Αὐτοπαθεῖς ἀντωνυμίαι τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς

ἐπιμελεία τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Αὐτοπαθεῖς ἀντωνυμίαι λέγονται ἐκεῖναι, αἱ ὁποῖαι λαμβάνονται ἐπὶ αὐτοπαθείας, ἤτοι ὅταν δηλοῦται ὅτι ἕν καὶ τὸ αὐτὸ πρόσωπον ἐνεργεῖ συγχρόνως καὶ πάσχει : γνῶθι σαυτὸν (= γνώρισε σὺ τὸν ἐαυτόν σου ).

Αἱ αὐτοπαθεῖς ἀντωνυμίαι ἔχουν μόνον τὰς πλαγίας πτώσεις, κλίνονται δὲ ὡς ἑξῆς :

Ἑνικὸς

 

	Ἀρσ.	Θηλ	Ἀρσ	Θηλ.
γεν. Δοτ. Αἰτ.	ἐμαυτοῦ ἐμαυτῷ ἐμαυτὸν	ἐμαυτῆς ἐμαυτῇ ἐμαυτὴν	σεαυτοῦ σεαυτῷ σεαυτὸν	σεαυτῆς σεαυτῇ σεαυτὴν

Πληθυντικὸς

	Ἀρσ	Θηλ	Ἀρσ	Θηλ
γεν. δοτ. αἰτ	ἡμῶν αὐτῶν ἡμῖν αὐτοῖς ἡμᾶς αὐτοὺς	ἡμῶν αὐτῶν ἡμῖν αὐταῖς ἡμᾶς αὐτὰς	ἡμῶν αὐτῶν ἡμῖν αὐτοῖς ἡμᾶς αὐτοὺς	ἡμῶν αὐτῶν ἡμῖν αὐταῖς ἡμᾶς αὐτὰς

γ΄ προσώπου

῾Ενικὸς

	Ἀρσ.	Θηλ.	Οὐδ.
γεν. δοτ. αἰτ.	ἑαυτοῦ ἑαυτῷ ἑαυτὸν	ἑαυτῆς ἑαυτῇ ἑαυτὴν	- - ἑαυτὸ

Πληθυντικὸς

	Ἀρσ.	Θηλ.	Οὐδ.
γεν. δοτ. αἰτ.	ἑαυτῶν ἢ σφῶν αὐτῶν ἑαυτοῖς ἢ σφίσιν αὐτοῖς ἑαυτοὺς ἢ σφᾶς αὐτοὺς	ἑαυτῶν ἢ σφῶν αὐτῶν ἑαυταῖς ἢ σφίσιν αὐταῖς ἑαυτὰς ἢ σφᾶς αὐτὰς	- - ἐαυτὰ

Σημείωσις 1. Οἱ τύποι σεαυτοῦ, σεαυτῆς κτλ., ἐαυτοῦ, ἑαυτῆς κτλ. εὑρίσκονται καὶ συνῃρημένοι : σαυτοῦ, σαυτῆς κτλ., αὑτοῦ, αὑτῆς κτλ.

Σημείωσις 2. Αἱ αὐτοπαθεῖς ἀντωνυμίαι προῆλθον ἐκ συνεκφορᾶς τῶν πλαγίων πτώσεων τῶν προσωπικῶν ἀντωνυμιῶν μὲ τὰς πλαγίας πτώσεις τῆς ὁριστικῆς ἀντωνυμίας αὐτὸς (ἐμὲ - αὐτὸν = ἐμαυτόν , σὲ - αὐτὸν = σεαυτὸν κτλ.), ὅπως τοῦτο καταφαίνεται εἰς τὸν πληθυντικὸν ἀριθμόν.