τοῦ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ
ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς
πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
Ο αριστερός Αλέξης Τσίπρας εκμεταλλεύτηκε τη δυσαρέσκεια
των Ελλήνων απέναντι στους Γερμανούς και κατά τη διάρκεια του "Μνημονιακού
πολέμου" εγκατέστησε την δική του κυβέρνηση στην Αθήνα. Σημειώνεται ότι οι
Γερμανοί κήρυξαν τον πόλεμο αυτόν στους πάλαι ποτέ εταίρους τους, τους Έλληνες,
τους Ιρλανδούς, τους Πορτογάλους και τους Κύπριους, οι οποίοι αρνήθηκαν να συμμορφωθούν
με τις συνθήκες της ευρωζώνης και ευρέθηκαν με σφοδρά ελλείμματα. Όταν το 2015 «πέθανε»
η μνημονιακή κυβέρνηση των Αθηνών, οι Έλληνες αριστεροί προσπάθησαν να
αποτινάξουν την γερμανική κυριαρχία και να καταλάβουν την χώρα τους ως ανεξάρτητη
και πάλι, συνάντησαν όμως απέναντί τους μια αποφασιστική γυναίκα, τη Άνγκελα Μέρκελ,
και ηττήθηκαν ευρισκόμενοι στα πρόθυρα της οικονομικής ασφυξίας μη έχοντας
ρευστότητα. Έτσι μετά από λίγους μήνες της ζήτησαν, τουλάχιστον να μην χάσουν
τα κεκτημένα τους στην ζώνη της ηγεμονίας της Γερμανίας και πεινάσουν. Η Άνγκελα
Μέρκελ εκφώνησε τότε στην Μπούντεσταγκ, την γερμανική βουλή τον λόγο που
ακολουθεί, καλώντας τους συμπολίτες της και βουλευτές της χώρας της να
ανταποκριθούν στην έκκληση των αριστερών της Αθήνας για παροχή βοήθειας, με το
σκεπτικό ότι έτσι πλέον θα τους έθετε πλήρως εις το άρμα της πολιτικής της.
Μας κατηγόρησαν λοιπόν οι φτωχοί Ευρωπαίοι του νότου,
και άλλοι λαοί ότι μηχανορραφούμε εναντίον τους και γι' αυτό οργάνωσαν εναντίον
μας αυτόν τον τελευταίο «πόλεμο». Θα φανεί όμως καθαρά, ότι όσοι τους έπεισαν
σε τούτο, σε αυτήν τάχα την επανάσταση κατά της λιτότητας της Γερμανίας, με τον
ισχυρισμό πως είναι φίλοι των λαών, τους έχουν στερήσει την ελευθερία τους, αφού
τους έκαναν να μην μπορούν να φάνε και να πιούν και ότι εκείνοι που παρίσταναν
τους συμμάχους, δεν τους βοήθησαν στις κακοτυχίες τους· ενώ εσείς,– αν αποφασίσετε
υπέρ του γ πακέτου διασώσεως - που σας φοβόνταν τόσο, θα φανεί πως μόνοι από
όλους σταθήκατε η αιτία της σωτηρίας τους. Κι όταν όλοι τα δουν αυτά, θα κάνετε
τους δημοκρατικούς και ελευερόφρονες σε όλες τις χώρες να θεωρούν τη φιλία σας
εγγύηση για την ασφάλειά τους· δε θα μπορούσε να υπάρξει μεγαλύτερο πλεονέκτημα
για σας από το να επιτύχετε τη φιλία όλων πρόθυμα και χωρίς υποψία.
Κι αν ακόμα λοιπόν, εκείνοι οι «μνημονιακοί» που είχαν
την εξουσία, κρατούσαν ακόμα τα ηνία στην Ελλάδα με τη δική τους δύναμη, ούτε
και τότε θα σας συμβούλευα να τους προτιμήσετε για συμμάχους, ακόμη κι αν σας υπόσχονταν
ότι θα κάμουν τα πάντα για χάρη σας. Και τούτο, γιατί βλέπω ότι αυτοί, για να
καταλύσουν το πολίτευμα, και για να κυβερνήσουν και μόνον και για να συνεχίσουν
να κάνουν τις ρεμούλες τους, πήραν στην αρχή με το μέρος τους μερικούς πολίτες,
εκείνους που φοβόντουσαν πολύ, π.χ για τις καταθέσεις τους και τις συντάξεις τους
πάνω απ’ όλα και όταν το κατόρθωσαν, τους λησμόνησαν πάλι και αν και για χρόνια
εχθροί τάχα μεταξύ τους τα βρήκαν άπταιστα στο να ζούν αυτοί πλουσιοπάροχα και
να αδιαφορούν για το πλήθος. Εκείνοι λοιπόν που δε στάθηκαν πιστοί σε κανέναν,
ούτε στον ίδιο τους τον λαό δεν πιστεύω ότι μπορούν να γίνουν σταθεροί σύμμαχοι
σ' εσάς, ούτε με κανέναν.
Όλα αυτά ποτέ δε θα τα έλεγα, αν πίστευα ότι συμφέρουν
μόνο τους μνημονιακούς ή τώρα τους λαϊκιστές τάχα επαναστάτες αριστερούς της Αθήνας.
Ούτε εκπρόσωπος των συμφερόντων τους είμαι, ούτε ιδιαίτερος φίλος με κανέναν
τους. Ούτε εξάλλου, κι αν ακόμα και τα δύο συνέβαιναν, θα μιλούσα έτσι, αν δεν
το θεωρούσα δικό σας συμφέρον, επειδή για τους έλληνες βέβαια ―αν επιτρέπεται
να το πει αυτό εκείνος που συνηγορεί για τη σωτηρία τους― χαίρομαι και εγώ μαζί
σας γι' αυτά που έπαθαν. Γιατί με το να αρνηθούν να σας αφήσουν να πάρετε ό,τι
σας ανήκε – την πλήρη κυριαρχία επ’ αυτών, την αποδοχή εκ μέρους των ότι σεις είσθε
οι ηγεμόνες απάντων - έχουν χάσει την ελευθερία τους, και ενώ ήταν στο χέρι
τους να είναι ισότιμοι σύμμαχοι μ' εσάς, -όπως τους λέγατε και τώρα επιθυμεί αυτός
ο Υπουργός τους ο Εξωτερικών, ο Κοτζιάς να βαυκαλίζεται πως είναι - που είστε
Γερμανοί και ανώτεροί τους, έχουν γίνει δούλοι σε όλην την υφήλιο και σε εκείνους
που ποτέ δεν θα πίστευαν ότι θα ναι δούλοι – βλ. ΔΝΤ -, τους οποίους άφησαν να
μπουν στην χώρα τους και στην ζωή τους. Σχεδόν θα έλεγα μάλιστα ότι, αν
θελήσετε να τους βοηθήσετε, το πάθημά τους θα τους έχει ωφελήσει. Γιατί, ως Έλληνες
που είναι, δεν ξέρω αν θα ήθελαν ποτέ να σκεφτούν σωστά, εφόσον τα πράγματα
τους έρχονταν ευνοϊκά· αφού όμως δοκίμασαν την εμπειρία και διδάχτηκαν ότι η
απερισκεψία γίνεται αιτία πολλών κακών σε μία δημοκρατική πολιτεία όπως αυτοί
την θέλουν, ίσως καμιά φορά γίνουν στο μέλλον φρονιμότεροι. Τούτο δεν το θεωρώ
μικρή ωφέλεια γι' αυτούς.
Έχω λοιπόν τη γνώμη ότι είναι ανάγκη να επιχειρήσετε
να σώσετε τους ανθρώπους – δίνοντάς τους και Γ’ πακέτο σωτηρίας, δεσμεύοντάς τους
στο άρμα της πολιτικής μας αιωνίως και να μη μνησικακείτε, κάνοντας τη σκέψη
ότι πολλές φορές κι εσείς εξαπατηθήκατε από ανθρώπους με επίβουλα σχέδια, - μη
ξεχνάτε το ναζιστικό παρελθόν μας - δε θα λέγατε όμως πως είναι δίκαιο να
τιμωρηθείτε εσείς για κανένα από τα σφάλματα αυτά. Αλλά για φανταστείτε αυτοί
που τους έκαναν να επαναστατούν εναντίον σας τώρα πρώτοι αυτοί να λένε ότι μόνο
εσείς τους σώσατε. Για φανταστείτε τι κέρδη θα έχετε κάνοντας αυτούς που τάχα είναι
εναντίον σας, να εκλιπαρούν να τους βοηθήσετε ενώπιον όλων των ανθρώπων έναντι
οιουδήποτε τιμήματος;
Ακόμη μου προκαλεί κατάπληξη το ότι, ενώ τώρα οι
Έλληνες, και σχεδόν θα έλεγα ότι όλος ο κόσμος της Ευρώπης οδηγείται σ' αυτή τη
μορφή επαναστατικότητος στα συμφέροντά μας, κανείς σας δε θεωρεί ότι μαζί τους
κινδυνεύει σε κάποιο βαθμό και το δικό μας καθεστώς ούτε σκέφτεται ότι δεν
είναι δυνατό, αν όλες οι χώρες και τα έθνη – έστω της ευρωζώνης που ελέγχουμε
πλήρως - οργανωθούν σοσιαλιστικά ή
ελευθεροφρόνως, χωρίς καμία δέσμευση σε εμάς μπορούν να ανεχτούν σ' εμάς τον
Δεσποτισμό. Γιατί γνωρίζουν πως μόνο εσείς μπορείτε να φέρετε πάλι την Δουλεία
και την υποτέλεια. Από όποια πλευρά λοιπόν περιμένουν ότι θα μπορούσαν να
πάθουν κακό, αυτήν θα θελήσουν να την καταστρέψουν. Επομένως εκείνους που
καταλύουν τα μνημονιακά πολιτεύματα, τα φιλογερμανικά και τα μεταβάλλουν σε ελευθερόφρονα
σας συμβουλεύω να τους θεωρείτε κοινούς εχθρούς όλων των ανθρώπων που επιθυμούν
την δεσποτεία, την ολιγαρχία και την νέα τάξη πραγμάτων σαν εμάς. Υπό έναν όρον
όμως. Ότι δεν θα καταφέρουμε να τους ενσωματώσουμε στο σύστημά μας και να τους κάνουμε
πειθήνια όργανά μας, της πολιτικής μας γενικότερα. Και τούτο κινδυνεύουμε να πάθουμε
αν δεν τους δώσουμε και το γ πακέτο βοηθείας.
Εφόσον λοιπόν σας είναι δυνατό να κρίνετε ποιο είναι
το σωστό, πρέπει να εξετάσετε και πώς θα μπορέσετε να το εφαρμόσετε. Και θα το
κατορθώσετε, αν θεωρηθείτε ότι είστε οι κοινοί προασπιστές της ολιγαρχίας και
του δεσποτισμού όλων των εθνών, των συμφερόντων των ολιγοπωλίων και των ανωτέρων
τάξεων. Δηλαδή αν στην ντόπια ολιγαρχία των Αθηνών καταφέρετε να περάσετε την
εικόνα πως μόνο εσείς και οι κυβερνήσεις που κάνουν ως εσείς ορίζετε δρούν για
τα συμφέροντα της τάξεώς τους. Κι αν περάσετε την εικόνα της δρώσας δυνάμεως με
αλληλεγγύη τάχα προς τους λαούς που κακοπαθούν. Μου φαίνεται όμως, και το θεωρώ
φυσικό, ότι είναι δυσκολότατο για σας να κάνετε αυτό που πρέπει. Όλοι οι άλλοι
άνθρωποι δηλαδή έχουν να παλέψουν έναν αγώνα με τους φανερούς των εχθρούς· αν
αυτούς τους νικήσουν, τίποτε δεν τους εμποδίζει να οικειοποιηθούν τα αγαθά. Εσείς
όμως, άνδρες Γερμανοί, έχετε δυο αγώνες: και αυτόν που διεξάγουν οι άλλοι, και
επιπλέον έναν ακόμα, που προηγείται και είναι πιο μεγάλος. Πρέπει δηλαδή, όταν
αποφασίζετε, να νικήσετε αυτούς που έργο τους έχουν να πράττουν αντίθετα με το
συμφέρον της χώρας και που σας τρώνε τα μυαλά για εγκατάλειψη της ηγεμονίας της
Ευρώπης και των σκοπών μας και φιλελευθεροποίηση της πολιτικής μας. Όταν λοιπόν
εξαιτίας τους δεν μπορεί να γίνει τίποτε σωστό χωρίς αγώνα, είναι επόμενο να
δοκιμάζετε πολλές ατυχίες. Παρόλα αυτά δικαιολογημένα θα μπορούσε κανείς να
θεωρήσει ενόχους κι εσάς. Γιατί έπρεπε, άνδρες Γερμανοί, να έχετε την ίδια
αντίληψη για τη στάση ενός ατόμου μέσα στην πολιτεία μ' αυτήν που έχετε για την
υπηρεσία του στο στρατό. Ποια είναι αυτή η αντίληψη; Θεωρείτε ότι αρμόζει
εκείνος που εγκαταλείπει τη θέση στη μάχη, όπου τον έταξε ο στρατηγός, να χάνει
τα πολιτικά του δικαιώματα και να μη μετέχει στα κοινά. Έπρεπε λοιπόν και
αυτούς που εγκαταλείπουν την τάξη της πολιτείας την οποία μας παρέδωσαν οι πρόγονοι
και ακολουθούν δημοκρατική και ελευθερόφρονη πολιτική να τους στερείτε το
δικαίωμα να σας συμβουλεύουν.
Αλλά βέβαια, δεν είναι δύσκολο να βρει κανείς τι να
κατηγορήσει σ' αυτούς ή τι να κατακρίνει σ' εσάς τους άλλους: το δύσκολο έργο
είναι να βρει με ποια λόγια ή με ποιες πράξεις θα επανορθώσει όσα τώρα δεν
είναι σωστά. Και δεν είναι σωστό να πολεμάτε φανερά τον Σύριζα των Αθηνών αλλά
σωστό είναι να μπορέσετε να τον μεταλλάξετε σε μνημονιακό μηχανισμό. Ούτε είναι
βέβαια ίσως η ώρα να μιλήσει κανείς για όλα. Εάν πάντως, όσα έχετε αποφασίσει
να κάμετε, - και σας λέω πως δίνοντας σε εκείνους ένα τρίτο μνημόνιο, βοηθείας
τάχα, τους υποχρεώνετε να μείνουν δέσμιοι των εντολών σας – εάν λέγω πάλι μπορέσετε
να τα επικυρώσετε με κάποια πράξη σύμφωνη με το συμφέρον σας, ίσως και οι άλλες
υποθέσεις σας μία μία θα βελτιώνονται συνεχώς.
Φρονώ λοιπόν ότι πρέπει να αρπάξετε γερά στα χέρια σας
την υπόθεση αυτή των Ελλήνων και να ενεργήσετε με τρόπο αντάξιο της χώρας μας,
αναλογιζόμενοι με πόση ευχαρίστηση ακούτε όταν κάποιος πολιτικός ξένης χώρας σας
επαινεί και ανιστορεί τα κατορθώματά σας και απαριθμεί τα τρόπαια σας στον
οικονομικό τομέα. Να θεωρείτε λοιπόν ότι εμείς όλοι στήσαμε αυτά τα τρόπαια όχι
για να τα βλέπετε και να θαυμάζετε, μα και για να μιμείστε πάντα τις πολιτικές
εκείνων που τα έστησαν.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου