών, δεν πρέπει να υφίστανται αλλά να ενσωματωθούν στον μεγάλο κορμό των Φράγκων;

6.Εμπόδια όπως η γλώσσα- γι αυτό και η αλλοίωση με greeklish-, η θρησκεία- γι αυτό και η λύσσα κατά της ορθοδοξίας- και το αίμα- γι αυτό και οι επιμιξίες και η εισροή ατελείωτων μεταναστών- δεν φαίνεται, ότι τείνουν να εξαφανισθούν;

7.Η παγκοσμιοποίηση δεν είναι πολιτισμικός πολιορκητικός κροιός των Φράγκων κατά των άλλων λαών; Με την παγκοσμιοποίηση δεν προσπαθούν να επιβληθούν κατά των Σλάβων, Αράβων και Σινο-ιαπώνων και Ινδών;